Kind kan slecht tegen kritiek
Alle drie mijn kinderen hebben af en toe dat ze zeer boos reageren op kritiek, meestal draait het naar verloop van tijd wel weer bij. Jongste (VMBO met LWOO) slaat echter wat betreft schoolzaken soms volledig op hol. Hij had laatst een stage van twee weken gedaan. Dat was hard werken omdat het bedrijf hem ook echt inzette in het werkproces. Hij zegt dat hij goed zijn best heeft gedaan en dat geloof ik ook, maar zeker de eerste dagen had hij moeite omdat er net iets te weinig uitgelegd werd (de gewone problemen bij een stage of een baan). Hij had toen het idee dat ze het speciaal op hem gemund hadden. Zijn vader en ik hebben trachten uit te leggen dat zulke dingen nu eenmaal gebeuren en niet alleen bij stages, maar later in het werk. Daarna ging het beter, maar toen hij zijn beoordeling kreeg, ging hij weer helemaal door het lint. Naar mijn idee was het helemaal geen slechte beoordeling. Op heel veel punten was de beoordeling goed, nergens onvoldoende. Een aantal punten waren voldoende, zoals is bereid om werkmethode aan te passen na opmerkingen en is bereid nieuwe dingen te leren. Eigenlijk precies de dingen waar ik ook wel eens kritiek op heb bij hem. Hij laat wel heel vlug zijn schouders hangen als hij iets niet gelijk snapt of kan en als hij eenmaal iets op een bepaalde manier kan. is hij niet bereid om een andere, handiger manier aan te leren. Om die reden schrijft hij nog steeds met gekruiste vingers. Nu is de reguliere basisschool waar hij op heeft gezeten niet goed geweest voor zijn zelfvertrouwen en we hebben daarom dit soort reacties altijd een beetje vergoeilijkt, maar volgend jaar gaat hij naar het MBO, met nog veel meer stages en dan moet hij toch een beetje gaan leren om te gaan met terechte en oprechte kritiek.
Hoe pakken andere ouders dit aan?
Rust en meer uitleg
Dus. Het zal een heikel punt blijven dat omgaan met kritiek. Het nut van kritiek is dat je iets leert. Op het werk zijn mensen die gewend zijn het werk op een bepaalde manier te doen en dat willen ze jou ook leren. Dat kan niet altijd door uitleg vooraf maar ook door aan jou te melden wat goed gaat en wat ze anders zouden willen. Stel je voor dat iedereen dingen op zijn eigen manier zou doen. Dat kan goed zijn maar niet in een situatie dat je werk van eenzelfde soort en met eenzelfde kwaliteit af wilt leveren zodat de klanten op je kunnen rekenen. En de begeleiding gaat erover. Ook al zul het er soms niet mee eens zijn.
Ik meldt zoon ook dat hij kritiek rustig aan moet horen. Tot zich door laten dringen. Zonodig navragen als hij iets niet begrijpt. En dan beoordelen of hij het zelf ook vind. Zo ja, dan ga je kijken hoe je het kan veranderen. Zo nee, dan haal je je schouders erover op. Zoiets dus. Een handvat om met kritiek om te gaan.
