Rapport gehad

Trek het je niet aan!

Je hebt het over een 'dikke -'. Maar dat staat er toch niet? Er staat 'gewoon' een minnetje op dat rapport. Motoriek is dus een aandachtspunt. Er hoeft niet direct een groot probleem te zijn.

Ik zou graag van de juf willen weten, maar iets minder vijandig dan jij nu klinkt, of hij inderdaad een iets mindere motoriek heeft in vergelijking met leeftijdsgenoten (meer van 'goh, oh...', wat zij er aan gaan doen en eventueel wat je er thuis aan kunt doen.

Je houding komt op mij bijna vijandig over. In jouw opinie heeft de juf het bij het verkeerde eind. Maar de juf wil echt niet dwars doen, ze geeft niets meer dan haar bevindingen weer.

Het is echt geen ramp als zijn motoriek wat minder is. Gemiddelde kinderen bestaan niet. En als jij er van overtuigd bent dat er helemaal geen probleem, nou prima toch.

Het consultatiebureau hanteert minimumnormen, met andere woorden als er daar een motoriek'probleem' word geconstateerd volgt meestal ook een doorverwijzing. Dus 95% van de kinderen voldoet aan die normen. De lat ligt op school wat hoger, daar haalt de laagste 15% bv een minnetje.

Relax, dit is zijn eerste rapport! Hij is vier! Bij een eerste rapport zijn heel andere dingen veel belangrijker dan zijn motorische vaardigheden. Er zullen nog heel veel rapporten volgen met hier en daar een minnetje. Tja. Wees blij dat het de juf opvalt, het is een signalering die leidt tot iets meer aandacht voor zijn motoriek.

PS
Mijn zoontje zet ook met Lego veel dingen in elkaar. Prikken, knippen, strijkkralen, etc. gaat allemaal goed maar zijn pengreep en 'handschrift' is echt erg beroerd.

Vloeiend

Om te leren schrijven e.d. zijn vooral de vloeiende bewegingen van belang. Stoffer (zie hierboven), at op tweejarige leeftijd al een gebakje met een vorkje. Zonder knoeien!! Hij kan lange banen van dominosteentjes neerzetten, kleine priegelschroefjes aandraaien en al dat. Maar daar gaat het met het schrijven dus niet om.
Verer ben ik het met Chantelle eens. Vraag gewoon rustig na hoe de juf erover denkt. Zeg dat je verbaasd bent, omdat jij ziet wat hij allemaal al kan. En luister naar haar bevindingen. Ouders zien soms ook dingen over het hoofd!
Groeten! Maw.

Mijn dochter

Mijn dochter turnde als kleuter al vier uur per week als "aankomend toptalent" bij de turnschool. Ze was motorisch érg sterk - maareuh.... knippen deed ze niet netjes. En ze kreeg dus geen goede score op motoriek op haar schoolrapport. We hebben er met zijn allen hartelijk om gelachen.

Juf kijkt naar hele andere dingen dan jij, denk ik

Martine

Martine.....

heb je dat ook niet aangegeven bij de juf? Ik bedoel.....dan zien ze toch zelf ook wel in dat het er om gaat welk criterium je hanteert? Zo'n score zegt dan eigenlijk ook maar weinig...

Hoe is het je dochter trouwens vergaan op de turnschool? Ik vind het wel ontzettend knap van haar dat ze al op zo'n jonge leeftijd zo hard traint.

Hier ook

oudste zoon die van alles in elkaar zette met Knex en Lego. Maar de vloeiende bewegingen liepen echt niet soepel. Schrijven werd in groep 3 een ramp, en wat was hij blij toen hij vorig jaar in groep 7 met blokletters mocht gaan schrijven. Nu is het eindelijk weer leesbaar. Het ging ons pas opvallen toen jongste (2 jaar verschil) met 3 jaar een vloeiende koprol kon maken, en oudste toen nog steeds niet. Hij heeft een jaar lang kinderfysio gehad en heeft daar echt wel wat aan gehad. Ook school had geukkig wel aandacht hiervoor, en regelde extra gymlessen voor een groepje uit groep 1-2-3. Nog steeds is zijn motoriek van vloeiende bewegingen duidelijk minder goed dan van veel andere kinderen. Maar behalve bij schrijven heeft hij er zelf geen last van.
Marjoleine

Terzijde...

"Ik vind het al ronduit belachelijk dat een kind van 4 een rapport mee naar huis krijgt, maar dat terzijde."
Helemaal mee eens essie!
Groeten! Maw.

Als je kind iets niet zo goed kan heb jij gefaald?

Beste Essie,
Je schrijft:
Toen ik dat rapport zo zag, gaf mij dat het gevoel alsof mijn kind niet voldoet, alsof ik gefaald heb....zo'n gevoel (het staat er toch maar zwart op wit zonder enige uitleg in de vorm van een kort bijschrijft of wat dan ook).
Ik zou proberen van die gedachte af te komen. Want dat is een erg zware belasting. Het gedrag of de motoriek van je kind is niet jou gedrag.
Zo kwam het even op me over alsof jij je verantwoordelijk voelt voor hoe zijn motoriek is. Uiteraard doe je je best je kind te helpen waar mogelijk maar dat wil niet zeggen dat als hij/zij iets anders is/doet dan je gewenst had dat het dan je schuld is. Het lijkt ook alsof je daarom zo heftig reageert.
Maar dat is mijn korte bocht conclusie.
Mimi

Niks mis met een rapport voor groep 1

Kinderen weten dat er rapporten bestaan. Ze zien dat andere kinderen ook rapporten krijgen. Zij willen dat ook!
Hier een school die groep 1 alleen een rapport geeft aan het eind van het schooljaar. Zoon vond dit heel lang duren, ondertussen kreeg grote zus twee rapporten en hij niets!
Dus de vreugde was groot toen hij eindelijk een rapport kreeg. Dit rapport is aangepast aan de groep. Hij mocht zelf tekenen welke vakken hij het leukst vond, of hij liever alleen werkte, in een klein groepje of in een kring, welke hoek hij het leukst vond, etc.
Daarnaast gaf de juf een aantal dingen aan op het gebied van begrip en motoriek. En de citoscores werden vermeld. Die indrukken wil je als ouder toch wel weten?!
Zelf heb ik gemerkt dat de kinderen zelf hun rapport heel positief opvatten, onafhankelijk van de prestaties. Maar het is ook de bedoeling dat de ouders weten welke indruk de leerkracht heeft. Als dat niet overeenkomt met hun eigen indruk, betekent dat niet dat het rapport fout is. Dat betekent alleen dat je samen verder moet praten: wat is er aan de hand?

Essie

Nee, wij hebben daar destijds niet over gepraat op school, er speelden toen ook andere dingen die we belangrijker vonden om over te praten met juf, en ik vond het ergens ook wel grappig dat haar broer, die over zijn eigen voeten struikelde, op zijn rapport hoger scoorde qua motoriek dan haar...... Het bevestigde voor ons gevoel wel de "gekleurde bril" waardoor veel leerkrachten kijken.

Overigens is mijn dochter nu zeven, en is de afgelopen jaren steeds meer uren uitgenodigd op de turnschool. Vanaf januari traint ze ws 10 uur per week. Vind ik wel eens vermoeiend hoor, al dat heen en weer rijden, maar zelf vind ze het geweldig. Dat fanatisme heeft ze niet van haar moeder, hihi.

Op haar nieuwe school kreeg ze een meester die in zijn vrije tijd ook turnleraar was. Drie keer raden wat dat deed voor haar cijfers op gym

Martine

Annet (licht o.t.)

"Daarnaast gaf de juf een aantal dingen aan op het gebied van begrip en motoriek. En de citoscores werden vermeld. Die indrukken wil je als ouder toch wel weten?!"
Mwah... als er op dat gebied iets te melden valt, dan hoor ik het liever gewoon van de leerkracht.
Een evaluatiemoment met kinderen, "wat vind je leuk, wat niet, wat vind je makkelijk, wat moeilijk, wat wil je graag leren op school" e.d. dat vind ik wel heel aardig trouwens! En dat geeft volgens mij ook goede aanknopingspunten voor een gesprek.
Groeten, Maw.

Emmawee

Hoezo wil je dat van de leerkracht zelf weten? Een rapport is toch van de leerkracht! Een rapport is een verslag van hoe het de afgelopen periode gegaan is.
Natuurlijk, als er echt iets bijzonders te melden valt, dan wil je dat tijdig en persoonlijk horen van de leerkracht. Maar er zijn ook kinderen die niet opvallen of waar niets bijzonders over te melden valt. Die ouders willen ook graag zien hoe het gaat, al staan de kruisjes allemaal op 'normaal'.
En de kinderen willen een zichtbaar product dat ze vol trots kunnen laten zien aan de familie.

Mimi

"Zo kwam het even op me over alsof jij je verantwoordelijk voelt voor hoe zijn motoriek is".

Ja, dat klopt wel en daarom reageerde ik ook wat heftig. Mijn man maakt zich totaal geen zorgen. Hij gaat ook mee voor dat gesprek.

Zit ik me helemaal op te winden en dan loopt het dadelijk met een sisser af.

Hier geen rapport

In de kleutergroepen voeren ze op onze school alleen 10-minutengesprekken. Er worden ook geen cito-testen gedaan. Als ouder wil je natuurlijk graag weten hoe je kind het doet op school, maar waarom dan een vierjarige een rapport meegeven naar huis?

Het zijn nog maar kleuters, voor het hele prestatiegebeuren hebben ze nog een leven lang de tijd. Waarom moet je ze zo jong al confronteren met het feit dat ze niet voldoen aan een norm, want dat hebben ze donders goed door hoor. Als er iets is, hoor ik het zelf dus liever van de juf in een 10-minutengesprek.

Essie, wat je vraag beteft, inderdaad de juf vragen waar die min voor motoriek op is gebaseerd. En dan kun jij daar je eigen conclusies aan verbinden. En vooral niet vergeten om te relativeren

Chris

Essie

Lijkt me goed idee dat je man meegaat. Als je je druk maakt, kun je er beter iemand bij hebben die kalmer is en ook de positieve dingen hoort. Ik spreek uit ervaring hoor! Ik snap heel goed hoe je je voelt maar je moet proberen (voor je eigen gemoedsrust) om hier anders tegenaan te gaan kijken anders krijg je het nog heel zwaar. Ik vond het altijd heel moeilijk om te horen dat mij kinderen iets niet goed konden. Ik vatte dat als zware kritiek op terwijl het natuurlijk juist goed is als er nu op 4jarige leeftijd iets gesignaleerd wordt. Nu is er nog tijd genoeg om bij te sturen. Het heeft bij mij even geduurd voor het kwartje viel dat mijn kinderen niet perfect zijn, en dat ze op school zitten om iets te leren, niet om te laten zien hoe goed ze alles kunnen. Ik zeg niet dat jij het zo ziet, maar zo zag ik het achteraf gezien wel. En ik heb dus veel 'teleurstellingen' gekregen. Want de ene had problemen met z'n fijne motoriek, is slecht in toneel, is niet goed in gym, kan heel erg druk en brutaal en ongelukkig worden als er geen structuur is in de klas. De ander werkt niet netjes, vindt dat hij zich niet aan de regels hoeft te houden, en leert minder makkelijk dan z'n broer dus haalt mindere resultaten. Nu ben ik gelukkig zo ver dat ik zie dat het allebei heerlijke jongetjes zijn die het goed doen op school maar die inderdaad niet perfect zijn. Als de juf nu iets zegt, kan ik dat zien als een leerpunt waar we wat mee kunnen. Ik wens je succes met je gesprek en ik zou vooral goed vragen wat ze eraan gaan doen en of jij eventueel thuis ook iets kunt oefenen.
Marie

Bedankt

allemaal en ik zal zeker doorvragen. Ik houd jullie op de hoogte over hoe het gegaan is.

Annet (nog meer o.t.)

>>"Hoezo wil je dat van de leerkracht zelf weten?"
Ehm... ik schrijf "dan hoor ik dat liever gewoon van de leerkracht."
>>"Een rapport is toch van de leerkracht!"
De nadruk ligt op 'horen' en op 'gewoon'. Een juf die zegt: "Het viel me vandaag op dat hij het nog wel erg moeilijk vindt om te knippen. Knipt hij thuis wel eens?" Dat soort gewoon horen. Vind ik veel zinniger dan een rapport met een min achter motoriek.
>> "Een rapport is een verslag van hoe het de afgelopen periode gegaan is."
Ik weet wat een rapport is. En ik ben het niet met je eens. Het is meestal geen 'verslag' en het gaat lang niet altijd over 'hoe het gegaan is'. Een rapport is vaak een lijst met onderwerpen / thema's / vakken. Achter elk item staat een cijfer of een letter, of een korte tekst. Het licht zaken uit die door de school of de rapportenfabrikant als belangrijk worden gezien. Deze zaken worden beoordeeld in het rapport. Goed of fout of een eufimistische variant daarop. Ik zie werkelijk niet wat een kleuter daaraan zou moeten hebben, behalve het nadoen van grotere kinderen. Prima. Mijn peuter wil ook graag een strippenkaart afstempelen. Geef ik hem een oude van mezelf. Zo kun je al die kleuters een rapport geven waar ze dan trots op kunnen zijn.
Ik heb liever dat mijn kinderen trots zijn op iets wat ze zelf hebben bereikt, dan dat ze trots zijn op hoe de juf hen heeft beoordeeld.

>> "Natuurlijk, als er echt iets bijzonders te melden valt, dan wil je dat tijdig en persoonlijk horen van de leerkracht. Maar er zijn ook kinderen die niet opvallen of waar niets bijzonders over te melden valt. Die ouders willen ook graag zien hoe het gaat, al staan de kruisjes allemaal op \'normaal\'. "
Ehm... 'die ouders?' Hoe weet je dat? Ik denk dat 'die ouders' dan gewoon maar eens naar hun kind moeten kijken. Dan zie je wel hoe het gaat. En als je wilt weten hoe het op school gaat, dan vraag je dat aan de leerkracht. Dan ga je toch niet op een rapport zitten wachten?
Bovendien, we hebben het over kleuters toch? Die ontwikkelen zich vaak nogal snel en grillig. De inkt van het minnetje achter de fijne motoriek is nog niet opgedroogd, of het kind kan opeens knippen.

>>"En de kinderen willen een zichtbaar product dat ze vol trots kunnen laten zien aan de familie."
De kinderen? Alle kinderen? Hoe weet je dat nou? Ik vond het als kind een genante vertoning, dat geleur met die rapporten. "Ooh, knap hoor, hier een gulden voor je rapport". En dan moest je ook nog dankjewel zeggen. Pfff... ik vond het vreselijk, al wist ik niet goed waarom. Dat geld was lekker hoor, maar waarom voelde het dan zo beroerd?

Groeten! Maw.

Helemaal geen rapporten!

Ik weet dat het het andere uiterste is... maar op de vrije school kennen ze helemaal geen rapporten (de hele basisschool niet). Wel krijgt ieder kind een getuigschrift aan het einde van het jaar, en natuurlijk zijn er ook wel gesprekken met de leerkracht.
groetjes, Tess.

Verslag

Ha Tess, lijkt me prima. Zo'n getuigschrift is heel aardig. Of, zoals Stoffer zegt: "geef me maar een applausje!"
Op onze (Montessori)school krijgen we vanaf begin groep 3 in november een 15 minutengesprek, in maart een geschreven verslag met daarna een 10 minutengesprek en aan het eind van het jaar weer een geschreven verslag. Het is hier altijd mogelijk om een afspraak te maken met de leerkracht om tussendoor de vorderingen (of het uitblijven daarvan) te bespreken.
Ik ben heel benieuwd hoe zo'n verslag eruit gaat zien en wacht het rustig af.
Groeten! Maw.

Ik ook!

en ik heb nog wel een flexibele gewrichten diagnose... Nooit aan gedacht dat ik daarom niet kan schrijven!

Mijk

Oeps

verdeerde draadje

Emmawee

Jij hebt vast heel andere kinderen dan ik. Ik schrijf vanuit de ervaring met mijn kinderen (nu in groep 5 en brugklas) en de kinderen die ik ken. Jij schrijft vanuit jouw kinderen. Blijkbaar hebben wij heel andere verwachtingen.
Mijn idee is dat kinderen op school zitten om iets te leren. Ik wil van school graag horen wat mijn kinderen wel of niet beheersen op cognitief gebied. Ik ben niet zo geinteresseerd in de sociaal-emotionele verhalen van de leerkrachten. Helaas kun je daar soms niet omheen, maar dat is ons bespaard gebleven.
De rapporten vanaf groep 4 waren daarom een verademing. Er stonden begrijpelijke rapportcijfers op. Eerst alleen voor taal/rekenen, later ook voor de zaakvakken als aardrijkskunde, biologie en geschiedenis.

Sociaal emotioneel leren

Waarom vind je alleen cognitief leren van belang? Ik vind het minstens net zo belangrijk dat mijn kinderen kunnen lezen als dat ze sociaal emotioneel goed in elkaar zitten, en dat ze op school daar eea van leren.

Verschillen

Dat we hier verschillend naar kijken lijkt me duidelijk, Annet. Dat is geen probleem, wat mij betreft. Dat ik vanuit mijn kinderen schrijf betwijfel ik. Ik schrijf vanuit mijzelf. Met mijn kinderen heb ik nog geen rapport-ervaring. Ik ben vanuit mijzelf en mijn eigen ervaringen zeer kritisch op rapporten. En zeker als het (zoals hier) om een 4-jarige gaat!
Verder wil ik verduidelijken dat ook mijn kind op school zit om iets te leren en dat ik graag wil horen of mijn kind iets wel of niet beheerst op cognitief gebied. Ik ben evenmin geïnteresseerd in allerlei socio-emo gebabbel, maar wil wel graag weten of mijn kind op school zichzelf op zijn gemak voelt en om weet te gaan met gezag (leervoorwaarden). Dat soort zaken.
Het gaat mij om de vraag of een rapport daarvoor het beste communicatiemiddel is. Wat mij betreft is het voldoende om te zien dat mijn kind de verschillende methodes doorloopt. Als hij gewoon 'op schema' is, dan heb ik verder geen rapport nodig. Als er speciale aandachtspunten zijn, dan hoor ik dat dus liever gewoon op het moment dat het speelt dan dat ik dat uit een rapport moet ontcijferen.
Want die cijfers zeggen vaak niets en geven niet aan welke actie er geboden is. Voorbeeld: rekenen: een 6. Ja? En? Vorige keer was het een 7. Wat betekent dit? Dat 'het' minder goed gaat met rekenen? Dat andere kinderen beter kunnen rekenen? Dat minder goed rekent dan je van hem zou verwachten? Dat de nieuwe stof ingewikkeld is? Dat er veel slordigheidsfouten gemaakt worden? Dat de oude stof steeds weer herhaald moet worden? Dat is wat mij betreft informatie waar ik iets mee kan. Geen socio-emo gebabbel dus, gewoon concrete aandachtspunten.
Of ik straks erg blij ben met het Montessori 'verslag', dat kan ik nu niet zeggen. Dat wacht ik af.

Groeten, Maw.