Juf met anorexia, hoe zorgelijk vinden jullie dat?

Hoe weet je

dat het anorexia is? Heb je dat van haar gehoord? Of is het een gok?
Je kunt nml ook van andere dingen erg afvallen zeker als je al niet een van de stevigste bent.
Los daarvan vind ik dat je wel je zorgen mag uiten over het schreeuwen.

Niets doen

Tango, ik vind echt dat je te weinig informatie hebt om actie te ondernemen. Je ziet iemand die (naar jouw smaak) te dun is en je hoort van iemand anders (hoe betrouwbaar is deze??) dat dit effect heeft op haar gedrag naar de klas.
Zoals soepstengel al aangeeft: afvallen kan meerdere oorzaken hebben. Jouw conclusie dat het anorexia moet zijn, is voorbarig. Daarnaast vind ik dat je voorzichtig moet zijn met via-via-signalen. Je hebt van een moeder gehoord dat de juf zou schreeuwen, maar de vraag is natuurlijk of dat zo is.
Jufs lichaam en de veranderingen daarvan zijn haar eigen zaak en jouw zoon heeft daar tot nog toe geen last van. Ik vind het daarom erg ver gaan om je er mee te gaan bemoeien.
n@nny

Diagnose is bekend?

Ik ben ook wel benieuwd hoe jij weet dat de juf anorexia heeft. Het is nog al een uitspraak. Ik zou niet afgaan op gissingen of uitspraken van andere ouders. En al heeft ze anorexia,dan is dat natuurlijk geen zaak voor de ouders.
En dan dat schreeuwen. Schreeuwde ze 1x? Schreeuwt ze dagelijks meerdere keren? Ik schreeuw ook wel eens. B.v. "Zeg, hou daar eens mee op!!!" Daar loop je echt geen jeugdtrauma van op. Als een juf gaat schreeuwen: "Hè sukkel, heb je watjes in je flaporen?" dan wordt het een ander verhaal.
Zolang je zoon niet thuiskomt met verhalen waarbij jij je om zijn welzijn zorgen maakt zou ik het laten rusten.

En dan nog

Ik ben het geheel met de vorige schrijvers eens en wil daar nog wat aan toevoegen. Zelfs als ze wel anorexia zou hebben, waarom zou dat dan aan lesgeven in de weg staan? Schreeuwen, ja, dat wel - tenminste als het een gewoonte wordt, zie Wil. Anorexia niet, lijkt me. Tenzij juf ook aan de kinderen de boodschap mee zou geven dat ze vooral zo weinig mogelijk moeten eten. Maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Vziw hebben anorexiapatiënten een verwrongen idee over hun eigen lichaam, maar daarmee is niet gezegd dat ze anderen hun eigen eetpatroon opdringen.

Dus als zoons gedrag of verhalen verder geen reden geven tot zorg zou ik me er verder niet druk over maken (behalve misschien om de gezondheid van de juf...)

Groeten,

Temet

Ach

een altijd al dun persoon die opeens in enkele weken tijd afvalt en sneller geïrriteerd is dan normaal, zo beschrijf je de juf.
Dat kan dus van alles zijn. Van een sterfgeval in de familie tot een relatiebreuk, van een maagzweer tot een burn out.
Als je haar eens alleen treft, vraag dan gewoon eens of alles goed gaat omdat je vindt dat ze er wel eens beter heeft uitgezien.

Aanvulling

Zeker weten doe ik het niet hoor, dat ze anorexia heeft. Ik ken de juf echter al ruim 5 jaar. Tangodochter heeft eerst ruim 2 jaar bij haar in de klas gezeten en daarna Tangozoon bijna 3 jaar. Ze was altijd slank en de laatste paar jaren zelfs mager. Nu vind ik, en meerdere ouders dus, haar er echt ongezond mager uitzien. Misschien is ze ziek, ja dat kan. We weten echter verder ook van haar dat ze fanatiek hard loopt.
Het is ook zeker dat ik me zorgen over de juf maak, ik vind het ook wel lastig om er iets over te vragen aan haar.
Ik ga echt niet meteen mijn zorgen uiten bij de schooldirectie o.i.d., maar vroeg juist om advies wat te doen. Na jullie reacties lijkt het me duidelijk. Er zijn veel te weinig argumenten om iets te doen. Ik wacht gewoon maar even af.

Tango

Stel dat het zo is (en ik ben eens dat je dat absoluut niet kunt weten) dan nog kun je niks doen. Hoe goed bedoeld ook.....
Mijn beste vriendin heeft jaren anorexia gehad en behalve gewoon haar vriendin te zijn zonder te oordelen kon ik er niets aan veranderen. Het is iets wat heel diep zit en wat jaren kost om zelf mee om te kunnen gaan. Gelukkig gaat het tegenwoordig goed met mijn vriendin, heeft ze helemaal zelf gedaan

Lekker snel oordelen zeg...

Je gaat inderdaad ook niet klagen over iedere juf die te dik is neem ik aan?
Hou het a.u.b. op haar gedrag voor de klas en niet op haar uiterlijk. Als je je zorgen maakt over haar gezondheid, bespreek dat dan gewoon een keer met die juf zelf maar niet met het halve schoolplein.
Zelf ben ik slank, hardloper, en voor een grote wedstrijd ook wel eens wat magerder... wil je mijn boterhammentrommel zien? dan weet je meteen dat ik best een goed voorbeeld ben voor meiden met een ietwat vreemd zelfbeeld!
groetjes, Tess

Tango

Heel verstandig dat je afwacht, meer kun je ook niet doen. Ter illustratie: ik sprak een half jaar geleden op school ook een juf aan, die heel veel afgevallen was. Nu scheelt het misschien dat ik veel help op school en zo wat dichter bij school en leerkrachten sta dan de gemiddelde ouder, dus aanspreken is dan misschien wat makkelijker. Ik heb gevraagd: joh, ben je zoveel afgevallen. Bleek dat ze na de bevalling last had gekregen van haar schildklier en dat ze daardoor zo afviel.
En zelfs als jij al je vermoedens bij elkaar optelt dan weet jij het nog niet zeker: misschien is ze juist wel zo mager OMDAT ze fanatiek hardloopt. Kijk eens naar marathonlopers, die zijn meestal ook zo graatmager dat ze bij windkracht 3 weggeblazen worden.
En als je je echt zorgen maakt dan kun je natuurlijk best je bezorgdheid kenbaar maken. Niet als klagen, maar wel als bezorgde ouder. Maar ga niet invullen en verwijten dat je hoort dat ze schreeuwt en denkt dat ze anorexia heeft. Onze ouderraad heeft dat ook eens aangegeven dat ze zich zorgen maakte over een leerkracht. Werd vanuit school heel positief op gereageerd.