Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op

*HELP* !! 10jr, groep 7 en problemen op school...

Hallo allen,

Mijn vriend heeft 2 jongens waarvan de oudste nu 10jr oud is, in groep 7 zit en te maken heeft met Dyslexie. Het laatste is vastgesteld en daarvoor krijgt hij nu extra hulp/ aandacht.

Ik als enigszins "buitenstaander" aanschouw de problemen die zich voor doen. Wat is het geval? Gescheiden ouders, dus de kinderen zijn bij ons in deeltijd. Moeders in dit verhaal, heeft haar eigen problemen waardoor haar focus niet op de kinderen ligt maar op zichzelf. Bij een kind wat geen moeite heeft op school, zou dit nog acceptabel kunnen zijn. Helaas in dit geval niet! De oudste heeft problemen met zijn huiswerk. Een slim kind maar hij weet niets te onthouden... We hebben hem een agenda gegeven waar hij alles in moet noteren, terwijl hij nog op school is. Daarnaast hebben wij in zijn telefoon een reminder gezet zodat hij dagelijks een melding krijgt over zijn huiswerk en andere zaken wat hij regelmatig vergeet (denk aan de juiste spullen mee nemen naar zijn vader als hij naar ons toe komt). Zijn vader vraagt hem altijd zijn agenda te laten zien en om hem te laten vertellen wat voor huiswerk hij heeft. Vervolgens moet hij het huiswerk laten zien en gaan zij samen zitten om het door te nemen. Mijn vriend heeft veel geduld en neemt ook echt de tijd om met zijn oudste te zitten, de jongste moet dan ook echt even zijn eigen ding doen.

Ondanks alle inzet, hulp mag het toch niet positief uitwerken. Hij noteert 70% van zijn huiswerk, liegt over hetgeen wat hij eigenlijk moet doen, verzwijgt het verliezen/kwijtraken van huiswerk (wat dus vervolgens niet gedaan wordt en hij opnieuw op zijn sodemieter krijgt van de juf). Ook zijn moeder helpt niet mee in dit verhaal want die wacht rustig tot het laatste moment om ons te informeren dat hij dus TOCH huiswerk heeft. De communicatie is onmogelijk met haar, waar het kind oa de dupe wordt. Ook al vragen we haar naar het huiswerk, aan het begin van de week. Op dat moment wordt er gezegd dat er geen huiswerk is en dan op zondagavond blijkt er toch een spreekbeurt te zijn of dat hij een werkstuk klaar had moeten hebben. Probeer maar eens op het laatste moment iets op papier te zetten. Het kind blokkeert omdat hij eigenlijk wel wist dat hij iets moest doen, maar ons ook niets heeft verteld. Boos worden heeft geen zin, dan kruipt hij nog verder in zijn houding/ schulp. Helpen, vragen, lief zijn en uitleggen waarom/hoe & wat, werkt ook niet..

Inmiddels heeft het kind een behoorlijk grote mond en geeft iedereen de schuld van alles.

Nogmaals, ik ben op zich een buitenstaander. Het is niet mijn zoon en ik kan het kind niet helpen op mijn wijze omdat ik te maken heb met een moeder die tegenwerkt en ik vind dat ik mij ook op afstand moet houden, juist omdat het mijn kind niet is. Ook ik leg hem uit waarom wij hem willen helpen, dat ik vroeger ook moeite had met bepaalde vakken en dat ook ik geen plezier in school had. Hij hoort het aan, knikt en doet er vervolgens niets mee.

Waar ben ik naar op zoek? Een kant&klare oplossing zou uiteraard fantastisch zijn, maar ik realiseer mij ook dat, dat niet kan. Gesprekken met school en de juf zijn in volle gang, maar ook die hebben niet de juiste aandacht. Dan nog hun moeder die het halve werk doet..

Eventueel een andere school op zoeken is een optie, daar hebben we ook aan gedacht. Maar eerst wil ik verder zoeken zodat hij toch bij zijn vriendjes kan blijven....

Wie o wie herkent deze situatie? Heeft iemand ervaring in deze? Heeft iemand tips/trucs?

Ik hoop het zo... onze wanhoop is nabij....

Ja herkenbaar

Nieuwe vriendin die problemen van kind van nieuwe partner lardeert met beschuldigingen aan moeder.
Tip. Houdt het bij jezelf en doe wat je zelf kunt bijdragen en neem moeder met een korrel zout en blijf gewoon vriendelijk en beleefd. Daar heeft een kind namelijk pas last van. het wordt dan gedwongen om te kiezen en een negatieve mening te onderhouden over een of beide ouders.
Niet doen.
Liegen komt vooral als er onrealistische verwachtingen zijn waar een kind niet aan kan voldoen.

Els

Els

26-10-2015 om 16:45

Ik sluit me aan

Mijn eerste reactie: laat eerst de gedachte hoe fantastisch vriend en jij zelf en hoe slecht moeder, school etc. zijn echt los. En denk dan in dingen die wel mogelijk zijn en niet in als die of als dat...

agenda

De communnicatie met moeder en school kan zeer moeizaam zijn maar vragen staat natuurlijk vrij.
Wel heel handig dat vader zich inzet op het omgaan met een agenda. Daar kun je nog veel plezier van hebben zolang je maar niet wenst dat het perfect gehanteerd wordt.
Je kunt wel de juf vragen om even te controleren of het zoon ook werkelijk gelukt is om een huiswerkopdracht in de agenda te noteren. Even lezen of hij het begrepen heeft.
Zelf kun je in de agenda van kind een lijstje maken wat hij nodig heeft om mee te nemen naar zijn vader, op de dag dat hij naar vader vertrekt. Dat is even wennen om daar tijdig op te kijken maar samen met de reminder kon het nog weleens lukken. Het is vaak lang aanbieden en controleren of het lukt tot het routine is, maar de investering waard.
Bel zelf af en toe de juf om te vragen of er weer iets aankomt van een werkstuk of boekbespreking. En noteer dat dan ook direct in de agenda.
Al bel je een keer in de week. Of als je kind ophaalt ga altijd even naar binnen en vraag ernaar. En vraag of het lukt om op te letten dat kind het huiswerk in de agenda schrijft.
Dat vraagt veel geduld en kalmte maar kan de moeite waard zijn.

"Inmiddels heeft het kind een behoorlijk grote mond en geeft iedereen de schuld van alles." Dit kon weleens het verkeerde voorbeeld van de volwassenen zijn. Als die elkaar en school lopen te beschuldigen neemt een kind dat makkelijk over. Bovendien wil een kind ook de vernedering voorkomen dat het weer zaken niet op orde heeft, als het daarna uitgefoeterd wordt. Beter is om wat neutraal en steunend te reageren.
Je helpt hem zodat het steeds beter gaat lukken en niet omdat hij anders straf verdient of iemand anders verdient een oorvijg. Houdt het liever wat neutraal.
Overleg is dan verder niet nodig.
En thuis kun je op alle mogelijk manieren door spelletjes en lezen de taalvaardigheid bevorderen zolang het maar niet te zwaar wordt. Het moet wel plezierig zijn, daar leert een kind pas goed mee.

Mussie

Mussie

26-10-2015 om 19:31

Zoveel huiswerk?

Ik heb je bericht echt drie keer gelezen om te kijken of ik het verkeerd begreep, maar het gaat toch echt om een 10jarige in groep 7 geloof ik. Het kan toch niet zo zijn dat hij zo vaak spreekbeurten en werkstukken moet maken? Ik kan me van mijn kinderen 1 boekenbeurt en 1 werkstuk herinneren in groep 7. En veel topografie, dat wel. Verder kan ik me best voorstellen dat een moeder die veel problemen heeft, niet zo goed op het huiswerk let. Zeker als z'n vader die zorg op zich neemt, dan kan ze het voor haar gevoel vast rustig overlaten. Daar moet je de oplossing dus niet zoeken. Ik denk dat ik de juf zou betrekken. Tenslotte is het ook haar probleem, haar aanpak werkt niet goed bij dit kind dus jullie kunnen samen tot een oplossing proberen te komen. Ik kan me voorstellen dat ze een weekplanning heeft en dus vooraf weet welke presentaties en werkstukken wanneer ingeleverd moeten worden. Als jullie nou gewoon die planning krijgen, lijkt mij een groot deel van het probleem opgelost. En misschien is het net zo eenvoudig als op de school van mijn kinderen, dat er elke vrijdag topo getoetst wordt? Kortom, een gesprekje aan wagen met als inzet om samen een oplossing te zoeken. En o ja, die grote mond is natuurlijk gewoon een beetje zielig. Hij is waarschijnlijk een kat in het nauw. Ik zou naar hem toe echt even wat minder focus op het huiswerk leggen, hij is nog echt wel jong hoor.

Op het laatste moment

De grote mond is niet persoonlijk maar een uiting van zijn frustatie over leesachterstand, mindere cijfers etc tov klasgenoten. Groep 7 is het jaar waarin klasgenoten praten over vo-scholen en niveaus. Als de jongen slim is, is het frustrerend om te ervaren dat wat in je hoofd zit niet tot klinklare knikkers omgezet worden en de consequentie hiervan voor het vo. Dyslectie is trouwens voor veel dyslecten moeilijk te accepteren.

Zo schrijft een dyslect vaak langzamer uit vrees fouten te maken. Als een kind op school moet oefenen In het schrijven van moeilijke 'dure' woorden en zelf zijn woorden moet nakijken, zien ze vaak hun fouten niet. Als een leerkracht het ook niet nakijkt, maakt de dylect fouten omdat hij de woorden fout heeft opgeslagen terwijl niemand hem corrigeerde.
Je zegt dat hij van de juf op zijn sodemieter krijgt, dat komt niet behulpzaam over. Ik weet niet wat voor huiswerk hij mee krijgt, maar kan de juf in overleg met ib-er ten behoeve van het handelingsplan, jullie een jaarplan met dicteewoorden geven zodat hij thuis in alle rust de woorden kan oefenen, eventueel met het oefenprogramma wrts.
Er bestaat een masterplan dyslexie, zie stichting balans. In het masterplan staat aspecten en tips die je in een bespreking kan meenemen. Vraag liever te veel hulp van de juf dan te weinig. In de praktijk wordt van die ideale plannen toch veel afgeroomd. Leg uit dat tijdig leren van proefwerken zo belangrijk is. Vraag daarom of ze zijn agenda op vaste dagen controleren. Vertel de jongen dat hij op vaste dagen naar de juf gaat en dat dit in zijn belang is, richting zijn schooladvies; dat hij zelf ook actie onderneemt om te voorkomen dat hij geen slechte cijfers haalt. Mooie cijfers werken motiverend.
Dyslecten kunnen ook erg moe zijn door het extra concentreren om te voorkomen dat ze fouten maken. Probeer hem een half uur vroeger in bed te krijgen.
Wij lazen dat een half uur voor uit boeken zoals de Grijze Jager of de Broederband. Gewoon even ontspanning en een moment waarin een kind kan vertellen als hij ergens boos over is. Dan ben je een klankbord.
Andere tip, foto van schoolbord wat betreft huiswerk, doen ze op het vo ook. Heeft hij een goedkoop mobietje voor het maken van foto's.
Verder denk ik dat jullie goed bezig zijn en dat je kritiek op zijn moeder irl minder scherp is. Het is voor een dyslect gewoon belangrijk dat iets niet op het laatste moment nog geleerd/ geoefend moet worden. Kan een ander het in één keer, gemiddeld doet een dyslect daar 4x over voor hetzelfde resultaat. Maar dat kost tijd en vraagt een goede planning. Hou vol zoals je bezig ben.
Is het mogelijk dat de jongen meerdere dagen extra bij zijn vader woont? Omdat zijn vader hem beter kan begeleiden dan zijn moeder? Misschien een gekke vraag, misschien ook weer niet zo gek als je kijkt naar de aandacht die zijn vader hem kan geven.

vlinder72

vlinder72

26-10-2015 om 20:07

huiswerk

Ik zou aan de leerkracht vragen of ze het huiswerk voortaan zou willen mailen. De leerkrachten bij ons op school maken ieder jaar aan het begin van het jaar een rooster met daarop alle beurten (boeken, gedichten en krantenbeurt). Losse opdrachten worden gemaild met daarbij wat de bedoeling is en wanneer het af moet zijn. Meer huiswerk krijgen ze niet dus dat scheelt alweer.

Waarom krijgt hij zoveel huiswerk? is het echt zoveel? Is het niet iedere donderdag moet er iets af maar is hij zo'n warhoofd dat hij dat vergeet.

Ik zou ook eens een keer met de leerkracht gaan praten om te kijken hoe jullie dit voor hem makkelijker maken en beginnen ze erover dat het zo belangrijk is om te oefenen met huiswerk voor op de middelbare school dan kan ik je nu al zeggen dat dat onzin is. De meeste middelbare scholen gebruiken tegenwoordig magister. Heel handig. Kan ik als ouder mijn chaotische dyslect heel goed helpen met plannen omdat ik inzage heb in zijn huiswerk.

Andere optie maar dat moet je wel durven. Mijn oudste zoon is ook dyslectisch. Wij maakten voor hem een keuze tussen alle opdrachten. Hij was al genoeg tijd kwijt aan het oefenen met lezen en spellen. Al die zinloze opdrachten hebben wij gewoon overgeslagen en dat ook op die manier meegedeeld op de lagere school. Spreekbeurten wel. Rekenen niet (hij was toch steengoed in rekenen) etc. Huiswerk voor het geven van huiswerk vonden wij bij hem zo'n onzin dat wij dat gewoon niet gedaan hebben. Dit was trouwens nog de vorige basisschool van onze kinderen. Nadat onze oudste naar de Middelbare ging, hebben wij onze drie andere kinderen naar een andere school laten gaan. Een met een stuk beter plannend vermogen.

Cuddle_82

Cuddle_82

26-10-2015 om 23:09 Topicstarter

Bedankt!

Bedankt voor de reacties!

Even voor de duidelijkheid; tegenover de kinderen zijn wij nooit negatief over moeders, in tegendeel. Wij klagen ook niet over school of over de juf in het bijzijn van de kinderen. Ik lardeer de kinderen niet met negativiteit over hun moeder, dat zou ik nooit doen. Ik schrijf dat naar jullie om de situatie iets duidelijker te krijgen...

@Els; een aanname dat wij ons fantastisch zouden vinden, is onterecht. Ik plaats niets voor niets een oproep om advies in te winnen. Als wij ons zelf fantastisch zouden vinden, vragen wij niet om advies want dan zouden wij het allemaal heel goed weten, niet waar?!

Het gesprek met de leerkracht zal vrijdag plaats vinden. Kijken welke mogelijkheden er zijn en waarbij iedereen hun steentje bij kan dragen.

Groep 7 inderdaad... Hij heeft nu al 2 spreekbeurten gehad en elke week heeft hij meerdere toetsen, stuk of 2.

Bedankt voor de tips zo ver! Na vrijdag zal er vast een nieuw plan van aanpak komen waardoor we hem kunnen stimuleren, motiveren en ondersteunen.

Beperken

http://www.steunpuntdyslexie.nl/wat-is-dyslexie/links/#hulpmiddelen

Bereid je goed voor op het gesprek en vraag wat de school kan bijdragen. Hierbij is de link van Balans ouderorganisatie.
Verder zou ik niet teveel tegelijk zoeken. De agenda lijkt me wel een speerpunt. Afspreken met juf hoe jullie beiden kunnen zorgen dat kind de agenda goed gaat gebruiken en de juf vragen of ze dat consequent zou kunnen controleren of het huiswerk er echt in terecht is gekomen en wat er dan staat. Of dat begrijpelijk is.
En afspreken hoe je nodige informatie over spreekbeurten en ander huiswerk tijdig te weten kunt komen. Bijvoorbeeld door een mail te sturen, bijvoorbeeld op vrijdagochtend, die de juf beantwoord als dat toegestaan is. Hoe concreter met tijden en wijzen van communiceren des te beter.

mama2

mama2

27-10-2015 om 09:48

Ik

vind het behoorlijk veel huiswerk hoor. In groep 7 hier (vorig jaar) had zoonlief 1x in de week maakwerk en 1x in de week leerwerk. 1x per jaar een spreekbeurt en 1x een boekbespreking.

Is het misschien meer omdat er dyslexie huiswerk bij zit?

School weet exact wanneer welk huiswerk heeft en als ik om mij heen kijk werken best veel scholen met vaste dagen hiervoor voor inleveren of toets. Zo weet je dus in ieder geval al welke dagen er iets is. Hier is in het begin van het schooljaar ook al bekend wie wanneer een spreekbeurt heeft of boekbespreking.

Vriendin met dyslexie kind heeft afgesproken dat ze dit per mail krijgt zodat ze weet wat er gemaakt moet worden.

Cuddle_82

Cuddle_82

27-10-2015 om 09:58 Topicstarter

Nuttige info

@AnneJ: super! Bedankt voor die link. Ik zal deze aan mijn vriend geven, zodat hij zich kan inlezen. Top!

@mama2: dat is goed om te weten. We zullen eens aan school vragen of zij ook zo te werk gaan Als er dan toch een planning is, is het voor ons goed om die in ieder geval te hebben. Dan kunnen wij hem ook helpen onthouden.

Overigens beseffen we ons heel goed dat de scheiding natuurlijk ook een flinke deuk heeft aangebracht. Door alle omstandigheden en gebeurtenissen om hem heen, dat is natuurlijk niet niks. We zijn inmiddels 3 jaar verder maar voor die kleine mannen nog steeds vreselijk dat pa&ma niet meer samen zijn. Brengt ook de nodige onrust met zich mee waardoor zijn focus een stuk minder is dan kinderen uit een "normaal" gezin. Des de belangrijker om extra aandacht te geven en hem een helpende hand toe te reiken.

De uitkomsten van het gesprek nu even afwachten! Jullie in ieder geval ontzettend bedankt voor alle tips en het meedenken!

Wat lief!

Lieve Cuddle,

Wil je even een compliment geven voor je enorme betrokkenheid en lieve bezorgdheid over je stiefzoon.

Is helemaal niet vanzelfsprekend en ik vind je toon juist getuigen van enorme bescheidenheid en zuiverheid ook ten aanzien van de rol van de moeder en jouw plekje in jullie (samengestelde?) gezin.

Ik zou je zorgen samen met je vriend neerleggen bij de leraar of IB-er en vragen of zij een heldere structuur kunnen bieden voor je stiefzoon voor het maken van het huiswerk/taken. In groep 7 word er wel steeds meer zelfredzaamheid verwacht van kinderen, maar onder bijzondere omstandigheden (echtscheiding, slechte communicatie tussen ouders (?) en dyslexie) mag je van school wel enige coulance verwachten en extra ondersteuning.

Sterkte! Jopi.

Mussie

Mussie

28-10-2015 om 08:43

Gesprek

Ik ben benieuwd hoe het gesprek gaat. Ik vind de hoeveelheid huiswerk echt heel veel voor een 10 jarige maar die discussie kan je in dat gesprek natuurlijk beter niet aangaan. Ik zat ook nog te bedenken dat ik van dat werkstuk in groep 7 een beetje een feestje gemaakt heb met mijn onwillige zoon. Hij had er absoluut geen zin in, dus toen ben ik samen met hem een middagje naar een museum over dat onderwerp gegaan, en hebben we lekker samen geluncht. Volgende dag met z'n tweeen om de keukentafel, wat te drinken erbij en aan de slag. Hij heeft alles zelf opgeschreven maar ik heb hem wel heel veel ingefluisterd! Het is op die leeftijd nog zo'n berg werk voor ze, en ze kunnen het absoluut niet overzien. Ik vond het belangrijker dat z'n eerste werkstuk een succeservaring was dan dat hij het helemaal zelfstandig deed.

Sanne

Sanne

28-10-2015 om 15:50

Volwassen

Toen ik de leeftijd van jouw stiefzoon had zei iedereen 'als je hoofd niet vast zat verloor je het nog'. Spelling? Netjes werken? Overzicht over mijn spullen en huiswerk? Allemaal een ramp.

Nu ben ik volwassen, inmiddels hoogbegaafd getest, nog steeds van alles kwijt en zeer goed functionerend in het werk.

Wat heeft mij geholpen?
1. De houding van mijn ouders. Nooit hebben zij mij verwijten gemaakt. Geduldig hebben zij mij geholpen. Ik had nooit de indruk dat ik hoefde te verdoezelen dat ik wéér eens een biebboek kwijt was of mijn huiswerk vergeten. Zo was ik en ik was prima. Dat heeft mij enorm geholpen.

2. Hulp. Hulp met prioriteren, hulp met bijhouden. Inderdaad aan juf vragen bijvoorbeeld. Kijk niet wat 'normaal' is, kijk wat voor hem werkt. Voor wat hij wil, niet voor wat jij vindt dat hij zou moeten willen.

En wat ik er nog aan toe zou willen voegen: realistische verwachtingen. Als ik bijvoorbeeld lees dat hij 70% van zijn huiswerk noteert: prijzen! Hij is 10 he, ze kunnen het allemaal nog niet goed. Ze prutsen allemaal bijna met plannen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.