Help, een spreekbeurt
Hallo allemaal,
Graag jullie reactie op het volgende. Mijn zoon (11 jaar) wil absoluut NIET zijn spreekbeurt doen. Hij vindt het zo eng, ik krijg hem met geen mogelijkheid gemotiveerd. Nu is hij wat faalangstig en komt sociaal net een beetje lekker in z'n vel te zitten, en dan nu dit weer. Huilen, niet slapen, alleen maar aan die spreekbeurt denken maar niet willen voorbereiden. De kinderpsycholoog gaf aan hem toch te stimuleren om het te doen. Maar.... tja. Wie heeft ervaring?
Klein groepje
Bij mijn dochter in de klas zat een meisje die ook écht niet durfde. Toen heeft de juf verzonnen dat ze het voor een klein groepje mocht doen, op de gang. Ze mocht zelf uitkiezen welke kinderen mochten komen luisteren. En toen is het helemaal goed gegaan!
Het gevoel geven dat ie zelf wat te beslissen heeft
Wat zou hij wél durven. Bijvoorbeeld dat hij zitten blijft of dat hij wil gaan staan. Dat de kinderen wat vérder weg gaan zitten of dat ze gezellig dichtbij komen zitten alsof het om gezellig kletsen gaan. En zo nog een paar dingen. Zo lijkt het al vormbaar voor hem en lijkt het niet zo groot en beangstigend. Verder zou ik beslist even met zijn juf of meester praten hierover, gewoon zeggen dat hij er echt wakker van ligt.
Heb 't er maar met 'm over dat het ook eng IS, maar dat dat gevoel niet zo blijft, zodra je even bezig bent, wordt het enge gevoel minder.
Zorg voor een leuk onderwerp waar hij veel van weet en wat leuk is. Iets waarbij je zelf veel kunt doen en minder hoeft te praten, wil ook wel helpen, dan hoeft ie niet de klas in te kijken, maar kan hij gewoon vertellen wat hij aan het doen is ondertussen.
Succes!
Groetjes,
Wilma
Met z'n tweeen?
Hoi,
Mijn zoon durfde ook geen spreekbeurt/boekbespreking te houden, zelfs praten in de kring vind hij eng (alhoewel dat de laatste tijd steeds beter gaat). Meester weet dit ook en hij mocht daarom zijn spreekbeurt samen met een vriendje doen. Vriendje heeft het meeste gezegd, hij maar een paar zinnetjes. Meester heeft hem daar uitbundig voor geprezen, waardoor hij weer wat meer zelfvertrouwen kreeg en de volgende keer weer wat meer zinnen zelf ging zeggen totdat hij ong. maand geleden voor het eerst helemaal zelf een spreekbeurt heeft gehouden (oke wel samen met vriendje voorbereid, maar toch maar mooi helemaal alleen verteld). Meester heeft hier echt goed op gereageerd waardoor hij merkbaar meer zelfvertrouwen heeft gekregen.
Ook heeft meester hem telkens voorgehouden dat de andere kinderen niet weten wat er op het briefje (korte samenvatting van spreekbeurt) staat en dus ook niet weten of en wanneer het fout gaat. Zij weten niet wat er moet komen dus alles is goed. Dat vond zoon ook wel een geruststelling.
Misschien kan/mag je zoon het om te oefenen ook eerst met z'n vriendje doen?
Bedankt voor tips maar......
Ik heb jullie verhalen aandachtig gelezen. Ben zover dat zijn juf ook accepteert dat hij het voor een klein groepje houdt, in een ander lokaaltje. Maar..... ook dit is blijkbaar voor hem VERSCHRIKKELIJK zoals hij zelf zegt. Hij ligt dan ook weer te huilen in z'n bed. Voor hem is de enige optie het NIET te doen, want hij KAN het niet.
bedankt voor de tips in ieder geval!
Eerste keer?
Is dit voor het eerst dat hij een spreekbeurt moet houden? En ook nooit boekenbeurt oid? Of heeft hij daar juist een nare ervaring bij gehad. Kun je er achter komen waarom hij denkt dat hij het niet kan?
Slechte spreekbeurt
Op de lagere school en ook nog op de middelbare school lukte het mij niet om spreekbeurten te houden. Ik kon gewoon niet zo duidelijk spreken dat de klas het kon verstaan. Ontzettend wat een stress. En het werd steeds erger. Eigenlijk goed van je zoon dat hij duidelijk aangeeft dat hij het niet durft!
Als ik nu een presentatie moet houden (en dat is vaak), hou ik mezelf altijd voor: De meeste presentaties zijn saai en rommelig. Het is dus niet erg als de mijne dat ook is. Niemand kijkt er vreemd van op. Je zoon legt de lat kennelijk veel te hoog. Hij hoeft toch niet de beste spreekbeurt van de hele school te houden?
Beetje rommelig verhaal dit. Sorry. Wat ik dus eigenlijk wil zeggen is dat het met hem nog best kan goedkomen ook als hij nu geen spreekbeurt houdt. Misschien kan zijn juf hem vrijstellen van deze spreekbeurt maar hem een keer "spontaan" uitgebreid laten vertellen over een onderwerp waar hij veel van weet? Hij zou dan nu kunnen volstaan met het schrijven van een spreekbeurt zodat hij wel leert hoe dat moet.
Of misschien kan de hele spreekbeurt worden opgezet in de vorm van vraag en antwoord. De juf stelt hem dan vragen waar hij antwoord op kan geven. Hij hoeft de spreekbeurt dan niet zelf te dragen en kan toch zijn kennis tonen.
Samen doen?
Is dat misschien nog een idee? wordt bij mijn oudste in de klas ook gedaan. Zoonlief maakt zich nergens druk om dus ook niet over spreekbeurten. (ben er jaloers op!)Hij heeft dus naast zijn eigen spreekbeurt ook er nog een samen met een klasgenoot gedaan die het ook heel eng vond. We hadden het een soort interview/vraaggesprek vorm gedaan.
