IQ test versus schooladvies

Hier

dyslexie-test bij kind in 4 VWO. Er hoorde een IQ test bij, die "bewees" dat ze eigenlijk op het VMBO thuishoorde. Dat lijkt me nogal onmogelijk voor iemand die op haar sloffen 4 VWO doet. Maar haar zelfvertrouwen kreeg wel een knauw, verdorie!

Moraal: let niet teveel op IQ, het is ook maar een cijfertje. Kijk naar je kind. Wat heeft hij nodig? Waar heeft hij last van? Dwang is erg vervelend.

Misschien is het al te laat, maar je hoeft die IQ test natuurlijk niet te delen met school of met wie dan ook!

Achteraf

Allemaal achteraf gepraat, maar eea is nu wel ingewikkelder geworden.
Natuurlijk zit hij (nu) prima op havo, dat laat hij toch zien.
Helaas zitten we in een test cultuur en wordt daar nogal wat aan opgehangen.

Dat betekent soms vooral dat wat jij nu tegenkomt: je vraagt iets (hulp) en voor je het weet heb je vooral een hoop gegeven. (Info, gegevens, tijd en energie)

En sta je zelf nog met lege handen.

Die hulpverleners willen ook graag wat geven en geven dolgraag advies.
Als ze nu in de hoek van 'overvraagd kind' zitten krijg je ze daar niet makkelijk meer uit. Het is een simpel antwoord op een vraagstuk dat ze te moeilijk is.

Als je ze contact met school laat hebben zullen ze school proberen mee te krijgen.
En school zal jammer genoeg niet doof blijven.
Als school nu vindt dat hij prima zit dan zullen ze de professionele info toch in achterhoofd houden. Dus als je zoon het even slechter gaat doen (bijv omdat zijn zelfvertrouwen keldert door een IQ test of een niet-werkende therapie) dan zullen ze vast eerder gaan twijfelen aan hem. Helaas werkt dit zo.

Hoe dan ook zit je in een positie gemanoeuvreerd waarin het lastig is niet juist meer druk te ervaren. En druk is natuurlijk net funest voor tics...

Mijn enige advies nu is je vooral niet gek te laten maken.
Laat je ook niks wijs maken: tics hebben is niet een probleem dat je zo even kunt oplossen. Heb me niet zo verdiept in laatste inzichten (hoewel ik zelf veel last van tics heb) maar volgens mij is het vaak onoplosbaar.

Pas op dat je niet grotere problemen krijgt hierdoor.
(Afstromen kind, motivatie? Zelfvertrouwen kind etc)

Ik snap die test sowieso niet

Wat heeft IQ te maken tics? Dat is toch waar je zoon last van heeft? Niet van niet mee kunnen komen of zo? Dus waarom dan zijn IQ getest moet worden is mij een raadsel. Van wie moest dat dan? En moest je het onderzoek ook nog zelf betalen?

Nou ja, dat onderzoek is gedaan, maar dat wil niet zeggen dat je iets met de uitslag moet. Ik zou het daar in ieder geval met school verder niet over hebben, die hoeven alleen maar te weten dat hij het qua niveau goed doet, en dat lijkt het geval. Belangrijker is, is er een verband met school wat betreft de tics en dwanghandelingen, en zo ja, hoe kan school daar dan bij helpen?

Ik vind dat je geen problemen moet oplossen die er niet zijn, dus als je zoon goed op zijn plek is, niets aan veranderen. Vooral omdat je anders inderdaad het risico loopt dat je zijn zelfvertrouwen ondermijnt. En dan ben je verder van huis.

En ook

doorgaans kom je hier alleen nog uit met hard werken, schade beperken.
De makkelijkste manier is hv anders te laten denken.
Zorg dat hun beeld verandert. Doe er alles aan om te zorgen dat ze vooral niet denken dat jullie als ouders druk op hem leggen of pushen.
Wat ze wel graag horen is dat kind zelf zo ambitieus is en graag wil. En jullie willen dat nu juist niet afremmen van hem, zo belangrijk voor hem enz.
Kan dat daar iemand gevoelig voor is en juist anders gaat adviseren.

Stress

Een afnemer van de test kan veel invloed hebben op het resultaat. Ons kind had gelukkig een psycholoog die benieuwd was naar wat het kind daadwerkelijk kon en stelde het kind zo op gerust dat de test stressvrij verliep. Het resultaat was beduidend hoger dan een eerdere test.

Later hoorde ik het verhaal van een ander kind die in het begin zo zenuwachtig was, dat het lang heeft gehuild en veel tijd had verloren. Die test was begeleid door dezelfde begeleider als de eerdere test van mijn kind. Bij analyse van de eerdere test viel ook op dat een heel hoge score en een van het papier vliegende juist lage score bij de berekening waren weggelaten want zo deed die instelling altijd. Maar die sterk afwijkende scores waren juist een maat voor het verloop van de test. Een signaal dat ons kind ook onderhevig was aan onrust

Het is jammer dat het resultaat zo beïnvloed kan worden terwijl de test bedoeld is als richtpunt om te weten wat iemand kan.
Zie maar het voorbeeld van Li.

Een goede school kijkt verder dan alleen een uitslag. Die kijkt ook naar de werkhouding.

Niet doen!

Als dat gesprek nog niet is ingepland, vooral lekker zo laten. Je kan het afwimpelen door te zeggen dat je het idee hebt dat het toch niet zinvol is, of zo. En dat is het ook niet. Het probleem zijn de tics en daar heeft school niets mee te maken. Naar een kinderpsychiater voor de tics, prima. Maar geen hulp zoeken bij school. Pas op dat dit geen eigen leven gaat leiden. School kan wel eens hele andere conclusies gaan trekken dan jullie of zelfs dan de instelling, bijvoorbeeld afstromen of zelfs speciaal onderwijs.

Als je hulp wil van een school moet dat iets concreets zijn, bijvoorbeeld huiswerkondersteuning (als dat toevallig geboden wordt). Als het niet iets is dat ze toch al aanbieden, gaan ze het zeker niet doen. Scholen zijn alleen goed in hun kerngebied: les geven. Van de rest hebben ze geen verstand en psychische problemen vinden ze eng.

In dit geval lijkt een ander niveau echt totale onzin. Dwanggedachten hebben niets met niveau te maken. Benader anders eens Menno Oosterhoff via een (anoniem) twitter account. Hij heeft zelf last van dwang en is dus ervaringsdeskundige. Maar hij is mooi wel psychiater geworden. Misschien heeft hij wel advies over hoe je hiermee om kunt gaan.

Ik zou psychische problemen en school scherp scheiden, tenzij je echt niet anders kan (bv. burnout).

Sanne

Kijk wat de test (en advies) met jou doet; jij gaat twijfelen.
Natuurlijk ga je twijfelen, want je wilt het beste voor je kind.
Zou je zonder test ook zijn gaan twijfelen aan niveau?

Als jij al gaat twijfelen, wat doet school dan?

Houd goed voor ogen wat je wil met school
Wat wil je met en van school? Hoe kunnen zij helpen? (Kunnen ze wel helpen?)

Hulpverlening is tegenwoordig vaak zo ingericht dat ze voor een quick fix willen gaan. (Wordt door verzekering natuurlijk ook verwacht/geeist)
Een tegenvallende IQ test is dan een fantastisch 'resultaat', zie hier de oplossing.
Verder zijn het protocollen. De gang naar school behoort tot het protocol. Maar is er ook iets te zeggen op school? Zijn jullie het daar over eens? Wat willen jullie bereiken?

De reden van de IQ test

Ik heb ook gevraagd waarom er een intelligentieonderzoek afgenomen moest worden (overigens niet zelf hoeven te betalen). Juist omdat zoon prima meedraait op school. Het antwoord was dat men wilde kijken in hoeverre school evt iets kan betekenen om zoon minder stress te laten ervaren. De vraag in deze is natuurlijk in hoeverre zijn tics stress gerelateerd zijn?

De reden dat wij hulp hebben ingeschakeld is omdat zoon aangeeft enorm last te hebben van zijn tics en er graag vanaf te willen. De overgang van basis- naar middelbaar onderwijs is sowieso enorm groot, dus wellicht brengt dat standaard wat "stress" met zich mee. Daarnaast wil zoon het heel graag allemaal goed doen, en goede punten halen. Aan de andere kant wil hij ook graag nog genoeg vrije tijd over houden. Hij is dus echt zoekende naar een juiste balans. Aan het einde van de week is hij meestal wat extra gespannen. Ik zie dit in onrustig bewegen als hij bijvoorbeeld voor de tv zit. Is dit stress van heel de week wat er uit komt?

Ik zou er zo graag de vinger opleggen waar dit alles vandaan komt. Zelf kan hij dit ook niet direct benoemen. Is erg gevoelig, en trekt zich dingen (bijvoorbeeld verdriet van andere) snel aan. Misschien zijn de tics zijn manier om toch controle te houden over bepaalde zaken? Aan de andere kant is het dan geen fijne controle, want hij wil er graag vanaf. Ik vraag hem zelf ook of hij enig idee heeft waar het vandaan komt. Hij geeft aan van niet. Zegt gelukkig te zijn, en lekker in zijn vel te zitten (waar ik ook eigenlijk niet aan twijfel).

Het zit bij ons wel in de familie. Misschien is het gewoon erfelijk bepaald. Dan heeft praten met school natuurlijk totaal geen nut.

Wat willen wij bereiken? Een zoon die geen last meer heeft van zijn tics en zorgeloos door zijn jeugd heen fietst!

Niet bespreken

Ik zou de uitkomst van de test niet bespreken met school en ook de testende instantie melden dat je niet wilt dat deze informatie naar school gaat. Het voorbeeld van de vakantie kan je hierbij gebruiken. De tics lijken niet school-gerelateerd. Ook geeft je zoon zelf niet aan school erg moeilijk te vinden.
Ik begrijp op zich de IQ-test wel. Tics kunnen wel degelijk met stress te maken hebben en die kan er op school wel zijn als je op een te hoog niveau zit. Maar daar lijkt bij jullie geen sprake van.
En verder is een test-uitkomst inderdaad maar een cijfer waar je niet teveel aan moet ophangen en wat inderdaad ook nog beinvloed wordt door de testafnemer. Dat was bij ons ook het geval toen zoon getest werd omdat er getwijfeld werd aan zijn uitstroom niveau. Zoon zelf wist dat er veel afhing van de test en verknalde hem dramatisch. Er kwam een IQ van 53 uit of zo. Dat kon natuurlijk niet want een paar jaar eerder had hij op dezelfde test rond de 75 gescoord. Maar eer de testafnemer dat wilde geloven.... Hij nam immers al jaren IQ-tests af en wist zeker dat hij zoon op zijn gemak had kunnen stellen. Tja, blijkbaar kan het ook dan nog misgaan.

Luister naar Mollie, en naar je man. Pak de tics aan, maar buiten school. Van school heb je niets goeds te verwachten op dit gebied, al zijn ze van goede wil. Ze snappen het gewoon niet.

tics

Hier ook kinderen met tics heel lastig.

Wat voor tics heeft hij je heb namelijk vele soorten.

Zeggen jullie er iets van of andere?

Nee, meestal niets van gezegd

Mijn zoon heeft jarenlang tics gehad. Snuiven, gekke gezichten trekken, rare geluiden maken, overal op bijten. Ik wist dat hij er niet veel aan kon doen dus ik probeerde ze te negeren. Alleen als ze erg irritant waren, vroeg ik wel of hij iets anders kon doen (andere tic/bezigheid) of ging ik zelf even ergens anders iets doen.

Wat betreft het IQ: dat is een momentopname en zeker niet in steen gehouwen! De score daalt wanneer een kind is afgeleid, moe is, faalangst heeft, dyslectisch is, de tester niet aardig vindt, verliefd is, zijn pen laat vallen, het nut van de test niet inziet, geen zin meer heeft, zich moeilijk kan concentreren, honger of dorst heeft etcetera etcetera. Neem alsjeblieft geen drastische beslissingen op basis van zo'n onbetrouwbaar getalletje. De score was goed genoeg, dus ik zou die verder met niemand delen.
Mijn zoon kreeg jaren geleden bij zijn (normaal tot goede) score te horen dat het werkelijke getal een stuk hoger lag, omdat hij inderdaad vaak afgeleid was, een test half en een andere helemaal niet had gedaan (score 0). Hier werd niets weggelaten door de tester.

Sanne

"Wij twijfelen of het tics of dwanghandelingen zijn."

Ik heb er niet voor doorgeleerd, maar als je beschrijft dat hij steeds iets 'moet' dan zou ik denken dat er sprake is van dwanghandelingen.

En verder ben ik het eens met de mensen die zeggen dat je dit niet met de school moet bespreken. Als ze weten dat er een iq test was en informeren naar het resultaat kan je altijd nog zeggen dat daar niets bijzonders uitgekomen is. Losse flodders van mensen over de overstap naar TL zou ik vooral niet verder verspreiden. Dat kan de school alleen maar op verkeerde ideeën brengen.

Groeten,

Temet

Nogmaals

Ik vraag me af of het mogelijk is geen last meer te hebben van tics, het is ook gewoon iets neurologisch.
Misschien kun je je daar in gaan verdiepen, ik ben dus niet op de hoogte. Ik weet iig wel dat het niet zo simpel ligt: stress verminderen en hup weg drang dwang of tics.

Ik zou zelf inzetten op aanvaarding vd tics enz maar mogelijk is er meer mogelijk tegenwoordig. Daar heb je dan wel een hele goede therapeut bij nodig en eerlijk gezegd klinkt dit allemaal niet als deskundig maar als natte vinger werk.
IQ test uitsluiten van bepaalde zaken? Tsja dat zijn mooie woorden maar het is gewoon onderdeel vh protocol en dient vooral het doel van (minder deskundige) hv: zoveel mogelijk informatie vergaren.

Mijn vraag blijft staan en is serieus: wat wil je precies van school. Natuurlijk wil je je kind gelukkig zien, maar juist daarvoor zul je zelf op een rijtje moeten krijgen wat je precies van anderen wilt hierin. Wat wil je dat school hierin doet?

Maak je geen zorgen om zijn school stress.
Hier een kind in 3e en nog steeds school stress, maar ander niveau gaat daar echt niet in helpen, integendeel.
Vo is voor sommige kinderen gewoon stressvol. Dat verminderen je lang niet altijd met afstromen.

Precies, dit klinkt meer als dwang

En dan moet je er denk ik wel iets mee, want daar groei je over het algemeen niet zo snel overheen. Dus ik zou geen gesprek met school voeren, die kunnen er niet zoveel mee nog. En de uitslag van de IQ-test dus ook niet delen.
Wel het gesprek met de kinderpsychiater. Daar kun je hulp van verwachten bij het probleem dat er ligt, namelijk de dwanghandelingen.

Succes hoor, moeilijk als je kind ergens problemen mee heeft en je niet 1-2-3 de oplossing voor hebt. En misschien is het zelfs iets waar hij mee moet leren leven, kan ook nog. Daar kan hij goede begeleiding, ook van jullie, goed bij gebruiken.

Tja Mollie

Geen idee eigenlijk wat ik precies van school zou willen. Dit wordt nu geadviseerd door HV en ik neem aan dat ook zij het beste met zoon voorhebben. Misschien wil ik hem zo graag helpen dat ik elke strohalm die geboden wordt, aanpak.

Nee, school kan zijn dwanghandelingen niet wegnemen idd. Een lager niveau denk ik ook niet. Besloten om idd het gesprek met school en HV niet te laten plaatshebben. Dank voor al jullie nuttige adviezen in deze!

Ik hoop dat psychiater iets voor hem kan betekenen. Desnoods middels medicatie. Pfffff, wil het zo graag bij hem wegnemen......

IQ is dat wat de IQ-test meet. Niet meer, niet minder. Natuurlijk is wel een zekere relatie tussen IQ en schoolprestaties, maar zeker geen directe.
Dus ik sluit me aan bij de rest: tics behandelen bij die instelling, en -count your blessings- school lekker school laten.
Succes! (Er is ook medicatie die tics vermindert, maar dat weten ze bij die instelling ook vast en zal geen eerste keuze zijn.)