Groepswerk kost kind de summa cum laude
Kind studeert informatica en wiskunde. Bij informatica zit groepswerk. De uni wil de groepen internationaal zo gemêleerd mogelijk en studenten mogen niet zelf groepen indelen. Kind staat gemiddeld een 9.7. Door het groepswerk waarbij het werk individueel moet worden ingeleverd maar er een groepsbeoordeling volgt gaat hij zijn scl kwijtraken. Onder meer omdat 1 student niets heeft ingeleverd en dus een 1 als cijfer kreeg en een andere student, die vorig jaar het vak niet haalde, totaal geen aanwijzing van de anderen wilde opvolgen en daardoor ook met een 1 beloond werd. Het is enorm frustrerend voor mijn kind. En ook verdrietig. Hij is serieus, werkt hard.
Eigenlijk vind ik het niet kunnen.
Dit is wel zuur
Heeft hij al bij de docent aangekaart wat hier speelt? Gevraagd of hij niet kan worden beoordeeld op zijn deel van het werk? Gevraagd hoe ZIJN cijfer tot stand is gekomen? Blijkbaar is het mogelijk om individueel een 1 te halen, dan moet het ook mogelijk zijn om individueel een 9 te halen. Heeft hij een studiebegeleider? Want dan zou ik die inschakelen.
Ik vind groepswerk echt een verschrikkelijke uitvinding in het onderwijs. Zeker als je wordt beoordeeld op de zwakste schakel. Ik doe er zelf ook niet aan in mijn lessen. Met zijn tweeën samenwerken prima, op vrijwillige basis maar alleen mag ook. Geen groepswerk voor opdrachten met een cijfer.
Betekent dit ook dat de student die niets heeft ingeleverd ook een voldoende krijgt en slaagt voor dit vak?
Dan zijn ze in ieder geval wel consequent.
akkemarie
Weet je zeker dat dat zo gaat of heb je dat zelf ingeschat (uitgerekend). Ik kan me persoonlijk niet voorstellen dat dat in de praktijk ook zo zal gaan. Ik zou sowieso bezwaar indienen of het zelf hogerop (dreigen te) zoeken.
Examencommissie
Ik heb het even voorgelegd aan de thuiswerkende universitair hoofddocent voor je . Die begon natuurlijk meteen een tirade tegen groepswerk - als het even niet kan begint hij er niet aan. Breek hem de bek al helemaal niet open over Microsoft, Frau Linux zou nog een betere nick zijn.
Zijn advies: mail aan de docent met de onderwijsdirecteur en/of de examencommissie in de cc De docent is de eindverantwoordelijke voor de onderwijsinhoud en de werkwijze. Ook als ze die min of meer opgedrongen krijgen. Hij of zij moet zich tegenover de examencommissie verantwoorden over ehm opvallende resultaten. Docenten aan zijn instelling worden trouwens aangesproken over tegenvallende resultaten in het algemeen. Je vooral niet laten afschepen met "De Regels" de examencommissie is hiervoor, en vergadert over dit soort gevallen. Wederhelft heeft dit zelf nog niet aan de hand gehad, maar hoort graag hoe het afloopt. Hij schat in dat het wel los zou moeten lopen. Succes
Wat ik zelf doe in gevallen waarin ik briesend mijn recht zou willen halen is de verontwaardiging onderdrukken , maar het poneren als ook hun probleem waarbij je bladibla het volste vertrouwen erin hebt dat het opgelost gaat worden. Beetje slijmen kan nooit kwaad, stroop en azijn, ton qui fait le musique etc.
En over slijmen gesproken
Aan de vo-docent in dit draadje: ik zit al weken op mijn handen..... Recent nieuwbouw en nu loting? Is dit vissen wat al te indiscreet, beschouw de vraag als ongesteld, en accepteer alleen mijn waardering voor jouw goed geschreven en genuanceerde forumbijdragen
Docent
Ik ben zelf onderzoeker en docent aan een universiteit en ik zou toch echt aanraden dat de student eerst contact hierover opneemt met de docent. Dat moet toch echt de eerste stap zijn. Misschien is er sprake van een misverstand of een fout, of kan het op een of andere manier simpel worden opgelost. (Kans is groot dat de docent overlegt met de onderwijscoordinator of onderwijsdirecteur.) Een goede eerste stap is ook de studie-adviseur, die kan vertellen wat de juiste procedure is op de betreffende universiteit en wat een goede volgende stap is. Zelf contact opnemen met degene(n) daarboven of daarbuiten, zoals de onderwijscoordinator, onderwijscommissie of hoogleraar van de betreffende studierichting, of zelfs de onderwijsdirecteur of examencommissie, is echt pas een latere stap. Ik zou het heel naar vinden als een student meteen bij de eerste vraag of klacht een onderwijsdirecteur of examencommissie in de cc zou zetten.
En ik zou het raar vinden als een ouder hierover contact opneemt (ook als student zou ik dat raar gevonden hebben, als mijn ouders er zich mee zouden bemoeien).
Eerst naar de docent
Niet meteen op hoge poten naar examencommissie. Deze zal eerst vragen wat de docent er zelf over zegt. De docent is zich waarschijnlijk niet bewust van het feit dat je zoon scl gaat krijgen en zal het zelf gaan oplossen. Als dat niet gebeurt of niet mogelijk is neem je een volgende stap. Als het goed is zal de docent hem in dat laatste geval adviseren naar de examencommissie te gaan.
Breng het niet als een klacht over de zin of de onzin van groepswerk maar puur als een individuele beoordeling die niet individueel is.
En laat je zoon het zelf doen.
Alvast dank en natuurlijk
Beste mensen, ontzettend dank voor jullie reacties. Uiteraard is kind al lang bij de studieadviseur geweest. Die snapt helemaal het probleem en de frustratie. Maar kan er niet veel aan doen. Examencommissie is inderdaad de mogelijkheid die mentor opperde.
Het kan niet zo zijn dat , terwijl je zelf als individu een 9 behaalt, je door het groepscijfer dat dus echt onvoldoende is volgend jaar dit over moet doen. Met de kans dat het weer niet goed gaat ( in zijn groep zat een student die alle adviezen van zoon weigerde. Voor het tweede jaar heeft deze student een onvoldoende omdat ze niets inleverde. Pas een uur voor de deadline verstreek kwam student tot besef dat dit ontzettend veel extra geld ging kosten als buitenlandse studerend in NL)Tenminste, het zou niet moeten mogen, maar het gaat waarschijnlijk wel gebeuren.
En natuurlijk ga ik er zelf niet achteraan. Kind leest al jullie reacties, is er blij mee. Voelt als steun.
Het kan wel
Nou ik zou toch stappen ondernemen. Wij hadden een vergelijkbare situatie eindelijk mochten we een keer een groepsopdracht doen met een zelf samengestelde groep. De harde werkers in de klas vormden samen een groep, het was tevens een groep met mensen met veel hoge cijfers maar ook een studente die minder hoge cijfers had maar er wel hard voor werken we zouden haar we wel doorheen slepen.
2 weken waren we al bezig en een medestudent had zich ineens gemeld bij het docenten team hij was 2 weken niet op school geweest en wist niet wat de bedoeling was. Docenten team zocht in de lijst van groepjes en vond ons wel een geschikte groep en we werden gedwongen hem in onze groep op te nemen. Hebben direct afspraken met hem gemaakt over inleveren van werk en welk deel hij voor zijn rekening zou nemen. Een week voor de deadline was duidelijk dat hij het niet zou gaan doen, voorgesteld dat wij het zouden oppakken maar hij zou een groot deel van de presentatie doen.
Op de dag van de presentatie hadden wij uiteraard ook de presentatie voorbereid en hij kwam inderdaad mededelen dat hij het niet had voorbereid. Dat was het moment dat we zeiden dat hij 0 inbreng had geleverd aan de hele opdracht. We hebben hem uit de groep gezet en hij vond dat we gelijk hadden!
Docenten team was minder blij en heeft ons 1,5 punt aftrek gegeven zodat we een 8 haalden. We zijn in protest gegaan bij de examencommissie en hebben toch nog onze 9,5 gekregen
gebruikelijk
Dit komt best vaak voor (niet specifiek summa cum laude, maar grote consequenties met groepsprojecten - zoals mensen die hun bindend studieadvies niet halen door zoiets). Groepsopdrachten zijn het naarst, maar ook gewone opdrachten (in tegenstelling tot tentamens) op het hbo zijn al erg vervelend als je summa cum laude wil afstuderen, want er zijn docenten die nooit hoger dan een acht geven op verslagen. En als je dan het gesprek aangaat wordt je echt niet begrepen, een acht is toch een prima cijfer? Niemand is perfect. Dat is misschien iets wat je mee moet nemen als leerdoel, dat je niet perfect bent. Dat is ook iets wat je moet leren, wat misschien wel net zo belangrijk is als hoge cijfers. Of belangrijker! Je moet niet denken dat hoge cijfers het belangrijkst zijn. Er is meer in het leven dan cijfers hoor. (En ga zo maar door). Voor samenwerkingsprojecten komt daar dan nog het argument bij dat leren samenwerken juist heel belangrijk is, en dat als het je niet lukt om een hoog cijfer te halen op een samenwerkingsproject dat dus betekent dat je toch niet zo perfect bent als je waarschijnlijk dacht dat je was, met je hoge cijfers (daar sta je dan, als gemotiveerde student). Dat is ook een belangrijke competentie namelijk, die je moet beheersen: het motiveren van anderen in je team, het inzien dat iedereen waardevolle capaciteiten heeft die benut kunnen worden, dat andere mensen die misschien wat cijfers betreft niet zo goed zijn als jij heus wel andere goede eigenschappen hebben die ze in kunnen zetten in zo'n project (niet ingaand op de vraag hoe je dat doet: mensen inzetten die letterlijk nooit aanwezig zijn en die niet reageren op appjes).
Het heeft mij heel erg verbaasd dat het inderdaad zo werkt op het hoger onderwijs. Niet bij letterlijk iedere docent, er zijn docenten die bij uitzondering studenten alleen een project laten doen, als je met heel goede argumenten komt. Maar in mijn ervaring is dat de uitzondering.
Ik zou goed de regels bekijken. Ook de regels van dit jaar. Wat staat er precies in over (summa) cum laude afstuderen? En wat is precies het probleem met dit vak? Moeten voor cum laude alle cijfers hoger dan een X zijn en was dit vak lager dan X? Is het vak niet gehaald en mag je geen herkansingen doen? Docenten hebben veel macht in uni, studie-adviseur zal daar niet tegenin gaan, maar wat zei de docent zelf? Docenten hebben ook vaak wel weer de macht om dit op te lossen, als ze dat willen.
Maar ik ken ook vergelijkbare verhalen. Het is inderdaad stom. Groepsprojecten zijn sowieso stom.
Braam
Kind vindt zichzelf totaal niet perfect. Maar heeft wel moeite om te gaan met bovenstaande dingen. En ook met inderdaad het niet reageren op appjes. Kind is niet het type dat boosheid kan uiten.
Over samenwerking gesproken: projecten waarbij iedereen bereid is wat te doen zonder dat het op de weegschaal moet gaan prima.
Hij werkt al jaren op de machinefabriek in de zomer. Zowel aan de electronica van machines als in de ict. De werknemers en directeuren zijn ontzettend blij juist met hem. Een bescheiden harde werker die erg intelligent is maar zich daar juist absoluut niet op laat voorstaan. Het is juist iemand die zich niet profileert...
Akkemarie
Braam geeft voorbeelden van hoe docente kunnen reageren.
Het is zo opvallend dat er zowel op de uni als op het HBO zoveel studenten zijn die weinig initiatief en inzet tonen. Ik merkte het in mijn hbo tijd waarbij werken in het groepje hardwerkende studenten zo'n opluchting was. Niet de kar hoeven trekken alles in overleg doen en het ook echt gedaan hebben. En niet zoals in eerdere groetjes steeds vastlopen met half werk of geen werk van medestudenten.
Dees
Maar dat gebrek aan initiatief en inzet zou niet het probleem van collega-studenten moeten worden. Evenmin als de oplossing daarvan.
Tsjor
competentiegeneuzel
'Dat is ook een belangrijke competentie namelijk, die je moet beheersen: het motiveren van anderen in je team, het inzien dat iedereen waardevolle capaciteiten heeft die benut kunnen worden.'
Zoiets vaags zal het zijn. Competenties zijn, voor zover ik het gezien heb bij mijn kinderen, altijd in heel algemene termen opgesteld. Ik vond het altijd emer gaan over bepaalde karaktereigenschappen, waardoor iemadn wel of geen prettige collega kan zijn en wel of niet geschikt is voor een baan (wat uiteindelijk aan de werkgever is om te bepalen.
Die vaagheid maakt ook dat je er niks mee kunt. 'Motiveren van anderen in je team'. Dat kan dus ook in je hockeyteam, of je volleybalteam. Maar het kan ook zijn dat je liever een hardloper bent zonder team, terwijl je op je werk juist de hele dag samenwerkt.
Bovendien kun je zo'n competentie 'halen', eindeloos veel verbale stukken met lucht produceren, die dan om onduidelijke reden goed of afgekeurd worden, maar het zegt verder niets. als je een andere opleiding gaat doen krijg je ze weer even heet opgediend. Met andere woorden: zo'n bewijs' heeft geen enkele houdbaarheidsdatum.
Competentiegericht onderwijs hoefde, in tegenstelling tot wat gezegd wordt, niet ingevoerd te worden vanuit de regering. Er ligt geen wet onder. Het is een hype die al te snel is overgenomen door onderwijs. Volgens mij is de achterliggende beweging, dat mensen in het arbeidsveld wilden gaan kijken welke 'competenties' werknemers, die al jarenlang functioneerden nog meer hadden, om mensen eventueel in te kunnen zetten op andere werkplekken of bij te scholen. als je 40 jaar in dienst bent stam je nog uit de tijd dat er geen computers overal beschikbaar waren, geen smartphones, geen zoom. Maar je hebt ondertussen wel ervaring opgebouwd als teamleider (zonder ict-kennis, het bestaat echt) en daarvoor andere 'competenties' ontwikkeld. Om het personeelsbestand zo goed mogelijk te benutten is daarom zoiets ontwikkeld: wat voor competenties hebben mijn mensen en waar kan ik die het beste inzetten Iemand heeft toen bedacht: maar dat zouden wel al eerder in kaart kunnen brengen en mensen daarvoor moeten opleiden. Vervolgens ontwikkelde het competentiegericht onderwijs zich en verspreidde zich als een epidemie. Heel dom. Hopelijk keert het een keer.
Tsjor
meepraten
Dank je voor het rechtzetten Dees, het is inderdaad niet zo dat dat mijn eigen interpretatie was. Maar ik denk dat het nuttig kan zijn om een beetje te begrijpen hoe sommige docenten/onderwijsmensen er tegenaan kijken. Dan kun je het gesprek aangaan met wat andere argumenten dan "het is niet eerlijk". Je kunt aangeven dat je begrijpt dat al die soft skills ook heel belangrijk zijn, dat je daar ook al veel ervaring mee hebt (met wat voorbeelden), dat je zeker niet de didactische waarde van groepsprojecten in het algemeen onderschat (je hoeft niet te liegen, er is vast wel eens een groepsproject geweest dat wel goed ging), maar dat je nu wel erg veel pech hebt, en dat je graag zou willen praten over of er een mogelijkheid is. Dat summa cum laude toch heel bijzonder zou zijn, dat je daar erg graag voor wil gaan.
Het helpt ook misschien als je een bepaalde reden hebt waarom die summa cum laude voor jou extra belangrijk is. Misschien wil je bij een bepaald bedrijf werken/afstuderen en selecteren ze daar alleen excellente studenten, of wil je de optie openhouden om door te studeren aan een Amerikaanse universiteit waar ze extra strenge toegangseisen hebben (in de praktijk zal dat ook zonder summa cum laude natuurlijk wel lukken met een 9.7 gemiddeld, maar het is wel een argument dat het een extra dingetje is waarmee je opvalt).
Maar of dit nog zinvol is hangt vooral af van of het vak al afgerond is (met of niet. Als het nog niet afgerond is zou ik dat gesprek met de docent nog aangaan. Als het wel afgerond is, is een stap naar de examencommissie een mogelijkheid, maar dan hangt het wel meer van de specifieke situatie af. Maar het kan sowieso geen kwaad.
Willen ze niet juist dat kind stappen neemt?
Het voelt vaak als ‘achter de slber of mentor of docent langs gaan’, maar mijn ervaring is dat mensen het soms fijn vinden als je het hogerop zoekt, en Je dat soms zelfs beter in samenwerking kunt doen. ‘In overleg escaleren’ noemden wij dat vroeger. In dit geval betekent dat dus met medeweten van docent naar de examencommissie.
Want je kind legt nu een zwakte in de afspraken bloot, die docent of mentor misschien ook wel kennen. Maar waarover verandering niet op prijs werd gesteld door examencommissie, of het een eis was ‘minimaal een groepsgerelateerd punt in het dossier om competentie samenwerken te beoordelen’. Door hogerop te zoeken, in overleg met eigen docent en mentor, wordt er misschien wel geluisterd naar bezwaar op deze regeling of een aanpassing.
Dus; naar de examencommissie, waarbij ik Braam’s tekst een goede vind.
