Naar huis gestuurd, excuses maken

ander argument

Ik zou ook niet bij zijn met een lerares die het over mongooltjes heeft, als moeder van een kind met een andere chromosoomafwijking .
Je kan beter spreken over iemand met het syndroom van Down. Dat is wat respectvoller.
Er zijn trouwens veel en veel meer soorten chromosoomafwijkingen dan trisomie 21 (down), maar dit nog steeds mongooltjes noemen is denigrerend en not done.

Dit lijkt mij een beter argument dan het racisme te noemen, dat is wel ver gezocht (maar wel inventief, van je puber!) Maarja, iemand moet opkomen voor de Mongolen, nietwaar?
Kan hij geen mooie brief schrijven met mijn argument erbij verwerkt?
Die juf is kennelijk bevangen van de hitte en van het idee dat de leerlingen straks weer gewoon naar school gaan. Misschien kan hij daar een heel klein beetje compassie voor opbrengen (net als hij doet voor de Mongolen.. en mensen met het down syndroom)

Kan hij

Kan hij niet gewoon zeggen dat het hem spijt dat zijn opmerking zo uitpakte?
Zoals het beschreven is, heeft hij natuurlijk gelijk. Maar wellicht was het een tikje brutaal ingebracht oid?

Excuses maken voor de toon waarop

Niet voor de opmerking op zich.
Gehandicapten mobieltjes noemen kan echt niet meer.
Excuses voor het onderbreken van de les, excuses voor de toon waarop hij het zei maar geen excuses voor de inhoud.
Ik zou zelfs meegaan met kind als die excuses niet geaccepteerd zouden worden.
Onderling mogen de tieners elkaar niet aanspreken met de Turk of de Marokkaan dus je praat ook niet over Mongolen als je gehandicapten bedoeld. PUNT.

Hangkous

Gehandicapte mobieltjes, zijn dat mensen in een rolstoel🤣?

haha

Zelfs je telefoon gebruikt de term "mongooltjes" niet meer

Kan de zoon niet wat schrijven in de trant van: haar voor racist uitschelden was misschien kort door de bocht, maar de term mongooltjes is denigrerend en uit de tijd. Een reactie daarop is niet verkeerd. Mijn excuses gaan over de term racist, niet over het feit dat ik het niet met haar eens ben.

Wat kinderachtig en onpedagogisch trouwens van de docent. Kan ze zelf geen gesprek met hem voeren? Maar ja, je wil er vanaf. Dan snap ik ook.

Niet groter maken dan het is

De school vraagt om niets meer dan een excuses. Meer dan een briefje schrijven met daarop "sorry mevrouw" (en eventueel: dit zal ik nooit meer doen) hoeft je zoon toch niet te doen?

Het valt mij wel op dat je zoon zegt dat er discussies worden gevoerd bij deze docente, maar dat als hij dan iets noemt waar zij het niet mee eens is je zoon een probleem heeft. Gaat het die docente dan wel om de kinderen goed discussie leren voeren of om dat de kinderen het met haar eens moeten zijn?

Ik zou het in ieder geval niet groter maken dan het is en je zoon leren dat hij nu weet dat bij deze docente je niet je eigen mening over een onderwerp kenbaar kan maken en hij zijn mond moet houden.
Dit is geen discussie met de school erover waard.

Dus als ik het goed begrijp

Heeft de lerares hem in de klas gelaten, is ná de les met het afdelingshoofd gaan praten en die heeft hem naar huis gestuurd? ===

Op de een of andere manier lijkt mij dit "waar twee kijven, hebben twee schuld." Maar beiden krijgen van mij het voordeel van de twijfel.

Hoe is het in de klas verder gegaan? Is de discussie uit de hand gelopen? Of gingen ze weer door met de les? In her laatste geval... waarom heeft zij niet meteen gezegd dat hij wel een punt had? Dát had hij. Ik ben er zeker niet voor om als ouder verhaal te gaan halen, maar zoals jij het vertelt klinkt het wel onrechtvaardig. Toch moet hij dit nu eerst zelf zien te regelen.

In het eerste geval... ís je zoon te ver gegaan? Heeft hij dingen gezegd die over een grens gingen? Iemand uitschelden met alleen Marokkaan of Pool? Die ken ik niet als scheldwoorden. Hoofdzakelijk hé homo, of die kanker-dit en -dat. Die vraag van je zoon rammelde daar wel een beetje. Dus dan gaat het niet om Marokkaan of Pool, maar om wat er vóór staat. Je hoort net zo min met kanker of homo te schelden, als met mongool. Dat weet je zoon? Ik was er niet bij, maar ik zou toch eens doorvragen over zijn aandeel.

Wat nu doen? Als het per mail mag, zou hij die met een cc'tje voor het schoolhoofd naar de lerares kunnen versturen. Excuses maken voor zijn toon en eventueel woorden, maar wel (beleefd) herhalen waarom hij dat had gedaan. "Mij is geleerd dat het zeggen van mongooltjes niet meer mag. Racistisch was het eerste wat in me opkwam, sorry dat was inderdaad niet terecht. Ik bedoelde kwetsend." (Bijvoorbeeld. )

Illegale schorsing

Als je kind in de loop van de dag naar huis is gestuurd, dan kun je dat opvatten als een "timeout". Een disciplinemaatregel waar de wet niets over zegt.

Maar als je kind morgen nog steeds niet naar school mag, dan is het een SCHORSING. Dan moet de school het eigen protocol van schorsing en verwijdering volgen. Dat protocol moet in de schoolgids staan. Je moet schriftelijk en gemotiveerd op de hoogte gebracht worden van de schorsing, en geinformeerd worden over hoe je bezwaar kunt maken tegen dit besluit.

Dus jij mondeling te horen gekregen dat je kind vanaf morgen niet welkom is op school, en dat je daarover geen schriftelijk besluit hebt ontvangen, en dat school daarbij niet de term schorsing heeft gebruikt (stel je voor dat je gaat Googelen en op de hoogte raakt van je rechten!)... dat kan echt niet.

Stuur even een mailtje naar school dat aangezien je niet schriftelijk en gemotiveerd op de hoogte bent gebracht van de schorsing, dat je er van uit gaat dat je kind niet geschorst is dat je kind morgen gewoon onderwijs zal krijgen op school.

Stuur je kind naar school met een uitgeprinte kopie van die email.

Als je kind morgen desondanks de toegang tot school ontzegt wordt, email morgen het schoolbestuur (het bevoegd gezag van de school) om te melden dat je kind feitelijk geschorst is zonder dat jij een schriftelijke beslissing hieromtrent hebt ontvangen. De school zou de schorsing namelijk direct gemeld moeten hebben bij het schoolbestuur. Escaleer eventueel naar de onderwijsinspectie. Ga alvast uitzoeken hoe je bezwaar kunt maken tegen de schorsing, ook al ben je daar nog niet over geinformeerd.

De maatregel "schorsing" in reactie op het labellen van iemand gedrag als racistisch is echt volstrekt buiten alle proporties. Dat is een gigantische escalatie van school. Schorsingen zijn bedoeld voor als een leerling de veiligheid van andere leerlingen of leerkrachten in gevaar brengt. De school wil deze flauwekul schorsing echt NIET melden bij het schoolbestuur of inspectie en niet voor de geschillencommissie laten komen. De kans is dus heel groot dat ze terugkrabbelen en nooit schriftelijk de schorsing zullen bevestigen.

Ik vind deze escalatie van school echt onvergeeflijk.

Nu inhoudelijk:
--------------------

"De term 'mongool' is racistisch" is een uitspraak precies zoals "Zwarte Piet is racisme". Echt precies dezelfde argumenten en dezelfde toon. En dezelfde "op de tenen getrapte" reactie erop.

Als het labellen van iemands gedrag als "racistisch" werkelijk zo'n verschrikkelijk grote misdaad is dat je een leerling daarom SCHORST, dan kan dat alleen maar zijn omdat we "racisme" een heel erg ernstige aantijging vinden. Dan moet je die aantijging ook serieus nemen en serieus onderzoeken. Dus dan moet je uitzoeken wat artsenorganisaties, patientenorganisaties en gehandicaptenorganisaties en het Mongoolse consulaat vinden van die term "mongool". Dat is echt niet zo moelijk, daar hebben we Google voor.

Als je vindt dat racisme geen "big deal" is en dat anderen mensen maar een dikkere huid moeten hebben, dan moet je ook vinden dat een aantijging van racisme geen "big deal" is en moet je ook zelf zorgen dat je een dikkere huid hebt.

Als je kind nu thuis zit

Als je kind nu thuis zit, bel NU even (onder schooltijd) met het bestuurskantoor. Vraag of je kind geschorst is ja of nee.

Indien ze zeggen van niet, vraag of ze even een mail naar jou en de schooldirecteur kunnen sturen, print die mail uit, en breng je kind naar school.

Als ze zeggen dat ze het niet weten, vraag of je je kind wel of niet naar school kunt brengen. Als ze zeggen van nee, vraag "oh, dus mijn kind is geschorst". Als ze zeggen van ja vraag of ze even kunnen mailen naar jou en de schooldirecteur dat je je kind naar school kunt brengen.

Neem het gesprek op en blijf aandringen op een ja/nee beslissing. Ofwel je kind is geschorst en mag niet naar school. Danwel je kind is niet geschorst of men weet het niet, en je kind mag dus wel naar school.

Als ze zeggen dat je kind wel geschorst is, geef aan dat je graag vandaag voor 14:00 het schriftelijk en gemotiveerde besluit ontvangt.

Anyway, linksom of rechtsom, als je vanmiddag nog geen schriftelijk besluit tot schorsing hebt ontvangen, doe (vanmiddag nog!) een poging om je kind naar school te brengen om daarmee de zaak te forceren. Doe vervolgens schriftelijk verslag van die poging bij het schoolbestuur.

Syboor heeft gelijk

https://www.onderwijsinspectie.nl/onderwerpen/schorsen-en-verwijderen/vraag-en-antwoord/mag-een-basisschool-mijn-kind-schorsen-of-verwijderen

Schorsing is inderdaad niet zomaar een maatregelen, bij meer dan 1 dag moeten ze dat zelfs melden bij de onderwijsinspectie.

Rassenleer

En even voor de duidelijkheid: de term 'mongool' voor mensen met het syndroom van Down is niet bedacht "alleen maar" op basis van uiterlijk. De term is bedacht in de tweede helft van de 19e eeuw, op het hoogtepunt van de rassenleer: het idee dat er een hiërarchie is van rassen en dat sommige rassen beter en intelligenter zijn dan andere rassen. De dokter die deze term bedacht geloofde daadwerkelijk dat mensen uit Mongolië (en omstreken) inferieur waren aan het "kaukasische" ras.

Daarnaast is het sowieso nogal bot om te praten over "mensen met eigenschap X" als "X-en". Daarmee ontken je als het ware dat het unieke personen zijn met allerlei eigenschappen waar X er slechts één van is. Ok, dat is dan geen racisme. Maar het is wel respectloos en "objectifying". "die jongen met autisme" klinkt toch een stuk beter dan "die autist". "ouders met een migratieachtergrond" of "allochtone ouders" klinkt beter dan "allochtonen".

Herkenbaar verhaal

Wat ik vreemd vind is dat de lerares van de zoon van Evalinde in de verdediging schiet als zij wordt aangesproken op een uitlating die betrekking heeft op een onderwerp dat in haar lessen wordt besproken. Daar is ruimte voor, anders zou dit niet gebeuren. Vervolgens is het de zoon van Evalinde die de lerares aanspreekt op het doen van een voor Mongolen kwetsende uitlating. De lerares gaat vervolgens hier melding van doen bij de afdelingsleider.
Ik vraag me af waarom en wat er in haar lessen wordt besproken over de BLM-beweging, als de lerares het zo erg vindt dat zij wordt geconfronteerd met dat haar uitspraak over gehandicapten ook betrekking heeft op een bevolkingsgroep en dit "racisme" genoemd kan worden.
Syboor heeft ook een punt met dat dit lijkt op de zwarte pieten discussie.

Wat daarnaast voor mij herkenbaar is, is de reactie van de afdelingsleider. Ik heb zelf een zoon die ooit tijdens of na een les met andere jongens typische "tienertaal" uitte. Een medewerkster dacht dat mijn zoon iets beledigends over haar zei en ging daarop naar de directie. Daar moest mijn zoon toen, met mij, op gesprek komen waar hij ontkende dat de uitspraak over de medewerkster ging. De directeur nam op razende toon aan dat mijn zoon het wel over de medewerkster had en dat mijn zoon nu ontkent. Dat was geen prettig gesprek.

Voor mijn zoon besloot ik na dit gesprek dat hij naar een andere school gaat. Dit was niet zozeer vanwege dit gesprek, maar voornamelijk omdat de medewerkers van die school vaker aannamens doen zonder enig onderzoek en dit een patroon lijkt te zijn.

Bons

over het algemeen is iemand 'mens' of 'vrouw' noemen natuurlijk ook geen punt. Die woorden hebben meestal geen voornamelijk negatieve lading. Dat ligt toch echt heel anders met andere woorden. Het mongooltje is hier een goed voorbeeld van. Maar ook een woord als 'vrouwtje' heeft toch (voor mij) een voornamelijk negatieve klank. Het wordt meestal in ieder geval niet gebruikt om een doortastende zelfstandige vrouw aan te geven.
Het zit hem denk ik vooral in dat 'objectiveren'. Maar het is een lastige discussie, omdat veel van de lading zit in hoe degene over wie het gaat iets ervaart. Ik heb rood haar, daar werd ik vroeger mee gepest maar ook gecomplimenteerd. Ik trok me van de pesters niks aan, omdat ik er ruim voldoende complimenten tegenover kon zetten. Ik ben trots op mijn bijzondere haarkleur. Mensen die er alleen maar mee gepest zijn zullen de term 'rooie' veel negatiever ervaren denk ik zo. Zo zit het volgens mij ook met benamingen als neger en allochtoon.

Vrouw

Ik heb meer last gehad van het etiket 'vrouw' dan van het rode haar. Het etiket 'vrouw' heeft namelijk voor nogal wat extra uitdaging gezorgd. Niet dat ik dat persoonlijk nam, gelukkig was in mijn generatie al heel erg duidelijk dat dat een statistisch feit is. Ook al kun je er in concrete situaties niet altijd een vinger opleggen, en soms juist echt heel erg duidelijk wel, het gebeurt en wordt hopelijk steeds minder maar is niet weg.

En inderdaad, ik voel me ook eerder 'mens' dan 'vrouw' of 'roodharig'.

Het is natuurlijk jammer dat deze lerares dat zo hoog heeft opgenomen. Hoewel ik me wel kan voorstellen dat je zou wensen dat die discussie wel eens een toontje rustiger zouden kunnen, wat meer beschouwend, en wat minder als 'vuurpijlen'.

In de klas dan tenminste. Daar zoek je toch naar argumenten en achtergrond. Maar goed, we zijn allemaal mensen. Hopelijk kan ze er ook op terug komen.

Terwijl we niet goed weten hoe we dat wegen. En het ook allemaal nogal subjectief is wat je als beledigend en persoonlijk ervaart en wat voor het doel van de argumentatie.

En veel mensen hebben nou eenmaal een gevoelig ego. Je zelf misschien ook wel, zeker als het om je kinderen gaat.

Onbegrijpelijk

Dat een docent zo'n puber niet even bij de hand neemt en daar wat dieper op ingaat met de persoon in kwestie. Je wordt wel voor meer uitgemaakt en daar moet je wat aan doen. Ga het gesprek aan, help een kind groot te worden. Mijn god, excuses vragen. Pfff.....It takes a village to raise a child!
Als het echt zo'n probleem is voor de docent en het bestuur en de leerplicht en en inspectie en de hele meute moet meedoen met een schorsing zou ik mijn kind uitleggen dat je misschien wel gelijk hebt maar het niet altijd krijgt.

Misschien is het wel heel anders gegaan

Veel tieners gebruiken het woord Mongool als scheldwoord. Waarschijnlijk heeft de zoon van Evalinde dit woord ook in de klas laten vallen en toen de lerares hem wou corrigeren heeft hij haar k*twijf genoemd.
Thuis vertelt hij een andere versie.

Ik vind het een raar verhaal.

Ik zou (als ouder) graag de versie van school willen horen.

Dat een leerkracht het woord "Mongooltjes" gebruikt voor gehandicapten vind ik echt belachelijk. Het is niet meer dan terecht dat een leerling hier een opmerking over plaatst. De escalatie zal waarschijnlijk zijn over de manier waarop de leerling gereageerd heeft.

Dus

Waarvoor moet hij nu precies excuses maken? Om wat hij gezegd heeft of de toon? Want volgens mij is met de inhoud niets mis (zoals jij het beschrijft), zelfs als de school het anders ziet, is het niet een mening waarvoor je een leerling van school verwijdert.

Evalinde

Hoe is het verder gegaan?

Heb je nog wat met de adviezen en tips van hier gedaan?

Is je zoon weer naar school gegaan?

Vervolg

Mijn zoon is zonder excuses gaan maken de dag erna weer in de klas gaan zitten. Pas een kleine week later kreeg ik weer een telefoontje van de afdelingsleider met dat mijn zoon niet op school hoeft te komen want hij moet nog steeds excuses maken voor zijn brutale gedrag.
Zoon trekt zich er niets van aan en negeert dit bevel. De betreffende lerares heeft het er zelf volgens mijn zoon niet meer over gehad.
Zoon is wel meermaals door de afdelingsleider de klas uit gehaald omdat hij nog steeds zijn excuses moet aanbieden omdat hij een lerares aansprak op het gebruik van het woord mongooltjes en omdat hij de afdelingsleider tegensprak...
Ik vraag me werkelijk af of er op de school niets beters is om tijd aan te besteden.

Ik heb over dit gedrag van de afdelingsleider een klacht ingediend bij het bestuur. (Die de klachtenprocedure ergens van internet heeft gekopieerd en waar ik zelf naar heb moeten zoeken, ook zoiets geks.)

Inmiddels heb ik vrijdag een uitnodiging gekregen voor een gesprek in september over het voorval van 24 juni, wordt vervolgd...

haha

hahah Ik moest wel lachen om wat je zoon zei en dat hij zijn mond open durfde te doen hierover. Groot gelijk heeft hij. Beetje omgekeerde wereld dat hij dan excuus moet maken. Die term kan toch niet meer? En ook minderwaardig om zoiets te zeggen.
Lijkt mij dat de juf/ volwassene het juiste voorbeeld hoort te geven.
Hij durfde tenminste iets hierover te zeggen, is niet brutaal, maar alert. Zou trots zijn als het mijn zoon betrof.
Rare school die zo reageert. Welk voorbeeld geef je dan aan kinderen.

Het zit ze wel hoog

Dat ze daar in de zomervakantie nog mee bezig zijn.

switchen?

Wil je wel je kind op zo'n school?

Switchen?

Als de jongen het op de VO nu over het algemeen naar zijn zin heeft omdat er goede docenten rondlopen, hij leuke vrienden heeft en geen zin heeft om ergens anders weer nieuwe vrienden te moeten maken, zal hij zelf niet snel aan switchen denken vanwege één rotte appel.
Jongeren staan over het algemeen wel wat luchtiger in; nu les van incapabele docent maar straks weer een toffe peer voor de klas. Of nu een ‘zeikerd’ als afdelingsleider maar volgend jaar weer een geschikt mens.
Als de jongen niet herinnerd wil blijven worden aan gedoe van vorig jaar, kan hij met rechte rug zijn excuses aanbieden. Al was met maar om niet naar een andere school te moeten zoeken want,

Eens hadden we een naar conflict; de schorsing buiten protocollen om werd omgezet in een verwijdering nadat de ouders contact opnamen met lpa. Dat was de school tegen zere been. Een ingrijpende ervaring als gevolg
Achteraf vaak afgevraagd of het niet beter was mee te bewegen. Dan was het bij twee vrije dagen gebleven.

Dus ja, ik snap je zoon en het is een leerzame ervaring; belangenverstrengeling stinkt. Daar moet je dan wijselijk uit de buurt blijven.
Misschien een goede reden voor je zoon om aan dat zwaarwegende verzoek van de afdelingsleider te voldoen.

onder protest

Kan je je zoon niet onder protest excuses laten maken?
Excuses dan voor zijn zogenaamde brutaliteit.
Hij mag dan best aangeven dat hij nog steeds achter zijn standpunt staat, maar dat hij dat misschien anders/netter/minder brutaal had kunnen verwoorden?

Ik snap zijn standpunt, vind het ook heel knap en dapper om dat zo te stellen, maar om verder "gedoe" te voorkomen, is dit misschien nog een oplossing?

Daarnaast vraag ik me af of docenten/afdelingsleiders hun prioriteiten wel op de juiste volgorde hebben: de afdelingsleider kan zich nu beter bezig houden met het creëren van een, voor alle partijen, acceptabele werkomgeving.