Ontwikkelingsvoorsprong op de kleuterschool

Lang verhaal, en dan kijk ik met name naar Mirjam Lavell die ik me nog van een aantal jaren geleden op het forum kan herinneren.

Zoon van 5 zit een jaar op school en blijkt over een enorme ontwikkelingsvoorsprong te beschikken. In het kort: hij bezit vrij veel kennis, is cognitief zeer sterk, is autodidact en heeft zichzelf leren lezen en rekenen en en beschikt over een bijzonder goed geheugen.

School spreekt over hoogbegaafdheid, IB'er heeft al tweemaal Leonardo school aangehaald maar wij vinden dit op deze leeftijd nog geen goede benaming, een beetje de ver van zijn bed show en willen wij zijn verdere ontwikkeling afwachten alvorens een etiket op hem te plakken. Arts geeft overigens ook aan dateen IQ test pas echt zin heeft vanaf de leeftijd van 6 jaar. Wij willen gewoon dat onze knul lekker in zijn vel zit en gelukkig is.

Zijn motoriek loopt niet echt achter maar hij is wat houterig, al kan hij prima meekomen met de rest, kan klimmen, fietsen en zelfs hinkelen en doet hij het verder goed. We zijn wel gestart met fysio om hem wat extra ondersteuning hierbij te geven. Hij doet echt enorm zijn best en maakt goede vorderingen met pengreep en fijne motoriek.

Hij is in de klas volgens de juf onrustig en ongeconcentreerd, loopt veel rond en is snel afgeleid door de prikkels om hem heen. Maakt wel zijn werkjes af en doet aan alles mee met enorm veel enthiousiasme. Hij is verder erg lief en behulpzaam, ook volgens de juf. De lichamelijke onrust herkennen wij thuis ookl, hij vraagt thuis ook erg veel aandacht en energie waar we hem dat ook kunnen geven, maar we snappen dat dit voor een juf met 30 kinderen in de klas een erg lastige en wellicht ondoenbare taak is.

Juf geeft aan niet te weten wat ze aan moet met een kind wat geen gemiddelde ontwikkelingslijn volgt en geeft tevens aan dat hij zich geen uitzondering mag voelen. Dit geeft ons enigzins wel het gevoel dat hij zichzelf niet mag zijn, hij is anders maar mag zich niet zo voelen. Ze weet ook niet goed wat ze hem buiten het standaard werk kan aanbieden en lijkt ook bang te zijn voor jaloerse uitlatingen van klasgenootjes. Wij snappen het van beide zijdes, voor haar is het lastig omdat ze er geen tijd voor heeft maar voor hem is het ook geen doen om b.v een week lang de letter V te moeten leren als je al kunt lezen.

Hij is sociaal, enthousiast, en heeft redelijk veel vriendjes en vriendinnetjes in zijn eigen leeftijds categorie, hij trekt dus niet speciaal naar oudere kinderen toe. Hij is perfectionistisch maar inmiddels zo ver bijgedraaid dat hij wel nieuwe dingen meteen probeert in plaats van af te wachten tot hij zeker weet dat hij ze meteen perfect beheerst en dat vinden ze superknap van hem. Hij wordt er makkelijker in en kan zijn frustratie over falen inmiddels ook meteen loslaten of omzetten in een drang het nog eens te proberen. Hij doet zo zijn best.

Inmiddels zijn er meerdere gesprekken geweest met school waar niet echt veel concreet uitkomt. In een gesprek met de IB'er een half jaar geleden zou er een begeleidingsplan opgesteld worden maar dit blijkt er nog niet te zijn.

De school wil nu eerst een PAB'er inschakelen ter ondersteuning van de juf, en wilde orthopedagogen inschakelen. Dit hebben wij vriendelijk afgeslagen, niet de PAB'er maar wel de orthopedagoog: deze schakelen wij liever zelf in met het oog op de dossier vorming waarvan wij niet willen dat deze op school plaats vindt. Uiteraard willen wij informatie die voor belang van school absoluut met hen delen maar overige informatie hoeft van ons niet in zijn leerling dossier te staan.

Iemand een idee welke weg we nu verder kunnen behandelen? Of een PAB'er echt hierbij kan helpen. Hoe we het beste met de school kunnen samenwerken. Wel of niet al testen? Kortom, hoe gaan we hier nu verder mee?

Ik hoop dat iemand die hier ervaring mee heeft ons wat verder op weg kan helpen.