School heeft geen geld voor boeken...
Zoon, 2havo, heeft dit jaar geen werkboek voor Aardrijkskunde, want school vindt dat te duur. Ze werken van kopietjes. Ook het antwoordboek wiskunde kon er niet meer af. Dus dat moeten ze nu in de klas nakijken, gaat ten koste van uitlegtijd en eigen werktijd. Helemaal niet efficient, want er werden alleen vragen gesteld over de foute antwoorden. Nu wordt alles nog eens uitgelegd.
Ik vind het van de zotte, zo kan ik ook beweren dat de de boeken gratis zijn en dat school ze zal betalen.
Nu weet ik dat mijn kind geen standaard leerling is en nooit zal worden, dus misschien sta ik alleen in mijn verontwaardiging. Ik ga de antwoordboeken kopen, zonde van de tijd. Die heeft oudste niet voor het oprapen.
Ook hou ik goed vinger aan de pols over de kwaliteit van de kopietjes uit het werkboek, dat maakt het lezen niet beter.
Is dit bij jullie ook zo?
Elisa2
Bizar
Bizar inderdaad. Sowieso is het werken met kopietjes wel aan voorwaarden gebonden (zijn al die kopietjes niet duurder dan de aanschaf van zo'n boek). Is er niet zoiets als een MR om dit aan te kaarten?
Apart, single lady
om er maar van uit te gaan dat ze alles overschrijven, OMDAT ze antwoordboekjes hebben. Ze krijgen daar zelf heel snel problemen mee, want zo leren ze niets en dat komt heel snel uit met de toets.
Dat heeft geheel niets te maken met het beschikbaar stellen van antwoordboeken. Dan mist er toch iets aan het overwicht dat een leraar heeft op de klas. Bij ons is het heel simpel, huiswerk niet gemaakt is nablijven en alsnog maken.
En blijkbaar ontbreekt dat bij jullie, want nu er geen antwoordboeken zijn, schrijf je zelf dat je dan kunt zien dat er lege schriften zijn. Hoezo? Nablijven en alsnog maken, dan is het snel klaar.
Als leerlingen de antwoorden " gewoon overschrijven uit het antwoordboek", kun je dat ook duidelijk zien in het schrift, omdat de uitwerking ontbreekt.
Sorry, dat ik wat fel reageer, maar dit soort excuses van leraren die uit achterdocht te beroerd zijn om faciliteiten te bieden maakt me heel boos. Het gaat ten koste van mijn kind die zich echt 20 slagen in de rondte werkt en dit soort dooddoeners niet verdient.
Het zal zeker een bezuinigingsmaatregel zijn, maar ga dat dan niet goedpraten met dit soort oneiglijke argumenten.
Inmiddels heb ik de antwoordboeken gewoon zelf besteld. Klaar!
Excuse me single lady?
Deze houding van docenten versus leerlingen is nou precíes waar ik al meer dan 10 jaar bloedlink over kan worden. Al bij voorbaat, zonder het kind te kennen, wordt er van uit gegaan dat ze de boel belazeren, zich overal makkelijk van afmaken en zich nergens aan houden. Moet fantastisch zijn om in zo'n omgeving te werken.
Vind je het goed dat ik even schamper lag om de term 'huiswerk' en het feit dat je vindt dat IK dat zou moeten begeleiden? Eeeeeh......heb ik daar inspraak over gehad? IK zit niet op die school hoor, régel het maar - het is júllie idee om werk mee naar huis te geven, daar kun je mij toch niet mee lastig vallen?
En van vier klassen van 30 kinderen de schriften doorlezen - dat is je teveel?? Het lijkt me nou juist, dat dát jouw werk is - wat is het anders??
Tjongejongejonge. Het is dat ik mijn goeie humeur van vandaag niet wil verpesten, maar ik voel het chagerijn gewoon in me naar boven kruipen.
Tirza
Excuses
Schamper laggen moet natuurlijk zijn: schamper lachen. I got carried away.
Tirza
Keuzes
Wij hadden vroeger ook geen antwoordboeken. Van mijn eigen jongens ken ik het fenomeen ook niet. Ze krijgen tekstboeken en daarnaast of werkboeken of kopietjes. Voor sommige vakken helemaal niks en daar maken ze tijdens de les gewoon aantekeningen voor en af en toe krijgen ze dan losse papieren met extra opdrachten. In sommige werkboeken mag niet geschreven worden, in andere werkboeken wel.
Zolang er goed les wordt gegeven maakt het materiaal en de hoeveelheid materiaal niks uit.
Antwoordenboek
In principe kijken onze kinderen op school na met de aldaar liggende antwoordenboeken. Die hebben we niet thuis. Op 1 boek na. Dochter, noch wij, wisten waar de vragen van biologie naar toe gingen. Na veel frustratie en slechte uitleg (feit, geen mening, heb toetsen gezien me tvragen die absoluut niet in het boek stonden)heb ik ten einde raad het antwoordenboek van het werkboek besteld. Nu kan ze het niet meer fout maken. Eerst maken, kijken of het goed is. Ja ze kan ook direct kijken, maar ze weet dat ze de tentamens toch krijgt. Ze is altijd erg serieus, dus dat vertrouwen heeft ze van ons. Er wordt in ieder geval niet fout geleerd.
Werkboeken zijn boeken waarin ze niet mogen werken, maar de vragen in het schrift moeten maken.
Wij, als ouders, worden door de kinderen veel ingeschakeld, maar controleren niet. Nu vinden ze onvoldoendes zelf erg genoeg, dat scheelt.
Nablijven omdat je er uit bent gestuurd? Jammer, dan had je er voor moeten zorgen dat dat niet gebeurde.
Single lady
Weet je wat ik erg vindt? Dat ik op een infoavond begin klas 2 vmbo-t een uur aan moet horen welke regels er zijn. En inhoudelijk helemaal niks hoor over het onderwijs. Ik sluit me verder geheel aan bij Tirza en ga nu koken, voor het stoom uit mijn oren komt...
Single lady, voel wel met je mee.....
...lijkt me verschrikkelijk die zeur ouders en zeur pubers. Maar uhhhh, helaas voor jou de realiteit. Toch ben ik voor harde hand, niet werken = nablijven. Is heel duidelijk en eerlijk. Prakticum niet af, later afmaken. Anders een 1. Wat is daar mis mee? Mijn zoon vindt dat prettig, hij is niet meer de enige gek die zijn huiswerk af heeft. He, he, het wordt gezien dat jij het wel af hebt, dat is ook prettig voor hem. En hij is gewoon praktisch, ik ga toch echt niet nablijven.
Daarmee stel ik me op 1 lijn met Paal, eigen schuld dikke bult als je moet nablijven.
Alleen net zoals Paal vind ik dat er te weinig ondersteuning is voor leerlingen die wel willen. Alvast weten met welke opgaven je de mist in bent gegaan, zorgt ervoor dat je gericht vragen kunt stellen. Dat werkt veel efficienter.
Tirza..
Ik ben net zo verontwaardigd als jij over het feit dat docenten er klakkeloos vanuit gaan dat alle leerlingen de kantjes er vanaf lopen. Het is net alsof er niet met leerlingen wordt gewerkt, maar TEGEN leerlingen. Zo jammer, en zo niet productief of stimulerend.
Wel vind ik het mijn taak om vanuit huis te stimuleren, begeleiden en eventueel te controleren dat huiswerk wordt gemaakt. Wellicht komt dat omdat ik wel moet, want vanuit school ontbreekt deskundige begeleiding (ivm dyslexie), maar ik denk dat ik dat anders ook zou doen. Ik vind namelijk dat Single lady een punt heeft. Als kinderen overal mee weg komen, dan zullen ze het niet nalaten. En als ouders en docenten niet samen optrekken om in ieder geval te bewaken dat huiswerk uberhaupt gemaakt wordt. Dan is de kans groot dat je puber denkt, mooi, die ga ik eens even mooi tegen elkaar uitspelen..... Het blijven pubers matuurlijk 
Tja weet je
Het voert te ver denk ik om deze discussie op dit forum en in dit draadje te voeren. Ik heb de indruk, dat school maatschappelijk gezien achter de feiten aanhobbelt en dat ze tegelijkertijd door die maatschappij van alles op hun bordje gelegd krijgen waarvan je je af kunt vragen of dat zo zou moeten zijn.
Iets waar je de vinger niet op kunt leggen, is een visie op kinderen en een houding versus leerlingen. Visie, sfeer, uitstraling - ik weet niet wat het is. Mijn beide kinderen zaten op scholen van hetzelfde bestuur, maar op verschillende locaties (zit wel een km of 25 tussen). Beiden op hetzelfde niveau. Op de school van de oudste heerste een wantrouwende, repressieve sfeer. Het ging alleen maar om regels, afspraken (áltijd eenzijdig), straffen, níks mocht. De regels over kleding, mobieltjes, MP3spelers enzovoort waren op het lachwekkende af.
Op de school van jongste hangt een wat gemoedelijke 'komt wel goed kind'-sfeer. Duidelijkheid, maar ook wel belangstelling. Er zijn géén regels over kleding, mobieltjes of MP3-spelers. En het gaat gewoon goed. En hóe kan dat nou? Dat heeft volgens mij alles te maken met een bepaalde houding van school/docenten versus hun leerlingen. Twéérichtingsverkeer.
Nee Singelady, ik ga niet met twee briljante opmerkingen al jouw problemen of die van het onderwijs oplossen. Dat is ook mijn taak niet, net zoals jij mijn problemen niet op hoeft te lossen. Maar één ding wil ik je wel meegeven: als een school zich naar ouders net zo opstelt als naar leerlingen, kríjgen ze ook zulke ouders. Ik bén geen *volwaardig gesprekspartner van school in het belang van uw kind wat wij toch beiden nastreven*. School beschóuwt mij niet als volwaardig gesprekspartner en het belang van mijn kind kan zomaar ineens haaks staan op dat van school. School heeft mij helemaal niet nodig, ben je gek. Tótdat er betaald moet worden of er huiswerk nagekeken moet worden. Dan ineens word ik aangesproken op mijn taak als ouder. Tja, dan ben ik ook eens een keer niet thuis. Er bestáán huiswerkvrije scholen, echt, het kan gewoon. Maar zó volwaardig ben ik nou ook weer niet als gesprekspartner, dat ik daarover wat te zeggen heb.
Tirza
