Tweeling bij elkaar in de klas?

Uit eigen ervaring

Ik ben een tweeling en wij zaten bij elkaar in de klas. Dat kwam erop neer dat mijn tweelingzus het kattenkwaad bedacht dat we samen uitvoerde, terwijl ik ons maakwerk deed. Zo hadden we het samen druk en gezellig en vulden we elkaar naadloos aan.
Maar in de 2e klas (nu groep 4) viel mijn zus door de mand. Ze had helemaal niks geleerd.
Een ander probleem is dat tweelingen voortdurend met elkaar vergeleken worden. Zus werd dommer ingeschat omdat ik meer kon. Wat ik kon zou zij ook moeten kunnen, want we zijn toch 'hetzelfde'? Dat ook tweelingen onderling net zo van elkaar kunnen verschillen als echte mensen, gaat nog wel eens verloren.
Overigens gaat dat vergelijken niet alleen op voor tweelingen. Ook met broers en zussen gebeurt dat. Mijn kinderen belandden tegen mijn wil (en tegen de aanvankelijke belofte van school) toch bij elkaar in de klas. Zo werd mijn dochter het dommerdje omdat haar broer zoveel meer kon en mijn zoon het secreet omdat dochter zo poeslief was.
Allemaal oordelen die niet kloppen.
Zo hoeft het niet te gaan, maar de kans erop is reëel. Ik zou een tweeling (of broers en zussen) daarom niet bij elkaar in de klas zetten. Ik zou misschien zelfs voor ieder een andere school kiezen.
Tegelijkertijd blijft dat natuurlijk wel een keuze tussen mogelijkheden, voor- en nadelen. Als alletwee apart zo ingewikkeld te organiseren wordt dat dat weer nadelen oplevert, dan is samen misschien toch beter.
Maar wel blijven opletten!
Groet,
Miriam Lavell

Hier ook

Wij waren met onze jongens de eerste ouders met een tweeling op een heel jonge school. Er was dus nog geen beleid voor gemaakt (later wel). We hebben uitgebreid gesproken over mogelijkheden en onze voorkeur. Wij wilden ze het liefst in verschillende klassen hebben, om de redenen die Miriam ook al aangeeft.
Er was echter 1 instroomgroep (ze werden 4 in febr.) waardoor ze dus samen in 1 groep begonnen. Afspraak was dat ze na de zomervakantie in 2 verschillende groepen geplaatst zouden worden.
In de instroomgroep liep juf al meteen tegen het feit aan dat ze ze niet uit elkaar kon houden, dus ook niet kon volgen in hun ontwikkeling, ze wist nl. bijna nooit wie ze voor zich zag. Om die reden trokken we de ene zoon altijd donkere truien/shirt aan, de andere in wat fellere kleuren. Toen ontdekte zij dat ze echt met twee verschillende knaapjes te maken had
De een afwachtend/volgend, de ander bijdehand en leidend.
Dit zagen we thuis ook terug, de leidende zoon deed altijd verslag van de schooldagen, de volgende vond het prima zo.
Na de zomer zagen we onze volgende zoon tot bloei komen. Hij maakte eigen vrienden, bleek ook uitstekend te kunnen vertellen over hoe het op school was gegaan, werd een stuk zelfverzekerder doordat hij niet meer als vanzelf op broerlief kon steunen.
Soms gingen ze bij elkaar eten tussen de middag (continuerooster), de docenten vonden dat prima.
Het is ons erg goed bevallen, zo uit elkaar. Ze hadden hun eigen vriendjes, gezamelijke vriendjes, eigen feestjes, etc. en kwamen elk volledig tot hun recht.

Oh ja

Wat ik nog wilde toevoegen. In de kleutertijd zat oudste broer in de ene kleuterklas en de drieling in de andere. Denk omdat 3 zo lastig te verdelen is over 2 groepen Zo bleef het "eerlijk."

Niet te druk maken

Ik ken een tweeling waarvan de moeder (bijna dwangmatig) ze niet als tweeling behandelde. Nooit hetzelfde haar, nooit dezelfde kleren, verschillende scholen, etc. Toen de meiden 18 waren, kozen ze dezelfde studie, en deden voortaan alles alleen nog maar samen en hetzelfde. Ze zijn nu dertigers en nog zie je de een zelden zonder de (identieke) andere.
Mijn tweeling begon samen, door omstandigheden langere periode uit elkaar op de basisschool, en nu weer samen op het VO. Dat is echt prettig voor ze. Toch hebben ze altijd zowel eigen vriendinnen als apart vriendinnen. En met de vriendinnen samen, gaan ze regelmatig toch iets aparts doen. Dus eentje gaat logeren, of eentje met een vriendin naar een musical.
Ik zou geen moeite doen ze per se in een klas te plaatsen, maar ik zou ook geen moeite doen om ze per se uit elkaar te plaatsen.
Ik denk dat hoe je met hun tweeling-zijn thuis omgaat, heel bepalend is voor hoe ze zich in de buitenwereld redden. Benader je ze altijd als de tweeling, of overwegend als individuen? Dat is belangrijker dan die paar uurtjes op school. En als je ze thuis weerbaar maakt, kunnen ze ook wel overweg met dat eeuwige vergelijk. Trouwens, dat zullen ze vanaf baby af aan gewend zijn.

Nou marisie

ik heb ervaring, zowel apart als bij elkaar

Mijn j/m tweeling zit nu in groep 3 weer bij elkaar. Wij hebben besloten om ze in de kleutergroepen apart te laten zitten. Dat kon omdat er 2 groepen ware, maar dit jaar dus maar 1 groep 3. Ze zitten nu bij elkaar en het gaat heel goed. Ze moeten weleens om de beurt wat vertellen en dat moeten wij in goede banen leiden. Maar ze hebben wel hun eigen vriendjes gemaakt in groep 1 en 2 natuurlijk. j/m tweeling is ook wel makkelijker denk ik.

Apart - samen - nu weer apart

Hallo Mariska,

Mijn meidentweeling is inmiddels 10 jaar en hebben de eerste 2 jaar op de kleuterschool in aparte groepen gezeten. Wijzelf vonden dat prettig en onze meiden hadden er geen probleem mee. Vanaf groep 3 moesten ze echter noodgedwongen weer bij elkaar in de klas omdat hiervan maar 1 klas was. De juffen en meester garandeerden ons dat ze er op toe zouden zien dat ze zich goed individueel zouden ontwikkelen. Gelukkig waren ze al gewendt zonder elkaar en met elkaar bleek ook geen probleem. Ze gingen ieder hun weg, soms met maar vaak ook zonder elkaar. Hun tweeling-zijn werd zeker niet als storend ervaren. Helaas bleek er in groep 5 dat mijn ene dochter toch nadelige gevolgen heeft overgehouden van haar vroeggeboorte en moest ze naar een cluster 3 school. Nu in groep 6 zijn ze dus weer gescheiden wat even moeilijk was voor mijn dochter die naar de andere school moest maar die inmiddels gelukkig helemaal daar thuis is en voor de ander ging allen gewoon door. Ze zeiden slechts: we zien elkaar toch weer als we uit school komen. Ook speelt mijn ene dochter nog steeds met de kinderen uit haar "oude" klas. Haar zus onderhoudt mede voor haar de contacten. Ik heb inmiddels geleerd dat kinderen heel flexibel zijn. Ik heb wel gemerkt dat in de periodes dat ze "gescheiden" waren ze meer op zichzelf waren aangewezen en daardoor dus meer "groeiden". Ook al doen ze het niet bewust mijn dochters vullen elkaar vaak aan, mocht een van hen daar behoefte aan hebben. Het is echter niet zo dat ze niet zonder elkaar kunnen functioneren. Ik wens je veel sterkt met je beslissing. Laat je het hier nog een keer weten op OOL. Een goede groet, Nancy

Alsjeblieft..................

uit elkaar!
Zelf ben ik er een van een tweeling en per ongeluk hebben we wel eens bij elkaar gezeten; nou dat is echt niet leuk.

\En je hoort heel vaak dat er bepaalde gedragspatronen ontstaan waarbij ze elkaar belemmeren in de ontwikkeling. Bijv. iets niet ontwikkelen omdat de ander het voor ze doet. Nee, haal ze lekker uit elkAAR!!

Samen geen probleem

Mijn inmiddels volwassen tweeling (j/m) heeft altijd bij elkaar in de klas gezeten. Dat was niet echt een bewuste keuze van mij maar min of meer gedwongen omdat ze altijd op kleine scholen hebben gezeten met geen parallel klassen. Toen ze naar de middelbare school gingen hebben ze zelf verzocht om bij elkaar in de klas te mogen komen. Dat was ook geen punt. Pas de laatste jaren van de middelbare school waren er bepaalde lessen die ze niet samen hadden vanwege een iets ander vakkenpakket.

Zover ik weet hebben ze hier nooit problemen mee gehad. Ze vonden het juist altijd wel gezellig. Meestal zaten ze niet bij elkaar maar juist bij andere kinderen en soms zochten ze elkaar juist ook wel weer op.

Ik denk dat het bij eeneiige tweeling wel anders kan zijn omdat mensen ze vlugger door elkaar halen en meer zullen vergelijken. Omdat mijn tweeling een jongen en een meisje zijn speelde die verwarring nooit.

Echte nadelen kan ik me niet meer voor de geest halen. Ze hadden altijd allebei genoeg te vertellen aan het eind van de schooldag. Vergeleken worden met elkaar door de andere kinderen kwam wel voor soms maar ik denk dat omdat ze een jongen en meisje zijn dat wel meeviel.

Ik weet eigenlijk niet waar ik voor had gekozen als ik had kunnen kiezen. Met de kennis van nu zeg ik bij elkaar zetten maar dat is achteraf gepraat. Je weet van te voren toch niet welke kant het op zal gaan.

Maylise

Wel samen

Nu ben ik misschien een heel gemiddelde helft van een tweeling maar bij ons is het allemaal zonder problemen verlopen. Nooit samen kattekwaad uitgehaald, nooit als 1 persoon behandeld en voor een deel dezelfde vriendinnen maar ook eigen vriendinnen in de klas. Wij hebben het ontzettend leuk gevonden deze tijd op dezelfde manier te beleven en nu ook gezamenlijke herinneringen aan te hebben. Dat is immers zo leuk aan het tweeling zijn! Vergelijken gebeurt toch wel. Is het niet in de klas dan wel daarbuiten. Jij bnet slimmer/dommer/knapper/dikker/aardiger blablabla dan de ander. Nu ik dertig ben hoor ik dat nog steeds...

Zelf tweeling

Mijn tweelingzus en ik hebben op de basisschool altijd bij elkaar in de klas gezeten. Pas op de middelbare school kregen we de mogelijkheid om in andere klassen te komen. En dat was goed, erg goed!
We hadden geen problemen hoor op de basisschool. Gezamenlijke, vriendinnetjes, maar ook eigen vriendinnetjes, de leraren konden ons redelijk uit elkaar houden, we hadden vreselijk veel lol met elkaar etc. Niets mis mee dus, zou je zeggen.
Maar toch zou ik (als ik een tweeling zou hebben én er dubbele klassen zijn) mijn kinderen uit elkaar houden. Je geeft je kinderen gewoon een eerlijker kans. Onderschat niet dat tweelingbroers en -zussen door de omgeving (leraren, klasgenootjes) ALTIJD met elkaar worden vergeleken. En vaak helemaal niet bewust hoor, en al helemaal niet met slechte bedoeling, maar het gebeurt gewoon. Continu, de hele dag door. Cijfers op proefwerken, rapporten, sportprestaties, uitnodigingen voor feestjes, speelafspraakjes etc. etc. De omgeving is nu eenmaal niet alleen in jou geïnteresseerd, maar kijkt met een schuine blik ook naar broer of zus.
(ik betrap mij er op dat ik hetzelfde doe hoor; mijn oudste zat bij een drieling in de klas, en als ik dan van een hen de cito-eindscore hoor, ben direct nieuwsgierig naar de uitslagen van de andere twee)
Ik denk dat het voor de meeste kinderen echt prettiger is als ze als individu worden gezien, en niet als helft van een tweeling. Pas in de brugklas werd ik gewoon een individu, en was ik niet meer 'tweelingzus van'.

Twinfo

Heb je de Twinfo ? Daarin staat toevallig in de laatste uitgave een onderzoek over wel of niet een tweeling uit elkaar halen als ze naar de basisschool gaan.
Het blijkt op termijn (ik geloof vanaf groep 4) niets uit te maken of ze nu met elkaar in de klas zaten of niet.
En nu naar mijn keuze. Ik haal ze uit elkaar. Ze hangen namelijk ontzettend veel aan elkaar, misschien iets teveel. Ze spelen ook op de PSZ en op het KDV uitsluitend met elkaar en een nichtje wat 3 maanden ouder is, valt er altijd buiten als ze met z'n 3-en zijn. Ze "moeten" van mij dus even leren om met anderen om te gaan.
Inderdaad wel lastiger, 2 kinderen de klas in brengen in verschillende klassen (bij wie blijf je even hangen), ouderavonden, ouder"verplichtingen", klassikale activiteiten en noem maar op. Daar moet ik maar even doorheen bijten dan.
Jakiro

Zelf geen 2ling

Maar bij mijn zoon in de klas zaten vorig jaar 4 paar tweelingen. Dit jaar zijn het er 3 omdat er een van een paar twwelingen een jaartje bij de juf bleef. Hier dus geen parallel klassen of andere mogelijkheden. De kinderen komen na de kleuterklassen weer bij elkaar in de klas. Zoonlief heeft zelf wel moeite met 2 van de tweelingen want hij houdt ze echt niet uit elkaar, een juf waarschijnlijk ook niet. Hoe dat verder gaat qua ontwikkeling weet ik dus niet.

J/m tweeling wel anders

Een j/m tweeling hou je sowieso makkelijker uit elkaar dan een tweeling met kinderen van hetzelfde geslacht en ze zullen ook makkelijker eigen vriendjes zoeken (want dat neigt meestal toch naar het eigen geslacht).
[Al moet ik zeggen dat er bij ons op school een j/m tweeling (Jan en Truus) waarvan ik de vader op het schoolplein hoorde zeggen: "Wil jij bij Pietje spelen Jan? Maar met wie moet Truus dan spelen vanmiddag?"].
Maar wat wilde ik zeggen: bij mijn zoontje in de klas (nu groep 3) zit een tweeling, vermoedelijk een-eiig, en die worden door iedereen (buitenaf) als eenheid gezien. Dus niet Jan en Piet, maar Jan-en-Piet. Zoon vraagt dan ook of hij met Jan-en-Piet mag spelen. Kinderen hebben overigens wel een duidelijk verschillend karakter, maar spelen nog overwegend samen ergens of nodigen samen vriendjes uit.
Andere tweelingmoeder heeft ze in groep 1 samen gehad, toen in groep 2 uit elkaar (omdat ze teveel als eenheid werden gezien), toen in groep 3 weer samen, en toen de tweede maal groep 3 weer gesplitst.
Maar met een j/m tweeling die niet teveel aan elkaar hangt, zou ik ze denk ik juist het voordeel van tweeling zijn geven en ze de eerste spannende periode steun aan elkaar geven.
Jesse

Zou niet doen

om dezelfde reden zou ik niet willen dat 2 beste vriendinnetjes vanaf kdv bij elkaar in een klas komen. Vriendin heeft dit wel gedaan en heeft spijt. De twee meiden hangen enorm aan elkaar en het patroontje tussen de 2 (een wat volgender, dan de ander) blijft gewoon in stand.
Om dezelfde reden zou ik een 2 ling ook uit elkaar halen...

Jouw gevoel is goed.

Hallo Mariska,

Je kunt nog zoveel ervaringen horen, het zegt gewoon niet zoveel over jullie tweeling, jijzelf denkt dat ze best in een klas kunnen met elkaar, maar omdat je vaak hoort dat tweelingen apart 'moeten' ga je twijfelen. Een ander weet altijd wel 'hoe het moet' als het om tweelingen gaat, nou ik niet hoor. Mijn tweeling heb ik wel in aparte klassen laten zetten, ze hebben de eerste maanden in dezelfde klas gezeten, toen ging die klas splitsen. Dat heeft voor 1 van de twee niet goed uitgepakt, ik dacht nog: kwestie van wennen, doorzetten maar, dit doorzetten heeft 4 jaar geduurd. Heeft veel ellende gebracht. De kinderen zijn inmiddels 10, maar als ik terug kijk had ik toch anders beslist en had ik ze zeker in de kleuterklas mooi samen gelaten.
Onze jongens lijken in niks op elkaar, mensen weten vaak ook niet dat ze tweeling zijn. Ik heb altijd mijn best gedaan om ze te laten ontwikkelen al individu, in alle fronten 'zoals het hoort', apart van elkaar op clubjes, logeren, kleding, speelgoed (nooit iets identieks gegeven) kapsels en wat al niet meer, je zou bijna vergeten dat een tweeling ook gewoon tweeling mag zijn en dat dat niet altijd betekent dat ze daar wat aan overhouden ofzo.
Succes met jullie beslissing, ook als je beslist hebt zul je vast nog wel eens twijfelen, maar volg je gevoel.

Met jow eens

Ook wij hebben een tweeling , jongens, die in niks op elkaar lijken. Andere haarkleur, andere kleur ogen, andere vorm handen tot zelfs een net iets andere loop vd ruggegraat. Zij hebben soms wel bij elkaar in de klas gezeten omdat er maar 1 klas was of niet omdat er 1 was blijven zitten. Af en toe is het vechten onderling, en andere momenten sliepen ze bij elkaar in bed ( nu niet meer , dat doe je niet als 16 jarige). Misschien was meer stimulans voor de ene om eigen vrienden te maken en activiteiten te ontwikkelen beter geweest ( nog meer dan we al gedaan hebben) maar zelfs nu nog zie ik dat hij, nu ze weer opnieuw bij elkaar in een klas zitten het sociaal beter veel beter doet. Hij gaat nu meer met vrienden om ( ook zonder broer) dan toen hij alleen in een klas zat.
Dat tweelingen vergeleken worden met elkaar vind ik maar een half-argument. Ook gewone broers/ zussen worden met elkaar vergeleken, alleen zit er dan meestal ieg een jaar tussen.

Zelf tweeling

Ik ben er zelf een van een tweeling. Als ik zelf een tweeling had gekregen (helaas, ik had het graag gewild) had ik ze zeker in aparte klassen laten zetten. Ik ben er van overtuigd dat dat mijn sociale vaardigheden ten goede was gekomen.
De reden daarvoor is dat ik, toen ik klein was, geen noodzaak zag tot het sluiten van vriendschappen, ik had inmmers mijn zus al. We waren altijd samen en hadden altijd dezelfde vriendinnetjes waar we ook tegelijkertijd mee afspraken en gingen naar dezelfde feestjes enzovoorts. Tot op de dag van vandaag vind ik het moeilijk om contacten te leggen en ben nog terughoudend in gezelschappen. Als ik mijn zus bij me heb voel ik me vaak een completer mens. Soms is het net of ik een ledemaat mis als ze niet bij me is. Ik denk dat het mijn sociale vaardigheden ten goed was gekomen als ik niet altijd bij mijn zus in de klas had gezeten. We zijn trouwens niet eens eeneiig.

Hier

Hier een j/m tweeling die inmiddels ingroep 7 zitten. Ze lijken zowel uiterlijk als innerlijk weinig op elkaar. Ze zitten bij elkaar, hebben dat ook altijd bij elkaar, er is op hun school ook geen mogelijkheid om apart te zitten. Het gaat heel goed, ze hebben hun eigen vrienden maar ook gemeenschappelijke. Ze doen hun eigen dingen zonder of met elkaar. Ze worden ook niet met elkaar vergeleken, niet door docent en niet door ons. Het zijn hele verschillende kinderen. Zoon zoekt wel wat vaker steun bij dochter als hij bijvoorbeeld gevallen is en dat vind ik eigenlijk wel een lief en prettig idee.
Maar ik denk dat het met een j/m tweeling anders is dan bij een m/m en j/j tweeling en vooral bij eeneiige tweelingen. Vooral als die laatse categorie hetzelfde gekleed is, dan moet je natuurlijk niet verbaasd zijn als ze met elkaar vergeleken worden.

Zelf tweeling

Hoi

wij hebben tot en met groep 4 bij elkaar in de klas gezeten, daarna zo veel mogelijk apart. Ze maakten combinatieklassen 4-5 en 5-6

Ik vond het geweldig om eerst samen in de klas te zitten, het naar school gaan was zo veilig omdat we samen waren. Dat kan ik me nog zo goed herinneren, ik weet niet veel meer van de kleutertijd maar wel dat ik het altijd veilig vond om samen te zijn.
Later was het goed dat we apart zaten, zodat we ons individueel sociaal moesten ontwikkelen, maar als ik je een advies mag geven: eerst samen, later apart.

ELske (helft 1 eiige tweeling)

Succes met je keuze!

en wees niet bang om die nog bij te stellen later...tot 3 jaar was ik overtuigd van bij elkaar, toen ging ik twijfelen....Toen het kdv vervolgens aangaf dat zoon erg aan zijn zus hing terwijl hij aan de andere kant heel overheersend was, heb ik toch de beslissing genomen, uit elkaar....Vervolgens kon dat weer niet op de school van de keuze, maar later toch weer wel...handig he?

Http://www.nvom.nl/

Ken je de vereniging voor ouders van meerlingen? Mijn vriendin heeft, op advies van de NVOM, er juist voor gekozen om haar een-eiige tweeling in dezelfde klas te laten plaatsen. Gaat heel goed.

Zie http://www.nvom.nl/

Juulia