
Lou
04-10-2010 om 21:39
Niet leuk op school
Mijn dochter is 9 jaar, zit in groep 6 en heeft het niet leuk op school. Samengevat in haar woorden: "niemand vindt mij aardig". Er is een groepje meisjes bij elkaar en zij valt daarbuiten. Ze wordt niet echt gepest voor zover ik weet. Wel zit ze altijd alleen bij buitenspelen. Vorig jaar had ze het een stuk gezelliger dan nu en ik vind het zo jammer. Wat kan ik doen? Hoe begeleid ik haar hierin? Ze heeft er veel verdriet van.
Dochter vertelde me net dat er ook een paar meisjes zijn die haar wel aardig vinden maar niet met haar willen spelen, want dan zouden ze minder populair worden. Ze willen dus niet met haar gezien worden. Auw.
Buiten school heeft ze het overigens wel leuk. Ze heeft een vriendin die ze vaak belt 's avonds, thuis is het gezellig en ook op de naschoolse opvang (twee keer per week) heeft ze het leuk. Het gaat dus alleen om die groepvorming in de klas.
Ik ken het van vroeger, van mijzelf, en ik wist er ook geen raad mee, zat mijn tijd maar zo'n beetje uit te zitten op de lagere school. Ongepest, maar ook ongeliefd, zeg maar. Maar ik vertelde het niet thuis en dat doet mijn dochter nu wel. Ik zou haar graag wat concrete tips geven om hiermee om te gaan. Iemand een idee?
Oja, de juf heb ik hier nog niet over gesproken. Ik vermoed dat zij wel ongeveer weet wat er speelt, het is wel een opmerkzaam type. Maar of ze er wat mee doet en wat dan, dat weet ik niet. Los van wat de juf in de klas doet, zou ik dus graag mijn dochter willen helpen. Wat kan zij zelf doen met dit verdriet?
Dank voor het meedenken alvast.

purk
04-10-2010 om 22:04
Lou
au au...dit doet zeer (mij ook). Ik heb niet 1-2-3 een oplossing voor je lieve dochter, hoe graag ik die ook hier neer zou schrijven.
WAt ik je wel als tip/ervaring kan geven is de volgende. Onze oudste zoon is sociaal niet handig met leeftijdsgenoten. Denkt vaak dat die gepest wordt, ervaart dat ook zo, maar weet vaak 'de codes' niet goed in te schatten. Hij volgt nu sinds een paar maanden een kindertherapie van Intraverte (makkelijk te googlen).
Elke week gaat hij hier een half uurtje heen en we merken echt al verschil. Hij staat steviger in zijn schoenen. Wordt weerbaarder en staat in de klas beter zijn mannetje. Hij leert ook zijn gevoelens beter onder woorden te brengen en anderen vooral non-verbaal beter te begrijpen en gedrag te interpreteren.
Ik zeg niet dat jij dochter kampt met hetzelfde als jou dochter. Wat ik wel denk ik dat jou dochter aan een dergelijke aanpak iets zou kunnen hebben. Ik vind namelijk het feit dat er niet met je gespeelt wordt, omdat de queen-bee zeg maar jou niet leuk genoeg vindt en dat daardoor meisjes zeg maar eieren voor hun geld kiezen en dan ook maar niet met jou spelen, wél pesten. Het is niet actief pesten, maar buitensluiten is wel degelijk pesten.
Mijn ervaring is dat je als ouders zelf niet goed sturing aan dit kan geven. Je staat té dicht op je kind. Onze zoon vindt het leuk om naar Intraverte te gaan en wordt er een stabieler mens van. Dat gun ik jouw dochter ook. Gewoon omdat het een leuke en lieve meid is. Poppie jopie hoeft ze niet te worden, maar een leuke schooltijd dat gun ik haar meer dan van harte.
liefs van Purk

Bastet
05-10-2010 om 07:53
Een goede juf
Een goede juf signaleert dit en doet er ook wat mee.Laat kinderen meer samenwerken,stimuleert gezamelijk spel tijdens de pauzes(al is het maar een groot springtouw draaien voor alle ! meiden)
Praat met de juf,uit je zorgen,er is meer mogelijk dan je denkt.
bastet

Lou
05-10-2010 om 12:43
Therapie?
Purk, heel veel dank voor je lieve en snelle reactie! En wat fijn dat het met jullie Oudste zo goed gaat met behulp van de kindertherapie. Ik zou voor mijn dochter ook zo'n ontwikkeling graag willen zien, dat ze wat steviger in haar schoenen komt te staan, wat meer zelfvertrouwen krijgt. Maar therapie vind ik op dit moment wel nog een hele grote stap. Ik ga erover nadenken en houd ik mijn achterhoofd wat je zegt over te dicht op je kind staan.
Ondertussen blijft ook nog een beetje staan dat ik het zo lastig vind hoe ik zelf hierop kan reageren: wat kan ik haar meegeven aan tips of trucs of gedachten? Hoe ging dat bij jullie (als je het wil vertellen)? Ik zoek het nu vooral in de richting van: probeer je er niets van aan te trekken, gelukkig zijn er ook nog leuke dingen, ga je vanavond je lieve vriendin weer bellen. Dus benadrukken dat er ook nog fijne dingen en lieve mensen in het leven zijn. Maar daarmee geef ik haar nog geen handvat voor de scheve blikken van haar klasgenoten.
Het queen-bee verhaal klopt trouwens ook, dat had ik nog niet expliciet vermeld geloof ik, maar het gaat om een groepje hofdametjes rond een koninginnetje. Koninginnetje was nota bene van groep drie tot en met groep vijf Dochters beste vriendin en dat was toen echt wederzijds.
Oja en nog een praktisch vraagje voor Purk: Intraverte is nogal uit de buurt voor ons. Weet je toevallig iets soortgelijks wat voor mij dichterbij is?
Groet!

Lou
05-10-2010 om 12:51
Juf
Bastet, ik denk dat je groot gelijk hebt. Ik ben ook heel benieuwd wat juf vindt van dit verhaal. Maar: ik voel een drempel om de juf te benaderen hiermee. Omdat er eigenlijk niet concreet iets naars gebeurt. Omdat ik vorig jaar al over iets heel anders een heel aantal gesprekken en mails met haar over mijn dochter heb gehad. Jeetje, nu ik dit schrijf denk ik: wat een onzin! Ik ga gewoon morgen even bij de juf langs, dit is WEL een goede reden. Toch? Pfft, mijn dochter heeft het van geen vreemde geloof ik: ik vind het ook niet zo makkelijk om voor 'mezelf' op te komen. Bedankt Bastet!
(En dat terwijl mijn vraag meer ging over de begeleiding die ik mijn dochter zelf kan bieden hierin. Daar zoek ik nog tips voor...)

Emmawee
05-10-2010 om 21:50
Lou
Pfft, mijn dochter heeft het van geen vreemde geloof ik: ik vind het ook niet zo makkelijk om voor \'mezelf\' op te komen. Bedankt Bastet! (En dat terwijl mijn vraag meer ging over de begeleiding die ik mijn dochter zelf kan bieden hierin. Daar zoek ik nog tips voor...)
Eigenlijk geef je hier zelf al een antwoord: wees een goed voorbeeld. Laat je dochter merken dat je soms voor jezelf op moet komen, hoe lastig dat kan zijn, wat je dan doet, hoe je het probeert, hoe het soms mee- en soms tegenvalt.
Verder is dit gewoon pesten hoor, wat je beschrijft. Gelukkig (nog) geen gevalletje hoge poten, maar wel: alarm!! Omdat het op school speelt zal de juf er toch echt iets mee moeten.
Sterkte ermee! Maw.

purk
05-10-2010 om 22:27
Eigenwijsjes
ik bedacht vandaag nog...Eigenwijsjes. Dat zou je wel samen met haar kunnen doen thuis. Het is een set kaartjes met positieve boodschappen. Als je eens googled erop dan vind je ze wel. Zoonlief hier vindt het altijd erg leuk om te doen.
Therapie is inderdaad een grote stap. Hier wordt het gegeven op een school. Niet op de school van zoon, want die gaat naar het sbo, maar wellicht is er wel een dergelijke training in de buurt. Wij kwamen aan het adres van Intraverte via MEE. Dat vond ik al een hele stap om die te bellen voor hulp, maar goed....het leverde uiteindelijk dus wel wat op.
groetjes van Purk

*bella*
06-10-2010 om 16:56
Geen idee
Ik weet niet wat je je dochter kunt meegeven, ligt er helemaal aan hoe ernstig de situatie is enz. Maar wel gelijk naar school, dit klinkt wel als ernstig pesten en daar zou ze niet alleen in mogen staan. Misschien zou ik mijn dochter dát willen meegeven; dat het pesten is, zeer ongewenst, dat het niet aan haar ligt en dat het ook niet waar is dat ze haar niet aardig vinden, maar dat die processen zo lopen en dat het vaak met onzekerheid etc te maken heeft. Nu denkt ze misschien dat het aan haar ligt. Misschien ook haar zelf naar juf laten gaan? Of samen met haar het gesprek aangaan? Om haar verantwoordelijkheid en macht te geven in deze. Ohja, én er de juiste toon in zetten, ik zou haar heel serieus hierin nemen maar wel proberen neutraal en een tikkie luchtig te blijven, misschien lukt het ook wel om samen om die ´malle meiden´te lachen. Niet om het niet serieus te nemen maar als tegenwicht en haar te leren erboven te staan, en dat zaken zo maar kunnen veranderen.

Lou
07-10-2010 om 21:30
Morgen gesprek
Morgenmiddag ga ik op school praten. Dochter is er heel blij mee dat ik dat ga doen. Ze wilde eigenlijk mee (en dan alleen luisteren, want ze durft het allemaal niet te vertellen), maar ik wil vrijuit kunnen praten over haar, dus dat doen we niet. Het lijkt me wel goed om daarna een tweede gesprek te hebben, met haar erbij.
Ik heb met dochter ook nog gepraat. Vandaag voor het eerst (met dank aan bella) toch het woord pesten in de mond genomen. Ze heeft echt behoefte aan die erkenning.
Verder realiseer ik mij dat de belangrijkste actie toch inderdaad van school moet komen. Ik wil best met haar een therapie of ander traject in gaan om haar zelfvertrouwen te vergroten (waar het nogal aan schort) maar dat moet niet worden gezien als een oplossing van het probleem op school. Het kan een hulp voor haar eigen ontwikkeling zijn, los van of ze gepest wordt of niet. Het pesten moet op school worden aangepakt en snel ook. Ja, ik ga het goede voorbeeld geven. Dank allemaal tot zo ver.

Emmawee
07-10-2010 om 21:30
Eens met bella
Het is een goed idee om je dochter te laten weten dat ze niet zo behandeld mag worden op school, dat ze voor zichzelf op mag komen, dat het niet aan haar ligt, maar dat die meisjes zich gewoon raar en vervelend gedragen.
Maak het niet groter dan het is, maar zeker niet kleiner. Zoek steun bij de leerkracht, ofwel: spreek duidelijk de verwachting uit dat zij gaat optreden. Als je meer wilt weten over pestgedrag op school, dan kan ik je aanraden "Pesten op school" te lezen, van Bob van der Meer. (Ik vind zijn website trouwens erg onoverzichtelijk.)
Succes! Maw.

purk
08-10-2010 om 17:17
Hoe is het gegaan?
goed dat je bent gaan praten. En ik deel helemaal je mening dat ook een rol bij school ligt. Het is makkelijker om de gepeste allerlei zaken te laten ondernemen (therapie, weerbaarder worden etc.), maar de oorzaak ligt uiteindelijk bij degene die pesten. Die besluiten uiteindelijk om iemand te gaan pesten. De gepeste start dat niet.
Dikke knuffel voor je dochter.
liefs van Purk

Lou
08-10-2010 om 17:45
Aan het werk, en meer vragen
Vanmiddag had ik een gesprek met juf van Dochter. Ze had gesignaleerd dat Dochter geen aansluiting had bij de klas, maar schrok van mijn voorbeelden (zijn ook vrijwel onzichtbare voorvallen geweest) en is het met me eens dat dit absoluut pesten is. En dat er snel wat aan gedaan moet worden. Helaas schoot ik zelf tijdens het vertellen helemaal vol
Juf gaat aan het werk. Eerst en vooral gaat ze dit direct dit weekend bespreken met haar duopartner, die maandag voor de klas staat. Ze gaan extra goed opletten, vooral bij samenwerkende groepjes. De kinderen mogen vaak zelf groepjes maken, dat gaan ze veranderen: juf maakt de groepjes en zorgt er dan voor dat Dochter strategisch wordt geplaatst. Lijkt me wel een goed idee.
Maar dan: juf stelt de No Blame methode voor. Ze heeft er zelf nog niet mee gewerkt en kent hem ook niet, maar dit is een methode die de school heeft liggen. Ik heb er zojuist wat over gelezen en eerlijk gezegd vind ik hem nogal eng. Bob van der Meer, die iemand in dit draadje noemde, is het ook niet eens met deze methode. Misschien heeft iemand op dit forum er zelf ervaring mee? Ik denk dat als ik het niet wil, deze methode niet toegepast gaat worden. Juf stond hem niet aan te prijzen of zo. Dus ik zou het kunnen tegenhouden. Moet ik dat doen? En wat is dan wel een goede methode, of is überhaupt een methode nergens voor nodig?
Juf is in elk geval van zeer goede wil en gaat nog verder nadenken hoe ze dit het beste kan aanpakken.

purk
08-10-2010 om 21:40
Brrrr....
ik heb even gegoogled, maar wat ik er van begrijp is dat dan meteen expliciet erkend wordt dat dochter gepest wordt en dat er bedacht mag worden hoe dit gestopt kan worden. Ik begrijp je angst.
Ik kan me voorstellen dat je je beter voelt bij eerst strategisch ingedeeld worden in groepjes, goede observaties van de juffen en direct ingrijpen als ze incidenten signaleren.
Wellicht een gesprek met dochter en juf, zodat dochter zich gehoord en begrepen voelt.
Ik bedenk me nu, is er niet een pestprotocol op school? Kan dat niet gevolgd worden?
En, goed dat je gegaan bent, ondanks de tranen.
groetjes van Purk

Lou
08-10-2010 om 22:40
Noblame
Ja Purk, brrr, dat dacht ik ook. Het gepeste kind wordt afgezonderd en krijgt een groepje om zich heen dat haar bijstaat, in de hoop dat het gedrag van de hele groep daardoor verandert. Nou ja, wel iets genuanceerder maar dit is wel het beeld dat ik aan mijn eerste google-zoektochtje heb overgehouden. En heus, dat is het laatste waar Dochter bij gebaat is. In de schijnwerpers staan, de hele klas op de hoogte van hoe rot ze zich voelt, kinderen die haar verplicht moeten helpen. Hét recept om haar écht depressief te krijgen. Denk ik dan. (Man weet het nog niet, die is zojuist in slaap gevallen, maar hij zal ervan gruwen, dat weet ik zeker.)
Dochter gaat dinsdag zelf met juf praten, één op één. Ze voelt zich veilig bij deze juf, en ik heb ook vertrouwen in haar. Ik denk dat zij samen ook best met een goed plan kunnen komen. Later volgende week ga ik weer met juf praten, wellicht neem ik Dochter dan mee, ik weet het nog niet. Maar in elk geval wordt zij er zelf wel degelijk bij betrokken.
Het rare is, dat ik niet heb gevraagd naar een pestprotocol. Waarom eigenlijk niet? Ik denk dat juist op dat moment in het gesprek de No Blame methode werd geïntroduceerd, en dat ik die methode aanzag voor het pestprotocol van de school. Nu val ik wel erg door de mand want ik weet dus gewoon niet zo goed wat een pestprotocol is. Reden te meer om er volgende week naar te vragen.
Dankjewel lieve Purk, je medeleven doet me erg goed. En een dikke knuffel terug van Dochter!

purk
09-10-2010 om 19:06
Zie ik dat nu pas....ot
dikke knuffel terug aan je dochter!
groetjes van Purk

Vonda
11-10-2010 om 21:32
Queen bee
Ja, dat herken ik wel van vroeger. Dat is dus echt wel pestgedrag. Pas toen ik het echt naast me neer kom leggen (maar toen was ik wel al 10) hield de 'macht' van de queen bee op (na een half jaar of zo, ik was toen nog niet zo lang op die school). Ik denk dat ik graag hulp bij het pesten had gehad, pak 'm beet zo'n slordige 35-40 jaar geleden!
Bij dochterlief op school gebruiken ze trouwens standaard (!!!) de kanjer-methode, schijnt goed te werken.
Veel succes en sterkte.
Vonda