Emotioneel afscheid groep 8?

Oh ja!

Mijn 2 meiden zijn al weer wat jaren van de basisschool af maar ik weet nog dat ik bij oudste (zelfde setting, uitgebreide BBQ bij 1 van de kinderen thuis) ook verbaasd heb staan kijken. Van betreffende moeder hoorde ik dat het zo al ging vanaf het moment dat het 1e kind door ouders werd opgehaald. Huilend in elkaars armen... zelfs de kinderen die eigenlijk jarenlang niks tot weinig met elkaar gedeeld hadden moesten nu bijna van elkaar losgescheurd worden . Het is idd het zo intensief toewerken naar het eindmoment, de musical, nog wat afscheidsfeestjes etc. En, denk ik. het is niet alleen het afscheid nemen van elkaar of het betreffende kind, maar vooral ook het afscheid van een heel lange, vormende periode op de basisschool. Van wat zo vertrouwd was, en ze langzaam maar zeker opgroeiden naar de oudsten, die alles wel zo'n beetje wisten. En na de vakantie begint er een heel andere, spannende en onbekende tijd.
Dus als het moment dan daar is dat het echt over is, is dat wel superemotioneel - en ze kunnen al zo lekker dramatisch doen op die leeftijd. Overigens Pelle, ik heb 2 meiden dus kan me voorstellen dat die nog een graadje erger zijn dan jongens op die leeftijd - al waren er bij ons wel een paar die het ook niet droog hielden .

Bij jongste was ik dus beter voorbereid. Daar was het laatste afscheid op school; ze hingen nog uren later op het schoolplein want konden maar geen afscheid van elkaar nemen. Nou was het ook wel een erg leuke klas, en ze zouden ALTIJD bevriend blijven en BFF's blijven... enfin. Met 2 is er af en toe nog contact en de rest hooguit via FB of Twitter. Ze zijn allemaal hun eigen weg gegaan, hebben weer nieuwe vrienden gemaakt op het VO en zo hoort het ook.

Dus ja, het hoort er gewoon bij. En ik denk dat het makkelijk is om daar als ouder(e) met het nodige relativeringsvermogen naar te kijken, maar dat de kinderen op dat moment echt erg verdrietig zijn. Dus troosten maar, nog een leuke afspraak in het vooruitzicht zetten met de beste vriendinnen/vrienden, en weten dat de meeste contacten vanzelf verwateren...

Mare

Oh nee

Ik heb er tot nu toe twee, die afscheid namen van de basisschool en allebei hebben ze er geen traan om gelaten. Zo leuk was het nu ook weer niet. Dat is ook weer afgelopen, mooi zo!
Mijn zoon die deze maand afscheid nam, vond alle afscheidsactiviteiten tot mijn grote verbazing wel leuk. Maar huilen, tranen, nee.

Aangemoedigd

Door de leerkracht van groep 8 en een paar notoire hulpouders werd het afscheid van groep 8 hier ook een emotioneel drama. Ik vond het eigenlijk een vorm van emotionele kindermishandeling. Iedereen weet dat het afscheid komt, het is relatief gezien een van de meest onschuldige en gelukkige vormen van afscheid (je moet er niet aan denken om je hele leven bij dezelfde kinderen te blijven). Bovendien zal een dergelijk afscheid nog vaker voorkomen in het leven. Niet het opwekken van emotionele taferelen lijkt mij de taak voor volwassenen, maar eerder het leren omgaan met afscheid nemen op een leuke en nuchtere wijze: de leuke ervaringen en kontakten houd je altijd over, andere ervaringen en kontakten kun je achter je laten. Het leven gaat verder. Dat is iets om feestelijk te vieren, niet iets voor emotionele drama's.Ik heb het indertijd met afgrijzen gadegeslagen, niet bij machte als ouder hier iets aan te doen, wel een kind dat dagenlang van slag was. Afgrijselijk en schadelijk voor kinderen vond ik het.

Tsjor

Pelle

Ja, daar ben ik ook bang voor. Ook hier gaat de vlag uit omdat we zo blij zijn om van die vreselijke klas verlost te zijn. Maar door alle rituelen en dergelijke, en aangestoken door eventuele andere jankerds, ben ik bang dat ik het niet droog ga houden. Terwijl ik de school echt niet ga missen en mijn kind al helemaal niet.
Dussss zijn hier nog ervaren emotioneel incontinente ouders met drooghoud tips?!

Zelf

Ikzelf heb altijd een grondige hekel aan officiële poppenkasten. En omdat mijn zoon het echt afschuwelijk heeft gehad op school, mede door bepaalde leerkrachten en het falende beleid, voelde ik me nu niet helemaal geroepen om leerkrachten te gaan bedanken.
Degenen die hem wel hebben geholpen, hebben mijn bedankje al veel eerder gehad.
Ik werd wel emotioneel tijdens die avond, maar dat was niet zo'n romantische emotie. Meer gal en woede. Ik heb het maar netjes en sociaal wenselijk ingeslikt allemaal.
We zijn heel snel weggegaan. Zoon zei in de auto: 'Zo, daar ben ik eindelijk vanaf!' En zo is het.

Hier ook

Toen mijn dochter afscheid nam van groep 8 was het precies zo. Allemaal huilen en elkaar vastklampen. Heel schattig. Ook wat overbodig aangezien meer dan de helft van de klas naar dezelfde middelbare school ging waar ze ook weer met elkaar in de klas zouden komen.
Mijn dochter heeft nog steeds contact met vriendinnen van groep 8 ook sinds we verhuisd zijn en mijn dochter niet meer bij ze in de klas zit.

Toen mijn zoon de musical avond/afscheidsavond hadden stonden bijna alle kinderen in tranen op het podium. Ze hadden ook een heel zielig liedje over afscheid nemen en dat was toen net gezongen. Ik vond het heel ontroerend. Het is ook emotioneel voor die kinderen. De meesten hebben altijd op dezelfde school gezeten en dan is het toch wel reuze eng om nu ergens anders heen te gaan en nooit meer met de vertrouwde kinderen samen in de klas te zitten. Ik snap de emotie dus. Er wordt natuurlijk ook erg naar toe geleeft.

Groep 8 4ever

Het wordt allemaal wel een beetje gehyped denk ik, maar dochters groep 8 maakte het wel heel bont. Die grepen elke gelegenheid aan om elkaar snikkend in de armen te vallen. De bonte avond op kamp, de musical, het eindfeest. Met mijn dochter als grote roerganger, compleet met gierende uithalen en heel erg uitgelopen mascara. Maargoed, dit was wel een ontzettend leuke klas.

Het verloop van de sfeer in de klas en de afloop ervan is net het scenario van zo'n Carry Sleeboek. In groep 3 en 4 waren het twee aparte klassen, in groep 5 werden ze samengevoegd tot één klas. Onder leiding van trollige juffen was het geen leuke klas. Veel meidenvenijn vooral. Maar in de loop van groep 6 trok het bij, in groep 7 en 8 was de sfeer echt geweldig. Volgens alle kinderen die ik het gevraagd heb werd er niet gepest. Er was wel eens een ruzietje, maar dat werd altijd goed opgelost, meestal door de kinderen zelf.

De klas bestond uit heel verschillende kinderen. Er waren geen kliekjes, iedereen ging met iedereen om, er werd niet buitengesloten. Geen queenbees, geen pispaaltjes. Hoewel er wel kinderen in zaten die onder andere omstandigheden de queenbee of het pispaaltje zouden kunnen zijn. Ieders eigenaardigheden worden gewoon geaccepteerd en iedereen gewaardeerd om zijn leuke kanten. Ongelooflijk, maar waar.

Op de laatste dag hebben wij een afscheidsfeest in de tuin gegeven. Op een zieke en een kind dat al op vakantie was na, waren ze er allemaal, ook de kinderen die nooit op feestjes komen. Ze hebben met zijn tweeëntwintigen aan een lange tafel gegeten, dat zag er zo leuk uit, iedereen in zijn mooiste kleren. Daarna was er disco in de partytent. Een moeder had een enorme taart gebakken, hij bestond uit een grote acht die met een brug van chocola verbonden was met een taart die de middelbare school moest voorstellen, echt prachtig. Een klasgenootje had zelf een lied geschreven waarin op rijm alle namen en positieve eigenschappen van de kinderen voorkwamen. Een moeder van groep 3 vond het ook zo leuk allemaal, die heeft een grote piñata voor ze gemaakt. De meester van groep 7, de juf van groep 8 en de stagaire kwamen langs en vanaf half 11 had ik de ouders uitgenodigd voor een borrel. En ze kwamen allemaal (zelfs de ouders waarvan ik de voornaam eigenlijk niet weet omdat ze zelden op het schoolplein komen). Het was eigenlijk de bedoeling dat iedereen om half 12 wegging, maar het was zo gezellig dat het laat werd. Want als de kinderen het zo gezellig hebben met elkaar, dan hebben de ouders ook weinig aanleiding om elkaar niet te mogen. Een vader had nog een heel gedicht gemaakt (onze school heeft een vrouwennaam) over de de oude dame ....... Hij droeg het nogal plechtig voor, daar moesten heel wat ouders een traantje bij wegpinken. De kinderen waren sowieso nog in tranen, want die hadden net in de partytent op 'schouder aan schouder' van Guus Meewis in een grote kring enorm emotioneel lopen doen. Een minutendurende grouphug. Uiteindelijk gingen de laatsten om half drie weg en bleven er nog zes logeren. Desondanks zat het grootste deel van de klas de volgende ochtend om 11 uur weer in het klaslokaal voor de allerallerlaatste keer. De leerkrachten hebben ze echt naar huis moeten sturen omdat ze zelf graag aan hun vakantie wilden beginnen.

skik

Zakdoek

Hier nog zo'n emotioneel incontente mams. Schoolreis, Sinterklaas, poppenkast, valse kerstkoortjes, ik laat geen gelegenheid voorbij gaan om eens lekker in tranen uit te barsten. Ik laat het maar gewoon gebeuren... gelukkig kan ik er zelf wel om lachen en dan wordt het een soort lachend huilen waar de meeste omstanders wel begrip voor hebben (en ook een beetje besmuikt om moeten grinniken). Ach, dan heb ik de menschheid tenminste nog een vrolijk ogenblik bezorgd. Dochter gaat dit jaar naar groep 8... iedereen die per ongeluk een paar tissues over heeft gelieve het forumbeheer aan te schrijven voor mijn e-mail adres. En oh ja, ik denk dat mijn dochter geen traan zal laten, die zal eerder opgelucht zijn. Hoewel....

Skik

Dat wordt nog wat volgend jaar... mijn ogen werden al verdacht nat bij het lezen van jouw prachtige verhaal haha

Bromvlieg

Het is al weer twee weken geleden inderdaad, toen was het schitterend weer. Tenminste, tot half vijf 's nachts toen er noodweer losbrak en ik in mijn badjas tot de enkels in het regenwater wadend alle spullen in veiligheid moest brengen. De gehuurde geluidsboxen die al in een plas water stonden, 7 matrassen uit de schuur waar de kinderen gingen logeren, dat soort dingen. Maar desondanks allemaal de moeite waard, het was echt een topfeest.

skik

Ik heb geen enkele illusie

het word tegen die tijd een tranendal hier. Bij kinders en mama. Heb gisteren de hele avond opgezeten met dochter die moest brullen omdat ze niet wil blijven zitten maar ook niet naar groep 3 wil (en straks ook niet naar 4 en 5 mam). Ze gaat alles missen en ze moet straks op het andere plein spelen en daar is niet haar favoriete slingerrek. Zoonlief heeft dit jaar een uur gehuild omdat de leraar van de parallelklas met pensioen ging. (ik houd gewoon niet van afscheid nemen mam).

Zelf stroomden mijn ogen vol bij het afwemmen van dochter zaterdag. Dus kan niet anders of het wordt brullen eind groep 8. Maar dat zien we dan wel

Mijk

Hier

Hier hadden we gisteravond de afscheidsmusical. Erg leuke musical trouwens; veel gelachen en lekker meegezongen. Heel leuk om al die kinderen zo samen te zien werken en worstelen en elkaar te zien helpen met de vergeten tekst
Daarna werd ieder kind door een van de leerkrachten naar voren geroepen en kregen ze ieder een persoonlijk afscheidswoord en een afscheidscadeautje. Allemaal heel luchtig en met een vrolijke noot. Geen overdreven emotioneel gedoe gelukkig.
Daarna gingen we (zoon, goede vriend, oma en ik) gewoon naar huis; het drankje oftewel de receptie hebben we overgeslagen. De juffen hadden vorige week bij het afscheid in de klas al een afscheidscadeau van de kids gekregen en ik heb ze een bedankkaartje gegeven.
Vanmorgen had zoon nog een halfuurtje op school en dat was het. Godzijdank. We konden er werkelijk geen traan om laten; we zijn zo opgelucht dat we van de basisschool af zijn, letterlijk en figuurlijk! Zoon heeft vannacht voor het eerst in lange tijd ongestoord heerlijk geslapen. En ik ook
Het zal wel schelen dat we erg nuchter met dit soort dingen omgaan; dit was een fase en nu breekt de volgende logische fase aan. Waar zoon echt meer dan aan toe is en erg naar uitkijkt. Ook al zal het zwaar worden...
Daarnaast was zoon die basisschool al zo lang zo zat dat hij het afgelopen halfjaar iedere dag aftelde tot het moment dat het voorbij was. Gelukkig had hij een leuke vriendengroep in de klas en gaan de meesten naar dezelfde school (niet hetzelfde onderwijstype/dezelfde klas) en hebben ze ook na en naast school contact. Vanmorgen zijn ze zelfs met zijn tienen na dat ene halfuurtje met zoon mee naar ons huis gegaan om ff lekker te chillen. Van de week gaan ze lekker met zijn allen naar het zwembad en er staan ook weer wat logeerpartijen gepland.
Nee, dat huilerige gedoe om zo'n afscheid van de basisschool begrijp ik niet zo. Er zijn veel ergere dingen waar wel om gejankt kan en mag worden maar hierom, nee. Je kan dingen ook overdramatiseren. Maar ieder zijn ding natuurlijk. Hier is het even een klein feestje!

Au........

hier is gisteren de eindmusical geweest.
Pijnlijk duidelijk zichtbaar hoe onze zoon zich niet had ingezet voor de musical er vooral energie in stopte om zo goed mogelijk zijn snor te drukken. Oke, hij had aangegeven dat hij er totaal geen zin in had.
En nog pijnlijker hoe weinig sociale contacten hij met de anderen had en gehad heeft.We weten natuurlijk dat hij een eenling is... maar dat het zo erg is. Zou dat nog veranderen.....?

Koentje

Ja, kan. Mijn beide zoons bloeiden op in het VO.

Mijn zoon...

...had weinig echte vrienden op de Basisschool. Hij werd niet gepest en speelde wel met ze op het schoolplein, maar na schooltijd weinig speelvriendjes. Met mooi weer ging ie dan wel het dorp in om te voetballen.

Ik maakte me toch wel wat 'ongerust' toen hij naar de Middelbare School ging, maar het is helemaal goed gekomen

Mijn dochter (vanavond afscheidsfeestje groep 8) heeft 1 beste vriendinnetje in haar klas, speelt wel met meerdere meiden (jongens ook). Hoewel spelen, het is meer gezellig bij elkaar zijn (soms voetballen ze). Sommige meiden hebben tig hartsvriendinnetjes, dat heeft mijn dochter dan weer niet. Ik ben benieuwd hoe het gaat op de Middelbare School.....