Dringend advies nodig
Beste mensen,
waar en bij wie kan ik een klacht indienen over een IB-er? Hoe zit het met de onderwijsinspectie? doen zij iets met klachten?
Ik wil dus een klacht indienen bij iets "hoger" dan de school.
Alvast heel erg bedankt!
groeten, zabkze
Schoolgids?
Hier staat de hele klachtenprocedure in de schoolgids beschreven. Dus ook waar je moet zijn als je klaar bent met school.
Dendy
Dendy
Ja dat klopt, maar deze IB-er werkt volgend jaar niet meer op onze school, heeft het dan nog nut om het via de "gewone" weg te doen?
Gevolg
Heeft ze de wet overtreden? Zo niet, dan ben ik wel benieuwd. Klachten hebben vaak weinig zin. Ik zou het klein houden. Kun je niet een gesprek hebben met de ib-er en de directeur erbij? en dan zelf ook iemand, bij voorkeur een man, die nemen ze meer serieus dan een emotionele moeder.
Veel scholen zijn onderdeel van een stichting of van de gemeente. Die herplaatst hun personeel. Dan kun je ook nog een klacht indienen bij het overkoepelende bestuur.
Brief naar bestuur?
Misschein een brief naar het overkoepelende bestuur? Maar ja, wat doen die er dan mee, en sta je dan zelf niet bekend als de bonte hond? Een tuchtcollege is er volgens mij (helaas) niet voor het onderwijs. Ik heb er zelf hard aan moeten werken om serieus genomen te worden. Daarbij heb ik altijd koeltjes afgewogen of een bepaalde actie zin had voor mijn kind, of alleen voortkwam uit - zeer terechte - wraakzucht van mijn kant. Nu word ik eindelijk serieus genomen, na jaren van slikken, strijden en glimlachen, hopelijk allemaal op de juiste momenten.
Vertrouwenspersoon
Elke school is verplicht een vertrouwenspersoon aan te stellen: intern en extern. Praat eens met de extern vertrouwenspersoon. Ook de inspectie kan een bron van informatie zijn over hoe je dit het beste kan aanpakken. Er is ook nog 0800-5010, http://www.onderwijsklachten.nl, OCO, onderwijsconsulenten.nl (staan goed bekend bij conflicten oplossen), http://www.onderwijsklachten.nl.. om eens wat te noemen.
Bedenk wel dat ook als je naar een andere school wilt, het mogelijk is dat je onbedoeld dit probleem mee neemt. Scholen (en besturen) houden niet van klokkenluiders. Elke vorm van (mogelijke kritiek) moet je proberen om in te slikken. De beschrijving van de gebeurtenissen mag zolang je niemand daarin aanvalt. Dan heb je kans het meeste te bereiken.
Bedankt
het is een nare situatie waar wij in zitten. Naast het onprofessionele bevooroordeelde gedrag van de leraar heeft de intern begeleidster nu achter onze rug om een ander onderzoek aangevraagd met een totaal andere probleemstelling. Daarbij heeft zij ook aangegeven bij de onderzoeksinstelling dat ouders geen contact willen.
Gelukkig zijn wij zo betrokken dat wij daar wel achter zijn gekomen en we hebben ook al een gesprek gehad waar wij dus het ingevulde formulier van de school hebben kunnen inzien, wat daarin stond is echt schandalig! gewoon gelogen, deze iber ging er dus vanuit dat wij idd niet in contact zouden komen met die instelling.
Wij hebben nu een gesprek met de directie en de instelling. Ik heb de instelling gesproken en gezegd dat wij ons terugtrekken en dat wij geen uitslagen willen weten, wij hebben hier geen toestemming voor gegeven en desnoods gaan wij juridische stappen ondernemen. Het kan toch niet dat er niks mis is met je kind en dat er een dossier van hem ligt met allemaal onzin.
En inderdaad het lijkt erop dat scholen, leraren, ibers maar kunnen doen wat ze willen en als je iets zegt dan ben je meteen de vervelende ouder enz. Er zou inderdaad een tuchtcollege moeten zijn, het kan toch niet dat ze hier zomaar mee wegkomen.
Ik word er echt helemaal ziek van.
Namen noemen
om eerlijk te zijn wil ik eigen een klacht indienen met namen van betreffende personen. Het is echt tegen hun gericht, ik hou er niet van om een hele school of het bestuur te noemen terwijl het gewoon twee personen zijn die het probleem hebben veroorzaakt.
De directie weet ervan en heeft gedaan wat ze kon, dus daar ligt het niet aan. Als ik nu naar de overkoepelende commissie van school ga of naar de externe vertrouwenspersoon dan heb ik het gevoel dat ik toch de directie passeer.. of zie ik het nu verkeerd?
Misschien is
Dat is echt heel vervelend. Ik zou gaan praten met de extern vertrouwenspersoon. Die heeft ook geheimhoudingsplicht en is niet gelieerd aan school. School heeft de gegevens ervan (misschien moeten ze zoeken) en anders misschien de overkoepelende organisatie bellen? Of een vriendin laten doen (als je je naam niet bekend wil maken). En daarmee bespreken wat je hiermee kan en moet. Het is klagenswaardig maar geen school die daarom zomaar iemand de laan uitstuurt.. en zoja.. dan krijg je wat wij hier als 'de behandeling' kennen: de rijen sluiten zich.
Daarnaast zou ik snel gaan bekijken waar je je kind wel wil laten testen. Ik ben geen voorstander om testen via school te laten uitvoeren. Dan ben je echt de regie kwijt bij een school met zulke onprofessionele werknemers in dienst.
dit ook wat;
http://www.onderwijsconsument.nl/ouders/webshop.index.php?wspid=25&wsp=12
en ook de wetenschap
http://www.onderwijsconsument.nl/ouders/vragen.php?aid=2013#.ThmU7zS-jXc.email
Dat zie
je verkeerd.. je hoeft niets te vertellen over het gesprek met de extern vertrouwenspersoon. En die persoon heeft geheimhoudingsplicht. Als je naar het bestuur gaat, ja dan passeer je de directeur. De vakantie staat voor de deur.. nu ga je niets meer voor elkaar krijgen. Het wordt in elk geval een uitzoektocht hoe je het gaat zeggen en tegen wie. En welke prijs wil je ervoor betalen en wat wil je at er gebeurt. School kan heel goed omgaan met boosheid: ze laten je van het kastje naar de muur lopen. En zodra je echt boos wordt in taal, minste geringste, zeggen ze gewoon: jahaa zo'n moeder he.. zeker niet mee eens en daarom doet ze zo.
Hoe was het ook weer: revenge is best served as a cold dish on a hot summer night.
De ervaring hier: eerst schade beperken voor je kind, hengels uitzetten en dan heel beheerst, het liefst een ander het woord laten doen. Zie het zo: het ligt 6 weken stil op school maar ondertussen heb jij dadelijk je plan klaar.
Testen
bedankt Evenzo,
het probleem is er valt eigenlijk niks te testen, pff. het was meer dat wij de school tegemoet wilden komen en dat ze zouden weten dat er niks mis is met kind. Dat was idd de grootste fout die wij konden maken. Dit soort wraakzuchtige mensen zijn gewoon onbetrouwbaar. Ik ga idd even de verschillende instellingen mailen/ bellen enz.
We zullen wel zien hoe het verder gaat lopen. De mevrouw van het onderzoeksbureau zei nog dat het misschien wel handig is voor zijn komend schooljaar als we het onderzoek nu af zouden ronden. Ik denk dat ik wel duidelijk heb gemaakt dat dat niet nodig is en dat hij volgend jaar geen probleem zou hebben mits hij een normale professionele leraar heeft, die niet al met zijn oudere lerares heeft lopen roddelen.
Ik ben heel lang rustig gebleven en heb echt veel geslikt, teveel denk ik nu.
Evenzo
je hebt gelijk. Ib-er is volgend jaar van school, zij is eruit getrapt (als ik dat zo kan zeggen). En ze heeft deze laatste actie gedaan om ons terug te pakken.
Het probleem is dat een lerares er nog zit en leraren zijn met elkaar bevriend (maar ok daar kan ik nog mee leven). Mijn probleem is dat er nu van alles over mijn kind is geschreven terwijl er niks met hem aan de hand is.
De lerares heeft hem gewoon mentaal mishandeld (als ik het zo zwaar kan noemen).
Aan de ene kant denk ik van zorg er nu maar voor dat dat onderzoek wordt vernietigd omdat we er geen toestemming voor hebben gegeven, en dat moet wel lukken, desnoods via de rechter.
aan de andere kant kan ik het niet over mijn hart laten gaan dat ik weet dat deze twee mensen dit weer en weer gaan doen bij andere kinderen en dat er genoeg ouders zijn die niks doorhebben enz. Ik heb het gevoel dat het mijn plicht is deze twee dames uit de weg te ruimen (wat betreft onderwijs dan) zij mogen gewoon niet in aanraking komen met kinderen. dit kan echt niet.
Ik ben benieuwd bij hoeveel ouders deze iber het heeft geflikt, de ouders te laten tekenen voor een onderzoek, dan naar de onderzoeksinstelling te stappen en te zeggen dat alles via haar gebeurd en dat de ouders alleen met haar willen praten en dat zij verder met niemand anders contact willen hebben. Zo gebeurt alles via haar en de ouders vertrouwen haar dan. Zij profileert zichzelf ook als iemand die goed subsidies binnenhaalt voor zorgleerlingen. Ze is echt te ver gegaan.
Vanuit emotie
Misschien heb je te weinig gezegd, dat kan heel goed. Maar wij merken dat de rijen zich sluiten zodra bij de tekst die je zegt, emoties komen. En geef 'ze' ook geen stok om mee te slaan (zie je wel, ouders willen het onderzoek niet, en school is goed bezig want die doen iets voor het kind. Geen wonder dat ouders erbuiten worden gehouden). Meten is weten, dus desnoods laat kind testen, bij een goed bureau dat je in elk geval zelf hebt uitgezocht! Als er niets aan de hand is, heb je dat zwart op wit. Dat staat nog sterker. Als er wel wat aan de hand is, ook als dat heel weinig is, sta je ook sterk richting school.
Laat eerst de emotie zakken, bedenk goed wat je (niet) wil, bespreek dat hier en daar, maak een plan. Dan is het ook makkelijker om de emotie weg te laten en krijg eerder wat je wil.
Het belang van je kind
Laat altijd het belang van je kind voorop staan en niet je (terechte) wraakgevoelens! En als je het kind idd. elders laat onderzoeken,kan je zelf beslissen wat je daarmee doet. Misschien komt er niks uit en kun je dat aan school laten zien (alleen die conclusie natuurlijk). Misschien wel en dan hou je het lekker voor jezelf. Zo hou jij de regie in handen. Ik zie dagelijks schandalige dingen gebeuren op school, maar ik kan gewoon niet voor iedereen gaan vechten, heb mijn handen vol aan mijn eigen kind.
Extern vertr. pers
Dat is bij uitstek iets dat je met de extern vertrouwenspersoon kan bespreken. Ook bij de andere links overigens. Dit soort dingen ligt gevoelig bij school (kritiek) en het is ook steekhoudend. Voor jullie is het een verlies van vertrouwen. Ik denk dat je dat moet bespreken hier en daar. En misschien ook even je licht opsteken bij de vertrouwnspersoon van de inspectie. Daar kan je ook anoniem een klacht indienen. Die nemen dat mee in hun volgende inspectie. Maar als je het dan ook gaat aanzwengelen op school en de inspectie komt langs om daar vragen over te stellen, weet iedereen ook wel waar dat vandaan komt. Of het nu waar is of niet. Eventueel kan je er ook over denken om na de vakantie een vraag aan de ouderrad te stellen in de zin van 'als school wil testen, mogen ze dit dan doen. Wat vinden jullie'. Maar je moet niet alles willen. De instelling 'ik ben boos, kan het goed verwoorden en kan daarom in gesprek blijven ondanks boosheid' is de beste. Plus natuurlijk dat je de weg naar Rome -op papier- in elk geval wel kent. Functionele boosheid zeg maar 
.
we hebben idd al een "externe"kinderpsycholoog naar kind laten kijken en hij vond dat er niks aan de hand was met kind ( hij zei misschien wel aan de intelligente kant maar zo jong wil je eigenlijk niet testen enz). Hij heeft toen ook een gesprek gehad met school, dat kind het vertrouwen in de juf kwijt was en dat de juf daaraan moest gaan werken. Hij wilde ook graag helpen daarbij, maar zijn advies stond haaks op hun ideeen en daarom is er nooit meer iets mee gedaan.
Ik heb dus binnenkort een gesprek met directie en onderzoeksbureau. Als we er samen uitkomen (dat gedragsonderzoek wordt vernietigd, intelligentie onderzoek mag wat mij betreft wel, uitkomst boeit me eigenlijk niet) dan is het ok. Dan hou ik op en ga ik een klacht indienen over alleen de IB-er (in ieder geval bij onderwijsinspectie). Misschien is dit wel een goed plan. Pff het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat hier zoveel energie, stress, enz in verloren gaat
Bedankt voor jullie adviezen ik probeer helder te blijven denken het gaat inderdaad eigenlijk alleen om mijn kind nu.
Zelfde dilemma
Wij hebben er ook over gedacht. Diegene die het "onderwerp" is van onze klacht, is zelf ook de intern vertrouwenspersoon. Heel handig. De directeur verleend net zoveel medewerking (tegenwerking). De extern vertrouwenspersoon hebben we wel eens gebeld, maar diegene was dus letterlijk niet thuis.
Ons kind gaat naar een andere school, eentje die wel weer onder hetzelfde schoolbestuur valt.
Wat voor een nut heeft het om dan nog stappen te ondernemen? Met de extern vertrouwenspersoon gaan praten? Heeft dat nog nut? Voor ons kind veranderd er niks meer. Is het dan niet net je boosheid laten spreken? wraak nemen? natrappen?
Ze hebben fouten gemaakt op school, hebben niet gedaan wat ze kunnen doen (zelfs in de verste verte niet) en houden zich niet aan de regels die er gewoon zijn.
Een klacht indienen bij de inspectie, ook daar heb ik over gelezen, dat wordt dan een lange procedure, wat veel meer tijd en energie kost dan dat ik aan ze wil besteden.
Dan maar gewoon erbij laten?
En ja, ik ben boos, heel boos. Ze hebben hun werk niet gedaan en mijn kind was daarvan de dupe.
Andere school
Krekzo, jouw kind zit nu op een andere school. Dan vind ik het een ander verhaal en kun je eventuele wraakgevoelens best botvieren op degenen die dat rijkelijk verdiend hebben. Dan is het vooral een kwestie van de tijd en energie die je erin zou moeten steken.
Zabkze's geval is anders, omdat zij door moet met deze school. De IB'er heeft haar "straf" al binnen: ze is ontslagen, waarschijnlijk omdat ze dit vaker flikte. In dat geval kun je je afvragen of het a. nog nut heeft en b. de belangen van je kind niet schaadt.
Wraakgevoel, boosheid
Dat is het eigenlijk niet alleen. Als ouders vertrouw je op school, de leerkrachten, IB-er, RT-er en directie. Anders meld je je kind niet aan op die school toch?
Als er dan problemen opduiken, dan ga je het gesprek aan. Iedere keer weer. Iedere keer weer de belofte dat ze er wat aan doen, ze er mee bezig zijn. Uiteindelijk blijkt er dus helemaal niks te gebeuren. Die tijd die dan verloren gaat, de negatieve impact die dat op de kinderen heeft. Dat gebeurd niet alleen bij ons kind, maar ook bij andere kinderen. Daar ben ik dus boos om, dat ze ouders aan het lijntje houden.
Schiet een gesprek met een vertrouwenspersoon dan op? Wat gebeurd er dan? Wordt er actie ondernomen?
Ze hoeven niet ontslagen te worden, echt niet. Wel zou het fijn zijn als ze merken dat ze dat zo niet kunnen doen. Dat het beter wordt voor de andere leerlingen op school. Dat zou ik fijn vinden.
Andere leerlingen/ ermee wegkomen
wat ik wil voorkomen is dat zij hetzelfde kan gaan doen met andere leerlingen, waarvan de ouders misschien niet zo oplettend zijn ofzo. Mijn kindje heeft er echt psychisch onder geleden (en nog steeds). Het is echt een nachtmerrie om zoiets mee te maken.
En idd je kiest een school voor je kind en gaat ervan uit dat je de beste keuze hebt gemaakt. Ik voel me nog vaak schuldig dat ik TE lang vertrouwen heb gehad dat betreffende personen hun verantwoordelijkheid zullen nemen en ervoor zorgen dat het goed komt.
Ik denk dat het niet echt wraakgevoelens zijn maar meer een waarschuwing dat ze niet zomaar alles kunnen doen wat ze willen. Als "onze" ib-er nu weer op een andere school begint heb je grote kans dat ze weer precies hetzelfde gaat doen, dat is toch te gek voor woorden.
Aan de andere kant hebben wij nu zoveel stress meegemaakt en een rotperiode achter de rug, waarvan we de schade nog over hebben gehouden. Eigenlijk hebben wij rust nodig en heb ik nergens meer zin in (al die klachten enz, zo een klachtbrief schrijven vergt ook veel energie en inspanning om het zo zakelijk mogelijk te houden).
Ik ben in ieder geval heel erg blij met onze professionele en objectieve directie. Maar helaas neemt dat niet weg dat docent en ib-er gewoon slecht zijn.
Krekzo ik zou zeggen als je er de energie voor hebt wel een klacht indienen. Al dat geld dat verloren gaat aan onderzoeken enz die eigenlijk niet nodig zijn omdat ib-ers en docenten zulke blunders maken, zouden beter bespaard kunnen worden om te gebruiken voor kinderen die het echt nodig hebben (waar nu dus op wordt bezuinigd)
Wraak?
Als ik in jullie schoenen zou staan, met een kind wat psychische gevolgen heeft van slecht en onprofessioneel gedrag van docent/ib-er, zou ik ook wraakgevoelens hebben. Het kost alleen zoveel energie en tijd, en die heb je nu volop nodig om je kind en jezelf er bovenop te helpen/houden. Soms wordt er in de schoolgids vermeldt naar welke school de leerkracht/ib-er gaat, als je een moeder van die school kent, kun je haar sterkte wensen met zo'n persoon op school, dan is men op het schoolplein alvast een beetje gewaarschuwd.
