Ongemotiveerd kind (7) wat nu?

Motivatie

Komt het probleem met zijn motivatie niet uit een stuk verveling? Ik herken het namelijk wel: thuis kon hij zich prima concentreren (boeken lezen, lego voor 9-jarigen, ...) en op school kon hij geen tel stil zitten. Bij hem is dat (min of meer) opgelost doordat hij nu op school iets meer uitgedaagd wordt. En ik heb dat zelf ook: als ik een tijdlang werk moet doen wat me niet boeit, haak ik intern ook af!

Niet blijven zitten hoor!

Een kind dat A's en B's scoort, groep 3 over laten doen?! Dat moet je echt noooooit accepteren. Dan zou ik naar een andere school gaan. Hij vindt het al niet leuk op school en dan moet hij volgend jaar met een groep kinderen die veel jonger zijn, hetzelfde aan gaan horen! Een kind raakt op die manier beschadigd en zal gedragsproblemen gaan krijgen (geloof me).
Als de motivatie niet goed is, moet dáár aan gewerkt worden. Beloningen als hij goed werkt, interessanter werk, compacten, uitleggen wat het nút van het werk is, zelf laten kiezen tussen verschillende opdrachten. En een serieus gesprek waarin duidelijk wordt gemaakt dat iedereen moet werken in dit leven. Dat dat helemaal niet leuk is, maar dat je anders niet kan bereiken wat je wilt. Weet hij wel wáárom je naar school moet? Onze zoon dacht toen hij kon lezen, schrijven en rekenen in groep 3, dat hij klaar was met leren . Mensen zeggen dat namelijk vaak: 'Je moet naar school om te leren lezen, schrijven en rekenen.' Hij nam dat nogal letterlijk. We hebben het aan hem uitgelegd aan de hand van een computer game. Elke klas is een level en je moet steeds upgrades halen om naar het volgende level te kunnen. Er zijn levels bij die supersaai zijn, maar je hebt ze nodig voor die upgrades. Kijk, dat snapte hij gelijk )))
Ik zou gesprekken voortaan voeren met juf én intern begeleider. Deze juf lijkt me niet zo veel verstand te hebben van slimme kinderen.
Pippin

Testen

Als je je kind wilt laten testen, zou ik dat niet van de school alleen laten afhangen. Ik weet niet hoe het op jullie school is, maar bij ons zijn ze behoorlijk onzorgvuldig met dat soort dingen. Ze geven kinderen heel snel stempeltjes en vervolgens ben je daar afhankelijk van. Ik zou het heft in eigen hand nemen en via de huisarts een verwijzing vragen naar een goede kinderpsycholoog of orhopedagoog. Die mensen hebben alleen met jouw en je kind te maken. Er is dan geen belangenverstrengeling tussen jullie belang en dat van de school.
Pippin

Klas overslaan

Ik zou zeggen dat dat kidn een klas moet overslaan en meteen doormoet naar groep 5.

Leerstijl

Nee, doubleren hoeft hij gelukkig niet, ook al is ie m.i. wel aan het onderpresteren. Wat het onderzoek precies gaat inhouden weet ik nog niet. Ik kan me (voorbarig) zo voorstellen dat er in de uitkomsten komt te staan dat er minder herhaald moet worden en dat hij minder in een groep moet werken. Meer werken met visueel materiaal etc. Of onze school dat ook kan aanbieden weet ik niet, dat moeten we aan de hand van de uitslag bekijken. Je leest er "alles" over in mijn draadje over leerstijlen in Zorgenkinderen.
Compacten houdt in dat er minder herhalingen worden aangeboden. Je krijgt alle stof, maar hoeft het niet te herhalen en te oefenen totdat je een ons weegt. Juist dáár slaat de verveling bij toe bij jouw zoon!

Compacten

betekent dat hij alleen de belangrijkste sommen van een taak doet en niet alle sommen. Hij heeft waarschijnlijk niet veel herhaling nodig om de stof te snappen. Je maakt dus de standaard stof kleiner (compacter) zodat hij sneller door de standaardstof heen gaat en tijd overhoudt om te verdiepen/verrijken d.m.v. plustaken of andere opdrachten.

Mijn zoontje doet dat ook op school. Hij heeft dan een routeboekje en daar staat dan in dat hij bijv. som 1, 5 en 8 wel moet doen van de standaards stof en daarna zijn plustaken en somplex moet doen.

Overgaan natuurlijk

Ik probeer de logica van juf te begrijpen maar ik kom er niet achter. Juf wil een kind wat de stof goed beheerst en mooie scores houden een jaar over laten doen omdat het kind nu niet gemotiveerd is? Ik begrijp de logica echt niet. Denkt juf dat kind meer gemotiveerd raakt van zich een jaar ongans te vervelen als kind nogmaals dezelfde stof moet overdoen die het al helemaal goed beheerst? Hoe kan dat de motivatie ten goede komen?

Natuurlijk moet dit kind gewoon overgaan en inderdaad ook uitdagender werk aangeboden krijgen. Kind verveelt zich gewoon waarschijnlijk.

Maylise

Biqqyb, alsof je het over mijn zoon hebt.

Ditzelfde verhaal kreeg ik te horen in groep 3/4. Beide jaren door dezelfde juf. Hij is in groep 3 getest en bleek dat hij een voorsprong had. Niet zoveel maar toch. De Cito's waren altijd goed. Hij was dromerig en traag. Als hij het echt af moest maken onder druk, had hij het zo af. Bijna foutloos. Er is toen afgesproken met om hem minder werk te geven van het zelfde. Dus bijv. minder rijtjes sommen. Als hij dit af had, kon hij als beloning ander soort werk doen. Op het zelfde niveau maar andere opdrachten. Dit bleek ook maar tijdelijk te werken. Tot hij dit ook weer voor gezien hield. Nu was deze juf niet zijn favoriete juf en als mijn zoon iemand niet ziet zitten doet hij helaas zo min mogelijk. In groep 5 kreeg hij een hele lieve juf en wat bleek met zijn werktempo was helemaal niets mis meer mee. In groep 6 zelfde verhaal. Helaas ging deze met zwangerschapsverlof en daar gingen we weer. Want de vervangster was heel streng en vaak onrechtvaardig. Nu inmiddels in groep 7 zijn het weer twee schatten, dus hij gaat weer als een speer. Inmiddels is hij natuurlijk ouder geworden en minder speels dan in groep 3. Dat zal ook schelen. Misschien dat dit voor jouw zoon ook opgaat. Maar niet laten zitten hoor. Dat lijkt mij niet verstandig. Dan heeft hij helemaal geen uitdaging meer en misschien dat een andere juf hem beter
weet te motiveren.

Doortoetsen

Hoi,
Bij mijn zoon was de concentratie en motivatie een tijdje geleden ook ver te zoeken. Ligt ook wel een beetje in zijn aard, moeite met concentreren, maar toch vond ik het vreemd want hij is erg leergierig. Ik heb gevraagd of hij doorgetoetst kon worden. Ze hebben hem rekentoetsen laten doen net zo lang totdat hij ze niet meer begreep zeg maar, en dictees. Toen bleek dat hij tot dan toe behoorlijk onder zijn niveau had zitten werken, en dat voelt voor ene kind als strafwerk, bl;adzijdes vol te makkelijke sommen. Hij doet nu ander werk, en de motivatie en concentratie is behoorlijk toegenomen. Succes, ik hoop dat ze op school meewerken, je kunt het ook via een intern begeleider spelen, maar volgens mij komt het wel goed! Groetjes, Marleen

Tja

Het hoeft niets met onderpresteren of vervelen te maken te hebben, denk ik. Mijn dochter (groep6) heeft een vriendje en daarvan vragen ze zich ieder jaar af of zittenblijven niet beter zou zijn. Voroal sociaal emotioneel. Hij is dromerig, jong, ongeconcentreerd en zijn interesses liggen bij andere zaken dan bij veel van zijn leeftijdsgenoten. Vooral dansen, film en toneel. Als hij anderhalf uur krijgt om te werken, kan het voorkomen dat hij maar twee sommen heeft gemaakt. Dan begint iedereen weer zorgelijk te kijken. Toch scoort hij telkens goed of voldoende op de toetsen. Dus gaat-ie weer over. De moeder maakt zich vaak zorgen en spoort zoon aan. Soms helpt het, soms ook niet. Als ik hem hier over de vloer krijgt, twijfel ik geen moment of dit kind zich zal redden. Ik zou'm nooit laten zitten.

Groet Jan

Waterlanders

bij frustratie vooral wil ook wel is komen door prefectionisme en faalangst. Dit gebeurt ook vaak bij slimme kinderen omdat ze weinig faalmomenten hebben (alles gaat eigenlijk wel makkelijk, zonder moeite) en de lat voor hun zelf hoog leggen (zijn vaak de beste van de klas bijv. met rekenen en willen dat met alles zijn als dat dan niet lukt voldoen ze niet aan hun hoge eisen).

Wij hebben ook zo'n kind. Juf vind hem soms erg jong en kwetsbaar terwijl hij cognitief ver voor loopt. Maar weet hij dat hij iets moet doen waar hij niet goed in is (tekenen, knutselen, schrijven) dan ontloopt hij het, weigert hij het en/of barst in tranen uit als hij het toch moet doen.

Bizzyb.

Ik groep 3 is hij getest daarna niet meer. Daaruit bleek dat hij wel wat voor liep maar niet heel veel. Vandaar een "min"kaart (zelfde rijtjes als de anderen, maar dan minder) + wat ander werk om verveling te voorkomen. Hij was toen ook heel speels. Vond het allemaal niet zo interessant. Zijn LVS toetsen deed hij altijd goed, net als zijn methode toetsen. Op het laatste moment altijd alles af hebben. Want dan zette hij zijn Turbo aan, zoals hij het zelf zei. Er is nog nooit over zitten blijven gesproken. Hier zou ik ook absoluut niet mee accoord gaan. Er zou dan helemaal geen uitdaging meer zijn. Het ging immers alleen maar om zijn werkhouding. Als jij denkt dat je kind het cognitief aan kan, absoluut niet laten zitten. Tenzij ze hem wel werk van de volgende groep aan kunnen bieden terwijl hij in een groep lager zit. Maar dat lijkt mij niet logisch in zijn geval. Mijn zoon zit op een Jenaplanschool en daar kan dat.
Wat de snelle waterlanders betreft: Wat ik mij herinner waren er zoveel kinderen in groep 3 die moeilijk met frustratie om kunnen gaan. Sterker nog in groep 6 waren ze er nog steeds. So What! Leren ze vanzelf. Nog steeds geen reden om hem te laten zitten.

Groene specht

Ik herken mij niet in jouw verhaal. Op de school van mijn zoon wordt juist wel maatwerk geboden. Ik denk dat het per school verschillend is.

Hier ook maatwerk

Groene specht,
ik denk dat het heel school-afhankelijk is. Een school waar de kinderen alleen maar strikt het systeem moeten volgen, lijkt mij gewoonweg geen goede school. Wij hebben gelukkig inmiddels goede ervaringen met 'maatwerk'. Volgens mij onderscheiden de betere scholen zich hiermee van de zwakkere scholen. Een goede school ziet dat niet ieder kind op dezelfde manier (en tempo) leert en doet daar ook werkelijk iets mee.
Een van mijn kinderen heeft dit schooljaar in groep 3 allerlei aanpassingen, andere boeken etc. gekregen. Daardoor krijgt hij uitdaging en leert dat niet alles hem komt aanwaaien.
Een vriendin heeft een zoontje een groep 3 op een andere school in het dorp, en daar gebeurt helemaal niets voor haar slimme kind. 'Ga maar een donald duckje lezen' is daar zo ongeveer de standaard reactie. Kind zit dus een flink deel van de dag met z'n neus in de strips en vindt school inmiddels helemaal niets meer aan.

Groene specht ik ben dan ook heel benieuwd ...

hoe onze school nu de problematiek van mijn zoontje gaat oppakken!
Ik vind het goed dat ze zijn gedrag wel opmerken en aan mij melden. Wat ik dan weer wel een gemiste kans vind is dat hij nu wel minder sommen hoeft te maken (vind ik prima), maar daarna mag gaan .... tekenen! (net zoiets als die Donald Duckjes van een andere lezer hier in dit draadje). Waarom nou tekenen? Lijkt me dan ook zo moeilijk om daar weer iets anders van te maken en ten opzichte van de andere kinderen niet prettig (hij mag lekker tekenen ...) Ze denkt kennelijk echt dat hij het niet aan kan, terwijl hij idd zoveel capaciteiten en interesses heeft (net zoals ik dat lees bij veel kinderen met werkhoudingproblemen). Zou het te ingewikkeld zijn om iets passends te vinden?
Ik hoor dit dan ook nog eens toevallig van mijn zoontje zelf en niet van de juf. Dat vind ik jammer.
Waar ik nou benieuwd naar ben, groene specht, is of je je observaties ook deelt met de ouders van het betreffende kind? Soms zie je als 'buitenstaander' bepaalde dingen scherper dan iemand die er met z'n neus bovenop zit.

Bizzyb en de anderen

Ja, we delen het met de ouders van het vriendje, en ook met andere ouders. Ik merk dat het niet alleen school-afhankelijk is, maar zelfs leerkrachtafhankelijk. De kleuterjuffen vinden het over het algemeen lastig om aandacht op te brengen voor de goed lerende oudste kleuters, omdat ze ook nog kindjes van amper 4 in de groep hebben. Op zich zijn ze daar heel eerlijk in, ze kiezen voor de kinderen met leerachterstanden en de kleintjes vanwege hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Kinderen met wie het goed gaat, mogen meer tekenen, boekjes lezen of moeten wachten.
Ik vraag me af of dat niet demotiverend werkt. Zouden kinderen die graag meer willen leren, ook niet beter af zijn met extra aandacht? En waar ik eigenlijk het meest mee zit: waarom moeten kinderen op die manier leren dat je moet wachten en je aanpassen aan de groep? Dat geldt dan alleen voor de slimme kinderen, of de kinderen met een andere leerstijl dan gemiddeld?
Aan de andere kant ben ik nu heel blij met de juffen van groep 3 die extra aandacht aan mijn oudste geven. Fijn dat ze het doen hoor, maar waarom zoveel meer aandacht aan de minder sterke leerlingen?

Competentie

Groene specht, het is heel triest, maar de competentie is er eenvoudigweg niet bij leerkrachten. Men weet zeer weinig van kinderen met stoornissen, men weet nauwelijks iets van hoogbegaafde kinderen. Als het hoogbegaafde kind dan ook nog onderpresteert, dyslexie of adhd heeft, erg op zichzelf is of erg onzeker is, weet men zich geen raad.
Op de pabo's wordt nauwelijks les gegeven over deze onderwerpen. Zelfs intern begeleiders moeten zelf hun informatie bij elkaar sprokkelen uit Balans Magazine. Aan intercollegiale toetsing of ondersteuning wordt nauwelijks gedaan. Elke klas is een koninkrijkje. Leerkrachten hebben niet voldoende geleerd om hun eigen beroepshouding te evalueren en te beoordelen. De meesten kunnen dus absoluut niet omgaan met feed-back.
Let maar eens op, als je iets zegt schiet men gelijk in de verdediging. Want natuurlijk ligt het niet aan hun. Zij doen hun best, zij hebben het zooo druk, zij hebben zoveel andere moeilijke kinderen in de klas, het is wel een heel moeilijk kind, zulke kinderen horen natuurlijk eigenlijk niet op een gewone basisschool thuis, het is zo'n lastige klas, leerjaar x is gewoon een moeilijk leerjaar...
Je kunt als ouder het beste maar zorgen dat jij wél deskundig bent, dan kun jij ten minste aan de leerkracht uitleggen wáárom je kind zo doet. (en dan maar hopen dat ze naar je luisteren)
Pippin (ok, ik klink zuur, maar het is dan ook helemaal niet leuk)

In de verdediging

Ja Pippin, dat is mijn ervaring ook - leerkrachten voelen zich vaak aangevallen en hebben echt behoorlijk last van werkdruk. En ik geloof dat best, het is in ieder geval hun gevoel, of ze het zichzelf of elkaar nu aanpraten of niet. Wil ze ook graag helpen, door tips en adviezen te geven.
Ik zoek alleen naar de modus: wat kan ik verwachten? Ga ik niet van onrealistische dingen uit? Als ik zo op dit draadje lees dat er ook maatwerk wordt geleverd voor slimme kinderen, kan ik nog niet goed inschatten of dat redelijk normaal is.

Of gewoon verwend?

Tegenwoordig wordt dus op (veel) scholen aangepast materiaal aangeboden als een kind een slechte werkhouding/concentratieproblemen oid heeft. Ik vraag me af of er niet kinderen zijn die puur uit eigenwijzigheid/geen zin/verwend enz. hun eigen wil proberen door te drijven? Ik heb hier nog niet dergelijke reacties gelezen en dat verbaast mij wel een beetje, want dat was eigenlijk mijn eerste gedachte toen de juf mij aansprak op de werkhouding van mijn zoontje! Hij heeft een sterk eigen willetje en weet goed te manipuleren om zijn zin te krijgen. Dus ik dacht gelijk: we hebben hem teveel verwend en teveel zijn zin gegeven en hij is onvoldoende gewend om gewoon net als de andere kinderen te doen wat er gezegd wordt.

Weet iemand hoe je een kind met serieuze werkhoudingproblemen onderscheid van een kind dat alleen maar zijn eigen zin wil doordrijven, dus ook bij wat minder leuke opdrachten? Zou je in dat geval wel moeten aansporen en het kind laten aanpassen aan de klas, of is het ook voor zo'n kind beter om toe te geven aan zijn behoeften? Wordt het dan juist niet teveel verwend?

Maar de kunst is

om het onderwijs voor iedereen interessant te houden. En dan lukt je niet als een kind mee moet lopen in de meute. Iedereen is verschillend. Een kind is in de basis leergierig. Als het steeds tegen een "nee, dat kan niet" aanloopt, gaat vanzelf die leergierigheid eraf. Neem jezelf maar op je werk, als je daar geen uitdaging meer hebt en tegen muren aan loopt houd je het ook snel voor gezien. Ik vind dit absoluut geen kwestie van verwend zijn. Daarom ben ik zo tegen klassikaal onderwijs en de juf bepaalt. Als er iets niet lekker loopt op cognitief of sociaal-emotioneel gebied ga ik naar de leerkracht en dan gaan we samen bespreken hoe dat op te lossen. Ik heb nooit ervaren dat mensen in de verdediging schieten. Je bent er om het beste uit het kind te halen. En mijn kind is een gewoon kind, niet hoogbegaafd en ook geen leerproblemen.