Testen of niet?
Onze zoon van 9 (gr 6) is slim, dat wisten we al. Maar steeds vaker horen we van anderen dat het wel erg extreem is wat hij weet en kan. Zelfs een vader van een ander erg slim kind stond met zijn oren te klapperen toen hij onze zoon hoorde en bezig zag. En de huisarts vroeg spontaan naar z'n IQ toen we langs kwamen voor darmproblemen.
Erg leuk natuurlijk, vooral omdat hij het verder gewoon heel goed doet (op school). Aan de andere kant vertoont hij ook wel eens wat rare trekjes: zich afsluiten als iemand tegen hem praat, heel dromerig, ongestructureerd, beetje faalangstig, perfectionistisch, gevoelig, egocentrisch, etc. Maar ja, karaktergewijs is hij kopie van mijzelf, en ik ben ook goed terecht gekomen 
Wij hebben altijd gezegd dat we hem niet laten testen als hij geen problemen heeft, maar misschien zien we zelf de problemen niet zo goed omdat we er zo dicht bovenop zitten. En nadat hij afgelopen weekend heerlijk heeft kunnen freaken met een soulmate, beseffen wij ons dat zijn grootste probleem misschien wel is dat hij niemand heeft waarmee hij zijn kennis en interesse kan delen.
Zouden jullie hem laten testen? Van school uit komt er zeker geen impuls, want het is een redelijk voorbeeldige leerling, en er zijn kinderen met grotere problemen die voor gaan. We zullen het dus zelf moeten organiseren en eventueel betalen (al speelt dat wat ons betreft maar een kleine rol). Mijn grootste twijfelpunt is eigenlijk dat ik niet zo goed weet wat ik met de uitslag zou moeten/kan.
Als we zouden willen testen, waar en hoe beginnen we dan?
Dank, Slimma
Waarom testen
Ik weet niet of je het testen zelf zou moeten betalen, want het is een kostbare grap. Als je een leuke psycholoog treft dan heeft je kind een gezellige en onderhoudende ochtend of middag en aan het eind van de rit hebben jullie inzicht in wat je wel en wat je niet van je kind kunt verwachten. Maar wil er wat uit een test komen, moet je uiteraard beginnen met een vraag. IQ alleen is ook maar een cijfertje, maar je zou de combinatie kunnen maken met zijn sociale gedrag en gedroom. De uitslag is vooral interessant voor de ouders, mijn ervaring is dat scholen niet bijzonder geïnteresseerd zijn, als zij niet direct een probleem hebben.
J.
Nee
Ik herken mijn oudste dochter volledig in je verhaal. Toen er wat problemen waren op school heb ik wel aan testen gedacht. Maar het gaat op dit moment zo goed dat ik geen reden heb om het te doen.
Beetje: if it ain't broken don't (try to) fix it
Hier wel testen
Onze zoon zit in groep 3. Hij doet het heel goed maar niet extreem. Er zijn geen vermoedens van HB.
Maar zoon is ook snel depressief, is niet aanspreekbaar op fouten, wil soms weg van alles, kan zichzelf heel slecht vinden, is sociaal emotioneel erg wijs voor zijn leeftijd, wil graag naar een hogere groep want met die kinderen kan hij tenminste praten.
Onze conclusie is dat we meer willen weten over hoe hij in elkaar zit. Misschien vergissen we ons in zijn intelligentie. Misschien heeft hij emotioneel een bepaalde begeleiding nodig. Van ons of van anderen.
Hij wordt binnenkort getest. Niet alleen op IQ (is wel iets dat we willen weten / zeker willen weten) maar ook op zijn persoonlijkheid. De intake moet nog komen dus we weten nog niet precies wat er precies bekeken gaat worden. Voor ons is belangrijk dat zoon niet lekker in zijn vel zit, hoewel school vindt dat het prima gaat. Ook wij zien vaker een zonnig kind dan een depressief kind. Maar zijn gevoel gaat voor. En dus gaan wij proberen hem te helpen. Dat is de insteek. Afhankelijk van de uitslag gaan we school er wel of niet bij betrekken.
We hebben nog een kind (al op het VO) en achteraf gezien hadden we graag het IQ en beste aanpak al jaren eerder geweten. Vandaar dat we er nu vroeg / op tijd bij zijn.
Voor zover ik nu weet valt dit binnen eerstelijns psycholoog en wordt het grotendeels vergoed door verzekering.
Testen omdat...
..ja, dat is dus een beetje de vraag. Hij zit nu in groep 6, dus áls we iets willen doen, dan het liefst voor het hele middelbareschooltraject gaat beginnen. Nu alles rond school nog in rustig vaarwater zit, en voordat we beslissingen moeten hebben genomen voor de rest van zijn schoolcarriere.
Eigenlijk zitten we dus al vanaf groep 1 met deze vraag, maar school pakt het redelijk goed op, alles gaat z'n gangetje.. waarom zou je dan testen? (de 'wat' vraag laat ik natuurlijk over aan de professional)
Maar toch blijft het een beetje jeuken, alsof we hem te kort doen als we niet proberen hem zo goed mogelijk te begeleiden, kunnen we het hem niet makkelijker maken? En ik weet zeker dat als wij met een bepaalde diagnose komen waarop de school actie kan ondernemen, dat de school dat ook doet.
Linda, dat is mijn motto ook. Alleen is de vraag of hij inderdaad niet beter zou kunnen functioneren, zich lekkerder zou voelen als hij gericht kan werken aan bepaalde knelpunten.
Zelf zou ik het ook fijn vinden om te weten hoe ik hem het beste kan begeleiden in zijn sterke punten. Want die zijn ook heel belangrijk voor hem.
S.
Bianca
Dat klinkt meer als mijn andere zoon, die is inderdaad erg makkelijk down, depressief, faalangstig, overgevoelig, problemen met de juf (onverklaarbaar), bang dat hij niet goed genoeg is, heel vaak huilend naar school, huilen op school en huilen uit school. De zoon uit het eerste berichtje leeft juist veel meer in z'n eigen wereldje.
Hoe heb jij het beginnen-met-testen aangepakt? Moet dat via de HA? (just in case.. hoor )
S.
Ps. ik heb inderdaad ook het gevoel dat ik steken laat liggen als ik hem niet de begeleiding geef die hij nodig zou kunnen hebben. Als hij ver ondergemiddeld zou scoren op school, en daardoor slecht in zijn vel zou zitten... dan zou ik niet eens twijfelen.
Informeer jezelf
Je kunt je kind laten testen door gespecialiseerde bureau's, die bekend zijn in het werken met (zeer) slimme kinderen. Het CBO in Nijmegen is er zo eentje en Slimpuls van Jet Barendregt staat ook goed aangeschreven. Het zijn dure en uitgebreide testdagen, waaruit veel handreikingen komen om er uit te halen wat er in zit bij je kind. School maakt zich er wel érg makkelijk van af, als ik het zo lees.
Tirza
Pas op
dat je denkt...ach het gaat wel goed, zn gangetje, hij komt er goed doorheen...
Er zijn veel hb kinderen die dus op de basisschool niet leren te leren en dus geheel vastlopen op het VO.
Omdat ze dan ineens dingen moeten gaan leren, die ze eerder klakkeloos wisten...dan is het ook niet verwonderlijk, dat slechts 16 procent van de hoogbegaafde mensen in Nederland een universitaire studie afmaakt!!
Hier ook zoon in groep 6
Mijn zoon van 8 (groep 6, wordt in augustus 9) lijkt wel een beetje op jouw zoon, Slimmie. Rustig kind, valt niet op, thuis niet (is middelste van 3) en op school niet. Doet braaf zijn huiswerk, leert zijn toetsen en haalt alles op zijn sloffen.
Hij is op initiatief van school getest eind groep 2 (m.n zijn juf stond er erg achter, school had toevallig nog wat budget.) Daar kwam een dusdanige voorsprong uit dat hij direct naar groep 4 is gezet. De begeleiding op school is verder verwaarloosbaar geweest,ook al bleek al snel dat ie weer voorliep. Verder dan wat Somplex voor rekenen en wat Smartkids spelletjes komen ze helaas niet. Maar ja, kind geeft verder geen problemen (hooguit verbetert ie regelmatig de juf, die kan nl niet spellen). Vanmiddag op mijn initiatief een gesprekje met de IB-er. Deze zit er nu een jaar en ik heb har nog nooit gesproken. Maar ik weet eignelijk ook niet wat ik nu nog moet gaan zeggen.Voel me vaak ook een zeur, het gaat toch allemaal goed? Maar straks zit ie op het VO met 11 jaar en dan moet ik het allemaal nog maar zien. Blijft toch moeilijk, deze kids.
Precies!
"Voel me vaak ook een zeur, het gaat toch allemaal goed?"
Dat is ook wat ik voel... Maar ja, wat als het ook nog béter kan gaan, wat als het wel goed lijkt te gaan terwijl mijn zoon dat zelf niet zo ervaart maar dat niet laat blijken.
Ik vind het moeilijk om hiermee naar de huisarts te gaan. Die is bovendien erg laissez-faire, dus ik wil goed beslagen ten ijs komen als ik er al wat mee wil gaan doen.
Misschien moet ik eerst ook eens met de IB-er om tafel. Die heeft mijn andere zoon 'n jaar in de klas gehad, kent deze zoon ook, we kunnen goed door één deur.
S.
Zelf de regie houden
Je moet de vraagstelling juist niet overlaten aan een "deskundige". Je laat de slager toch ook niet bepalen wat jij koopt. Lever je niet uit aan één of ander gelikt bureau, maar stel je assertief op. Wees kritisch en vraag ook bij verschillende bureau's wat hun tarieven zijn. Een mooi gelikt kantoor met een receptioniste en secretaresse moet ook betaald en de duurste is niet op voorhand de beste. En ook een vaag onderbuikgevoel dat er op dit of dat gebied iets niet klopt is een vraagstelling.
Mijn zoon hebben we laten testen door een psychologe orthopedagoge die jarenlang bij de onderwijsbegeleidingsdienst had gewerkt. Ik vond het belangrijk dat degene die testte een brede kijk op kinderen had en niet gespecialiseerd was in één soort bevinding. In het geval van mijn oudste kwamen er meerdere dingen uit die belangrijk en bepalend waren. Was er maar naar één ding gezocht, dan hadden we niet het hele plaatje gekregen. Ik vond het ook belangrijk dat het iemand was die gewoon heel veel plezier en interesse in kinderen had en snel hun vertrouwen kon winnen en geen "deskundoloog".
Wat de timing betreft is het denk ik beter (als je iets te kiezen hebt natuurlijk) om niet te testen op het moment dat er grote problemen zijn omdat er dan een beeld komt van je kind in een soort evenwicht. Wij hebben gewacht met het testen van onze tweede zoon, omdat hij op een goed moment weigerde om ook nog maar ergens aan mee te werken, omdat hij het idee had dat hij toch niks kon. Wij zijn toen eerst heel hard aan zijn zelfbeeld gaan werken. Het is nu ruim 3 jaar verder. Hij is evenwichtig en zit goed in zijn vel en we laten hem waarschijnlijk in het najaar testen (ook groep 6) bij dezelfde psychologe waar de oudste getest is.
Miranda d
Hier al twee kinderen op het VO. Jouw zinnetje over het verbeteren van de juf pakte me. Dat gebeurde hier ook. En ja, er was somplex en een plusgroep en ze deden echt hun best wel.... maar... er blijken achteraf best veel dingen die veel beter behandeld hadden kunnen worden. Inhoudsmaten bijvoorbeeld zijn kort langs gekomen en er zijn voldoendes voor gehaald maar echt onthouden... nou nee. (Nu kost het niet veel moeite om het alsnog te leren, maar stom is het wel). Van mij hadden ze ook meer nederlands mogen krijgen; woordenschat, spreekwoorden en gezegden. Ze redden het prima op het VO, maar er zit zoveel meer in en de tijd op school kon zoveel nuttiger besteed worden dan met knutselen en koffie halen....
Juf en spellen (o.t.)
Jolijt, schreef de juf van jouw kids ook "koningkrijk", "Noord-Braband", "Drente" en "dat betekend" in het spellingshuiswerk...?
Van haar heb ik niet een echt een hoge pet op dus.
De IB-er bleek ziek toen ik net op school was, fijn dat ze dat even aan je melden als je een afspraak hebt (niet dus 
).
School en ik, geen goede combi op dit moment.
Ook jolijt
Jolijt: "ze deden echt hun best wel.... maar... er blijken achteraf best veel dingen die veel beter behandeld hadden kunnen worden."
Helemaal mee eens. Hier een dochter die in groep 8 zit en al 4 jaar aan het verbreden en aan het verdiepen is. Veel zelfstandig gewerkt, waardoor ze wel wat kennis mist, met name de details op het rekengebied. Gelukkig is haar huidige leerkracht dat ook opgevallen en deze zit haar dan ook flink achter de broek en binnen 2 weken had ze de details bijgespijkerd. En ze is inderdaad ook wel bezig, maar of het altijd zo goed is geweest? Ze heeft bijvoorbeeld veel zelfstandige werkstukken gemaakt en dat begint haar te vervelen. Op het VO zal zij er veel moeten maken en ik ben bang dat het haar dan niet meer kan boeien. En wat jij ook zegt: waarom geen spreekwoorden leren? Ontleden?
Je bent afhankelijk van de inzet van de leerkracht ondanks protocollen gemaakt door de school, helaas.
Dochter is nu helemaal klaar met de basischool, het interesseert haar allemaal niet zoveel meer, haar motivatie is laag en ze kijkt daarom dan ook enorm uit naar de middelbare school. Ze heeft een pittige school gekozen, ze kan niet wachten tot het nieuwe schooljaar, helaas voor haar valt de vakantie laat. Ik hoop dat het haar daar niet te veel zal tegenvallen.
Aanpak
Ik heb eerst een praktijk gezocht (onder andere via tips bij ool) met kinderpsychologen.
Daarna heb ik de huisarts gebeld met het verhaal. Dat heeft een verwijzing opgeleverd (dit ivm met de verzekering. Zonder verwijzing kun je er ook heen maar dan loop je het risicodat het niet vergoed wordt door je verzekering. Als je verzekering sowieso geen vergoeding geeft, dan heb je de huisarts niet nodig.
Huisarts begon wel over de plaatselijke psycholoog maar ik heb aangegeven dat ik al een praktijk op het oog had. Dit vond de huisarts prima.
Een verwijzing is tenslotte niet naar een bepaalde praktijk maar naar een 'soort' specialist.
Mijn verhaal
onze zoon doet het ook erg goed op school. doordat er wat problemen thuis zijn zijn wij naar een psygoloog doorverwezen. net wat je schrijft.. faalangstig, dromerig, ik kan niks, onzeker, enz... de psygoloog heeft het ook over een inteligentie test gehad. morgen moeten mijn man en ik samen naar de psygoloog toe. als ze hem willen testen gaan we dat zeker doen. misschien komen daar de problemen wel vandaan. en kunnen ze hem daarmee begeleiden. ik zou het in iedergeval wel doen. kan toch geen kwaad?
Miranda d
Oei... dat zijn wel blunders zeg! Hier waren het vaak d/t fouten (ook in het rapport). Toen ik daar een opmerking over maakte was juf 'dyslectisch'... nou ja, dat kan, maar laat het dan door iemand nakijken. Ben je echt dyslectisch en daarbij onverschillig dan moet je maar geen juf worden.
Een voorbeeld van hier: "wilt u er zorg voor dragen dat de kinderen op tijd zijn, het is dan rustiger in de klas en de kinderen hebben er baad bij"
Dit briefje hing op de deur van de klas. Ik heb de 'd' met een marker geel gemaakt en er een vraagteken bij gezet.
Was ik juf geweest had ik met het schaamrood op de kaken het briefje vervangen door een exemplaar zonder spelfouten... de boodschap was nl wel belangrijk, maar binnen een halve dag was de brief geheel verdwenen...
Een van de kinderen zat vanwege de cito een keer bij een andere juf. Hij vroeg juf of een woord met een t of d geschreven moest worden; antwoord van de juf: " vraag dat maar aan juf X, ik ben er niet zo goed in"
Fouten maken kan iedereen, eroverheen lezen ook... maar als je een blunder maakt verbeter hem dan en als je iets niet (zeker) weet en er komt een vraag over, zoek het dan op (en leer je leerling ook waar hij het juiste antwoord kan vinden).
Bikkel
Bij de oudste viel het eerste jaar VO tegen; veel leraren begonnen heel voorzichtig en er was weinig huiswerk (lees: weinig huiswerk over om nog thuis te doen, alles was in de klas al af). Inmiddels zit ze in de 3e en gaat alles wel naar wens; veel leraren geven extra werk en ze kan meedoen aan de webklassen van de universiteiten (is leuk om alvast eens te kijken!)
Wat een pech, dan net de late vakantie.... maar misschien zijn de boeken wel vroeg, dat is ook al leuk!
Jolijt
Precies Jolijt, dat is ook mijn reactie. Ik heb juf een paar keer gewezen op haar spelfouten inhet huiswerk, maar ze reageerde daar altijd heel kribbig op ("weet ik al hoor, en de kinderen ook") maar als ik dit navroeg bij mijn zoon zei hij dat ze er niks over had gezegd in de klas.
Ook ernstig vind ik dat ze de kinderen laatst heeft wijsgemaakt dat Picasso een Nederlandse schilder is..
Jolijt
Dank je voor je reactie. Goed te horen dat het bij je dochter nu lekker loopt. Dat biedt hoop voor onze dochter!
