Hoe overleef ik deze leerkrachten?
Ik ga niet in details treden. Onze tweeling zit in een groep met twee invalleerkrachten. Het zijn beide geen hoogvliegers, laten we maar zeggen. IB-er en directeur zien het probleem, schakelen extra begeleiding voor leerkrachten in, krijgen ook signalen van andere ouderss maar ik denk nu 'als het er niet in zit, dan...' (qua leerkrachten dus).
Het klassenmanagement is een zooitje. Gedifferentieerd werken lukt ze absoluut niet. Ik moet accepteren dat leerkrachten doen wat ze moeten doen (niet eens +uit luiheid maar ze kunnen niet eens beter) maar niet de tijd nemen om bv Cito-uitslagen en zelfs dyslexieverklaringen te interpreteren. Laat staan dat ze er iets mee gaan doen.
Voor mij zou het al een groot gewin zijn als ze zeggen 'uw kind blablabla, daarom is het verstandig om thuis dat en dat te doen'.
Kortom; dit jaar moeten we dus uitzingen met deze leerkrachten (ja, ik heb een schoolwissel overwogen maar dit gaan we nu niet doen). Voor kind 1 is dit niet zo'n probleem. Hij kan een half jaar niets doen wel permitteren en gaat met plezier naar school.
Voor andere zoon is dit anders. Die kan zich een half jaartje niets doen niet permitteren, daar is al veel te veel onderwijstijd verklungelt. Hoe verder?
Samsara (mooie naam),
Ik kan je geen advies geven, alleen: hou vol, het gaat voorbij. Vorig jaar had ik exact hetzelfde: veel invallers, veel gedoe, en toen kwam eindelijk de juf terug en die bleek nog veel erger dan de invallers.
Maar dit jaar gaat het fantastisch. Ik heb toen wel een andere school overwogen, maar dat ging om allerlei redenen niet door. En bij jullie klinkt het alsof de school zich tenminste bewust is van het probleem, dat klinkt positief. Zo'n jaar kan je er tussen hebben en zeker bij zorgenkindjes is dat niet fijn. Maar elders is het exact hetzelfde, helaas. Is bijles een idee?
Vaak ziek en bijles
In welke groep zitten je zoons? De mijne had in groep 7 een draak van een leraar. Hij stond scheldend en tierend voor de klas (is vast nog wel in het archief te vinden). Kind werd er min of meer depressief van. Was ook in deze tijd van het jaar, dus relatief kort nog tot einde schooljaar, met nog een meivakantie voor de boeg en diverse feestdagen, daarnaast had hij erg veel vrienden in de klas. Directie wist er wel van, er kwam regelmatig iemand observeren, maar het werknemersbelang gaat helaas voor dat van de kinderen (weet zeker dat als ouders zo doen er een uithuisplaatsing dreigt). Heb zoons citoscores opgevraagd (kregen we in die tijd alleen als je erom vroeg) en hij bleek niet geweldig in spelling. Hiervoor heb ik een particuliere rt'er gebeld, die helaas pas begin groep 8 plek had, maar die heeft toen wel zijn meer dan een jaar achterstand weggewerkt.
Zoon ben ik serieus gaan nemen, dus niet bij vertrek naar school: "veel plezier vandaag", maar: "sterkte". Verder ben ik alle afspraken van tandartsen, huisarts, specialisten, fysiotherapeut etc onder schooltijd gaan planne en heb steeds aangegeven hoe lang nog tot het volgende lange weekend of vakantie. Als het echt te gortig werd zou ik hem af en toe een dagje ziekgemeld hebben. Uiteindelijk was dat niet nodig omdat hij Pfeiffer kreeg en daardoor een tijdje ziek thuis/halve dagen is geweest. Te triest voor woorden, maar die ziekte heeft hem door het jaar gesleept.
Zelf bijspijkeren?
In welke groep zitten ze? Meestal zijn de doelen van de gebruikte methodes en wanneer wat ongeveer behandeld wordt wel op internet te vinden, dan zou je de stof vooraf met ze kunnen doornemen zodat ze tenminste wat oppikken, of achteraf zodat ze tenminste snappen wat ze horen te leren. Bij dyslectie kun je ook begeleiding bij de logopedist vragen heb ik gehoord, misschien kan die een stuk van het bijspijkeren doen, die wordt tenminste vergoed.
