Emigratie tegen zin in & remigratie

Geen ervaring, maar wil je even een knuffel geven  Het is niet niks, als 16-jarige worden te worden weggerukt uit je leven hier en dan enkele jaren later de keuze te maken daar weer weg te gaan. 

Niet geheel dezelfde ervaring omdat ik veel jonger was. Ik neem het mijn ouders nog steeds kwalijk dat ze zo vaak zijn verhuisd (binnen- en buitenland). Daardoor mis ik het hebben van wortels. Ik hoorde nooit ergens bij in mijn jeugd en was bijna overal dat rare kind dat uit het buitenland/andere kant van Nl. kwam.
Ik heb hierdoor weinig fijne herinneringen aan mijn jeugd. Komt mijn People pleasen hier vandaan? En mijn onzekerheid of ze me wel aardig/goed genoeg vinden? Als positieve punten kan ik zeggen dat ik hierdoor flexibel en meertalig ben geworden. Zou ik het zo doen met mijn eigen kinderen? Voor geen goud!
Kinderen kiezen niet voor dit soort avonturen, of ze kunnen het niet overzien.
Ik had zelf graag saai in mijn geboortestad, in de buurt van mijn familie en vriendjes willen blijven wonen. 
Mijn ouders weten hoe ik me hierdoor voel en ik kan er goed over praten met mijn zusje gelukkig. Zij voelt hetzelfde.
Ik hoop dat jij het een plaatsje kan geven!

ik ben wel benieuwd hoe zoiets gaat dan, want je bent 16 jaar. Heb je hier totaal geen enkele inspraak op kunnen hebben en waarom wilde je ouders emigreren, is dit werkgerelateerd? Ik vind het wel erg voor je en hoop dat je dit met je ouders kan bespreken, misschien zou dat ook helpen met je verwerking, misschien hebben zij er nooit bewust bij stilgestaan hoe jij dit hebt ervaren.

Ik ben zelf opgegroeid in verschillende landen. Mijn ouders  zijn terug gegaan op middelbare schoolleeftijd, met het Idee dat we dan ons misschien thuis gingen voelen. In totaal heb ik 10 jaar in NL gewoont. Ik kon niet wennen. Ook al heb ik nog steeds de NL Nationalität. En dat alleen omdat de NL Staat geen dubbele nationaliteit erkennt voor mensen zoals ik…

Ik woon nu in het buitenland; heb man en kinderen, en leef al 33 jaar hier…. Mijn kinderen zijn hier geboren en studeren hier…

En ik heb dus nooit begrepen dat mensen met schoolgaande kinderen nog gaan emigreren. Graag me echt af waarom je ouders dat wilden….

Wens je heel veel goeds, en snap je totaal….

ik ben niet geëmigreerd maar wel verhuisd halverwege de middelbare school, van west naar oost. Ik vond dat al een drama, hoe begrijpelijk de redenen destijds ook waren. Heeft lang geduurd (tot na de middelbare) voor ik mn drasi vond. Laat staan als je naar een ander land moet verhuizen, lijkt me echt vreselijk als je dat ook niet wilde. Kan me voorstellen dat je dat een plek moet geven, goed dat je nu de tijd neemt om erbij stil te staan en te rouwen om wat moeilijk was. 

Sterkte❤️

Ik heb jarenlang les gegeven in opvang-klassen in het vo: buitenlandse kinderen tussen 12 en 17 jaar die hier, om wat voor reden dan ook, net zijn aangekomen en de Nederlandse taal moeten leren. Geen enkele leerling had erom gevraagd hier te komen, ze hadden allemaal hun eigen problematiek en alles had te maken met het ongevraagd moeten immigreren. Ik wens het niemand toe, en al helemaal niet in deze tijd in NL. Ik kan me goed voorstellen hoe het voelt. Ik hoop voor je dat je mensen kunt vinden die hetzelfde hebben doorgemaakt. 

Kikki39 schreef op 17-10-2025 om 14:07:

ik ben wel benieuwd hoe zoiets gaat dan, want je bent 16 jaar. Heb je hier totaal geen enkele inspraak op kunnen hebben en waarom wilde je ouders emigreren, is dit werkgerelateerd? Ik vind het wel erg voor je en hoop dat je dit met je ouders kan bespreken, misschien zou dat ook helpen met je verwerking, misschien hebben zij er nooit bewust bij stilgestaan hoe jij dit hebt ervaren.

Hij of zij is geen 16. 

Annaniem2023 schreef op 17-10-2025 om 23:35:

[..]

Hij of zij is geen 16.

Op het moment van de emigratie wel