Onder woorden brengen van een antwoord
We weten sinds kort dat zoon in groep 6 ernstige dyslexie heeft bij een gemiddeld IQ. We zijn gestart met de 'behandeling'.
Wat mij nu opvalt is dat zoon ontzettend slecht een antwoord bij de zaakvakken onder woorden kan brengen. Eerst moest hij het antwoord opschrijven en dat ging al helemaal niet best maar nu het mondeling mag is het antwoord eigenlijk hetzelfde (maar dan zonder spelfouten).
Het is lastig een voorbeeld te geven maar op vragen waar duidelijk toch een paar zinnen uit moeten volgen als antwoord komen een paar woorden die ook niet echt de bedoelde steekwoorden vaak zijn.
Als ik wel de goede steekwoorden geef kan hij daar met moeite zinnen uit vormen.
Ik maak me hier wat zorgen over: hoort dit bij de dyslexie of moet ik het in iets anders zoeken. Al vanaf peuterleeftijd was duidelijk dat hij verbaal niet sterk is en dat is altijd wel opgevallen. Nu is het dus vooral in dit soort vragen/antwoorden maar het navertellen van een mop kan hij ook niet.
Ja, dit hoort bij dyslexie. Woordvindingsproblemen.
Dysfasie
Woordvindingsproblemen horen meer bij dysfasie dan bij dyslexie. Het kan samen gaan, maar dat hoeft niet.
Hou er rekening mee dat kinderen met taalproblemen vaak lager scoren op intelligentietesten dan hun werkelijke kennis, omdat het taalprobleem de uitslag in meer of mindere mate negatief beinvloed.
In de taalrubriek van de website van ouders.nl is een minidossier over dysfasie.
Ik weet niet waaruit de behandeling van dyslexie voor je zoon bestaat. Bij dysfasie helpt het om al vanaf jongs af aan onder leiding van een logopedist heel veel te oefenen en te leren hoe standaard zinnen worden opgebouwd, hoe je iets kunt omschrijven als je niet op het woord komt en hoe in de spreektaal vulwoorden te gebruiken zodat de zinnen er niet al te haperig uitkomen en een lopend geheel vormen.
Behalve bij taal-expressie kan er ook een probleem van taalbegrip zijn. Dat valt in huiselijke kring meestal niet echt op, omdat het kind wel heeft geleerd om te begrijpen/raden wat de bedoeling is, vooral als het met intelligentie kan compenseren. Bij specefieke testen komt het er echter wel uit. Het scheelt nogal als bekend is dat een kind bij onbekend schoolwerk niet de mist in gaat omdat hij niet oplet, ongeinteresseerd, afgeleid of erger 'jong' is, maar dat de boodschap gewoon niet bij hem aankomt en dus duidelijker met een voorbeeld moet worden aangeboden.
Door dit soort taalproblemen gaan op school taal en zaakvaaken aanvankeljijk slecht. Op het moment echter dat je multiple-choice vragen gebruikt worden ze uitzonderlijk goed gemaakt door een kind dat wel de kennis heeft, alleen moeite heeft om op de juiste termen te komen en zijn kennis in behoorlijke zinnen of een begrijpelijk verhaal te verwoorden.
Groeten Primavera
Kan erbij horen, hoeft niet
Mijn zoon heeft ook dyslectie en kon (en kan soms) ook niet op woorden komen. Soms de simpelste woorden, hij wist 't wel, maar wist 't woord even niet. En dan niet in de zin van dat ie een beperkte woordenschat heeft, want hij ként 't woord wel.
Ik heb 'm destijds altijd gezegd dat hij het woord maar moet omschrijven als ie er niet op kan komen. Dat helpt wel bij 'm.
Audiologisch centrum
Ik zou je zoon laten onderzoeken door een audiologisch centrum. Daar hebben ze kennis van zaken en kunnen ze diagnoseren waar het probleem precies zit. Je beschrijving doet me aan dysfasie bovenop de dyslexie denken.
Vind je zoon gewoon voorlezen wel leuk? Mijn zoon met dysfasie (zonder dyslexie) vond er nooit iets aan juist omdat hij ook een taalbegripprobleem heeft en de boodschap niet goed bij hem aan kwam. Het voorlezen van een bergijpend lezen toets heeft bovendien het probleem dat een kind gelijk bij de eerste keer moet onthoiuden wat er in de voorgelezen tekst staat, terwijl op de normale manier van toetsen kinderen die geen leesproblemen hebben rustig eindeloos in de tekst kunnen zoeken wat en waar precies het antwoord staat. Het is de vraag wat die toets precies meet bij je zoon, niet het begrip in ieder geval. Als hij namelijk ook geen mop kan navertellen is een toets die hem in feite vraagt om stukjes test na te vertellen niet geschikt voor hem en maakt het misschien alleen maar moeilijker.
Groeten Primavera
Herkenbaar
mijn zoon is ook dyslextisch. Ook hij maakt een heel verhaal om iets duidelijk te maken (mijn man overigens ook en ide heeft geen dyslextie.)
Soms bedoeld hij wat anders dan hij zegt. Bijvoorbeeld gisteren heeft hij weer dyslexie begleiding gehad. Trots verteld hij dat hij deze week thuis een verhaal moet lezen over ijzer en ijzerfabriek......wat blijkt, het verhaal gaat over de ijsfabriek!
Als zoon bijvoorbeeld huilend binnen komt moet ik gericht dingen vragen, anders maakt hij er een verhaal van waar hij begint bij een uur voor het voorval.
Pham
Ja, heel herkenbaar
Bij mijn zoon heeft het geholpen om hem heel veel tijd te gunnen en hem wel bij "zijn" begin van het verhaal te laten beginnen.
Dat was vaak heeeel omslachtig maar voor hem heel logisch.
Het kon zijn dat hij bij wijze van speken van Amsterdam via leeuwarden naar Limburg kwam. Als je hem dan helemaal liet vertellen kwam hij uiteindelijk wel in Limburg uit.
Door veel oefenen kon hij steeds meer to the point antwoorden.
Maar als je hem onderbreekt als hij met Leeuwarden komt, ja, dan lijkt het antwoord fout. Geduld!!
En nog iets anders: Er is iets met het werkgeheugen van dyslecten. Stof is lang onderweg van en naar het werkgeheugen en het werkgeheugen zit snel "vol". Als ik mijn zoon overhoor dan heb ik mij aangeleerd te tellen van "20, 21, 22, 23, 24 ,25, 26 ,27 ,28, ..." (doe het maar eens, het is idioot lang) en dan komt ineens toch het goede antwoord. Verbazingwekkend!!
Als na 3 seconden het goede antwoord er nog niet is, gaan mensen er vanuit dat hij het niet weet. Vraasg daar aandacht voor.
Mijn zoon kan verder leuk vertellen, dus daar ligt het niet aan, maar onderbreek hem niet, want dan is hij de draad kwijt en moet hij weer helemaal bij het begin beginnen....
Mogelijk speelt dit ook bij jouw kind?
Hier ook
Onze zoon heeft een taalverwerkingsprobleem en daardoor ernstige dyslexie en woordvindingsproblemen.
Logopedie heeft hem veel geholpen.
Wat veel geholpen heeft zijn de wie wat waar wanneer kaartjes.Als zoon warrig begint met een verhaal en we vragen wie wat waar,dan begint hij opnieuw en het lukt hem dan wel.Wat de logopediste ook veel gedaan heeeft hem verhalen laten vertellen met kaartjes,bv,een hond met een bal,dan een kaartje met een kind,kind pakt de bal,gooit de bal weg en hond vangt de bal.Zoon ging dan ook vertellen over de bloemen die op het kaartje stonden,dat kind een korte broek aanhad enzo.Zo kon ze hem leren dat dit bijzaken waren en niet belangrijk.
Mijn dochter kan ook heel druk veel te veel vertellen,dan vraag ik ook even wie wat waar.Dan is het beter te volgen,dan moet ze ook nadenken wat ze gaat vertellen en dan lukt het beter,dan kan ze de bijzaken laten liggen.
