Hoogbegaafdheid - moet het even kwijt (lang)
Hallo allemaal,
Ik wil dit graag even kwijt want ik heb soms het gevoel dat ik begin door te draaien.
Het gaat om mijn zoon van 7, een geweldig kind maar met vanaf baby een nogal complex gedrag. Wij wonen in het buitenland en reeds vorig jaar ben ik door de juf van de Nederlandse school attent gemaakt op symptomen van faalangst en perfectionisme. Toen noemde zij al dat we misschien met een kind met bovengemiddelde intelligentie te maken hebben.
Aan dat laatste heb ik toen niet zoveel aandacht besteed maar nu zit mijn zoon in groep 3 van de plaatselijke basisschool hier en daar doet hij het extreem goed zonder enige moeite te doen (ze krijgen hier huiswerk). Hij gaat echter heel vaak met grote tegenzin naar school. School is "stom", alle is makkelijk en de gymles is voor babies.
Om een lang verhaal kort te maken kort te maken, na nog een aantal uitgebreide gesprekken met de juf van de NL school, een erg ervaren iemand die al eerder een hoogbegaafd kind er uitgepikt heeft, heb ik besloten mij tot een psychologe te wenden. Na twee mislukte pogingen waar ik werkelijk helemaal niets mee kon ben ik nu via via beland bij een heel ervaren iemand die het eens niet als "verwend" gedrag afdoet.
Haar gedachten gaan ook uit naar (hoog)begaafdheid en ze heeft voorgesteld hem te testen en naar aanleiding van de resultaten een "behandelings" plan op te stellen.
Het is voor mij allemaal heel verwarrend. Intelligentie is een bijzonder onderwerp en het is 1000 keer makkelijker om tegen iemand te zeggen dat je kind bv dyslectisch is of moeilijk leert, dan dat er tekenen van begaafdheid zijn. Dan heb je het al zo snel hoog in je bol. En dat terwijl ik intens verdrietig kan zijn om de uitbarstingen van mijn zoon en alle aanvaringen die we hebben. Ik kan me hierin zo alleen voelen.
Tot overmaat van ramp hoorde ik gisteren ook nog dat de juf van de plaatstelijke school hier tijdens een ouderbijeenkomst waar ik niet aanwezig was, genoemd heeft dat "er zich tussen ons misschien een begaafd kind bevindt" maar dat zij zich echt niet met ieder kind apart kan gaan bemoeien. Een vriendin van me meende hier een licht ironie in te bespeuren. Dit was waarschijnlijk naar aanleiding van het feit dat ik op verzoek van mijn zoon (!) haar had gevraagd of ze hem misschien af en toe eens wat moeilijkers te doen kan geven.
En dan loop ik soms ook nog op een stuk onbegrip van mijn man. Hij vindt dat ik juist een probleem creeer. "Het is toch prima als je zoon zo goed mee kan komen zonder daar moeite voor te doen"
Soms begin ik me echt af te vragen of ik gek begin te worden en of ik inderdaad overdrijf en van een mug een olifant maak. Maar aan de andere kant, ik ben pas in dit traject terecht gekomen na observaties van de juf. Zelf zou ik nooit aan begaafdheid hebben gedacht. Maar nu ik veel gelezen heb over het onderwerp herken ik heel veel. En de psychologe blijkbaar ook. Apart vond ik ook dat zij na een blik in de schriften van mijn zoon direkt opmerkte dat dit het handschrift van een kind uit groep 5 is, niet van een kind dat net leert schrijven.
Zijn er hier mensen die dit ook meegemaakt hebben en die deze gevoelens herkennen. Ik voel me hier soms zo alleen in.
Makakos
Ja, heel herkenbaar.
Zoek bij 'ouders en school' in het archief, dan vind je heel veel over dit onderwerp.
Kijk eens op de site www.hiq.nl , of www.omnino.nl of meld je aan bij de mailinglist
http://groups.yahoo.com/group/mhb/
Het is heel moeilijk om dit onderwerp op de agenda te krijgen van leerkrachten die daar geen trek in hebben of er weinig verstand van hebben. Daarbij krijg je voortdurend het gevoel dat je teveel vraagt, je kind pusht of anderszins zelf de oorzaak bent van de problemen.
Ik weet niet in welk buitenland je woont, in verschillende landen wordt heel anders omgegaan met deze problematiek, soms beter, soms slechter.
Het is een kwestie van voorzichtig laveren is mijn ervaring. Als je voortdurend aan de schoolpoort staat met nieuwe artikelen, materialen of wensen en verzoeken dan maak je de juf gek en dat keert zich tegen je. Anderzijds moet je het probleem van je zoon niet onderschatten en hem steunen. Verveling in de klas kan leiden tot allerlei probleemgedrag (wat de juf toch ook extra 'werk'oplevert). Het is vooral belangrijk dat je zoon zich geen 'misfit' gaat voelen tussen zijn klasgenoten. Als hij door zijn voorsprong geen aansluiting meer vindt met zijn klasgenootjes kan hij zich sociaal niet goed ontwikkelen. Mijn dochter (die uiteindelijk twee keer versneld is) ondervindt hiervan nog dagelijks de gevolgen (ze is nu 14).
Makakos
Aangenomen dat je in Griekenland zit, misschien kunnen ze je bij Mensa Griekenland verder helpen?
Ik herken het(lang)
Wij hebben 2 dochters van 6 en 8.
Die van 6 was ook steeds voor op haar leeftijdgenoten als kleuter.In het eerste leerjaar was haar vriendin getest op Hb en mocht het schooljaar dat volgende dadelijk een klas overslaan.Haar beste vriendin in de kleuterschool mocht vroeger naar het eerste omwille van HB.Ze verloor dus op 2 jaar tijd 2 vriendinnen .
Onze oudste is een heel perfectionistisch en dominant kind.Het was heel moeilij omdit alles te kunnen verwerken want ze was in haar ogen een dom kind.
Ze behaalde in het eerste leerjaar altijd rond de 98°/°
Nu zit ze in het tweede leerjaar en haar juf besloot haar in december ook te laten testen op HB.
Onze dochter wist dat ze testen moest ondergaan maar wel niet waarvoor.Ze is er dus niet Hb uitgekomen .
De juf van haar was verrast om dit resultaat omdat ze steeds ver boven het klasgemiddelde zat en nog zit.
Ze denkt dat de uitslag zo is omdat ze ze perfectionistisch is en als ze ergens iets niet goed kan antwoorden ze dan volledig tilt slaat.
Ze stelde voor om binnen enkele jaren de test terug te laten overdoen .
Onze jongste van 6 heeft zich op 1 maand leren lezen in de kleuterklas.Ze leesde dan volzinnen .
Wij dachten dat dit was omdat ze een goed voorbeeld had van haar zus.De eersteshooldag in het eerste was ze teleurgesteld want alles wat ze daar deden was voor baby's en stom.Haar juf stelde ook voor om haar te testen op Hb en dat gebeurde dan ook in december.
Zij komt er zeeer begaafd uit.Er werd ons voorgesteld om ze dadelijk overtezetten naar een jaar hoger.
Na een lang gesprek met het CLB hebben we dit tegengehouden omwille van de problematie van de andere dochter.
Als de jongste zou aangeven in de klas dat ze zich echt verveelde dat werd ze toch nog wel overgezet was de afspraak.Nu werd ze beziggehouden met extra oefeningen en werkjes.
In februari gaf ze dan aan dat het echt niet meer leuk was , na een gesprek met de juf mocht ze toch niet hoger omdat het telaat in het jaar bleek te zijn .
Ze gaat nu wel naar een hoogbegaafd klasje 1 maal in de week waar ze dan ook haar vriendinnetje terug ziet die na de test van december toch hoger is gezet.
De reakties die we van mensen krijgen is zeer verdeeld.
Sommigemensen denken dat we een beetje pochen met het verhaal en andere zien onze problemen hierrond goed en begrijpen ons.
Het is niet altijd even makkelijk met hoger begaafde kinderen te leven.Ze krijgen veel onbegrip en worden dikwijls misverstaan.
Wij hebben wel enkele ouders waar we mee kunnen praten over het onderwerp en die onze keuzens ook begrijpen .
Waar wij ook veel info hebben gevonden is op WWW.hoogbegaafdheid.be
Na de info te hebben gelezen zagen we een ander aspect van hoogbegaafdheid.
Wij zien nu hoogdbegaafdheid niet meer als iets vies maar iets waarmee we met veel creativiteit tegenaan kunnen en waar we nu ook veel leuke momenten hebben mee meegemaakt.
Groetjes Pascale
Begrip
Ik begrijp wat je bedoeld. Mijn kinderen zijn slim (hoogbegaafd weet ik niet) maar een kind van vriendin is zeker (getest) meerbegaafd. Maar ook voor Pascale, een kind is nooit slechter dan de test aangeeft maar kan natuurlijk wel beter zijn. Misschien had ze haar dag gewoon niet. Het gevoel van onmacht hoor ik vaak van m'n vriendin ook. De tegenwerking van school. Met m'n oudste gaat het nu goed. Hij heeft een leuke klas en een geweldige leraar. Met de tweede gaat het nu iets beter. Mag regelmatig wat moeilijkere werkjes doen en voelt zich dan veel beter. De jongste is nog maar net naar school dus dat is nog even afwachten.
En inderdaad de site van HIQ is heel goed. Hoewel ik er al lang niet meer op gekeken hebt.
Ik heb ooit eens gelezen dat mensen van wie hun kinderen echt hoogbegaafd zijn, vertellen het niet aan iedereen. Die andere die het wel rondbazuinen zijn vaak niet echt hoogbegaafd. Het is namelijk helemaal niet leuk! En het is echt niet makkelijk op school als je hoogbegaafd bent. Sterkte dus met je zoon. Probeer hem goed te begeleiden met zorg dat je man in gaat zien dat het niet goed is als alles je makkelijk af gaat. Een kind moet leren om te leren. Dus moeilijker werk krijgen dat hij niet direct snapt.
Sterkte
Hoogbegaafd
Het probleem met hoogbegaafd zijn ligt vaak op een ander vlak. Een iq van boven de 130 is alleen een getal. Voor hoogbegaafd zijn moet je ook de nodige karaktertrekken hebben om als hoogbegaafde te kunnen functioneren. Doorzettingsvermogen, creatief, leergierig enz.
Het lastige is met een jong kind, dat je nog niet weet hoe zich dat ontwikkelt. Ik ben het op zich wel met je man eens. Hoogbegaafd zijn op zich is geen probleem. Problemen worden veroorzaakt door de verwachtingen en begeleiding van de omgeving. En natuurlijk speelt school daar ook een rol in. Het ene slimme kind wil graag verrijking en verdieping, het ander is tevreden met het gewone schoolwerk en gaat verder net zo lief buiten spelen. Niet iedere hoogbegaafde zit graag met zijn neus in de boeken. En de grens van boven gemiddeld begaafd en hoogbegaafd ligt erg dicht bij elkaar.
De leerkracht heeft wrs meer kinderen met een voorsprong in de klas. Als je zijn iq wilt weten kan je hem natuurlijk altijd laten testen buiten school om. Dan heb je voor jezelf een "bewijs".
Niet met je man eens
Zonder me nu in de definitiediscussie te mengen over hoogbegaafd vs meerbegaafd of hoogintelligent vs hoogbegaafd; als je als kind erg makkelijk leert is dat niet alleen maar fijn. Meest praktische nadeel is dat je grote problemen kunt ontwikkelen bij het vormen van een goede leer- en werkhouding. Dat kan je echt tot ver in je volwassenheid blijven achtervolgen, nog los van het feit dat je schooltijd erdoor wordt bemoeilijkt (kinderen kunnen gaan afglijden).
Ook sociaal, zowel met leeftijdgenoten als in het gezin, kan het problemen geven omdat je gewoon andere draadjes in je kop hebt lopen. Je vangt andere prikkels op, je kiest andere oplossingen, dat kan veel misverstanden opleveren.
Kortom reden genoeg om het serieus te nemen. Wat ik vooral erg van je herken is die aanvankelijke twijfel en afkeer. Bij mijn zoontje zijn we er nu ook net achter en het is echt niet alleen maar leuk. Geef jezelf wat tijd om eraan te wennen. Misschien komen de risico's helemaal niet uit en gaat het allemaal van een leien dakje. Maar ook dan zul je er nu eerst even aan moeten wennen. Mocht het niet allemaal vanzelf goed gaan dan weet je in welke richting je naar oplossingen moet zoeken. Dat zal niet altijd makkelijk zijn, gewoon blijven zoeken!
Makakos
Ja, ik herken de gevoelens best wel. Ik weet nog heel goed dat onze oudste vast liep in groep 1 al... begin groep 2 is ze uiteindelijk getest. Bij het eindgesprek kwam er een IQ van 150+ uit, maar zo sprak de deskundige " Deze test heeft maar een beperkte geldigheid" waarop ik, (de hoogbegaafdheid had ons tot op dat moment echt alleen maar problemen gebracht..) opgelucht vroeg "dus het kan nog helemaal goedkomen?"
Nadat de tester (beschaafd) was uitgelachen, hebben we uitgebreid gesproken; over weerbarstige juffen, over andere ouders die het alleen maar makkelijk lijkt een goed lerend kind...
Maar o, wat voelde ik me alleen en verlaten. Ik had een prachtig kind, maar nergens kon ik iets zeggen of het was "ja, maar zij is altijd de snelste". Er was niets meer te delen met niemand. Je moest eerst uitvogelen hoe de kinderen van iemand die je sprak leerden...en dan meestal weer je mond houden.
Inmiddels is ze 14 en zijn wij meer ervaren en minder alleen. Sinds we een schoolplek vonden waar ze haar ei kwijt kon waren de problemen hier trouwens opgelost.
Ik vond de periode in groep 1/2/3 het moeilijkst omdat een snellerend kind dan als een circusattractie boven de rest uitsteekt en het meest ontevreden is. In de hogere klassen vallen de verschillen veel minder op; dan kan iedereen lezen en rekenen (al is het dan de donald duck of dickens, optellen of worteltrekken).
Nog even voor de duidelijkheid
Hartelijk dank voor de reacties!
Voor met name wil40 nog even voor de duidelijkheid, het is mij inmiddels tot in de details bekend wat bedoeld wordt met hoogbegaafdheid. Ik ben ook helemaal niet zo geinteresseerd in een getalletje. Ik hoef niet naar een deskundige om uit te zoeken of mijn kind wel of slim is want dat weet ik zelf allang.
De reden waarom ik wil gaan testen is dat ik wil weten waar de frustratie die in hem zit vandaan komt. Hij kan thuis erg onhandelbaar zijn en laatst heeft hij mij bv geschopt omdat hij een klein foutje had gemaakt. Zijn reacties op met name fouten zijn extreem en ik word vaak ook doodmoe van al zijn argumenten en onderhandelingen over vanalles en nog wat. Zijn gedrag hoort gewoon niet bij een kind van net 7.
Ik heb soms het gevoel dat ik hem nog maar met moeite aankan en kan daar heel verdrietig van worden want het is een fantastisch kind. En zelf wordt hij er ook verdrietig van.
Naar aanleiding van de resultaten van die test hoop ik een aantal handvaten aangereikt te krijgen en eventueel iets zwart op wit waarmee ik beter het gesprek met school aan kan gaan. Blijkbaar word ik nu niet helemaal serieus genomen, tenzij de juf er ook aan denkt en er daarom in het openbaar een opmerking over heeft gemaakt. Iets wat ik haar overigens erg kwalijk neem want het had geen enkel nut en het enige wat ze bereikt is dat iedereen stiekum op zoek is naar wie dat kind dan is.
Makakos
Het probleem is voornamelijk dat er bij je zoon op school niet veel begrip is. Heel slim zijn kan inderdaad ook gedragsproblemen veroorzaken. Je kan van een kind van 7 geen engelengeduld verwachten om de hele dag werkjes onder je niveau te doen. Dus de problemen komen niet door het slim zijn, maar door het gebrek aan begrip.
"Iedereen is stiekem op zoek naar wie dat kind dan is." Ik vond het een mooie zin. Op de èèn of andere manier is hij op mijn zoon ook perfect van toepassing. Ze blijven zoeken, graven en testen. En als er een redelijk begrip voor zoon is, de juiste aanpak, komt er een nieuw schooljaar met een nieuwe leerkracht en begint weer het zoeken...
Er is wel een groot verschil tussen jouw zoon en de mijne. Op school onrust enz. Thuis heb ik er een heerlijk relaxt kind aan, die zijn eigen weg kan zoeken.Er wordt op zijn school goed onderwijs geboden en ze bedoelen het allemaal goed. Een andere school is dus ook niet echt een optie, maar van het zoeken en graven worden we wel eens moe.
Onbegrip
Hallo Makakos,
Je probleem is niet of je zoon nu wel of niet HB is, maar je eenzaamheid hierin: het onbegrip en de tegenwerking vanuit school en het gebrek aan support van je man. Ik vind dat heel vervelend voor je.
Ik hoop dat je je man achter je kunt krijgen, want op het thuisfront moet er 1 lijn zijn, denk ik. Herkent hij de verveling van jullie kind tov school? Herkent hij dit misschien uit zijn eigen jeugd? Mijn man kon ik de ogen openen toen ik hem de kenmerkenlijstjes liet zien en hij ook constateerde dat het voor 90-95% onze zoon was! Toen begreep hij me en stond hij achter me.
Qua school is het veel moeilijker. Vooral ook omdat je zegt dat het Griekse schoolsysteem sowieso al niet zo open staat voor aanpassing aan individuele leerlingen. Kan je kind niet helemaal naar de Nederlandse school overstappen? Of is prive-les een optie? Andere scholen?
Het achter jouw rug praten over jouw kind vind ik echt onacceptabel en zet wel een bepaalde toon. Heel naar. Misschien kun je nogmaals een gesprek hebben met de juf waarin je dit bespreekt. Is er in Griekenland ook een wet/regel dat kinderen recht hebben op onderwijs dat bij hen aansluit oid? Informeer eens bij je psycholoog of bij de Nederlandse school of ze zoiets eerder bij de hand hebben gehad en hoe het toen opgelost is. Zet hem op en heel veel sterkte!
Bizzyb
Je hebt gelijk. Het is meer de eenzaamheid die me dwars zit dan het wel of niet hb zijn van mijn zoon. De meeste mensen kunnen zich er werkelijk niets bij voorstellen en om nu elke keer uit te leggen hoe onhandelbaar mijn zoon thuis kan zijn, daar heb ik ook geen zin in.
Vanochtend was het trouwens weer zo ver, buikpijn met de voorzichtige opmerking dat hij misschien maar beter niet naar school kon gaan. Dit komt te vaak voor om waar te zijn. En nadat hij uit school komt hoor je hem er ook nooit meer over. Maar dit even terzijde.
Mijn man staat overigens wel achter me hoor, maar ik denk meer omdat hij denkt dat het goed voor mijn gemoedsrust is. Niet omdat hij zich er verder veel bij kan voorstellen. Alhoewel, ik zie nu dat hij zelf ook wel dingen op begint te merken. Hij is voor zijn werk echter heel veel van huis en maakt wat dat betreft de kinderen weinig mee.
Ik heb hem eigenlijk nooit gevraagd over zijn eigen schooltijd, wel is hij afgestudeerd in een richting waar toendertijd alleen de allerbesten van het land werden toegelaten. Die studie heeft hij op zijn sloffen afgerond, overigens niet met uitmuntende resultaten hoor, gewoon gemiddeld omdat hij liever "van het leven genoot" dan met zijn neus in de boeken te zitten.
Helaas kan mijn zoon niet overstappen naar de Nl school, op deze school wordt alleen de taal onderwezen. Eerst maar eens afwachten wat er nu uit de test gaat komen en dan eventueel met de school gaan praten. Wij hebben hem expres niet naar een prive-school gestuurd omdat we het belangrijk vinden dat hij vriendjes in de buurt heeft. In deze miljoenenstad vind ik dat 'buurtgevoel' ook heel belangrijk.
In Griekenland is inderdaad wel een wet dat kinderen recht hebben op onderwijs dat bij hen aansluit, maar dat gaat dan meer over zwakbegaafde kinderen of kinderen met een handican. De kinderen die er aan de bovenkant uitspringen vallen nog een beetje uit de boot. De wet is recentlijk wel iets aangepast maar in de praktijk wordt hier door de scholen nog niets mee gedaan.
Een kind moet zijn tijd op school goed besteden
Het is verschrikkelijk belangrijk dat een kind de tijd op school goed besteed. Mijn zoontje (van net 5) zit sinds een week de ochtenden in groep 3 en de middagen nog in groep 1/2 (om te spelen). Het is verbijsterend om te zien wat een verschil die 5 halve dagen al hebben gemaakt op zijn gedrag: daarvoor klaagde hij 's morgens vaak over buikpijn, wilde haast geen afscheid nemen op school, en vooral na school (en BSO) was hij lusteloos en bovendien had hij bijna niets te vertellen over de dag. Nu is hij vrolijk, heeft nauwelijks aandacht voor me als ik hem in de klas afzet, kletst ons de oren van het hoofd en wil na het avondeten nog aan grote lego-bouwwerken beginnen.
Overigens: hoewel er in NL wel een mooie wet is die kinderen het recht geeft op onderwijs dat bij hen aansluit, komt daar in de praktijk van kinderen die voorlopen op de rest helaas vaak niets van terecht. Bij ons zoontje (dat al erg goed las en rekende toen hij in groep '0' kwam) hebben we ook heel veel moeite moeten doen en, helaas, veel aanvaringen met de kleuterjuffen moeten hebben en gesprekken met de directie moeten voeren, voordat de school tot actie overging (toen we hem op eigen kosten elders hebben laten testen, 'ontdekten' zijn juffen, nog voor de test-resultaten er waren, opeens zelf dat hij nogal voor liep).
Geld voor extra onderwijs voor voorlopers is wel beloofd door de staatssecretaris, maar voor zover ik heb weten te achterhalen is het nog niet zo dat er bv 'rugzakjes' aangevraagd kunnen worden.
Kleine update
Gisteren was het weer eens zover. Een paar kleine foutjes bij het maken van zijn Nederlandse huiswerk waren genoeg om hem achter het gordijn weg te doen kruipen, toen woedend naar boven waar ik een kussen naar m'n hoofd kreeg gesmeten, waarna hij onder de lakens wegkroop. Ik vind dat zoooo sneu dat hij zo van streek kan raken van een paar simpele foutjes.
Vandaag had ik op de Griekse school een gesprek met de juf (niet vanwege mijn zoon maar als vertegenwoordigster van de ouderraad) en daar kwam het gesprek nog even op mijn zoon. Ze vertelde dat hij echt het allerdrukste en ondeugende kind van de klas is. Maar als je hem thuis vraagt wat de juf uit heeft gelegd kan hij het tot in de details navertellen. In de pauze schijnt hij ook nogal eens een paar meppen uit te delen en dat zit met ook dwars.
Ik ben toch echt blij dat ik de stap heb genomen om hem te laten testen want de toestand wordt er echt niet beter op.
Verdrietig
na er gisteren achter te zijn gekomen dat mijn kind uit zijn test als resultaat hoogbegaafd kreeg.
Ik had al heel lang het idee dat hij mega-slim is, maar dat het zo 'erg' zou zijn, had ik niet door (en dan ben ik zelf leerkracht geweest).
Mijn zoontje 
loopt qua spelling en lezen achter op school en hij wordt niet gemotiveerd met uitdagend werk door de juf, nadat ik de juf al maanden probeer te motiveren (eigenlijk probee rik haar te coachen, misschien moet ik dit maar blijven doen).
Mijn vraag is eigenlijk
_ waar haal ik leuk en leerzaam spelling/leesmateriaal vandaan?
- wie weet een methode voor hoogbegaafde kinderen?
_ websites met leerzame vragen en antwoorden?
Verdriet omdat ik nu pas goed begrijp waarom mijn zoon de kids in zijn klas zo kinderachtig vind en waarom hij liever met kinderen van 10 tot 14 jaar speelt.
verdrietig omdat ik nu begrijp waarom hij met buikpijn naar school en naar bed gaat.
gelukkig is hij een heel lekker sociaal mannetje en ongelofelijk lief en heerlijk (hier geen driftbuien etc.).
Heeft er iemand tips? GRAAG!
Mad
Mad
Je hoogbegaafde kind loopt achter met lezen. Dat is een vreemde combi (lijkt mij). Is hij getest op dyslexie?
Mijn zoontje krijgt RALFI lezen. Niet via school maar zelf gegoogled. Het zijn moeilijke teksten om lezers die te langzaam vooruit gaan te helpen. Het soort teksten en de moeilijkheid ervan zullen een uitdaging zijn voor je zoontje. Je moet denken aan moeilijke teksten over Egyptische piramides etc. Mijn zoontje heeft zijn leesplezier helemaal teruggevonden, hij vindt het geweldig om dergelijke moeilijke, interessante teksten te lezen waar we over napraten. Het lijkt mij een methode die meerdere vliegen in één klap slaat. www.ralfilezen.nl
Succes!
Mad
www.delubas.nl
boeken voor kinderen die moeite hebben met lezen maar wel ',moeilijkere onderwewerpen' nodig hebbben om aan hun leergierigheid te gmeoet te komen.
ik zag op de site ook leerlijnen voor hoogbegaafde kinderen, maar dat leek me meer op de scholen gericht?
groetjes Ellen
Tips
website: www.hiq.nl, en op het oudergedeelte van het forum!
en boek van Tessa Kieboom: "Hoogbegaafd, als je kind (g)een Einstein is"
succes!
gr Nora
Thanx
dank je wel.
Nee, hij leest niet snel genoeg voor zijn AVI, maar leest alleen inderdaad de moeilijkere interessante boeken.
Dus ik ga zeker even kijken naar jullie tips.
Dank je wel
(geen) einstein
Boek van Tessa Kieboom is een goede tip, maar houd er wel rekening mee dat het erg vlaams-georienteerd is en je het verschil tussen het vlaams en nederlands schoolsysteem niet moet onderschatten. Ook is ze geen groot voorstander van versnellen, wat in Nl weer veel gebruikelijker is en zeker op hiq.nl erg toegejuicht wordt.
Voor je kind zelf zou ik zeker 'Hoogbegaafd Nou En' in huis halen; dit boek legt heel duidelijk voor (ouders en) kinderen uit wat hb precies is, welke problemen je kun tegenkomen, enz enz. Er is ook een werkboek, heeft voor mijn zoontje erg verhelderend gewerkt, hij pakt het nog regelmatig erbij.
Oh wacht..
...realiseer nu pas dat je niet te maken hebt met NL onderwijssysteem. Lastig. Na ja, zou je iig aanraden de hiq-site flink te doorploegen, er zit heel veel kennis & ervaring bij de ouders daar.
