Een 'te lief' kind?
Mijn dochter zit in een klas (groep 6) waarin een aantal kinderen op een negatieve manier de sfeer beïnvloedt. Het betreft een stuk of 5 jongens die met intimidatie en geweld proberen andere kinderen naar hun hand te zetten. Vorige week liep het zo erg uit de hand, met een aantal incidenten dat je zou verwachten in een VMBO-klas in een achterbuurt, dat mijn dochter helemaal niet meer naar school wilde. Bij een gesprek met de leerkracht liet hij weten dat ze de signalen hadden opgepakt en dat er maatregelen werden genomen. We hebben inmiddels een brief gekregen waarin staat dat de betreffende kinderen voorlopig alleen (met zijn vijven) buiten moeten spelen, en er gesprekken zijn geweest met hun ouders. Op zich lijkt die aanpak te werken, want mijn dochter is alweer een stuk opgeruimder.
In de wandelgangen sprak ik ook nog de IB'er. Zij had een wat andere kijk op de zaak, en zei dat mijn dochter 'gewoon te lief' was, en of het niet handig zou zijn als zij individuele kanjertraining (ofzo) zou volgen. Op het moment zelf heb ik alleen gezegd dat mijn dochter prima voor zichzelf kan opkomen, bij mij en bij haar vriendinnen, maar niet meer als ze het idee heeft dat een kind haar ieder moment in elkaar kan slaan. Achteraf krijg ik er steeds meer de pest over in. Het is wel zo dat mijn kind zich in een bedreigende situatie wat meer terug trekt dan een ander kind, maar ik vind het ook niet normaal dat agressieve kinderen met pappen en nathouden op school mogen blijven.
Moet ik hier nu nog iets mee? Het liefst vertel ik die IB'er dat ze het echt fout ziet, maar het is misschien verstandiger om af te wachten of de acties van de leerkracht nu -blijvend- vruchten afwerpen.
He!
Dat lijkt de klas van mijn dochter wel! Ook groep 6, en eigenlijk altijd al een 'rot'klas. Er is altijd wel wat aan de hand, en ook ik verbaas me er over dat er niet zo af en toe gewoon een paar kinderen naar huis worden gestuurd! De kinderen die wel willen hebben er echt last van. Sommige hebben lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, buikpijn, verkrampte nekspieren. En regelmatig hoor ik van ouders dat hun kind echt niet meer naar school wil.
Mijn dochter is ook zo'n stil, lief meisje. Het verbaast mij nog steeds dat ze haar nooit eruit pikken als pestobject, maar daar hebben ze blijkbaar andere slachtoffers voor. Neemt niet weg dat mijn dochter er wel heel veel last van had. Ze vond het storend, kon zich niet op haar werk concentreren, vond het ook raar dat die kinderen niet gestraft werden. Ze kon zich daar erg over opwinden; kwaad, huilen. En ze is er al lang achter dat de kanjertraining die ze in de klas doen helemaal niet helpt; zodra de juf uit zicht is lijkt iedereen de regels weer vergeten te zijn.
Dit voorjaar hebben wij onze dochter een cursus weerbaarheidstraining laten doen. En daar heeft ze veel baat bij gehad. Ze heeft geleerd hoe ze om moet gaan met zulk gedrag van anderen. Ze is er een stuk zelfverzekerder van geworden, en volgens de juf gaat het nu veel beter in de klas. Ze kan zich als het ware afsluiten van wat er om haar heen gebeurt; dat heeft niet met mij te maken, dus laat maar, ik ga me er niet druk om maken.
Dus hoewel het probleem niet bij haar lag, ben ik toch blij dat we haar die cursus hebben laten doen, want daardoor kan ze er nu wel beter mee omgaan.
Goede tip van ib-er
Zo te lezen pakt school de pesters aan. Dat neemt niet weg dat de tip die je kreeg een goede is. Ook al wordt jouw kind nu niet gepest, blijkbaar heeft ze een uitstraling waardoor ze meer risico loopt. En dan is een weerbaarheidstraining heel handig. Daar leer je ook hoe je met vervelend gedrag van anderen moet omgaan.
Juist vanaf groep 7 of 8 zal je dochter het risico lopen door de meiden gepest te worden. Dat kun je beter voor zijn.
