Evenzo hoe gaat het nu?
Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe het gaat met je zoon, juf, school. Laat je nog eens wat horen?
Groeten, Maw.
Schade
Nogmaals: dit kindje loopt schade op, en ik durf niet te beweren dat dit onherstelbaar is. De kans dat dat zo is is zo te lezen wel flink groot. Dus HAAL DAT KIND DAAR WEG! VANDAAG NOG!
Euh
Ik vergeet er "alsjeblieft" bij te zetten.
Wegrukken
Maak je alsjeblieft niet te druk om het wegrukken. Die vriendschappen stellen echt nog niet zoveel voor als ze 4 zijn. Kan me voorstellen dat je het nu zo ziet, maar over een jaar of 6 als je terugkijkt op de kleutertijd zul je denken waarom maakte ik me toch zo druk om die kleutervriendschappen? Vorig jaar zat mijn zoon in groep 7 bij een bullebak van een meester, schelden, tieren, met vuisten op de tafel slaan etc. Zoon was tegen depressief aan (zei dat hij geen leuk leven had) en ander klasgenootje had gezegd dat hij dood wilde (het heeft dus bij grotere kinderen wel een flinke impact). Ik kwam er rond deze tijd van het jaar pas achter dat het zo erg was. Eerst dacht ik nog gewoon dat hij niet zo'n leuke meester had en had zoiets van ach soms zit het mee en soms zit het tegen. Met zoon gesproken of hij naar andere school wilde. Dat wilde hij niet en hij had ook een erg leuke klas met veel vrienden. Omdat het al zover in het jaar was hebben we besloten tijd uit te zitten. Alle afspraken bij fysio, tandarts, orthodontist, orthopeed, huisarts en weet ik wat allemaal deden we onder schooltijd, verder kwamen er nog veel vakanties aan en als het echt niet ging mocht hij een dagje schoolziek zijn (had inmiddels wel bijles geregeld). Uiteindelijk werd hij ziek (Pfeiffer) en was het jaar snel om. Toen kwam het spannende moment, want dochter ging daarna naar groep 7. Met dochter besproken wat te doen als ze deze meester zou krijgen. We hadden besloten haar naar een andere school te laten gaan, dit wilden we niet nog een jaar. Het ontwricht je hele gezinsleven, het is vreselijk om zo'n ongelukkig kind te hebben en in eerste instantie zoek je ook nog eens de oorzaak bij jezelf, want je kunt je niet voorstellen dat een leerkracht zo'n impact heeft. Helaas kregen we pas heel laat te horen wie welke leerkracht kreeg, pas de laatste maandag voor de vakantie. Meester bleek gelukkig de school te verlaten, dus dochter kon blijven (hij is wel weer naar een andere school gegaan binnen dezelfde stichting, arme kinderen).
Even zo
Wat ik je nogmaals wil meegeven is dit. Vertrouw op de 'gut feeling'. Als je bij jezelf te rade gaat, probeer daarbij de input van iedereen rond je los te laten en alleen te doorgronden wat je zelf voelt bij de gedachte aan je zoontje op deze school bij deze juf, wat voel je dan? Hoe zie je het dan? Ik denk dat je daarop moet vertrouwen.
Verder hoeft idd een vreemde juf niet veel te zeggen over de school als geheel. Je kunt verder een goede school getroffen hebben, het kan zijn dat vooral jouw kind lijdt onder de aanpak van de juf.
Als je het gevoel hebt dat je je kind weg wilt hebben bij de juf kun je idd overstappen naar een andere klas. Ik zou daarvoor niet wachten tot na de zomervakantie. Hoe dan ook, als je iets gaat doen, doe het zo snel mogelijk! Wat je zoontje nu ervaart kleurt zijn leven enorm, en kan zelfs een stempel drukken op de totale schoolbeleving voor later.
Jij zoekt telkens bevestiging van je gevoel, en laat je volgens mij daarna weer sussen: zie jewel, hij gaat toch naar school, het zal wel niet zo erg zijn, hij moet alleen maar wennen, enz. enz.
Even zo, school hoort een prettige. leuke, veilige omgeving te zijn (in Nederland dan, hè), en dat is het voor hem nu niet.
Ben je al bij de directie geweest? Ik zou hierover gaan praten, en hou het dan bij jezelf. Niet gaan klagen over een juf, maar gaan benoemen wat er voor je zoontje niet goed gaat. Overleg of het mogelijk is dat hij naar een andere klas gaat. Kijk hoe de directie daar tegenover staat. En of zoiets snel kan. Als zij daarvoor open staan, en dus jou en je zoontje serieus nemen, lijkt het me geen probleem op de school te blijven. Maar het kan ook best zijn dat de directie er niet in mee wil gaan (straks willen alle ouders overplaatsing, of ze willen niet dat het lijkt alsof de juf het niet goed doet). Dan zou ik uitwijken naar een andere school.
Maar laat dit niet doorduren, ik schreef het al eerder: je zoontje is afhankelijk van jou (blijkbaar ziet je man het anders, maar het kan goed zijn dat je man je zoontje te zacht vindt en van mening is dat je zoontje toch wat harder en stoerder (lees mannelijker) moet worden.) Jij moet hem helpen, een ander zal het niet doen.
Frustrerend
Afmelden kan bij ons op school niet per mail, alleen telefonisch. Ik weet niet of het op de school van Evenzo ook zo is. Vandaar misschien dat juf van niets wist en dan is haar reactie begrijpelijker?
Verder zijn een aantal forummers teleurgesteld, er is veel moeite gedaan om Evenzo te overtuigen, de juf wordt al bijna aangeklaagd 
En ja, dat is frustrerend, doe je je best een stukje te typen, met de beste bedoelingen, en wil diegene niet je raad opvolgen! Ik heb zelf ook wel eens last van een soort zendingsdrang, maar er spelen zoveel meer factoren mee die de draadjesstarter niet kwijt kan, en het leidt wel vaker tot vergeefse moeite.
Maar dames, lotgenoten, we bereiken misschien niet Evenzo, maar wellicht anderen in een soortgelijke situatie!
Rafelkap
Je hebt heel erg gelijk. Ik hoop dat iemand anders er dan wel wat aan heeft, aan onze bijdragen.
Maar het blijft jammer. En ik vind het zo erg, dat er van dit soort mensen voor de klas staan. Als ouder heb je geen poot om op te staan.
Laatst is ons ook afgeraden om over de rampjuf te klagen. De verhoudingen met school komen nog verder op scherp te staan, het gaat dan heel veel geld en energie kosten. En er valt geen resultaat te verwachten. Leerkrachten en scholen zijn onaantastbaar voor ouders.
Van mij mogen ze een beroepscode invoeren, een geheimhoudingsgelofte afleggen en een tuchtcollege voor leerkrachten instellen. De klachtenprocedures van de schoolverenigingen zijn een wassen neus.
Wolkje
Wat wel kan helpen is als je met een groep ouders gaat klagen. Maar dan moet je wel van elkaar op aan kunnen... Je kunt ook zelf de inspectie inschakelen.
Ach
Laatst hoorde ik uit de eerste hand een verhaal over een juf die een kind echt zwaar beschadigd had. De behandelaar, die al twintig jaar ervaring heeft, was zelfs geschokt. Ouders en behandelaar wilden het er niet bij laten.
Ze hebben het heel hoog gespeeld. Hebben geklaagd bij de onderwijsinspectie, de verantwoordelijke wethouder, de schoolvereniging. Het effect was nul. Je hebt als ouder geen rechten.
En zo'n groep ouders mobiliseren, dat is heel erg moeilijk. Als een kind problemen heeft, zijn ouders heel erg geneigd om de oorzaak in het kind te zoeken. Scholen maken daar handig gebruik van. De klachten van ouders worden geisoleerd. 'Wat goed dat je het verteld, maar het is echt de eerste keer dat ik dit hoor!', werd ons door de directie verteld.
Daarnaast zijn ouders bang dat hun kind nog slechter behandeld gaat worden, als zij klagen. En dat is geen irreele angst. Het is veel te makkelijk voor een leerkracht om een kind de juiste begeleiding te ontzeggen, waardoor het kind slechter gaat scoren en uitvalt op de toetsen. Alle gevolgen voor het vervolgonderwijs vandien.
Want ook hiervoor geldt (in ieder geval op onze basisschool), als kinderen uitvallen, ligt dat aan het kind en niet aan het onderwijs.
Overstappen andere school
In het andere draadje had ik het ook al eens genoemd, in dit schooljaar zijn er van een andere school al zo'n 10 kinderen overgestapt naar de school van mijn jongste 2.....vandaag sprak ik 1 van die moeders en vroeg haar hoe het met haar zoon ging.....Het ging uitstekend! Op de andere school werd hij enorm gepest, de leerkrachten was helemaal niks enz enz....Er was geen goede en normale communicatie meer mogelijk tussen ouders en leerkracht.....Moeder was erg blij en opgelucht dat ze de overstap had gemaakt.....Ook de andere kinderen die zijn overgestapt zie ik dagelijks met grote glimlach naar buiten komen....ze maken echt wel weer vriendjes.....
vriendjes en een nare juf
Ik denk ook dat vriendjes echt niet opwegen tegen een juf die voor het kind de dag zo'n negatieve sfeer meegeeft. Ooit, in een eerder draadje van evenzo, schreef ik het ook al: onze dochter is ook op vierjarige leeftijd van school gewisseld. Zij veranderde van een vrolijk, open en zeer leergierig kind in een stil, teruggetrokken meisje dat thuis ook veel sjaggerijniger was dan ik van haar kende. Ze ging eind oktober voor het eerst naar school, en de eerste dag na de Kerstvakantie zat ze op een andere school. Ze is er heel erg van opgeknapte. Ik maakte me ook erge zorgen over haar vriendschapjes, en ik denk dat ze idd één specifiek vriendinnetje heel erg heeft gemist, maar het was voor haar zelf zoveel beter. In ons geval lag het ook aan één bepaalde juf. Zij klikte totaal niet met onze dochter, en dat uitte zich de hele dag door. Ze begreep mijn dochter totaal niet, en vatte haar hele gedrag verkeerd op. Dat kan een kind behoorlijk knel zetten.
Binnen een week was ze weer zichzelf. HEerlijk was dat. En ik voelde me heel erg goed omdat het voor mij een bewijs was dat ik de situatie goed had ingeschat. Toen onze stap bekend werd heeft de directrice nog gebeld met de vraag of we het niet toch nog alsjeblieft wilden proberen in een andere klas. We hebben het niet gedaan en ik heb nooit spijt gehald.
