Schoolproject

elk kind bij elke opdracht

Dit probleem doet zich voor bij elke groepsopdracht. De groepsopdrachten zijn bedoeld om te leren samenwerken, maar op dat leerproces is in feite geen begeleiding.
Ik heb overigens ook het omgekeerde meegemaakt, een meisje dat al meteen alles deed en vervolgens naar de leerkracht stapte dat zoon niets gedaan had..... ook superirritant.
'Naar de leraar stappen, het zelf oplossen en trots inslikken óf het aan laten komen op de presentatie en hopen dat de leerkracht zelf wel.doorheeft hoe de vork in de steel zit (met het risico op een slecht cijfer voor de saamenwerking)?'
dit zijn de opties, ja. Kind zelf daar een keuze in laten maken.
Eventueel met kind zelf evalueren hoe hij het zelf vond, bijvoorbeeld de vraag waarom hij alles zelf al had gedaan (vrienden willen maken, etc.) Wat wel en wat neit werkte om anderen te motiveren. Dat kan hij dan in zijn eigen evaluatie verwerken. Zijn eigen leermomenten zeg maar.

Tsjor

Stoppen in tijden van corona

zouden groepsopdrachten eigenlijk geschrapt moeten worden. Ik hoor de het verhaal van iemand die een eindwerkstuk moest maken met een ander, maar de ander kreeg corona (jong meisje) en werd/is ernstig ziek. De zieke kan vertellen dat hij/zij het werkstuk niet afkreeg door corona, maar de ander staat zwakker: ik kreeg het niet af omdat de ander corona kreeg.

Tsjor

Bedankt

Bedankt voor de antwoorden. Tsjor: ik was een beetje onduidelijk, maar ik kan de tekst niet aanpassen. Hij heeft niet alles zelf gedaan, hij is de enige die zijn deel wel heeft gedaan. Maar ik zal hem inderdaad die keuze zelf laten maken.
Hangkous: dat logboek is een goed idee. Ik zal het hem opperen voor de volgende keer. Bedankt voor de tip!

Zelf doen

Mijn kinderen zijn qua werkhouding uitersten. De oudste heeft vaak groepsprojecten maar helemaal naar zich toegetrokken, of in elk geval gezorgd dat ze de eindregie had. Jongste heeft regelmatig verwijten gekregen van klasgenoten dat ze niet voldoende had gedaan. Gelukkig heeft dat haar nooit punten gekost. Voor haar PWS werkt ze samen met een meisje dat nog lakser is dan zij. Het kind heeft zogenaamd nooit tijd om af te spreken, zelfs niet even een kwartiertje bellen, houdt zich niet aan afspraken en doet eigenlijk helemaal niets. Voor mijn jongste best een probleem, want ze lift bij voorkeur mee op de ideeën van anderen, en dan niet een moeder of een grote zus. Ik mag er niet meer naar vragen, dus ik hoop maar dat het goed komt. Daar moet gewoon even een docent orde op zaken stellen.

Logboek ook achteraf

Lang geleden, toen ik studeerde, wilden we ook een opdracht inleveren die we met drie meiden nagenoeg als siames drieling hadden gemaakt.
Toch stond de docent er op dat we achteraf aangaven welk deel van de studie we per persoonbijgedragen hadden.

Het is natuurlijk een beetje natte vingerwerk geweest, zeker in ons geval, maar je kunt het nu dus ook nog doen.
Als je zoon tenminste de durf heeft om het voor te leggen aan zijn medestudenten.
Een door hem zelf gemaakt overzicht van de werkzaamheden door wie verricht tot nu toe, lengte van de tekst/hoofdstuk. En de afspraken voor de rest.

Nou

Als ik leraar was zou ik nooit iedereen individueel beoordelen. Dan schiet een samenwerkingsopdracht toch alle doelen voorbij?
Het doel is en blijft leren samenwerken. Met of zonder begeleiding. Ook zonder begeleiding steken ze er een heleboel van op: bijv dat er zonder goede samenwerking echt geen mooi eindresultaat kan komen.
Wat de leerling verder doet met de opgestoken kennis is aan de leerling zelf.
Als je vindt dat er te weinig begeleiding is vanuit school kun je als ouder een handje helpen. Maar uiteraard kun je alleen je eigen kind hierin coachen en niet het hele clubje.
(Haha, hier weleens een moeder aan de telefoon gehad die wel dacht het hele clubje te kunnen coachen, incl mijn dochter, mooi niet!)
Anders kunnen we die hele samenwerkopdrachten mooi de prullenbak ingooien. Natuurlijk moet je leren samenwerken en dat leer je echt het best door veel te oefenen met allerlei soorten mensen. Ook in het echte leven moet je door een deur met mensen die je niet liggen, te veel of te weinig doen naar jouw zin enz enz.

Phryne Fisher

'Jongste heeft regelmatig verwijten gekregen van klasgenoten dat ze niet voldoende had gedaan. Gelukkig heeft dat haar nooit punten gekost'

Maar de anderen in haar groepje misschien wel. Doordat het totaalcijfer lager was. Voelt ze zich daar dan niet schuldig om?

Hier moeten leerlingen een logboek inleveren bij de opdracht. Daarin staat wie wat zou doen, en wie het uiteindelijk echt gedaan heeft. We hebben 1 keer meegemaakt dat een groepsgenootje een volle punt lager kreeg omdat hij te weinig had gedaan.

Phryne Fisher

Had dus bij de eerdere werkstukken ook gemoeten!

Op het HBO was ik altijd de kartrekker tot onze laatste samenwerkopdracht. We mochten zelf ons team uitkiezen wat een verademing dat iedereen kneiterhard werkte althans iedereen alleen de jongen die aan het eind nog werd toegevoegd door de docenten omdat hij in de week van het vormen van de groepen belangrijkere zaken als school te doen had.

Zijn laatste redmiddel was het geven van het grootste deel van de eindpresentatie, bij aankomst 5 minuten voor start van de presentatie gaf hij aan dit ook niet te kunnen en toen vroegen we hem wat hij er zelf van vond, het kwam erop neer dat er op het moment van de presentatie eerst moesten aangeven dat hij uit het groepje was gestapt / gegooid.

Dat heeft ons uiteindelijk een punt gekost we kregen een 8,5 ipv een 9,5.

Sofie

Met sommigen is samenwerken geen samenwerken, maar trekken aan een dood paard.
Het belangrijkste dat mijn zoon heeft geleerd, is dat hij liever alleen werkt. Maar nee, hij mocht zijn maat niet dumpen, hij móest er mee door. En vanuit school bestond de begeleiding er uit dat een lullig stukje tekst werd goedgekeurd bij een voor-inlevering. Als dat was ingeleverd, hadden ze zeker een nul gehaald.
Wat ik er zelf van heb geleerd: dat de moeder van 1 van het stel alles heeft moeten controleren en laten corrigeren, en dat mijn zoon onderwijl bezig was met het dode paard opdrachten te geven, die niet of extreem slecht werden gedaan.
So far het samenwerken. Ja, met zijn moeder...

Bijpraten

Als dat vanuit school niet goed begeleidt wordt kun je dat maar beter thuis goed doorspreken wat er mogelijk is.

Hier was het ook belangrijk om, zeker in de hogere jaren, zo'n niet producerende gast te overleggen wat hij of zij nodig had zodat het wel lukte, welke drempel er weggehaald zou kunnen worden, en zonodig dat stap voor stap samen te doen.
En dan controleren of het ook lukte. Dus zelf de sturende en controlerende rol te nemen. Sommige jongeren moet het kwartje nog even vallen, kan later best goed gaan.

En degenen die er niets van blijven bakken vallen op een gegeven moment toch wel af.

Zoon begeleidt nu een vriend bij het maken van een werkstuk dat nogal kritiek is om door te mogen bij diens opleiding. Ze komen wekelijks een paar uur bij elkaar. Ik ben dan toch wel tevreden dat ik het goed heb voorgedaan, ik heb zelf veel projectwerk gedaan, en dat zoon het heeft opgepakt.

En sommige leerkrachten zijn daar goed consistent in en nemen die taak serieus maar er zijn er ook bij die na het geven van de opdracht niet meer beschikbaar zijn.

Lapzwans

Pirata, jij spreekt van een lapzwans maar kinderen kunnen er niet altijd iets aan doen dat ze niet samenwerken. Die lapzwans zou zo mijn zoon kunnen zijn geweest die op het laatste stukje VMBO-basis nog een project moest doen met 2 klasgenoten. En dat waren 2 hele lieve meisjes. Eentje had de leiding, het andere meisje vond het ook lastig. Het was ook een lastige opdracht, voor maatschappijleer volgens mij. Over groepen binnen Nederland ofzo. Zoon snapte de hele opdracht niet en wist daarnaast ook al dat hij van school ging. Dus hij deed niets.

Verder heb ik ook altijd klachten gehoord over samenwerken. Van mijn dochter bijvoorbeeld. Die moest altijd samenwerken met net de klasgenoten die ze niet mocht, terwijl haar vriendinnen met elkaar mochten en zo. Het was altijd gedoe. Op de basisschool kon je nog een beetje sturen. Daar heb ik op een gegeven moment gezegd dat ze spreekbeurten alleen moesten doen en niet met iemand samen. Want je had altijd gedoe. Heb weleens een spreekbeurt in elkaar moeten draaien met 2 jongetjes die meer onder dan aan tafel zaten etc. Of met dochter en een vriendje met adhd, dat meer achter de kat aan zat dan dat hij iets voor de spreekbeurt deed. Alleen ging veel beter.

Ja uh Pirata

Maar waarom vind je dat geen waardevolle levenslessen?
Natuurlijk is samenwerken soms trekken aan een dood paard, super mooi toch dat je kind dat (nu al!) geleerd heeft!
In mijn tijd geen samenwerkingsopdrachten en ik moest die les veel later leren. Geloof me, ben al bijna
bejaard en toch 'moet' ik samen werken met mensen waar niet mee samen te werken valt!
Ook had ik graag de les 'werk liever alleen' veel eerder gehad. Wellicht had ik dan mijn carrière beter gepland en was niet terecht gekomen in een beroep waarin ik moet....precies! vooral samenwerken.

Ja, dat klopt

Ja, ook daar leer je iets van, van trekken aan een dood paard. Maar normaal gesproken, als je zo iemand tegen komt, dan kun je dat met je baas bespreken, of met een leraar, of je mag alleen verder. Hier was dat dus niet zo.
En het wás een lapzwans. Maakt niet uit wiens kind het zou kunnen zijn. Het zou ook een kind van mij kunnen zijn die de lapzwans was hoor. Sterker nog, mijn jongste is er nu zelf een, vreselijk aan het puberen en denkt dat alles vanzelf gebeurt. Je mag hopen dat die lapzwansen na een paar jaar goed opdrogen, en dat doen de meesten echt wel.
Ik heb zelf ook tijdens mijn HBO opleiding met zulke mensen te maken gehad, die mochten we uit de groep zetten. Je hoeft niet jouw opdracht te verknallen omdat je moet samen werken met iemand die het compleet verknalt, hoe lief die ander ook is.

Ik haat groepswerk, ook als docent.

Ik vind het idee " Zo kun je alvast leren samenwerken" in theorie prima, maar in de praktijk is dat niet wat er op school gebeurt. Je hebt namelijk geen enkele invloed op wat jouw groepsgenoten wel of niet uitvoeren. Doen zij hun werk niet en zijn ze daar niet op aan te spreken? Punt lager. Ga jij het werk dan maar doen, zodat er tenminste nog iets ingeleverd is? Puntenaftrek omdat je niet hebt gezorgd dat anderen hun werk doen. Maar hoe moet je dat dan doen? Je betaalt hun salaris niet, je geeft geen cijfers, je kunt niks. Als je geluk hebt, grijpt de docent nog in maar ook dat gebeurt lang niet altijd.
Leerlingen die niet van groepswerk houden zijn met mij altijd heel blij, want voor elke opdracht waar een cijfer voor staat geef ik een keuze. Wil je alleen? Prima, dat mag. Betekent wel dat je het werk niet kunt verdelen, maar je hebt ook het gezanik niet. Wil je liever samen? Dat mag ook. Dan ben je ook samen verantwoordelijk en wil ik een logboek zien met wie wat heeft gedaan. Bovendien geef ik voor projecten altijd voldoende tijd in de les, dus als ze in de lessen goed doorwerken kan het gewoon in de les af. En dan kan ik dus bijsturen en helpen.
Huiswerk is wat mij betreft zelfstandig werk, dat de leerling doet om de aangeboden stof verder te verwerken. Hij of zij krijgt er geen cijfer voor, en als hij of zij het niet doet en daardoor in de problemen komt op de toets, heeft niemand er last van behalve de persoon zelf.

hier

hebben we altijd weinig groepswerk gehad gelukkig, maar als het gebeurde, dan was ik maar de klasgenoot. We hebben altijd mooie cijfers gehaald, of in elk geval voldoendes.

Klagen op school heb ik altijd beperkt tot het uiterste minimum. Bijvoorbeeld als ze dreigden met kleuterverlengen, SBO of SO (allemaal meegemaakt). De rest loste ik zelf op. Niet elke leerkracht is even goed, laat staan elke klasgenoot. Een kind opvoeden en opleiden zie ik als een gezamenlijke taak.

AlisonH

Daar kan ik me helrmaal on vinden. Jammer dat u niet mijn zoons docent bent... . Maar hij heeft er uiteindelijk voor gekozen om niets te zeggen en het zelf op te lossen en zijn trots in te slikken. Ze moeten na de presentatie ook een logboekje inleveren, dus ik hoop dat de leerkracht dan ziet hoeveel tijd hij eraan besteed heeft en als hij een lager cijfer krijgt, kan hij altijd nog al het mail-, app- en discordverkeer laten zien, waarin er gevraagd werd of hun deel al af was, of ze toch alsjeblieft het wilden oppakken en zelfs de antwoorden van die twee anderen dat ze hun krantenwijk moesten doen, moesten voetballen enzovoorts. Hij beeft inderdaad geleerd dat hij het liever alleen doet, maar dat je het soms niet voor het kiezen hebt. Hij heeft in ieder geval ruim 200 euro verdiend voor het goede doel en daar is hij trots op.
En iedereen bedankt voor de antwoorden, ik lees nog lekker mee als er nog meer reacties volgen. En Phryne: ik waardeer het zeker dat er ook iemand reageert die aan de andere kant staat. Dat geeft nog weer meer inzicht.

Ik zal het echt wel missen

maar ik snap het echt niet.
Ik werk in een team, en ook daarin ben ik volledig afhankelijk van mijn collega's mbt het werk dat we samen produceren.
En ook hierin tref ik collega's waarmee ik niet samen kan werken of die mi slecht werk afleveren.
Ja, ik kan naar mijn baas stappen, maar dat is net zo tricky en onzeker als naar de docent gaan: het ligt toch echt aan de baas en aan de dynamiek binnen het team wat dat zou kunnen opleveren enz enz.

Je leert als kind op die manier echt wel veel over jezelf en over het leven, juist ook als de samenwerking dramatisch verloopt. Dan leer je _dus_ dat samenwerking soms dramatisch verloopt en leer je wat je daar zelf al dan niet aan kunt en/of wilt doen. Je merkt zo veel beter dan op andere manieren of en in hoeverre je een team player bent, en hoe om te gaan met onwillige of veel te voortvarende anderen.

Dochter hier gaf ook vaak aan dat al het werk op haar neerkwam, maar die vond dat nooit erg.

Samenwerken

Wat ik van samenwerken op het HBO heb geleerd is dat het aantal kartrekkers en harde werkers heel beperkt zijn. En dat het heerlijk werkt als je een project echt samen doet en ineens heel eng is als je kunt vertrouwen op mensen.

Overigens op het mbo hebben we ook een keer een project gehad, met zijn 3en keihard aan gewerkt was super. Maar inderdaad ook weer een groepje harde werkers mochten zelf de groep uitzoeken. Er zat een soort schoolbrede prijs aan vast (meerdere opleidingsrichtingen, niveaus en 3 leerjasren) en we wonnen nog ook.

Leerzaam

Het is wel leerzaam om te leren samen werken. Wel overdrijven sommige docenten doordat ze echt alles in groepjes willen laten doen. Af en toe een groepsproject is prima maar ik zou het als school meer beperken omdat het veel tijd en energie vraagt en het veel lastiger is om te beoordelen of elke leerling afzonderlijk de juiste informatie heeft geleerd.

Bij mijn pleegzoon op school zijn er echt veel projecten waar ze samen aan moeten werken en dat levert vaak frictie en gedoe op. Dat is wel leerzaam maar het houdt ook in dat de kinderen zich veel minder op de inhoud concentreren en meer op elkaar en op het groepsproces. Bij mijn andere kinderen op school is er alleen af en toe een project waar ze samen moeten werken. Soms mogen ze ook kiezen om samen of alleen aan iets te werken.

Dus prima als het af en toe is en dan is het ook niet erg als het gedoe oplevert want dat is ook leerzaam. Echter liever niet te vaak want dan krijgen ze echt een hekel aan samen werken en beïnvloed het ook het leerproces op een negatieve manier.

Kyana

Dat ben ik wel met je eens, dat het binnen proporties moet blijven, qua aantallen
Liever nog zag ik dat er idd af en toe zelf gekozen kan worden voor samen of alleen.

Wat ik dan weer grappig vind is dat hier bijna automatisch er vanuit gegaan wordt dat kartrekkers enzo per definitie positief zijn.
Dat ervaar ik niet zo,in mijn team nu.Althans zeker niet altijd, en ik weet zeker dat een hoop van mijn collega’s er ook zo over denken,
Kartrekkers zijn niet zelden vermoeiend,veeleisend,soms erg egotrippend en op de voorgrond. Als ik alleen maar met kartrekkers zou werken zou ik allang thuiszitten met een vette burn-out haha!
Ik laad erg op als ik samenwerk met een leuk,makkelijk iemand. Maar juist ook de mensen met een negatief imago bijv werkmijdend hebben mi meestal heus ook genoeg in huis om een team te versterken.

Kromme zin

Mijn laatste zin klopt niet: natuurlijk is niet iedereen een aanwinst voor een team. Maar de meeste mensen hebben genoeg te bieden, mits het ook gezien wordt.

Sofia

Ja, maar Sofia. Jij vergelijkt de hele tijd werk met school. Dat is niet hetzelfde. En dat een klasgenoot een supergoede voetballer is en heel goed kan tekenen daar hebben op dat moment de projectgenoten helemaal niks aan.

Als kinderen in 3 havo of zo gedichten moeten analyseren dan kan ik je vertellen dat helemaal niemand dat leuk vindt maar het moet gedaan worden. Mijn zoon was geen kartrekker maar wel heel erg dyslectisch dus een slecht cijfer voor een Nederlands project kon hij er niet bij hebben. Dus 4 jongens en 4 gedichten. Afspraak was dat ze allemaal 1 gedicht zouden uitwerken. Heel stom vonden ze dat. Heel moeilijk ook en zo ijverig zijn de meeste havo jongens niet dus op het laatste moment was het af. Behalve 1 gedicht. Die jongen had niks gedaan. Dus deden de andere jongens zijn gedicht en vroegen ze of hij de PowerPoint wou maken. Deed hij ook niet. Dus ook dat deden ze. Presenteren wou hij ook niet doen. Nou ja, dat zei hij niet. Hij deed gewoon niks en reageerde nergens op. Uiteindelijk allemaal een goed cijfer gekregen.

En de les die ze geleerd hebben was? Nooit meer met die jongen samenwerken. Hoe goed en leuk hij ook was op andere vlakken. Dat zijn helemaal geen leuke of zinvolle lessen. Het is niet leuk voor die andere drie jongens maar ook niet leuk voor de jongen die nu nooit meer gevraagd wordt om iets samen mee te doen.

@Vlinder

het is inderdaad niet leuk voor de jongen die nu nooit meer gevraagd wordt om iets samen mee te doen. Maar ook HIJ heeft er hopelijk wat van geleerd, namelijk dat je je klasgenoten/collega's niet al het werk laat opknappen. En hopelijk ook dit: vertrouwen komt te voet en gaat te paard... Als hij nu in andere groepen regelmatig laat zien dat hij WEL zijn aandeel levert, zullen ze hem er wel weer bij willen hebben.

Bij veel opdrachten van school wordt alleen het eindproduct beoordeeld, bv. de presentatie en de technische inhoud daarvan. Vaak is helemaal niet duidelijk waarom het samenwerken erbij moet voor een opdracht. Als samenwerken ook een te beoordelen onderdeel is van een project, dan moet je daar ook criteria voor hanteren en duidelijk maken HOE je dat gaat beoordelen en moet ook daar dus informatie voor zichtbaar zijn aan docenten. Als samenwerken alleen voor 'de leuk' is, zoals sommige docenten lijken te denken - laat kinderen dan de keus tussen alleen of samen een project doen.

Mijn kinderen doen technasium en voor het vak Onderzoek&Ontwerpen wordt ook de samenwerking beoordeeld. Leerlingen moeten dus ook aangeven, zelf in een persoonlijk verslag, wat was afgesproken binnen hun groep wie wat zou opleveren en in hoeverre ze dat zelf gedaan hebben en in hoeverre de anderen in de groep dat gedaan hebben. En hoe ze dus vervolgens geprobeerd hebben anderen wel hun deel te laten doen. En hoe dat heeft uitgepakt. En welke stappen ze toen hebben genomen etc. Kortom: eerst hebben ze algemene afspraken gemaakt, Pietje deed niets, toen is het door mij 1-op-1 besproken, toen deed Pietje nog steeds niets. Hele groep heeft Pietje gevraagd dit op te pakken - er gebeurde nog steeds niets. Daarna gesprek met een leraar etc. Op die manier is later voor de docent inzichtelijk hoe de samenwerking is verlopen. Daarnaast wordt na afloop de samenwerking ook onderling beoordeeld aan de hand van een aantal criteria.
Inhoudelijk wordt het project door docent en opdrachtgever beoordeeld. Opdrachtgever heeft vaak minder goed zicht op de samenwerking, maar dat geeft dan niet.