Kind (5) wil niet naar school: aanleiding onbekend
Ik heb advies nodig van ervaringsdeskundigen want wij weten het niet meer.
Dochter zit nu in gr 3, is vroege leerling want van december. Heeft eigenlijk als kleuter ook perioden gehad dat ze moeite had met afscheid nemen, soms ging het een paar weken goed en dan weer een paar weken minder. Begin van het schooljaar ging het best redelijk, zeker niet elke dag moeite met afscheid. Na 2-3 weken begon het echter (weer), huilen en aan je hangen, je niet los willen laten. Het wordt alleen steeds erger ipv minder, ze gilt nu echt de boel bij elkaar, begint vaak avond van tevoren al dat ze niet naar school wil. 's Ochtends als ik naar het werk ga dan al drama als ik weg ga terwijl manlief gewoon nog thuis is en haar wegbrengt (hij brengt vaker weg dan ik).
Op school is ze na 2-3 weken aan een ander tafeltje geplaatst met andere kinderen. Ik vermoed dat ze hier niet op haar plekje zit maar denk niet dat dit het (hele) probleem is. Morgen heeft man een afspraak met haar juf, kind was ook al besproken tijdens studiedag vorige week. Als we dochter vragen waarom ze niet naar school is krijgen we als antwoord "ik wil dat je bij me blijft". Verlatingsangst kan ik niet plaatsen. We hebben al allerlei tactieken geprobeerd: lang blijven in de klas, kort blijven, boos worden, lief en begripvol... niks lijkt te werken. Los van het feit dat het voor jezelf niet leuk is om je kind zo achter te laten vinden we het natuurlijk voor haar heel vervelend. Ik ben ook bang dat ze zo in een isolement raakt in de klas, ze is echt de enige die er zo'n drama van maakt.
Herkent iemand dit, heeft iemand tips?
Oh ja, als we haar van de bso ophalen lijkt er niks aan de hand, is ze vaak lekker aan het spelen.
Alvast dank voor het meedenken!
Hier ook
Oudste heeft dit ook gehad, bijna tot groep 4 aan toe. Bij haar speelde zeker mee dat ze qua niveau voor lag op de rest en totaal niet werd uitgedaagd. Probeer je dat eens op je werk voor te stellen, dan heb je de volgende dag toch ook geen zin om te gaan?
Dus met de juf bespreken is zeker een goede stap. Daarnaast werkte het bij ons redelijk om van te voren afspraken te maken met dochter. Zo van: we gaan zo naar school, je geeft me een kus en dan ga ik weg. En dat dan ook echt doen, elke dag. Duidelijkheid en structuur dus.
Verder kan een ouderwetse stickerlijst ook helpen. Samen maken, leuke 'beloning' verzinnen en na een makkelijk afscheid mag ze een sticker plakken.
Succes ermee, ik weet dat het erg vermoeiend kan zijn.
Ligt niet aan uitdaging
Hoi Picasso,
Dank je voor je reactie. Dochter kan goed mee maar ligt zeker niet (ver) voor op de rest. We hebben het inderdaad al eens met beloning geprobeerd, mogelijk wel halfbakken. Hmmm, dat gaan we maar eens beter en consequent inzetten. Ze heeft ook heel veel behoefte aan structuur/duidelijkheid. Volgens mij bieden we haar dat ook wel, zal het eens met man bespreken. Ik geef altijd duidelijk aan wat er gaat gebeuren, zoals vanmorgen dreigde ze te gaan huilen toen ik naar werk moest. Ik zeg: mama gaat nu naar het werk, net als alle andere mama's en papa's, papa brengt je naar school en ik kom je weer ophalen rond 17.30 uur. En toch gaat ze dan huilen, wil ze zwaaien, nog een kusje etc. en als ik dat allemaal doe dan verzint ze wel weer iets anders.
Pfff, echt waardeloos.
Zeker
Waardeloos is het zeker. Als de juf is ingeseind kan ze misschien meteen dochter afleiden/meenemen. Zo is het bij een jongen uit de klas van mijn jongste afgelopen jaar aangepakt. Was ook groep 3.
En nog een tip als ze baat heeft bij structuur/duidelijkheid: de magnetische weekplanner van de Hema. Kun je in het weekend samen de nieuwe week voorbereiden. Wij schreven er ook altijd op wie de kinderen bracht en haalde, wanneer bso was enz.
Wat bij ons hielp
Alweer jaren terug, was dat dochter mij de klas uit mocht zetten, dan lag het initiatief voor het afscheid bij haar...
Uitzoeken
Ik zou uitzoeken wat de reden is dat ze niet naar school wil. Vraag elke dag aan haar wat er leuk was en wat er niet leuk was. En kijk dan wat je er mee kunt. Blijkbaar voelt ze zich niet veilig en niet begrepen. Dan kun je dwingen tot je een ons weegt. En hopen dat het kind zich er bij neerlegt dat ze nou eenmaal naar school moet en dan maar volhouden. Maar ik denk dat het meer oplevert als je weet wat er aan de hand is. Dan kun je misschien met haar en met de juf overleggen wat ze kan doen om het op te lossen. Maar eerst goed uithoren misschien wel een week voordat je weet waar het gewicht ligt.
Poekie
Geen tips van mijn kant maar wel veel sterkte. Wat moeilijk voor jullie en je dochter!
X
Consequent blijven
Is inderdaad het eerste. Als je iedere keer weer dat extra kusje, zwaaien etc. doet zal ze steeds meer blijven verzinnen. Niet doen dus hoe moeilijk het ook is.
Samen met haar 's avonds de dag doorpraten is ook een goede tip: wat was er leuk op school, wat was minder leuk en bij dat laatste ook: wat kunnen we daaraan doen? En vraag eens met welke kinderen ze leuk contact heeft, zitten die in haar groepje, etc.
Aan de juf kan je vragen hoe lang ze verdrietig blijft nadat je bent weggegaan. Misschien is dit maar heel kort, maar dat zie jij niet.
Hier gelukkig geen ervaring hiermee, wel op kdv gehad maar op school eigenlijk nooit. Kort en duidelijk afscheid nemen was op het kdv ook altijd het advies. En de enige is ze niet hoor, misschien in haar klas, maar ook hier zie ik kinderen die het elke dag weer moeilijk vinden, vaak juist in groep 3 want de overgang van groep 2 naar 3 is ook gewoon erg groot.
T/m halverwege groep 3
Huilen, vasthouden, na afscheid huilend bij juf op schoot. Tot het 'zo maar' overging. We hielden het afscheid korter, ze kreeg een vriendje in de klas, school werd leuker en alles bij elkaar was het opeens klaar.
Maar het was heel heel zwaar iedere dag.
Succes!
Loes
Tot zover dank
Ik raak iedere keer mijn tekst kwijt.... tik nu al voor de 3e keer, zucht.
dank voor alle tips. Ik heb er geen geloof in dat het zomaar een keer ophoudt, het gaat nu verder dan alleen geen afscheid kunnen nemen voor mijn gevoel. Ik denk dat consequent bevragen tot we een antwoord hebben waar we iets mee kunnen een goed begin is. Nu schiet dat er onder druk van de avondstress wel eens bij in. Vaak of man of ik alleen thuis om 3 jonge kinderen op tijd in bed te krijgen hetgeen een behoorlijke uitdaging is omdat de jongste zich niet zonder slag of stoot in bed laat krijgen.
Vandaag was overigens weer een drama, huilen toen ik naar m'n werk ging en vervolgens ook in de klas weer huilen toen papa wegging. Huilend bij juf op schoot achter gelaten uiteindelijk. Gisteren toen ik haar bij de BSO ophaalde zei ze dat het wel een goede dag was geweest.... weet niet precies wat ze daar dan mee bedoelt. Weet ze alleen de BSO uren nog, of alleen de middag...
Nou ja, vanmiddag heeft man gesprek met juf. Wellicht dat daar nog iets uitkomt. Had via via al begrepen dat er misschien gekeken wordt naar een training... bedoelen ze wellicht de kanjertraining.
Wordt vervolgd. Houd me aanbevolen voor meer ervaringsverhalen & tips!
Geen ervaring...
maar misschien heeft ze er wat aan als ze iets kan meenemen van thuis wat altijd bij haar blijft? Een klein knuffelbeertje of zo?
Moeilijk
Hoi Poekie
Wij hebben dit ook meegemaakt toen onze dochter nog jonger was. Wij hebben haar op een andere school gedaan. Wij merkten dat je echt niet naar school wilde. Problemen met afscheid nemen had ze al langer maar op een gegeven moment wilde ze haar bed niet meer uit omdat ze niet naar school wilde. Dit was voor ons de druppel en toen hebben we andere school gezocht. Volgende school speelde weer het afscheidsprobleem maar je zag voor de eerst dat ze het toch weer leuk had. Dus probeer te ontdekken of het alleen afscheidsproblemen zijn of dat het verder gaat
succes
Saar
Herfstvakantie
Heerlijk een week vakantie!
Afgelopen woensdag was het weer drama en ik kon er niet langer tegen. Heb bij de directeur uit zitten huilen haha. Ze kwam toevallig de klas binnen en manoevreerde mij zo haar kamer binnen. We krijgen gelukkig veel begrip van school en ze denken ook echt mee. Ze hebben het ondertussen in het zorgteam besproken en ze gaan haar observeren om te kijken of ze daar iets uit kunnen afleiden. De juf houdt bij of het op korte dagen minder erg is als op lange dagen, zij vermoedt dat de vooruitblik van de (lange) dag een enorm obstakel is voor dochter. Papa en dochter hebben ook samen met juf gesproken maar daar komt ook niet meer uit dan dat ze mij/ons zo mist. het idee dat ze iets van mij meeneemt (foto o.i.d.) daar zou ze verdrietiger van worden zegt ze. Gisteren was ik ziek en ik was echt zo slecht dat ik voor dood in m'n bedje lag. Mocht ze me nog een kus komen brengen voor ze naar bed ging, raakte ze helemaal overstuur omdat ik ziek was (ach gossie) en zaterdag vroeg ze zomaar opeens wanneer ik dood ging... Lijkt toch op een stuk verlatingsangst. Ik heb ondertussen ook met een externe (bekende) kinderhulpverlener contact gehad en zij neemt na haar vakantie contact met me op om te bespreken of ze nog iets kunnen doen voor haar of ons als ouders.
Eerst maar genieten van de vakantie (1 dagje BSO ben benieuwd hoe dat gaat) en volgende week zien we wel weer...
Groetjes, Poekie
Wat ik mis in het verhaal
Hoe gaat het verder? Wanneer zijn de tranen gedroogd? Doet ze gezellig mee in de klas? Is ze leergierig in de klas? Of zit ze alleen maar weg te kwijnen, en komt ze ook niet tot leren?
Kijk, als ze alleen even huilt bij afscheid, maar daarna vrolijk meedoet, is er minder aan de hand dan wanneer ze de hele dag een zielig vogeltje is. Als ze de hele dag een zielig vogeltje is, dan is deze plek niet goed voor haar. En dat wordt het ook niet. Je zal dan dus op zoek moeten naar een andere klas, dus school.
"We zien wel weer" vind ik nu niet zo'n goede strategie. Ik heb dit met twee kinderen meegemaakt, en beide keren bleek dat de school onderwijskundig totaal niet aansloot bij wat het kind nodig had. De manier van leren was funest, en leidde dus tot heftige huilbuien, vastklampen en ongelukkige kinderen.
Als ik het over kon doen, had ik veel en veel eerder ingegrepen, in plaats van afwachten.
Benieuwd kaatje
Naar welke school ben je toen gegaan?
Oh nee zilli
De grote problemen met scholen speelden zich af in een heel andere provincie, en met ook heel verschillende problemen.
