
dani
21-09-2011 om 14:41
Hoe leren om te gaan met "strenge" juf
Zoon (8 jr, groep 5) heeft problemen met zijn juf. Zij is streng, schreeuwt en tiert,luister niet. Hij is zeer gevoelig, introvert en verlegen. Een hele slechte combinatie. Zij snapt hem niet en doet boos, hij schrikt daarvan en trekt zich nog meer terug.
Even los van het feit dat we op school zijn gaan praten om deze juf tot inzicht / ander gedrag over te halen, moet ook zoon leren hoe hij minder vatbaar wordt voor dit soort onkundige / vervelende juffen en meesters want helaas kom je die toch altijd wel ergens tegen. Zo ook op de sportclub bijvoorbeeld, 2 leraren zijn prima en 1 is wat minder kindgericht. Vriendjes zitten er minder mee, zoon luister niet, praat niet en trekt zich terug en laat zijn sportplezier vergallen.
Iemand een tip hoe we hem wat weerbaarder te worden / meer zelfvertrouwen kunnen laten krijgen?

dirksmama
21-09-2011 om 17:55
Da's niet streng...
...da's een kreng.
Schreeuwen en tieren voor de klas, bah!
Eerlijk gezegd, het lijkt me heel moeilijk je kind echt te wapenen tegen onfatsoenlijk gedrag (want dat is het eigenlijk wat die juf doet). Ik zou het zelf houden bij blijven zeggen dat het NIET aan hem ligt, en dat juf in haar gedrag fout zit.
En blijven aankaarten bij school.

Fiorucci
21-09-2011 om 18:05
Inderdaad
Dat heb ik in die situatie ook weleens gedaan, het ging om een buitengewoon vervelende leerkracht. Helaas was mijn input niet helemaal afdoende, zoon heeft er nog lang last van gehad, ook in zijn houding naar volgende leerkrachten toe, zijn vertrouwen was erg geschaad. Blijven aan kaarten op school, dit kan echt niet!

dani
21-09-2011 om 18:54
Ja maar
Dank voor de reacties, jullie hebben helemaal gelijk.
Maar...
toch hebben ándere kinderen er minder of zelfs geen last van, en mijn zoon heeft het ook bij andere leraren die meer van de regels en minder van het gevoel zijn. (Hij is eigenlijk heel braaf, zal ook niet zeggen dat hij heel nodig moet plassen als de juf een rood stoplicht heeft of zo. Thuis doet hij daar gelukkig niet moeilijk over!)

Fiorucci
22-09-2011 om 07:10
Dani
Ik zeg ook niet dat jij er naar hem toe verder niks mee moet, natuurlijk wel. Maar als zij echt zo erg is, kan de beste steun van je ouders niet altijd voldoende zijn, heb ik gemerkt. Dan moet er ook wat aan de oorzaak worden gedaan. Weet juf hoe hij het ervaart allemaal?

dani
22-09-2011 om 09:15
Fiorucci
Je hebt helemaal gelijk hoor, de reden dat ik het hier niet zo noem is dat mijn vraag hier vooral zoon en wat hém te vertellen/hoe hem te helpen gaat. Ik ben bang dat er nog wel eens een paar minder aardige/ervaren/geschikte juffen en meesters kunnen volgen in de toekomst...
Maar we zijn idd direct naar school gegaan, met haar gepraat al twee keer. Ik betwijfel of ze een geschikte juf voor deze leeftijdscategorie is (zie ook vorig berichtje) zo'n juf die er alleen is voor de "normale" kinderen, iedereen die afwijkt van de norm vindt ze maar "moeilijk" (haar eigen woorden). Ik vermoed bij zoon een tikje hb en druppeltje add door elkaar heen, plus een enorm gebrek aan zelfvertrouwen, en ze weet dus niet wat ze met hem aanmoet. Schreeuwen en ongeduldig worden helpt in ieder geval niet!
Ze gaat er wel met de ib-er over praten. We zien wel, vorig jaar waren we super tevreden (andere juf!) Maar houden het idd in de gaten.

Manda Rijn
22-09-2011 om 09:27
Moeilijk
kijk dat vind ik een waardeoordeel wat niet bij een juf past. Ik zou dat soort concrete punten even opschrijven en hier ook een keer met directie over praten. Eerst natuurlijk nog afwachten wat de reactie van de ib'er is. Dat zou ik zelf ook aanzwengelen door de ib'er te bellen, de kans is natuurlijk aanwezig dat deze juf nog geen contact hier over heeft opgenomen en dat kan jij dan direct regelen.
Wij hadden afgelopen half jaar een vreselijke invaller, echt een verloren half jaar, de hele sfeer in de klas naar de knoppen, zelfvertrouwen van mijn kind naar een dieptepunt.
Ik ben overigens wel voor een duidelijke leerkracht, een regel is een regel en met een klas van 31 kinderen mag een leerkracht van mij echt wel de regels handhaven. Het gaat bij de kinderen op de toon en ook de mogelijkheid om zichzelf -gevoel en gedachte- uit te leggen, serieus genomen worden en gehoord worden.

Manda Rijn
22-09-2011 om 09:39
Andere kinderen
die richten zich blijkbaar minder op de leerkracht, hebebn een andere manier van hechten. Iedereen is anders, je hebt gevoelige kinderen, kinderen die wat 'pleaserig' zijn, kinderen die zich vooral op thuis richten en minder contact zoeken/ andere contacten minder belangrijk vinden, dus tja.
Mijn dochter kan ook erg schrikken als ze denkt dat de juf boos op haar is. Ik vraag dan aan haar als ze met een verhaal thuis komt (eerst erkennen dat ik mij dat gevoel goed kan voorstellen maar dan ook vragen of ze de situatie ook anders kan beoordelen) of zij er nog iets mee wil, of we er thuis iets aan moeten doen en dat ik naar school ga om te praten. Iig voelt ze zich dan vaak (soms ook niet hoor !) wel begrepen en gehoord en vaak komt er dan uit dat we het er niet meer over hoeven te hebben.

Zorra
22-09-2011 om 09:41
Vorig jaar...
...zat mijn zoon ook bij een heeeele strenge juf. Hij was al gewaarschuwd (door ouderejaars) voordat hij voor het eerst haar klas betrad want zij is al jaren berucht om haar strengheid.
Ik heb er voor gekozen om achter de juf te blijven staan. Met zoon heb ik behoorlijk wat gesprekken moeten voeren in de loop van het jaar.
Ik heb hem gevraagd wat zijn lievelingsjuf is, daar had hij al snel antwoord op, (zijn vroegere kleuterjuf natuurlijk) Vervolgens heb ik hem gezegd dat je op school nu eenmaal altijd leraren hebt met wie je het heel goed kunt vinden en met sommigen minder en dat dat er gewoon bij hoort.
Ik heb ook met hem gesproken over waarom de juf zo streng is. Als voorbeeld noemde ik een andere juf die geen orde kan houden. Ik vertelde hem dat het heel belangrijk is dat er duidelijke regels zijn in de klas en dat de strenge juf misschien soms niet zo aardig was maar wel altijd de klas onder controle had en dat dat wel handig was.
Als hij weer eens over haar zat te klagen dan vroeg ik hem ook leuke dingen van de juf te benoemen, strenge juf had bijvoorbeeld best veel humor en kon heel mooi gitaar spelen. Na geruime tijd zag hij haar positieve kanten steeds meer in en werd het voor hem makkelijker om zich aan haar aan te passen.
Ik heb aan zoon nooit laten doorschemeren dat ik wel eens twijfelde aan deze juf, ik wist dat als hij in mij een mede-tegenstander zou vinden hij nog meer de kont in de krib zou gooien en dat het er niet beter op zou worden.
Zoon had aan het einde van het jaar een goede verstandhouding met de juf en heeft een hoop van haar geleerd. Ik moet zeggen dat zo'n juf treffen een uitdaging is maar het is heel leerzaam. Leren omgaan met dit soort mensen/situaties is m.i. een belangrijk onderdeel van opgroeien. Wat mij betreft is het een goede zaak dat er dit soort types rondlopen.

Manda Rijn
22-09-2011 om 09:55
Eens met zorra
je kan het ook als een kans aangrijpen, dit soort mensen zal hij nog veel tegen komen.
Echter ik vind dat waardeoordelen en schreeuwen en tieren (maar het ene schreeuwen en tieren is het ander niet) niet horen. Je mag van mij best roepen "en nu is het afgelopen, allemaal zitten".
het grappige is dat de juf die we nu hebben nooit schreeuwt en toch krijgt ze de klas stil. Dat is de methode 'stil staan en op een bepaalde manier kijken', de kinderen manen elkaar dan tot stilte, heel effectief.

Fianna
22-09-2011 om 10:37
Zorra
Ik vind het een groot verschil of een leerkracht heel streng is, of heel streng is en daarbij veel schreeuwt, tiert en onredelijk is.

Fiorucci
22-09-2011 om 11:15
Precies
Streng is geen punt, mijn kinderen vonden dat altijd prima. Duidelijkheid is fijn. Maar tieren en schreeuwen is niet streng zijn. Tieren en schreeuwen is vaak onvermogen en overmacht. Angst de controle te verliezen.

dani
22-09-2011 om 12:21
Streng versus niet luisteren
Als ik eerlijk vloek en tier ik ook wel eens thuis als het me teveel wordt (ik ben dan ook geen juf geworden (-; ) en dat vinden ze niet eens zo erg, als je maar weer verontschuldigt en uitlegt. Ik denk met name dat laatste.
Deze juf luister niet naar de behoeften van mijn kind. Zo is het woord "vergeten" een verboden woord geworden, "want daar wordt ze gek van". Te gek voor woorden toch? Als hij nou eerlijk uit wil leggen waarom hij iets niet heeft meegenomen/gedaan?
Ik houd zelf niet van starre regels-zijn-regels-mensen (wat nu als je heel erg moet plassen en je mag niets vragen van de juf?) maar die zijn er ook en ben het met de bovenstaande commentaren eens dat hij ook daar mee om moet kunnen gaan.

olief
22-09-2011 om 22:03
Jee zorra
Wat heb je dat goed aangepakt! Los van het verhaal van TO, vind ik dat echt 'n positieve insteek!

Fiorucci
23-09-2011 om 07:05
Oh zondermeer
Een zeer positieve insteek, zo ben ik ooit begonnen toen mijn zoon die nare leraar kreeg. Echt, volledig volgens het verhaal van Zorra. Maar het helpt niet altijd, helaas. En toen hadden we alles gehad, kreeg hij het jaar daarna weer die leraar.

Karmijn
23-09-2011 om 09:05
Precies fio
Ook wij zijn terug gekomen van de insteek van Zorra. Als je van de positieve insteek uitgaat, dan ga je ervan uit dat de leerkracht in principe goed bezig is, maar er zitten er een heel stel tussen, die fout zijn. Die hun werk niet goed doen.
Ik ben nog al wat leerkrachten tegen gekomen bij mijn kinderen, waarvan ik dacht: 'Als ik hun leidinggevende was, zou ik ze ontslaan.'
Maar op de een of andere manier is het disfunctioneren van een leerkracht niet zo belangrijk op de basisschool. De collega's zien het, de ouders klagen, de directie komt een paar keer in de klas kijken. En verder niets...
'Ja, ik heb het vaker gehoord van ouders, maar ik ben een paar keer in de klas wezen kijken bij haar en dan zie ik dat ze echt op een hele goede manier lesgeeft. Ze schreeuwt echt niet tegen de kinderen.' Dat zei de directrice van de school, toen ik een soortgelijk probleem bespreekbaar wilde maken.
Dan wordt het dus het woord van het kind tegen het woord van de leerkracht. En het kind heeft een stoornis, overbezorgde ouders, is erg gevoelig, is niets gewend omdat het thuis niet goed wordt opgevoed, vertoont 'opvallend' gedrag (basisschool eufemisme voor: 'spoort niet'). Er zijn altijd legio redenen om vooral NIETS te doen met dit soort signalen.
Zolang het zo is, dat leerkrachten de deur van hun klas dicht trekken en lekker doen wat hun het beste uitkomt, zal er niets veranderen. In het onderwijs is er nauwelijks intervisie en coaching.

Manda Rijn
23-09-2011 om 09:27
Het is ook verdomd
moeilijk een goede invalkracht te vinden, er is een groot tekort op leerkrachten. En iemand die in vaste dienst is krijg je er niet zomaar even uit.

Karmijn
23-09-2011 om 09:49
Manda
Ik ben het met je eens hoor. Maar de leerkrachten die ik zo slecht vond, zijn stuk voor stuk vaste krachten, die al jaren lang op het zelfde niveau (wan)presteren. Dan heb ik het echt over twintig jaar lang. Ongelooflijk vind ik dat.
Een aantal voorbeelden: De leerkracht, die mij zoon helemaal de grond in heeft geboord, waarvan ik van drie kinderen zeker weet dat ze bij haar in de klas suïcidale gedachten ontwikkelden (het gaat om groep 4/5), geeft al iets van vijfentwintig jaar les op die school. En een kennis van mij heeft vroeger bij haar in de klas gezeten en toen was ze ook al 'zo'.
Een meester die ik als kind heb gehad, en die diepe negatieve indruk op mij heeft achtergelaten. Die mij in de klas heeft uitgescholden. Die meester geeft nu nog les. Ik sprak laatst een jongen die bij vorig jaar nog bij hem in de klas heeft gezeten en die jongen zei: 'Weet je wat zo erg is, hij begint soms in een keer heel erg te schelden. Dan schrikt iedereen zich rot. Er kwamen kleine kinderen die de klassen 'rond gingen' en toen ging hij tegen hun tekeer, omdat de traktatie niet paste in zijn dieet, dat doe je toch niet?'
Mijn zus werkt in het onderwijs en zij heeft een collega, waarvan iedereen weet dat in het jaar dat de kinderen bij hem in de klas komen, de resultaten kelderen, omdat hij niet goed lesgeeft. Nu heeft hij al jaren groep 8, want dan is 'de middelbare schoolkeuze toch al gemaakt en kan het niet meer zoveel kwaad'. (zij geven advies op basis van de entree toets)
Die mensen zijn dus jaar in jaar uit zo bezig. Het zijn senior leerkrachten die PABO stagiaires moeten opleiden. Snap je dat nu? Hoe is dat nu toch in vredesnaam mogelijk?

Asa Torell
23-09-2011 om 10:04
Karmijn
Wat een rotverhalen! Maar ik denk dat het helemaal niet uniek is voor het onderwijs. Als je die verhalen over slecht functionerende medisch specialisten hoort, bijvoorbeeld... zowel uit de media als persoonlijk. Daar moeten eerst echt doden vallen . Uit mijn eigen werkkring ken ik overigens ook wanpresterende mensen die eindeloos mogen doormodderen, maar daar is de aangerichte schade minder.

Anne Carin
23-09-2011 om 12:49
Herkenbaar
Hoi Dani, ik herken je verhaal, met onze zoon (nu 14) hebben we iets vergelijkbaars meegemaakt. Toen hij in gr. 6 zat klikte het helemaal niet met de meester. Meester was ook erg van de 'middenmoot', had weinig oog voor het individu,hield erg van opschieten en vlot en kon ongeduldig zijn. Zoonlief is een enorme teutert, dromerig, introvert, gevoelig, verveelde zich op school (bleek later HB te zijn) dus dat voegde van geen kanten. Met als gevolg niet meer naar school willen, huilbuien op zondagavond, klagen over hoofdpijn en buikpijn. Nou, ik kreeg er ook buikpijn van, kan ik je vertellen!
We hebben vrij snel contact met de meester opgenomen en eerlijk aangegeven dat wij dachten dat het te maken had met de benadering van meester. Meester zag ook wel in dat het zo niet ging (zoon presteerde steeds slechter) en beloofde beterschap. Dat ging dan een poosje beter tot wij aan zoon merkten dat het weer afzakte en dan trokken wij opnieuw aan de bel bij meester, enz. enz. Zo zijn we het schooljaar doorgesukkeld. In gr. 7 kreeg zoon een topjuf die helaas aan het eind van dat schooljaar vertrok vw een andere baan en in gr.8 (ggrrrr!) kreeg zoon weer diezelfde meester.
We hebben echt overwogen om naar een andere school te gaan maar zoon wilde dat toch niet omdat hij bij z'n klas wilde blijven. Wel begrijpelijk gezien het ook het laatste jaar was. Het werd weer een jaar met vallen en opstaan waarin wij regelmatig bij meester op de stoep stonden. Inmiddels was duidelijk geworden dat zoon HB is maar daar deed school erg weinig mee, wij hebben zelf een plusklas gezocht en gevonden waar hij 2x in de week een dagdeel naartoe ging. dat heeft hem er doorheen gesleept.
Kortom: laat je niet afschepen door die juf, je kind heeft er recht op met respect behandeld te worden! Dan kan hij ook groeien in zijn emotionele ontwikkeling. Dat lukt niet als je juf tegen je schreeuwt en tiert, lijkt mij. Wij hebben zoon altijd voorgehouden dat school belangrijk is maar hadden ook aandacht en begrip voor zijn gevoelens. Inmiddels zit zoon in 3 VWO en gaat het goed met hem, hij is nog steeds dromerig, gevoelig en introvert en kan het met de meeste leerkrachten wel redelijk vinden!
Omdat ik nieuw ben hier (lees wel al een tijdje mee) zal ik me ook nog even voorstellen: ben 48, getrouwd, zoon (14), werkzaam in de zorg en woonachtig in het westen v.h. land!

Manda Rijn
23-09-2011 om 13:15
Wel p
hier in Haarlem wel, dat heb ik nu van 3 directeuren gehoord. Er is een lijst en die is zo aanzienlijk kort dat school nu een oproep heeft gedaan bij alle ouders die een graad hebben om als ze kunnen in te vallen.

Fiorucci
23-09-2011 om 15:20
Nou dat vind jij misschien, mijn vriendin heeft een eigen klas op drie dagen en valt in op de andere twee dagen, zij vindt het een leuke uitdaging waar ze veel van leert.

Fiorucci
23-09-2011 om 17:56
Maar op die twee dagen moet ze wel van hot naar her, dus ze weet heel goed hoe het is. Leuk dus..

Fiorucci
24-09-2011 om 08:59
Die zekerheid heeft ze op die twee dagen ook, ze is dan vaste invaller op diverse locaties. ze vindt juist de combi leuk.Vasthoudend? Ik geef alleen duidelijk aan dat niet iedereen het rotwerk vindt. Toch niet raar als jij het stelt als een wet van meden en perzen? Weet je wat ik het leukste vond toen ik in de verpleging zat? De jaren dat ik als uitzendkracht werkte. Zalig, afwisseling, steeds nieuwe mensen ontmoeten en nieuwe uitdagingen.

M Lavell
24-09-2011 om 09:59
Achter je kind staan
Ik ben het niet eens met een insteek die uitgaat van 'achter de leerkracht blijven staan'.
Met dat perspectief ontken je dat leerkrachten ook maar mensen zijn, er 30 hebben zitten dus gewoon geen tijd hebben om altijd even afgewogen te reageren, wel eens hun dag niet hebben of gewoon volstrekt incapabel kunnen zijn.
Je kunt volledig achter je kind gaan staan, je kind gelijk geven dat die ene reactie niet zo leuk is of vervelend overkomt, of zelfs in alles laten blijken dat die juf niet goed bij d'r hoofd is.
Het helpt helemaal niet om te doen alsof dat laatste niet bestaat. Zorra schrijft:"Na geruime tijd zag hij haar positieve kanten steeds meer in en werd het voor hem makkelijker om zich aan haar aan te passen." maar dat ze niets meer hoort kan net zo goed komen omdat zoon het gewoon heeft opgegeven: moeder luistert toch niet. De ervaring leert bovendien niks over een volgende leerkracht die mogelijk werkelijk onuitstaanbaar incompetent is (heus, ze bestaan).
"Zie haar positieve kanten" is bovendien een nog al uit zijn verband gerukt verzoek: wie ziet de positieve kanten van dat kind dan?
Ondertussen: Ja, je kunt leren omgaan met een leerkracht (buurvrouw of collega) die je niet uit kunt staan. En ja, ook jonge kinderen kunnen dat al leren. En ja, dat komt er in de praktijk werkelijk op neer dat je van je kind vraagt zich als 'de oudste' te gedragen. Dus niet op alle slakken zout leggen terwijl die juf dat mogelijk wel doet bij jouw kind. Wel rekening houden met haar gevoeligheden, terwijl die juf dat kennelijk niet op kan brengen bij jouw kind.
Maar kind hoeft juf niet aardig te vinden. Ontwijken is genoeg. Erken van harte dat je het niet eens bent met die juf (dat geeft je kind de zekerheid dat ie het niet verkeerd ziet), maar draag strategie en trucjes aan om te zorgen dat je kind buiten schot blijft.
En dat is eigenlijk best makkelijk bij dit soort juffen. Niks vergeten, altijd op tijd zijn, braaf je mond houden, elke vraag als een bevel direct uitvoeren. Dit soort juffen voelt zich snel in de autoriteit aangetast. In haar gezicht doen alsof je die autoriteit erkent, is genoeg. Achter haar rug mag je haar een flapdrol noemen. Als ze het maar niet merkt.
Groet,
Miriam Lavell

dani
24-09-2011 om 12:57
Eens met m lavell
Ik ben het helemaal met je eens wat betreft (niet) achter de juf/kind staan...
Ik wil hem graag aanleren dat zij inderdaad ook fouten maakt, hij zich er niet zo veel van aan moet trekken als zij boos is, dat regels er zijn om sóms gebroken te worden (zo had hij in zijn broek geplast omdat de regel was "er mag er maar één naar de wc" én hij niet mocht praten...)
Het terugtrekken heeft hij zelf al bedacht om buiten schot te blijven, helaas gaat dat ten koste van zijn werk omdat hij dan dus ook niet vraagt als hij niet snapt wat hij moet doen en dan doet hij maar niks. En dan wordt zij weer boos. Zucht...

M Lavell
25-09-2011 om 10:29
Ontwijken is iets anders
"Het terugtrekken heeft hij zelf al bedacht om buiten schot te blijven"
Terugtrekken is iets anders dan het ontwijken dat ik bedoel. Dat ontwijken gaat meer over je moment kiezen. Dus niet op je strepen staan als het al onrustig is in de klas.
Voor dit probleem"zo had hij in zijn broek geplast omdat de regel was "er mag er maar één naar de wc" én hij niet mocht praten.." dat feitelijk ook een timing of prioriteitenprobleem is, had ik de volgende oplossing bedacht.
Kind blijft gewoon keurig zitten en maakt geen lawaai, maar bij hoge nood van welke aard ook, zet hij een poppetje (of een rood blokje, verzin iets) op zijn tafel. Dat geeft juf de kans om te weten dat er iets dringends is, maar geeft haar ook de gelegenheid het gevoel te hebben zelf de momenten te kunnen bepalen.
Je moet dat wel met de juf overleggen natuurlijk, maar dat kan goed op een manier die doet alsof jouw kind iets te leren heeft ten bate van het gezag van de juf.
Hij kan dat ook gebruiken om vragen te stellen over het werk. En je zult zien dat het twee kanten op werkt. Jouw kind voelt zich bij die oplossing ook beter. En dat is belangrijk, want zijn gevoel dat juf hem niet wil horen, overdrijft hij in zijn hoofd als hij een vraag heeft. Daar moet hij nog nodiger van plassen of snapt hij de opdracht nog minder van.
Dat poppetje of blokje zal hem vrij direct geruststellen dat hij aan de beurt komt. Het nodige geduld komt dan ook vanzelf.
Groet,
Miriam Lavell