Geschopt worden op school, thuis drift bui

Helaas, herkenning

sinds een kleine maand zijn er twee pokkekleuters in mijn zoontjes klas gekomen. Hij geeft ook aan, net als veel andere kleuters, dat hij bang voor ze is. Ze schoppen, slaan, liggen dwars en hebben totaal geen respect voor de juf/ hulpouders.

Nu krijg ik thuis steeds, maar A/W doet dat ook altijd...

de ouders zaten binnen een week al bij de directeur omdat hun kind zich niet kan gedragen in de groep. Inmiddels vele gesprekken verder, de ouders worden door de rest van de ouders met de nek aangekeken, iets wat ik ook weer te ver vindt gaan...

De juf loopt helaas ook al half overspannen rond, dus een oplossing zie ik ook niet echt, alleen geef ik wel mee aan zoonlief dat dat gedrag bij ons thuis absoluut niet mag, en dat hij op school naar de juf moet gaan...

maar ja, erg leuk is het niet nee, sterkte ook jij...

Kadonaj

Onze zoon was als kleuter ook een moeilijk kereltje. Ook veel schoppen en slaan en agressie.Moeilijk voor zijn klasgenootjes, moeilijk voor hem en moeilijk voor ons. Jaren later begrepen we waarom. De oorzaak aangepakt en nu is het een lieve, gezellige 10- jarige knul.
In jouw ogen was het een "pokkekleuter". Ik schrik van je uitdrukking. Je beseft niet wat je zegt. En ik hoop van harte dat je deze benaming niet gebruikt waar je eigen lieve kleuter bij is.

Ziekte

Ik begrijp heel goed dat je een hekel hebt aan een kind(zacht uitgedrukt) Toch zou ik mij niet zo uitdrukken. Pokken is een ziekte net als kanker nu. Geen woorden om te gebruiken om een kind mee aan te duiden. Maar goed, hier gaat het draadje niet over. Dus ik zal erover op houden.

Pokke-oordelen!

Alhoewel het zou kunnen lijken dat de slachtoffertjes van de schoppers het meeste te lijden hebben, is dat uiterlijke schijn. Waar er een pester en een gepeste is dienen er twee geholpen te worden.

Mijn kind was ook zo'n 'pokkekleuter'. Nu met medicijnen en een goeie gebruiksaanwijzing hoe om te gaan met zijn adhd en impulsieve driftbuien en zijn prikkelgevoeligheid is hij gelukkig wel in goeie banen te leiden.

Oordeel niet te snel!!!

Inimo

mijn zoontje wordt ook geslagen door een klasgenootje (heel hard en gemeen ook; laatst heeft hij jongetje hem zelfs geprobeerd te wurgen).
Juf weet dat en zegt ook dat hij slinks is en dat er meerdere rondlopen bij wie de handjes aardig loszitten. Ze zal het nog beter in de gaten houden. Maar, houdt het svp goed in de gaten. Praat met juf en eis desnoods dat ze het aanpakt. Je zoontje verdient net als ieder ander een veilige omgeving. Kunnen ze dat niet regelen/garanderen, dan zou ik hem van school halen....maar ik zit hier ook met een gekleurde bril op moet ik zeggen want ik sta op het punt om mijn zoon van zijn school te halen.

Ook een keer meegemaakt..

Toen mijn zoon in groep 6 of 7 zat was er een jongetje op de naschoolse opvang dat het leuk vond om kinderen zomaar te stompen, omver te duwen, te tackelen of te schoppen. Dat deed hij altijd als de begeleider niet keek. Mijn zoon was toen een driftkikker en liet dat niet op zich zitten en sloeg hem keihard terug. Dat zag de begeleider dus wèl en hij kreeg straf... frustratie alom bij zoon.
Een vriendje van mijn zoon deed hetzelfde als mijn zoon en verbaal maakte hij dat jongetje voor alles uit. Ook hij kreeg straf van de begeleider. Ik zag een keer gebeuren dat hij een kleiner jongetje een mep gaf en pakte dat joch flink aan met de woorden: "Hoe zou jij het vinden als ik jou een map gaf als oudere". Vervolgens besprak ik wat die jongen had gedaan met die begeleider. Hij zei dat de kinderen dit zelf uitlokten, want ze waren even vervelend. Hij hoorde ook die scheldpartijen wat hij ook niet toestaat. Maar wat de oorzaak hiervan was zag hij niet.. ja, in gedachten noemde ik dat joch een gluiperd! Volgens de begeleider was die pestjongen een kind wat moeilijk hanteerbaar was (kind van agressieve vader die niet meer thuis woont) en zou ook begeleiding moeten krijgen. Maar ja, daar hadden mijn zoon en de andere kinderen geen boodschap aan.
Op een gegeven moment was de maat bij mijn zoon vol. Na een douw waardoor hij op de grond viel sloegen de stoppen bij zoon door en sloeg hem helemaal in elkaar. De begeleider haalde ze vervolgens uit elkaar en weer kreeg mijn zoon straf van hem...jammer! Maar mijn zoon ziet wel de positieve kan hiervan in. Volgens hem was die jongen na dat pak slaag poeslief tegen hem! Die straf had hij daar dus wel voor over. Jammer dat dit op zo'n manier moest gaan..
Helaas kreeg het verhaal nog een staartje bij een ander kind. Dat kind (dat kleinere jongetje) werd na de naschoolse opvang door de begeleider meegenomen door de moeder van de pestkop. Dit hebben de ouders van die kleinere jongen en de moeder van die pestjongen afgesproken omdat de ouders van die kleinere jongen laat van hun werk thuiskwamen. Ze kregen daar warm eten- en drinken. De ouders van die kleine jongen waren toch niet zo blij met die "oplossing" omdat dat gepest daar gewoon doorging. Die jongen kwam met builen en een keer met een kapotte jas thuis! De moeder van dat gepeste jongetje vond dat zo erg dat ze haar baan had opgezegd en thuis voor dat kind ging zorgen.
Wij waren het allemaal over eens dat die pestjongen wat aan dat gedrag moet doen. Dat geniepige, agressieve gedrag wordt goedgepraat door de moeder. Ach, het is een vlotte sportieve jongen die wel eens wat kattekwaad uithaalt..volgens die moeder.. wat men kattekwaad noemt! Zij ziet alleen maar het positieve in haar zoon.
Ik heb al medelijden met die jongen. Ook hij kan in de toekomst een aanstichter worden van zinloos geweld als daar niets aan gedaan wordt..

Hier driftbui na jankbui

Hier destijds een kleuter die snel overprikkeld raakte. Was op zich geen probleem tot de juf met zwangerschapsverlof ging, er een invaller kwam (die niet 'boven' de groep kon staan) én er een nieuwe leerling kwam die elke dag de eerste anderhalf uur huilde jankte brulde om haar mamma.

Mijn kleuter kwam supergestresst uit school, regelmatig flinke driftbuien en ik vermoedde al snel gezien de uitlatingen dat de jankkleuter weleens de oorzaak kon zijn. Toen de jankkleuter ziek was en mijn kleuter ineens vrolijk uit school kwam ben ik toch eens met de juf gaan praten.

Tja de juf kon er weinig mee. De jankkleuter werd begeleid maar ze mocht daarover geen uitlatingen doen. Dit kind had het moeilijk met school en daar moest ik begrip voor hebben, de school had ervoor gekozen om de jankkleuter te laten uitjanken. Een reden daarvoor wilde men niet geven. Maar dat mijn kleuter daar overprikkeld van raakte met driftbuien tot gevolg daar kon de juf niks mee.

Gelukkig vier maanden later was het zomervakantie en daarna ging mijn kleuter naar groep drie waar ze ineens opfleurde, de jankkleuter schijnt naar zeggen nog heel lang doorgegaan te zijn met janken.

Misschien minder heftig dan geslagen en geschopt te worden maar voor mijn kleuter destijds genoeg om helemaal gefrustreerd te raken.

Nou sorry hoor,

Dus als je kind zich thuis afreageerd op jou, schopt, slaat, brutaal is, driftbuien heeft, een ander kind in elkaar slaat dan ligt dat volgens julie aan een pokkekleuter, een jankkleuter, een pestkind... Hoe weet je dat zo zeker? Misschien ligt het wel aan je eigen kind, of aan jouzelf, of gewoon omdat school zowiezo een vermoeiend en nieuw voor kleuters is, of omdat veel 4 jarigen hun emoties nog niet helemaal onder controle hebben. Ik wordt altijd wat kribbig als ouders (moeders) de opvoedproblemen die ze hebben met hun eigen kind in een moeite in de schoenen schuiven van een ander kind, dat ws niet zo lief, gevoelig en braaf is, maar gewoon nog wel een kind.

Opvoedproblemen

Ik geloof niet dat er nou gesproken wordt over opvoedproblemen die anderen zouden hebben.

Het gaat om het effect van kinderen met gedragsproblemen die de sfeer in een klas behoorlijk kunnen bepalen. En niet alleen de sfeer in de klas, het kan een enorm effect hebben op klasgenoten.

Kinderen die in een klas last hebben van pestkoppen, slaan, schoppen en meer van dat soort ongein, dat kan een behoorlijke uitwerking hebben. Effecten kunnen zijn: op hun tenen lopen in hun eigen klas, gefrustreerd raken omdat de oplossing niet voorhanden is, onzekerheid enz.

En we hebben het hier over kleuters, maar ik weet uit ervaring dat dit gedrag van kinderen in hogere groepen ook niet mis is.

Het is lastig om de oorzaak te vinden van de kinderen die negatieve aandacht vragen. Soms zijn ze gewoon gefrustreerd, en juf/meester ontgaat ook vaak het eea is mijn ervaring.

Neemt niet weg dat ik vind dat er altijd aandacht moet zijn voor de pestkop, maar zeker ook voor het slachtoffer. Om zaken goed op te lossen. De basisschool zou een goede basis moeten zijn hoe kinderen met elkaar om moeten gaan. Normen en waarden die ze moeten leren voor hun verdere leven.

Helaas werkt dit in de praktijk niet zo. We leven nu eenmaal in een harde wereld. Maar de reactie van Ef vond ik wel iets te kort door de bocht.

Pestgedrag (draadje hierboven)

Bob van der Meer, deskundige op het gebied van pesten noemt een aantal oorzaken van pestgedrag:

Een aantal belangrijke oorzaken die worden genoemd:

Onveiligheid in de klas

Er is bijvoorbeeld een voortdurende strijd om de macht. De leerlingen gaan onzorgvuldig met elkaar om. Er is sprake van slechte omgangsnormen of -vormen. Door al die onduidelijkheden heerst in de klas vaak het recht van de sterkste.

Autoritair gedrag van de leerkracht

De leerkracht bepaalt alles en geeft de leerlingen geen eigen verantwoordelijkheid. Zij worden voortdurend onder druk gezet om te gehoorzamen. De leerkracht geeft dagelijks het voorbeeld hoe je macht uitoefent.

Voortdurend wedijveren

Dat gebeurt in situaties waar de leerkracht leerlingen vaak met elkaar vergelijkt. Aangetoond is, dat competitie de agressie in een groep verhoogt.

De leerling als nummer behandelen

Hoe naamlozer individuen zijn, hoe agressiever ze worden. Het gebrek aan persoonlijke waardering is daarvan de belangrijkste oorzaak. De kans bestaat dat die agressie wordt afgereageerd op een klasgenoot die zogenaamd lager op de sociale ladder staat.

Pesten omdat het wordt voorgedaan

Zowel op scholen als in sportclubs gebeurt het wel, dat een volwassene zijn leerlingen of pupillen op hun zwakke plek proberen te raken in de hoop dat ze dan beter gaan presteren. Het effect is averechts. Het slachtoffer wordt onzeker en gaat juist minder presteren. Bovendien is het voor de groep een voorbeeld dat kan worden opgevolgd. Iemand op zijn zwakke plek aanspreken wordt blijkbaar geaccepteerd. De volwassene doet het toch ook.

Om deze reden is het van belang om de pedagogische aanpak kritisch te bespreken. Dit doet de leerkracht in eerste instantie met de directeur. Zo nodig wordt ook de intern begeleider hierin betrokken.

Moppeke

'Ik geloof niet dat er nou gesproken wordt over opvoedproblemen die anderen zouden hebben'

Maar hoe weten ouders dat zo zeker? Als moeder van een wild en ontstuimig jongetje weet ik dat er moeders zijn die maar al te makkelijk de moeilijkhebben die ze hebben met hun eigen kind afschuiven op een ander kind, alsof dat niet ook een kind is wat nog veel moet leren over sociale omgang, vooral als het gaat om 4-jarigen. Ze praten dan niet meer over een kind maar gebruiken termen als jankkleuter en pokkekleuter. En daar moet zo snel mogelijk wat aan gebeuren, het liefst opzouten naar het speciaal onderwijs of zoiets. Ouders worden met de nek aangekeken.Dat vind ik nou kort door de bocht. Bovendien wel heel erg makkelijk, want het zou zomaar kunnen gebeuren dat de driftbuien, grote monden van je eigen kind blijven bestaan terwijl de pokkekleuter allang uit beeld is. Maar ja, dan ligt het natuurlijk weer aan een ander rotkind. En zo ligt het nooit aan jezelf of aan het pittige karakter van je eigen kind.

De eerste schoolmaanden

Zodra je kind naar school gaat, breekt er een nieuwe spannende periode aan. Het ‘losmaken’ is begonnen en je kind zal meer en meer zijn eigen boontjes moeten doppen. Dat gaat met horten en stoten en … niet altijd even makkelijk. Je kleuter krijgt te maken met andere kinderen, met andere temperamenten en ook de normen en waarden zijn niet altijd precies dezelfde als de jouwe. Daar zal hij mee om moeten leren gaan en je bent daar als ouder niet meer constant bij. Alle ouders herkennen denk ik het ‘afreageer gedrag’ na schooltijd de eerste maanden.
Je kind zal bepaalt gedrag moeten afleren (in deze draad: ‘niet slaan en schoppen’) en andere sociale vaardigheden moeten aanleren (anderen niet buitensluiten bijvoorbeeld). Als ouder sta je toch een beetje op afstand, maar je kunt je kind wel steunen door naar hem te luisteren en bij te sturen. Zo nodig kun je bij de juf je beklag doen over gedrag waar je kind last van heeft, dat buiten de normale bandbreedtes valt. Belangrijk is daarbij, je altijd af te vragen wat er nou feitelijk gebeurt op school en hoe je kind dat ervaart. Daar zit vaak toch een discrepantie tussen.
Mijn kleuter beklaagde zich in zijn eerste schoolmaanden ook over slaan, schoppen, bijten, haren trekken, buiten sluiten, tas over de schutting gooien … het leek wel bij de beesten af in de klas. Ik ben naar hem toe altijd heel duidelijk: “niemand mag je pijn doen” en “als stop hou op niet helpt, dan ga je naar de juf”. Zelf heb ik regelmatig navraag gedaan bij de juf om een compleet en genuanceerd beeld te krijgen van wat er gebeurt en tegelijk de juf op de hoogte te houden van het beeld van mijn kind. Kortom, ik probeer er nuchter mee om te gaan en tegelijk te luisteren naar mijn kind.
Schoppen en slaan blijkt in de praktijk gelukkig meestal reuze mee te vallen, de meeste onstuimige jongetjes leren zich vrij snel beter te uitten. Schoppen en slaan is duidelijk waarneembaar en de boosdoener daardoor makkelijk aan te pakken. Ander gedrag speelt zich af in het geniep, zoals bijvoorbeeld buiten sluiten, en is veel moeilijker aan te pakken. Helaas komen deze kleuters met dit gedrag er nog (te) vaak me weg en soms veroorzaakt dit zoveel frustratie dat zich weer uit in … schoppen en slaan bijvoorbeeld. Dit buitensluit gedrag wordt m.i. meer getolereerd omdat het minder zichtbaar is. Behalve tegen fysiek geweld zouden ouders en juffen ook dit soort gedrag moeten afkeuren.
Elisabeth.

Ef.

Toch even reageren, het was mijn zesjarige kleuter die zelf thuiskwam met het woord 'jankkleuter' en ja dat zijn wij over gaan nemen. Was misschien niet zo slim maar zij wist zelf ook niet hoe dit kind heette en wij wisten het ook pas later.

De problemen van mijn kind wil ik niet ontkennen; mijn kind is gewoon erg snel overprikkeld. En die overprikkeling kwam in dit geval van de betreffende kleuter of misschien beter gezegd door het feit dat de juf deze kleuter gewoon maar liet huilen. Vond mijn dochter trouwens ook erg raar.. (mam als ik huil dan troost je mij maar die kleuter wordt niet getroost)

Feit blijft dat de problemen begonnen met genoemde kleuter in de klas en dat de problemen over waren zodra de kleuter niet in de klas was.

Ons probleem is nagenoeg opgelost, ze kan (na hulp van buitenaf) nu beter omgaan met haar overprikkeling. De kleuter van destijds is inmiddels van school geen idee waarnaartoe.

Jankkleuter in perspectief

Maan: “Toch even reageren, het was mijn zesjarige kleuter die zelf thuiskwam met het woord 'jankkleuter' en ja dat zijn wij over gaan nemen. Was misschien niet zo slim maar zij wist zelf ook niet hoe dit kind heette en wij wisten het ook pas later.”
Het woord ‘jankkleuter’ heeft een kind niet van zichzelf, dat moet zijn ingegeven door een volwassene. Verder zou ik in zo’n geval dat woord niet overnemen, maar mijn kind direct corrigeren en leren dat je een ander kind niet zo aanspreekt. Leer zijn naam maar, zou ik zeggen en speek hem voortaan zo aan. Het woord ‘jankkleuter’ zou ik niet tolereren van mijn kinderen, het toont geen respect voor een ander. Respect vinden we allemaal een belangrijke waarde niet?
Maan: “Feit blijft dat de problemen begonnen met genoemde kleuter in de klas en dat de problemen over waren zodra de kleuter niet in de klas was.”
Dat is nou precies wat ik hierboven bedoel. Op school ontmoet je kind àndere kinderen, sommige zullen hem liggen en sommigen niet. Maar van bijna alle kinderen zal hij iets leren over zichzelf. Hoe hij daar mee om moet gaan, dat leert hij van de juf en van zijn ouders. Natuurlijk wil je minder leuke ervaringen hem het liefst besparen, vroeger of later zal hij er mee geconfronteerd worden. Sommige kinderen halen het slechtste in elkaar naar boven. Wie weet, mopperde de moeder van dat kind ook op jouw kind (‘dat doet-ie anders nooit!’). Daarmee wil ik de problemen van jouw kind niet bagatelliseren, maar slechts in perspectief plaatsen.
Elisabeth.

Zielig

Ik herken dit uit de tijd dat mijn dochter net in de eerste klas zat. Zij was best een bikkel dus zei er niet veel van, maar het ging steeds meer irriteren en op een gegeven moment krabde en sloeg zij ook. Uiteraard werdd at wel gezien want zij had dan blauwe schenen maar de ander had een dikke kras in z'n gezicht. Ik heb het een keeer zekf gezien en zij keek mij smekend aan toen ze in de kring zaten, toen zei ik ga maar naar juf en zeg het zelf even. Die deed er heel laconiek over, maar het was natuurlijk een zoon van twee artsen en die mocht best veel. Ik heb er veel te lang mee gewacht om het echt aan te pakken, wat resulteerde dat zij heel hardhandig werd.

Zij zat dus steeds op de strafstoel voor het raam zodat iedereen haar kon zien. Een buurvrouw vertelde mij ook dat er een keer twee kinderen haar zaten te schoppen en ut te dagen terwijl zij daar zat en toen ze het tegen de juf zei, gaf die als antwoord nu geen tijd te hebben. Het was een christelijke school, omdat ik juist dacht dat ze daar vredelievend met elkaar omgaan. Nou ik was het zat, helaas heeft mijn toen nog schoonmoeder naar school gebeld en is flink uitgevallen tegen die juf, zonder mijn weten. Voor mij was het ook geen optie meer om haar daar te laten en heb ik een andere school gebeld en het verhaal uitgelegd.

Zij kon er gelijk terecht en ze hadden er wel meer verhalen over gehoord. Toen de directeur van de oude school gebeld en die wilde een gesprek en wilde haar zelfs een groep hoger plaatsen, omdat ik haar niet meer bij di juf wilde, maar het leek mij beter om haar uit de buurt van die juf te halen, want ze hebben toch een soort machtspositie en zal er nie vrolijk van worden dat ze op de kop krijgt.
Op de andere school ging het veel beter, maar helaas heeft zij daardoor wel het krabben en slaan aangeleerd, want dat was toen maanden lang haar manier om er doorheen te komen en dat leer je niet zomaar af.

Ik vond het voor haar erg zielig, zeker dat het te lang door gegaan is. Wij als ouder kunnen voor hun opkomen en moeten dat ook doen want anders raken ze gefrustreerd en gaan ze zelf maatregelen nemen uit zelfbescherming. Dus met de juf en misschien ook bij de directeur voorleggen, want het is tijdens schooltijd hun plicht te zorgen dat jou kind zich veilig en prettig voelt.