Gesprek gehad met kanjertraining instituut
Ik had beloofd om hier te melden hoe het gesprek was geweest bij de kanjerinstituut. Nou ik kan niet anders zeggen dat het prettig is geweest en dat er veel ruimte was voor vragen en kritiek van ons kant. Na aanleiding van "het casus" Sinizoon is de handleiding aangepast op meerdere plekken. Wat Gerard Weide (bedenken training) vooral zorgen baart is dat in de handleiding (ook in de oude versie) duidelijk angegeven is dat de ouders bij de teaining betrokken moeten worden. Dat gebeurde absoluut niet op onze school, er werd niet eens melding gedaan van dat de training gegeven zou worden. En Weide zei dat vooral met de desbetreffende oefening belangrijk was om de eerste gevoel te volgen en als er de minste vraagteken is bij een kind, dan de oefening niet te doen of pas na een nadrukkelijk overleg met de ouders. Ze vonden dat op dat gebied de handleiding niet duidelijk was, die hebben ze dus aangepast. Er staat nu als eerste ladzijde een joekel van een inkeiding over het Moeten betrekken van de ouders.
Maar goed, dat is altijd een zwakke punt geweest van deze basisschool, de oude directrice (net met pensioen) zag ouders als een vervelende bijkomstigheid. Ik hoop dat de nieuwe directrice het beter oppakt.
Sini
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Goed!
Dat is mooi Sini.
Hoewel het mijn mening over die kanjertraining niet verandert. Dat project begeeft zich op gevaarlijk terrein. Dat blijkt ook wel uit deze opmerking:"En Weide zei dat vooral met de desbetreffende oefening belangrijk was om de eerste gevoel te volgen en als er de minste vraagteken is bij een kind, dan de oefening niet te doen"
Als dat dan al 'op gevoel' moet, dan hoort dat gevoel thuis in het vakje professionele intuitie van een goed getrainde psycholoog. Je kunt dit soort dilemma's niet straffeloos op het bordje van een willekeurige juf leggen.
Juffen (niet in psychologie geschoolden) missen vanzelfsprekend de nodige bagage. Daar komen ongelukken van, zo blijkt maar weer.
Hoe is het nu met je zoon?
Groet,
Miriam Lavell
Ik grijp even de kans
P:"Skippen die hele oefening. Wat voegt het toe?"
Dat is een existentiele vraag over het programma zelf. Aan dat soort vragen kun je je beter niet bezondigen. Het verleidt tot diepgaande discussies over de wetten en theorieën van... (psychologie, onderwijs, homeopathie of het geloof). Of je krijgt als antwoord 'breek daar je mooie hoofdje maar niet over'.
Het is verstandiger om het te hebben over dat waar geen discussie over is. Dat is datgene wat de maker zelf over het programma zegt ("Kinderen worden uitdrukkelijk niet ingedeeld in één van de vier petten: je bent niet een type, maar je gedraagt je op een bepaald moment in een bepaalde situatie zo.") Dat argument is succesvol gebleken.
Nu beweert de maker dat er 'gevoel' moet zijn om de inschatting te kunnen maken of een leerling aan het spelonderdeel onderworpen moet worden of niet.
Neem dat en vooral ook zijn eigen weledelgeleerde positie zeer serieus: Waar haalt een leerkracht het juiste 'gevoel' vandaan?
De wetenschappelijke beschrijving van het programma heeft het over uitvoering van het spel door psychologen. Dat zijn mensen met een opleiding.
Beweren dat leerkrachten zonder die opleiding dit soort kennelijk noodzakelijke inschattingen ook kunnen maken, is hetzelfde als beweren dat een opleiding voor psychologie eigenlijk flauwekul is. Die kant zal de weledelgeleerde niet op willen.
Logischerwijs; aangenomen dat het programma consistent is, voldoet aan de gangbare wetten en theorieën van psychologie, de onderdelen eruit van belang zijn, de opleiding tot psycholoog van enig onderscheidend belang is, dan zal elke tussenstap die op basis van 'gevoel' moet toch een inschatting van professionele intuïtie moeten zijn.
Je kunt daar nog verder in gaan: Erkende psychologen (NIP) moeten om hun erkenning te houden minimaal een aantal uren ervaring per jaar opdoen met cliënt/behandeling/onderzoek.
Leerkrachten doen dat helemaal niet. Dus zelfs al zou een instructiecursus de leerkracht voor korte tijd van dat 'gevoel' kunnen voorzien, dan nog moet je aannemen dat dat verdwijnt omdat leerkrachten geen tussentijdse beroepservaringen in de psychologie opdoen.
Waarom schrijf ik dat nou allemaal zo uit?
Met veel onderwerpen (maar juist ook met dit), blijven klachten steken in nietszeggendheid omdat klagers komen met een eigen mening/analyse. Die mening zegt vaak iets over het programma zelf. "Doe dit of dat anders"
Het vervolg is het verschuiven van de doelpalen. De discussie gaat niet meer over de feitelijke gebeurtenis (kind is gekwetst/programma mist doel) maar over de vraag wie bevoegd is (geleerd genoeg) om op deze manier commentaar te hebben.
Binnen de kortste keren smijt de verdediging met termen als smaad, inkomensverlies, claims, etc.
Niet doen. Is niet handig en het is niet nodig.
Volg consistent de logica van de aanbieder zelf. Zo doen de Inspecties (onderwijs, gezondheid) dat ook.
Groet,
Miriam Lavell
Inkijkje in de kanjertraining
Sini, hoe gaat het ondertussen met je zoon? Is het weer een beetje bijgetrokken in de klas?
Ik stuitte bij toeval op de volgende site, waarin een leuk inkijkje gegeven wordt in de kanjertraining: www.bobvandermeer.info, in het midden staat een kopje kanjertraining, als je die aanklikt staat er het een en ander over waar de regels van de kanjertraining vandaan komen, en iets verder naar onderen ook een voorbeeld van materiaal uit de training, over een stel jongens die stoeptegels van een viaduct naar beneden gooien.
