School boeit kind niet, luiheid

probeer deze eens

Gelukkig heb ik dit probleem niet zelf, dus ik weet niet uit ervaring of dit werkt, maar probeer anders het volgende eens.

Leg uit dat een opleiding op een lager niveau niet alleen minder leuke kansen geeft in de toekomst, maar dat het ook niet per se minder werk is dan een opleiding op een hoger niveau. Want op hoger niveau is er naar verhouding meer leerwerk en op lager niveau naar verhouding meer maakwerk. Kennelijk kan ze goed leren en is ze met dat leerwerk snel klaar. Maar maakwerk, daar kan je meestal veel minder makkelijk de bochten afsnijden.

Ook wordt er volgens mij op de lagere niveaus veel meer aan je hoofd gezeurd en laten ze je op de hogere niveaus wat meer begaan als de resultaten maar voldoende zijn.

Kortom: als ze lui is, kan ze beter VWO doen .

Groeten,

Temet

hoe zit ze in haar vel?

Hoe gaat het sociaal op school? en weet je zeker dat ze alles goed meekrijgt?
Onze dochter deed het ook altijd heel goed op school en ineens was het saai en makkie en stom en deed ze niks, want SAAAAAIIIIII.
We geloofden er echt helemaal niks van. Er bleek vanalles aan de hand nl slechte groepsdynamiek, een juf die geen orde kon houden en een dochter die gewoon een achterstand had opgelopen en er geen reet meer van snapte. Ze deed alsof het allemaal SAAAI was maar ze kon het gewoon niet bijbenen meer. Uiteindelijk hebben we haar bijles laten geven om de gaten te dichten en zagen we weer een ander kind. Leergieriger, serieuzer. Het was echt een houding. Een cito score heeft niks te maken met huiswerk. Hier krijgen ze geen huiswerk en in principe moeten ze de cito kunnen maken met de opgedane kennis tot dan toe. Dus ze doet OF de cito niet serieus (dat deed onze dochter tm groep 5 niet omdat ze niet snapte waarom ze dat zou doen. Ze vond de teksten van begr lezen bij de cito echt heel suf en dus kruiste ze maar wat aan omdat ze geen zin had het te lezen). Nu snapt ze de zin ervan en doet ze wel serieus mee met de cito en scoort ze aanzienlijk beter. ) OF als ze de cito wel echt serieus maakt dan gaat ze geen TL scoren als ze echt zo slim is als eerder leek. Scoort ze dat wel dan heeft ze wellicht ergens een achterstand opgelopen. Ik zou eens goed doorvragen bij haarzelf en bij de leerkracht. Want hoe ziet de leerkracht dit? Grote kans dat ze het moeilijk vindt op school en dit toont door een lakse houding om het te verbergen.

Klinkt als...

Onderpresteren. Saai, verveling... dat krijg je niet opgelost met "beter je best doen"-preken, maar met compacten, verbreden en verdiepen.

Rekenen

Huiswerk op de basisschool is bedoeld om de kinderen aan het verschijnsel te laten wennen. Dat staat los van de citotoets. Een vlot lerend kind is daar iha niet al te veel tijd mee kwijt. Hier werden toetsen ook altijd even tussen de middag doorgekeken. Het saai en gemakkelijk lag ze ook in de mond bestorven, maar de a-scores bleven. Pas op het vo liepen ze tegen hun eigen gemakzucht aan.

Op begrijpend lezen scoorden ze ook lager dan ik verwachtte. Nu behelst tegenwoordig leesstrategieen, is meer gericht op tekststructuur dan inhoud en veel kinderen vinden dat strontvervelend.

Wat me in jouw verhaal opvalt zijn die c-scores voor rekenen. Dat zou ik zorgelijk vinden Niet echt direct een basis om te gaan compacten ook. Ik zou aan de leerkracht vragen haar vooraan te zetten tijdens de rekeninstructie en te kijken of ze uberhaupt wel oplet tijdens de instructie. Of ze het oppikt, of dat het haar boven de pet gaat. Het is wel zo dat de lesstof van rekenen vanaf groep zes moeilijker wordt: meer ingewikkelde bewerkingen (breuken,procenten) en veel rekenmethodes hebben zelfs een aparte leerlijn voor de zwakke broeders waardoor voor de anderen het tempo hoger komt te liggen.

Probeer minder op haar te vitten,haalt geen klap uit en het wordt er alleen maar ongezellig van. Spaar je potje ergernis maar op voor de middelbare school

Huiswerk

Ik zou dat huiswerk laten. Als ze het op tijd af heeft is het prima. Ook al doet ze het de ochtend voordat ze naar school gaat.
Wel zou ik op school het gesprek aan gaan over de daling in de scores op de CITO. Lijkt me inderdaad handig als je weet waar dit door komt. Hoe weet je dat het advies op VMBO-t uit komt? Heeft juf/meester dat al gezegd of is dat jouw invulling? School kijkt hierin echt niet alleen naar de Cito. Is niet de bedoeling in ieder geval.
Strijd aan gaan zou ik dus zeker niet meer doen. Wel het gesprek aangaan op school, evt. met je dochter erbij. Misschien kan meester/juf haar beter motiveren dan jullie zelf. En op die leeftijd weten ze meestal echt nog niet wat ze willen worden, dat stukje zou ik er dus uit laten.

Oh ja en lui

Lui en ongeïnteresseerd speelt inderdaad nog niet op die leeftijd. Meestal is er dan iets anders aan de hand. Hier kreeg zoon ook ooit die stempel, van de juf notabene, in groep 3. Later bleek hij dyslexie te hebben en een lager dan gemiddelde intelligentie. Dat zal bij jouw dochter zeker niet het geval zijn, maar mogelijk speelt er bij rekenen wel iets.

Ja extern

Dat was gier oom. Dikke ruzie als ik wilde helpen. Extern wilde ze ook niet maar ik ben toch echt degene die dat soort beslissingen neemt. Het ging al gauw een stuk beter. Bij ons was het terugkeren van plezier in school het belangrijkste. De scores heb ik niet over gerept met haar om faalangst niet in de hand te werken.

Toch ook op school praten

Ik zou toch ook even op school gaan praten, want ik vind het ook klinken als onderpresteren. Sowieso is het geen goed teken als zo'n jong kind school al zo vreselijk vindt.

moeilijk

Dingen die moeilijk zijn, of die niet goed lukken (om wat voor reden dan ook), kunnen ook saai en stom zijn. Ze zegt zelf dat het te snel gaat.
Op zich komt het vaker voor dat de prestaties dalen in de hoogste klassen en dat hoeft niet op te gaan voor toetsen van topo of geschiedenis.
Toch wel goed om het met de juf te bespreken. Misschien kan ze wat geholpen worden met bv rekenen door rekenspelletjes op internet? (junior einstein bv)

Zelfde gehad

Hier begon het afzakken eind groep 5. Maar ja, dat was veel herhaling. Helaas bleef in groep 6 de desinteresse et. Ook voor de zaakvakken was ze niet meer te motiveren. "Mama, het gaat allemaal zo langzaam."
Ze haakte steeds verder af en school was ook nogal van de werkhouding dus ik maakte me behoorlijk zorgen. We zijn met school om de tafel gaan zitten, want we wilden dat ze doorgetoetst zou worden omdat we dachten dat het niveau wel eens te laag zou kunnen zijn.
School vond dat totaal niet nodig, want ze deed alles al op het hoogste niveau, maakte echt nog foutjes en had echt nog wel wat te leren. Intussen ging het er niet op vooruit. Cito's daalden, vooral voor begrjpend lezen. Waardoor school nog minder te motiveren was om haar juist extra uit te dagen.

Uiteindelijk beseften we dat we er met deze school niet uit zouden komen. Dus zijn we om ons heen gaan kijken. Uitendeiljk hebben we haar laten testen en zijn van school veranderd. De nieuwe school heeft haar doorgetoetst en ze had een enorme voorsprong. Op sommige rekenonderdelen twee jaar. Voor begrijpend lezen ging ze meteen een niveau omhoog (Nieuwsbegrip en eind van het jaar nog een keer. Met wat uitleg over hoe ze de cito's aan moest pakken waren die geen enkel probleem meer.

Kinderen die afhaken missen ook vaak de uitleg, en dat kan bij rekenen nog wel eens voor problemen zorgen Maar verveling werkt ook slordigheidsfouten in de hand. Dat was wat hier speelde.

Sterkte, het is vreselijk om je kind te zien afglijden.

Ik zou

Ik zou toch voorzichtig zijn in het noemen van 'luiheid'. Lui zijn zit in iemand en het resultaat ervan is dat de leerkracht (bijvoorbeeld) gaat zitten wachten en dan maar opgeeft. Luiheid is iets dat thuis maar opgelost moet worden: dat ligt in de opvoeding. Je kan zoiets beter een behoefte aan motivatie noemen (als het dat óók is). Meestal is zoiets een combinatie van factoren en vergt zoiets uitpluiswerk. Voor hetzelfde geld kan (een gebrek aan) structuur meespelen, moeite met concentratie etc. Als het helder is welke factoren meespelen, kan je er ook wat aan doen en in gesprek met school, waar zij hun steentje aan bij kunnen dragen.

Zelf heb ik veel gehad aan 'Slim maar ..." van Peg Dawson, één van dé (opvoed)bijbels van dit forum. Het gaat over meer dan motivatie of 'luiheid' alleen. Maar met behulp van de eyeopeners in dit boek kon ik niet alleen beter begrijpen waar het bij mijn kind in haperde maar dit ook precies verwoorden naar de leerkracht. Er zullen vast meer boeken zijn maar dit is een mooi begin, een handvat om verder te zoeken.

Eens met Bo

Ik ken ook meerdere kinderen die in de lagere groepen voorliepen, in plusgroepen zaten, waarbij gesproken werd over een groep overslaan, maar die het later moeilijker kregen en nu op de mavo zitten. Daar zitten ze goed op hun plek.

Die leertoetsen zeggen niets. Pin je daar niet op vast. Het gaat echt om de cito's bij het schooladvies. Ze is nog te jong om daar druk op te leggen. Maar je zou bijvoorbeeld een abonnement op Squla kunnen nemen en dan gezellig met haar meekijken. Dan zie je waar het mis gaat. Of ze de stof moeilijk vindt of dat ze bijvoorbeeld slordig werkt. Zonder de link met toetsen te leggen.

Soms kom je achter rare dingen. Toen mijn zoon ineens terugviel van I+ op rekenen jaar vooruit naar II in zijn eigen jaar kwam ik erachter dat hij veel basisvaardigheden had gemist. Rekenen met klokken gaat lastig als je geen analoge klok kunt kijken bijvoorbeeld (die hebben wij niet in huis, nooit bij stilgestaan). Zo waren er meer dingen. Als het zoiets is dan is dat heel snel bijgespijkerd natuurlijk.

Lees mijn post. Ik ging ook niet uit van onderpresteren maar juist dat het wellicht te moeilijk is of dat ze ergens iets gemist heeft om waarvoor reden dan ook. Onze dochter had een slechte juf qua orde. Dochter mistte veel en vond ineens alles SAAAAI. We waren er vlot achter dat het een codewoord was voor: te moeilijk. Met bijles achterstand ingelopen. Nu op niveau (mavo/havo)

Lezen jullie wel?

Volgens mij geven genoeg mensen aan dat dit gedrag net zo goed kan betekenen dat ze ergens iets (te) moeilijk vindt.
Ik gaf dat zelf ook aan.
Ik vind wel dat je iets moet, niet omdat een b of c te laag zou zijn maar omdat kind zelf aan geeft school vreselijk te vinden. Dan moet je wat, vind ik.

En het beste lijkt me iets te vinden waar kind zelf ook achter staat, anders kun je niet veel. Vandaar mijn insteek om met kind en leerkracht om de tafel te gaan, om te beginnen.
Bijles lijkt me prima, maar ook alleen als kind dat ziet zitten.
Ik zou dan ook zoeken naar iemand die goed bij kind kan aansluiten.

En trouwens

Wat is een echt slim kind?
Er is écht een percentage kinderen dat te slim is voor regulier bo, die lopen vast.
En mijn dochter, niet absurd slim maar slim genoeg om het nu prima te doen op gymnasium, had echt ook weleens een c voor rekenen.

Dochter hier ook

Liep in de eerste jaren van de basisschool ook best voor, altijd goede scores. In groep 6 ging het minder. We dachten eerst dat het aan de juf lag, maar uiteindelijk bleek dat niet het geval, al speelden er ook wel omstandigheden in de klas mee. Uiteindelijk ging ze naar VMMO-T terwijl we altijd dachten dat HAVO er best in zat. Ze had het ook niet eens makkelijk op het VMBO, ging met de hakken over de sloot over en zakte zelfs voor haar examen. Vooral ook omdat ze veel meer met andere dingen bezig is. School vindt ze niet echt interessant. Ze kan best beter maar HAVO was achteraf echt te hoog gegrepen.
Weglopen, boos worden en gaan vervelen herken ik overigens ook zeker als teken dat iets te moeilijk is. Dat was hier bij zoon het geval. Maar die liep achteraf ook echt op zijn tenen op de basisschool. Hij zit nu op VMBO-Basis met LWOO. Het huiswerk levert nog steeds wel strijd op, maar meer omdat hij gewoon een puber is, niet meer omdat het te moeilijk is. Met zoon oefende ik zelden naast het gewone huiswerk. Daar had hij zijn handen al vol aan. En als hij thuis iets van het gewone huiswerk niet begreep (wat weleens voorkwam bij zinsontleden of woordbenoemen) verwees ik dat terug naar de juf. Ik zei altijd: ik wil wel helpen maar geen dingen aanleren die school hem om wat voor reden dan ook niet geleerd heeft.