'lastige' 6 jarige en school
Eerder deze week reageerde ik hierboven i.v.m. een gesprek dat ik had op school over mijn zesjarige, die een vroege leerling is in groep 3 en welk gesprek mogelijk zou voorsorteren op blijven zitten. De uitkomst van het gesprek is dat er geen sprake is van blijven zitten in groep 3. Ondanks dat hij maar een kwart van de tijd mee doet, zijn de resultaten vooralsnog gemiddeld tot goed en gaat hij gewoon over naar groep 4. Hij vertoont echter gedragsproblemen (niet meedoen, niet stil zitten, slecht luisteren, snel afgeleid, conflicten met klasgenoten) waardoor de juf, naar eigen zeggen, met haar handen in het haar zit. Als er niks veranderd zal hij achterstand oplopen, is het verhaal. Het voorstel is nu om hem op school te laten observeren door een pedagoog tijdens de les en daarnaast een intelligentietest te laten doen.
Ik heb daar in eerste instantie afwijzend op gereageerd. Enerzijds omdat ik bang ben dat een diagnose voor een gedragsstoornis zo is gegeven en ik er zelf van overtuigd ben dat hij dat niet heeft. Onmiskenbaar is hij zeer autonoom en stelt hij ons voor grotere pedagogische uitdagingen dan zijn broers, daar mag school mij als opvoeder op aanspreken. Anderzijds ben ik bang dat testen hem voor eens en altijd ‘brandmerkt’ op school en dat kan hem helpen maar tegelijk ook negatief uitpakken.
Het komt er op neer dat ik best bereid ben te kijken naar de oorzaken van zijn gedrag om problemen aan te pakken, maar dat ik wantrouwig ben dat via school te doen. Wat zijn de alternatieven? Het signaal van school / de juf moet ik serieus neme, ik wil als iedere ouder het beste voor mijn kind. Tegelijk twijfel ik om dit testcircuit in te gaan. Zoekt en gij zult vinden. Wat is wijsheid? Mijn gevoel zegt me dat ik school en gedrag moet loskoppelen.
Ik ben benieuwd naar ervaringen en tips …
Pedagoog
Pedagoog klinkt voor mij al minder eng dan psycholoog. Maar ik kan me vergissen. Zeg gewoon duidelijk dat je geen etiket wil maar dat je het fijn vind als de juf geholpen is met pedagogisch advies voor zoon en dat je daar graag over geinformeerd wordt.
Laat je echter niet in de kaart kijken hoe het thuis gaat.
Schoolse situatie
Hoe kinderen zich gedragen kan thuis en op school anders zijn. Ik vind het dan ook merkwaardig dat er zo besmuikt gedaan wordt alsof ouders niet kunnen opvoeden als het kind problemen heeft in de klas.
Daar mogen ze je helemaal niet op aanspreken. Daar mogen ze met jou over overleggen. Maar zelf hun pedgogische inzichten gebruiken om te zorgen dat kind mee kan komen in een schoolse situatie.
Intelligentietest
Een intelligentietest leek me vroeger errug belangrijk, en ik vond het maar raar dat mijn kinderen niet getest zijn. Na de verhalen van oa. Mirreke denk ik dat we die valkuil tenminste hebben kunnen ontlopen. Het is een momentopname en als kind niet wil of wat anders in zijn hoofd heeft dan kan dat erg verkeerd uitpakken en soms niet meer gecorrigeerd worden.
Niet school
Als je besluit dat iemand naar je zoon kijkt zou ik dat zelf regelen. Dan heb je in de hand welke informatie school krijgt want dan gaat het via jou. En kun je zeggen dat je naar je zoon laat kijken en dan is school ook tevree. Als het via school loopt heeft school de regie en niet jij. En dan is het moeilijk om als er sprake zou zijn van een stoornis om dat tegen te houden. Als je alles zelf regelt, kan dat wel.
Sterkte!
Enne
Ik ben het met de voorgangers eens, maar ik zou de zaken ook in eigen hand houden. Dus op school alleen een pedagoog om de juf te helpen, maar niet om diagnostiek te doen. Dan kun je beter via de huisarts naar een vrijgevestigde kinderpsycholoog of een orthopedagoog gaan.
Ken je het boek 'het explosieve kind' van Ross Greene? Dat is voor dit soort problemen geschreven (itt wat de titel doet vermoeden is gaat het boek niet alleen over explosief gedrag, maar ook over mokken, terugtrekken en dergelijke. Je kunt ook kijken op de website www.livesinthebalance.org. Voor ons was de methode van Greene en vooral zijn motto 'kids do well if they can', een grote hulp bij het door de school coachen van ons slimme, eigenwijze, koppige en stuurse kind. (dat ook nog adhd heeft)
1e reactie
Bottom line is dat ik mijn eigenwijze zesjarige wil helpen. Mijn angst is dat een stempeltje hij heeft dit-of-dat en zijn iq is zus-en-zo vanaf dat moment vaststaat en leidend zal zijn voor de rest van zijn basisschooltijd. Mijn eigenwijze jochie kan echter besluiten niet mee te werken wat de resultaten van een evt. test zal beïnvloeden. Sommige onderdelen van zijn rapport waren de laatste periode slecht omdat hij na twee dagen CITO het welletjes vond en medewerking weigerde … daarvoor kreeg hij dan een E … Sowieso heb ik liever dat ze mij als opvoeder aanspreken dan dat hij een labeltje krijgt en dat is het dan.
Ik wil de regie inderdaad in handen houden en niet aan school overlaten. Wat is wijsheid? Ik heb geen idee, school heeft hier dus een voorsprong en heeft observatie tijdens de les voorgesteld en een iq test. Uitgangspunt is dat ik mijn kind wil helpen zijn gedrag te verbeteren. In veel situaties gaat het overigens prima, vaak wel na initiële problemen. Op dit moment vertoont hij alleen op school problemen met zijn gedrag.
Het boek van dr. Greene heb ik direct besteld, bedankt voor de tip!
Orthopedagoog
Wat mij opvalt is dat je schrijft dat hij ondanks dat hij maar een kwart van de tijd oplet zijn resultaten ruim voldoende tot goed zijn. Hij heeft het dus niet NODIG om meer op te letten. Verder maak ik op uit je verhaal dat hij een hekel heeft aan herhaling. En juist het uitleggen van de stof bestaat uit heel veel herhaling, want de meeste kinderen hebben de herhaling nodig.
Ik zou serieus als eerste verveling als oorzaak overwegen. Zelf onderzoeken, maar ik zou niet beginnen met een insteek op gedrag. Hoe snel pakt hij nieuwe stof op, waar staat hij nu didactisch, wat gaat hij doen als hij het al snapt en het toch uitgelegd wordt, dat zijn vragen waar een goede ortho of psych- dus een die verstand heeft van slimme kinderen - je een antwoord op kan geven waar ook school wat mee kan. Hou het dus vooral in eigen hand, maar vergis je niet, heel veel reguliere psychologen en ortho's zijn ook erg gericht op kijken naar stoornissen als reden voor een bepaald gedrag.
Om misverstanden te voorkomen, ik heb het niet over hb. Da's de bovenste twee procent en iedereen snapt dat nummer drie, vier, vijf t/m pak hem beet 20 of nog lager ook een stuk meer aankunnen en afhankelijk van karakter en nog meer zaken zich best kunnen misdragen als ze zich vervelen op school. (ik las laatst ergens dat op een klassikale school kinderen met HAVO niveau al onvoldoende aan hun trekken kunnen komen omdat het te langzaam gaat).
Je hebt overigens best kans, dat hij ook de komende jaren het helemaal niet nodig heeft om meer op te letten. Als een keer uitleg voor hem voldoende is, dan kan hij nog heel wat klieren.
Vervelen
Eens met Gerry. Een kind dat zich niet verveelt is ook niet vervelend. Eigenlijk is het een wonder dat nog zoveel kinderen zich weten aan te passen in de klas. Maar daarbij kan ik me voorstellen dat de juf niet altijd kan bieden wat kind in zijn hoofd heeft. Daar kunnen beiden hulp bij gebruiken.
Eyeopener
Dank, dit is wel een eyeopener. Ik bekijk het vanuit zijn gedragsprobleem, de invalshoek van Gerry is zeker interessant. Ik word hierdoor toch weer op het spoor gezet van een orthopedagogisch / psychologisch onderzoek naar zijn leervermogen. Eigenlijk had ik dat direct afgewezen omdat er niks mis is met zijn cognitief vermogen en ook goed meekomt in de klas.
Ik vind mijn kind heel pienter, hij denkt en leert alleen anders. Misschien past het onderwijs niet bij hem. Inderdaad los van hoogbegaafdheid of zo. Ik wil graag dat duidelijk wordt hoe mijn lastige zesjarige leert zodat hij gewoon een prettiger leven en hij niet meer steeds aangesproken wordt op zijn gedrag en hij het gevoel krijgt dat hij een klier is. Hij is van aard heel vrolijk maar hij krijgt vaker straf en afkeuring dan gemiddelde kinderen waardoor hij soms thuis zegt dat zijn dag ‘goed verpest is’. Hij begrijpt dan wel zijn eigen aandeel hierin en is meestal ook schuldbewust, maar hij weet niet goed te voorkomen dat het zover komt.
School stelt een bepaalt onderzoekinstituut voor waar alle scholen in de gemeente moeten inkopen. Voordeel is dan dat school betaald, nadeel is dat school altijd inzage krijgt in het dossier. Onduidelijk is in hoeverre eventuele onderzoekgegevens ook in zijn schoolarts dossier terecht komt. Het privacyreglement is niet heel helder, wel moet ik expliciet toestemming geven voor onderzoek.
Op school observeren
Ook een ander instituut kan op school observeren. Ik zou niet in zee gaan met een instituut dat alle gegegvens meteen doorspeelt naar school, je weet nooit wat eruit komt (en of je het daarmee eens bent).
Boek ross greene
Ik ben dit boek aan het lezen en het is echt een eyeopener. Het bevestigt mijn gevoel dat hij geen gedragsstoornis heeft. Omdat hij zo eigenzinnig is en niet erg flexibel komt hij vooral op school in de problemen. Straffen en belonen helpen hem niet want hij leert zo niet de vaardigheden die hij nodig heeft om beter om te gaan met de problemen die hem frustreren. Een kind dat nog niet meekomt met lezen krijgt ook bijles in plaats van straf. De uitdaging is nu de juiste aanpak te vinden, samen met school. Dank Kobalt voor de tip!
Mamalu
Jippie, dat vind ik super, dat het boek je aanspreekt.
Uit ervaring kan ik je zeggen dat het niet altijd heel erg makkelijk en soepel gaat, plan B, bij ons is er toch wel sprake van een vooooortschrijdend proces. Inmiddels zijn wij alweer vier jaar verder en nog steeds blij dat we het onszelf aangeleerd hebben. Het lijstje met 'lagging skills' van onze zoon wordt iedere keer weer een beetje korter.
Succes met plan B! 
Kobalt
Het lijkt me inderdaad lastig 'plan B' uit te voeren, maar veel gaat 'niet makkelijk' met hem 
Voor mij is een heel groot winstpunt het inzicht alleen al. De pragmatische aanpak spreekt me sowieso erg aan. Ik wil hem verder helpen dus weg met straf en beloning om zijn dwarse gedrag aan te pakken, en alleen maar meer frustraties veroorzaakt. De zoektocht naar de oorzaak kan beginnen. Nogmaals dank voor je tip!
