Geen gesprek willen met de ib-er, zijn er regels?
Ik hoop dat iemand mij kan helpen. Ter introductie, voor wie mij niet (meer) kent: mijn 6-jarige, nu groep 3, heeft in groep 1 grote problemen gehad met de toenmalige juf. Zij vond dat hij asperger had en zocht de symptomen erbij en besprak die met allelei personen en meldde ze ook uitgebreid in het dossier. Dat terwijl wij er totaal niets van herkenden thuis.
Mijn zoon had een flinke voorsprong, maar ik wilde geen slapende honden wakker maken, dus ik dacht: Laat hem maar lekker naar school gaan, dan maar niet werken op niveau, ik kijk thuis wel wat ik kan doen.
Nu zijn de gedragsmatige problemen op school geheel verdwenen, of ik hoor er tenminste nooit meer iets over. Maar nu blijkt hij zo weinig mogelijk uit te voeren in de klas. Wel hoge scores op toetsen, veel kennis, maar zodra er gewerkt moet worden begint het gelanterfant (toilet, "juf helpen", bemoeien, enz..) Hij kan zich er niet toe zetten, alleen bij dwang.
Dat is een probleem en dat zal volgens de school aangepakt moeten worden door de IB-er, die dus toen zij nog gewoon juf was, de diagnose asperger heeft gesteld. Ik wil haar eigenlijk niet meer spreken, omdat ik geen vertrouwen in haar heb, zij heeft gelogen, voorbarig gehandeld en gemanipuleerd, dus ik wil eigenlijk geen contact meer met haar. (van het idee alleen al lig ik alweer een nacht wakker).
Nu mijn vraag: Moet dit? Of zijn er misschien nog andere oplossingen?
Binnenkort wordt hij door een (door mijzelf geregelde en gefinancierde )orthopedagoog gezien, misschien kan zij rechtstreeks de juf adviseren, of is dit een vreemde procedure?
Graag jullie advies.
Niet raar
Als je een uitnodiging krijgt van de ib-er zou je kunnen antwoorden dat je zoon binnenkort een onderzoek krijgt bij de orthopedagoog en dat je dat graag even af wilt wachten.
Misschien krijg je in de toekomst wel te maken met de ib-er als het advies van de orthopedagoog is dat je zoon meer uitdaging nodig heeft, zich stront zit te vervelen in groep 3.
Zij gaat dan een plan opstellen en daar moet je natuurlijk wel in mee denken.
Maar dan is dat Asperger verhaal helemaal niet in beeld en heb je een passend verhaal van de orthopedagoog.
Ga er omheen...!
Wij hadden ook een IB'er die elke keer de plank enorm missloeg, telkens van mening veranderde etc etc.
Ik ben er zoveel mogelijk omheen gegaan. Rechtstreeks met de leraar zaken doen.
Als het echt niet anders kan, zoals voor het opstarten van een ander handelplan. Eerst extern advies inwinnen en daarmee beslagen ten ijs komen.
Dus ik zou inderdaad eerst naar de orthopedagoog gaan en dan dat advies voorleggen en heel duidelijk inkaderen.
En daarna dan weer een afspraak maken met de leerkracht of het wel goed is gegaan in de overdracht tussen IB'er en leerkracht. (onder de noemer: ben benieuwd hoe het nu gaat, kunnen wij als ouders nog iets betekenen... maar ondertussen vinger aan de pols blijven houden.)
Succes en Sterkte!
Laat je nog weten, na je bezoek aan de orthopedagoog wat die voor advies geeft?
Negeren die ib-er
Dit klinkt me heeeel erg bekend in de oren. Deels had het zomaar ons verhaal kunnen zijn.
Wij hadden geen enkel vertrouwen door diverse missers in de IB-er, dus hebben toen ook externe expertise ingeschakeld (orthopedagoog). Die heeft vervolgens tijdens en na haar onderzoeken en conclusies een gesprek op school gevoerd in ons bijzijn, met de leerkracht. Daarbij is de IB-er (op school 1) geheel uit beeld gelaten en is ook verder niet meer in beeld gekomen op ons verzoek. Afspraken en adviezen zijn rechtstreeks met de orthopedagoog, ons en de leerkrachten kortgesloten.
En ik heb de zaak ook aanhangig gemaakt binnen de MR van de school. Dat de interne expertise zo ver onder de maat is dat het ouders geen andere keus laat om exptertise extern te halen. Maar dat dit maar voor een deel van de ouders geldt ivm de financiele middelen en je moet maar als ouder assertief genoeg zijn om de mening van een IB-er of een leerkracht te betwisten. Daarmee vond ik dat school de plank volledig missloeg en niet ieder kind gelijke kansen had.
Dat heeft de nodige aandacht gehad en procedures binnen de school zijn veranderd. Had mijn kind niets meer aan, maar is het toch mooi.
Ik denk altijd maar zo: een expert als een orthopedagoog heeft geleerd voor haar expertise en is ook de enige die officieel een diagnose kan stellen die dmv officieel testmateriaal zijn onderbouwd.
Een leerkracht en IB-er niet. Een IB-er (intern begeleider) kan een hoop betekenen, maar dat wil zeker niet zeggen dat er voldoende expertise in huis is. En al zeker niet in staat om een diagnose te stellen!
Het siert zo'n iemand om adviezen te geven aan de ouders, maar niet eigen gedachten waarheid te maken en er een dossier over te schrijven.
Ik herinner me je draadje nog wel, ik heb het destijds tenenkrommend zitten lezen.
Blijf duidelijk richting school, benadruk afspraken en kom op gemaakte afspraken terug. En nog veel belangrijker: altijd op je eigen intuitie vertrouwen!
Aansluitend op moppeke
Maak vooral een verslag van besprekingen, zet de gemaakte afspraken op papier, dan kun je ook terug komen op afspraken. Dat is echt heel handig en ook nodig.
Het wordt daardoor zakelijker, maar ook duidelijker. Om de sfeer goed te houden helpt het vaak om je "klein" op te stellen: "Heb ik goed begrepen dat je dit en dat voorstelt? Klopt dat. Oke, dan noteer ik dat even, dan kan ik het niet vergeten. "
En dan staat het op papier en kan niet niet meer ontkend worden bij de volgende afspraak. Ik maakte altijd een vervolgafspraak voor over een maand en dan liepen we ook altijd even de gemaakte afspraken langs. Die dan vaak leiden tot een "O ja? Dat wist ik niet meer." Ook tenenkrommend, maar je kunt in ieder geval dan zorgen dat het alsnog wel gebeurt.
Bedankt
voor de adviezen, ik ben er heel blij mee.
Ik heb via mail het gesprek tot nader orde uitgesteld, wegens de redenen die wil40 aangaf.
Het is nu sowieso zinloos om iets te gaan bespreken.
De MR zou een optie zijn, maar als ik mij niet vergis zit de desbetreffende persoon daarin. Dat zal ik ook eens nakijken.
Uiteraard laat ik weten hoe het afloopt.
