Uitnodigingen partijtje niet in de klas

Buiten school

voor uitnodigingen weet ik niet zeker of onze school een 'statement' heeft gemaakt, maar voor de tegenwoordig ook bij kinderen zéér populaire kerstkaarten heeft de school verzochte deze buiten school om uit te delen.
Natuurlijk moeten kinderen om leren gaan met teleurstellingen, maar júist de kinderen die géén uitnodiging krijgen zijn vaak degenen die vaker overgeslagen worden, dus waarom die er met de neus nog eens extra op te drukkken?!
Eigenlijk geen moeite om met kindlief de uitnodigingen aan huis rond te brengen (is juist extra leuk!!).
Jesse

Schoolgids

Hier staat het zelfs in de schoolgids: een vriendelijk verzoek om uitnodigingen niet in de klas uit te delen.
En terecht. Natuurlijk horen kinderen toch wel dat er een feestje is (geweest).
Denk je gewoon in: jij geeft een feest en nodigt enkele collega's uit (de anderen niet). Geef jij die uitnodiging (schriftelijk of mondeling) dan waar iedereen bij is?

Hier ook

maar ik weet het niet zeker. Ik was toch al van plan het na schooltijd te doen, wel zo sociaal. Hier werd 1 uitnodiging per post verstuurd en 1 in de brievenbus gedaan. Ik denk dat wij dat ook zo gaan doen, even met de fiets een rondje fietsen en in de brievenbus.

Bij ons

mag het wel op school uitgedeeld worden. Heb er eigenlijk nog nooit zo over nagedacht.

Hier ook

gewoon in de klas, niks over gehoord....denk dat je kinderen best uitleg daarover kan geven.....In mijn optiek stappen kinderen vaak veel makkelijker over een teleurstelling heen dan wij als volwassenen.....toen onze dochter haar feestje tegelijk met een ander kindje gaf, en zij beiden veel overlap van kinderen hadden, nodigde zij net zo makkelijk anderen uit.....uiteindelijk moesten we door omstandigheden het feestje toch verzetten en konden de kindjes die in 1e instantie uitgenodigd waren op 1 na toch allemaal komen.....maar het heeft geen drama's opgeleverd in 1e instantie

hadden de andere kinderen nog geen kaartje gegeven, de verandering kwam daarvoor, het ging er meer om dat dochter niet lang teleurgesteld was dat die kindjes niet konden, ze verzon al vrij snel anderen.....Ik vind het vergelijk met volwassenen niet helemaal kloppen, zoals ik al zei, kinderen zijn vaak flexibeler.....kijk, als het aan dochter en dat andere kindje had gelegen, was de hele klas gekomen, bij allebei....als moeder dan de schone taak om uit te leggen dat dat niet kan.....en zo dus ook voor de kinderen die helaas niet uitgenodigd worden....je kan nu eenmaal niet iedereen uitnodigen....ik heb niet aan dochter gemerkt dat zij teleurgesteld was dat zij niet bij het klasgenootje mocht komen, terwijl dus al haar "vriendjes en vriendinnetjes" daar wel heen gingen....het was nu eenmaal zo, je kan niet iedereen uitnodigen.....ik vind het soms wel een beetje te spannend gemaakt worden door de volwassenen, over dat uitdelen, als je het goed uitlegt aan kinderen, begrijpen ze dat echt wel....

En ja, ook op het werk zou ik in de kantine alleen die collega's vragen waar ik echt wat mee heb, sterker nog, toen ik ging trouwen heb ik ook niet alle collega's uitgenodigd.....alleen die waar ik al jaren mee samenwerkte, en niet de collega's waar we nog maar net 2 maandjes mee werkten.....

Tsja...

ik vind dat er wel erg makkelijk wordt gedaan over "er moet door moeder dan maar uitleg worden gegeven en niet iedereen kan uitgenodigd worden". Tuurlijk, niet iedereen kan uitgenodigt worden en als je eens een keer niet wordt uitgenodigd dan is dat helemaal niet erg.
Mijn dochter is echter vorig jar op niet een partijtje uitgenodigd en zag wel iedere keer de uitnodigingskaartjes langskomen. Dan kan ik nog zo vaak uitleggen wat in andere draadjes wordt beschreven, maar op een gegeven moment is dochter dan toch erg verdrietig als de 25ste uitnodiging langs haar neus voorbij gaat.
Nasha, ik heb het idee door jouw berichtje dat jouw dochter wel regelmatig wordt uitgenodigd. (sorry, als ik dat verkeerd zie hoor) Als ze dan eens een keer niet uitgenodigd wordt, is daar redelijk makkelijk overheen te stappen door de nodige uitleg. Dit gaat echter niet op als een kind nooit wordt uitgenodigd.
Ik ben er dus grote voorstander van om de kaartjes niet in de klas te laten uitdelen.
groetjes, Sonja

Nee hoor

integendeel....ze heeft slechts 2 kinderfeestjes meegemaakt (zit nu ruim een jaar op school)....haar tweelingbroer nog niet 1.....mijn oudste zoon van 10 is al in geen tig jaar meer voor een feestje uitgenodigd......toch liggen ze niet huilend in hun bedje, als je maar eerlijk naar je kinderen bent....Je kan nu eenmaal niet de hele klas uitnodigen, ook al zou je dat graag willen....en ik heb ook echt niet met huilende kinderen gezeten als er kaartjes aan hun neus voorbij gingen.....ik denk echt dat de manier waarop je daar als ouder mee omgaat, veel verschil maakt....

Overigens, er wordt hier nu gesuggereerd dat er wekelijks uitnodigingen uitgedeeld worden, maar dat lijkt me wat overdreven, weinig klassen hebben zoveel kinderen, en die zijn ook echt niet zo verspreid jarig.....

Ook op school

hier worden ze ook gewoon in de klas uitgedeeld en dat is geen probleem. Ik vind het zo hypocriet om daar geheimzinning over te gaan doen. De hele godganse dag wordt er over feestjes gepraat en is het een thema bij kleuters (anders mag je niet op mijn feestje komen, bleh, dat soort teksten). Zoon is vorig jaar op 2 feestjes uitgenodigd, dit jaar waarsch ook zoiets gezien zijn niet zo uitgebreide vriendenkring Hij heeft het er verder nooit over.
Ik zou het raar vinden als kinderen uitgenodigd worden door kinderen waar ze niks mee hebben. Zoon komt dus alleen op die 2 feestjes van 2 vriendjes. Hij heeft zelf 5 kindjes uitgenodigd en is door die andere 3 niet terug uitgenodigd. Ook geen probleem.
Missch is het de leeftijd nog? (bijna 6) en wordt het later een bigger issue?

Overigens geldt dat op mijn werk ook. Ik heb bij mijn trouwen ook niet iedereen uitgenodigd. En heb daar verder niet gehiemzinnig over gedaan. Ik krijg zelf weleens uitnodigingen van mensen waar ik niet veel mee heb en dan voel ik me echt genante zaalvulling of een moetje (anders is het zo lullig), dat 'moetje' dat is veel lulliger.

Liever niet in de klas

Ik heb de kaartjes ook de eerste jaren nà schooltijd uitgedeeld. Vond dat idd veel socialer. Maar zoon vroeg dit jaar zelf of hij ze mocht ronddelen in de klas omdat "iedereen" dat deed. Door dit draadje ben ik er weer van overtuigd dat uitdelen buiten school om, niet in de klas, socialer is. Het feestje is tenslotte in de privèsfeer en is ook in je eigen tijd. Zou liever alleen uitnodigingen voor klassefeestjes in de klas uitdelen. Dan hoort iedereen erbij. Ik kan me wel goed voorstellen dat als je nooit ergens uitgenodigd wordt en alleen maar kaartjes voorbij ziet komen voor anderen dat dat als kind niet echt leuk is.

Waarom

vullen "wij" nou voor de kinderen in dat dat niet leuk zou zijn? Daarbij, over het feestje wordt toch wel gepraat, dus is het dan toch net zo pijnlijk dat ze niet uitgenodigd zijn, als het al pijnlijk is voor de kinderen.....Heb meer het idee dat de moeders het pijnlijk vinden dat hun bloedje niet uitgenodigd wordt en daarom denken dat hun kind er mee zou zitten.....ik denk echt dat dat wel meevalt....

Toen de moeder van het klasgenootje dat tegelijk met dochter een feestje zou hebben mij zei dat dochter eigenlijk ook op de lijst stond, maar dat hij echt maar .. kindjes mocht uitnodigen, begreep ik dat volkomen, en dat zij daarbij kozen voor de kinderen waar echt het allermeeste mee gespeeld werd, begreep ik ook maar al te goed.....Ik heb geen moment gedacht, achos, dat is triest voor dochter....

Nasha

Misschien heb je gelijk. Ik zat net te denken: Werd ikzelf vroeger eigenlijk regelmatig/vaak uitgenodigd? Eerlijk gezegd, zou ik het niet weten. Kan me van de lagere school maar 2 feestjes herinneren(omdat die nogal apart waren). Zoon zelf zit er idd niet mee of hij wel of niet wordt uitgenodigd, als zijn eigen feestje maar een leuke herinnering is. Maar zelf maakt hij b.v. wel een kerstkaart voor iedereen in de klas omdat dat anders "zielig" is voor de kinderen die er weinig krijgen.Blijkbaar is het bij feestjes duidelijk: "Je kan niet iedereen vragen, dus daarom mag ik niet komen". Het is idd mijn idee over sociaal correct en niet die van mijn kind.

"wij" vullen niet in (nasha)

Ik heb dus zo'n kind die nooit uitgenodigd werd.
Na 10x die kaarten aan haar neus voorbij te zien gaan, werd ze meer dan verdrietig en de 20e keer was het echt intens depressief, was niet meer te troosten en werd ik zo kwaad als het maar kon op die stomme kaarten !
Ze wilde niet meer naar school, vond het verschrikkelijk en dacht dat iedereen een hekel aan haar had.
En geloof me, ik (als moeder) vond het niet vervelend dat ze niet uitgenodigd werd, maar mijn hart brak om haar zo intens en intens verdrietig om 3 uur de school uit te zien komen....
Grtz.
Ardnax

Op school is er geen regel over

maar wij hebben uitnodigingen van onze kinderfeestjes altijd bij de kinderen thuis door de brievenbus gedaan.

Ik ben het helemaal met die juf eens!
Natuurlijk, je moet leren omgaan met teleurstellingen, die is er sowieso als er wordt verteld over het feestje - maar er zijn meer 'leuke verhalen' war je als kind zelf niet bij hoort.
Bij het uitdelen van uitnodigingen in de klas word je bewust overgeslagen en het is een kleine moeite dat anders te regelen.

tonny

Vroeger

Ik was vroeger ook zo'n kind dat altijd overgeslagen werd met feestjes. Het deed toen pijn en ik kan er nog steeds niet makkelijk op terug kijken. Het is zo'n duidelijke vorm van uitsluiting van de groep.

Asjullieblieft, NIET op school uitdelen.

Vraag over kinderen die nooit

worden uitgenodigd. Dan ga ik er dus even vanuit dat betreffend kind geen enkele vriend of vriendin in de klas heeft....helemaal niemand??? als dat zo is is dat toch veel erger dan feestjes van anderen waarvoor je niet uitgenodigd wordt?? lijkt me vrij 'normaal' dat kind wordt uitgenodigd door vriendjes. Zoals gezegd hier een zoon die 2 keer wordt gevraagd door zijn 2 vrienden.... verder niet. (dus 18 keer niet, no problem)

Maar pelle en de rest

als uitnodigingen thuis worden gestuurd en je komt er achter dat jij als enige niets hebt gekregen, dan is dat toch net zo erg? Het gevoel is toch niet minder? Als je op maandag in de kring zit of op je werk en iedereen heeft het over het feestje maar jij was er niet bij?

Meestal weet zoon het al

Mijn zoon weet al ruim van te voren of hij wel of niet wordt uitgenodigd want het zijn immers zijn vrienden (zijn woorden). Dat wordt onderling besproken op het schoolplein. Hij kondigt het vaak ook al aan: die en die is jarig en ik mag komen. En als hij het nog niet weet dan ik vaak al wel omdat ouders vragen of het uitkomt of niet (vooral de zaterdag of vrijdagmiddag). Zeker zo aan het begin van het jaar (wel of niet voetbal, zwemles etc). De uitnodiging zelf is dan ook helemaal niet relevant (behalve weer voor mij want een bevestiging vind ik wel zo prettig als volwassene .

En over kinderen die helemaal nooit worden uitgenodigd zelfde vraag eigenlijk als Angel.

Ik bedenk me nu dat misschien de juf

alle kinderen in haar klas zou kunnen uitnodigen voor haar verjaardag door uitnodigingen uit te delen in de klas? Dan krijgt ieder kind (ook die nooit worden gevraagd) toch een keer een uitnodiging en verjaardagen van juf worden zeker in de onderbouw nog echt gevierd. Als ik juf was, zou ik dat doen.

Duidelijk

Hoewel het voor sommigen misschien moeilijk is voor te stellen, blijkt uit deze discussie dat het wEl uitmaakt. Ervaringsdeskundigen geven duidelijk aan dat kinderen het kwetsend vinden als er uitnodigingen in de klas worden uitgedeeld.
Ik kan geen enkel argument bedenken waarom iemand het dan nog zou doen. Als je deze discussie leest, weet je toch genoeg? Dan ga je toch gezellig met je kind op de fiets het dorp door om alle uitnodigingen thuis te bezorgen. Is een hele leuke bezigheid, geloof me! Voorpret alom! En denk dan ook eens aan die kinderen die niemand vraagt, de bescheiden kinderen die niet weken voor een verjaardag al een populariteits campagne opzetten en dus steeds opnieuw vergeten worden. Echt angel, dat komt vaker voor dan je denkt.
Pippin

Pelle en pippin

ik heb er gewoon niet echt bij stilgestaan. Wij wonen in buiten gebied dus ga niet op de fiets alle huizen langs dan ben ik 3 uur aan het fietsen. Maar i get the point. Kinderen zelf zijn gewoon enthousiast en willen dat uitdelen. Ik snap die STAPELS niet zo goed hoor. 4 kaartjes gaat het bij de kleuters om. Maar goed missch een idee om er volgend jaar anders mee om te gaan.
Ik vind het argument dat er een kind zou kunnen zijn dat..... niet helemaal valide om dan maar ineens de boel om te draaien. Er zijn vele voorbeelden te bedenken waarin kinderen teleurgesteld kunnen raken en die zijn allemaal even erg maar om nou altijd koste wat kost de arme kinderzieltjes te sparen.

Nogmaals in het eerdere voorbeeld van kind dat niet uitgenodigd wordt en de pesters wel e.d dan is er iets anders aan de hand. Het feestje en de uitnodiging is een symptoom en het wegnemen van de uitn. in de klas is symptoombestr. Dat is ook niet altijd de oplossing.

Regelt zich vaak later vanzelf

Dochter zit inmiddels in groep 7. In groep 1 en 2 had ze één vast vriendje, die twee klitten vreselijk aan elkaar. Ze werd dus bij dat vriendje uitgenodigd en verder bij niemand. Ze speelde op mijn aandringen wel eens met een ander kindje, maar zo weinig dat die moeders haar - terecht - oversloegen bij het maken van een gastenlijstje. Zelf is dochter vlak voor de zomervakantie jarig, dus dan waren alle feestjes al geweest. Ik liet haar altijd een paar kindjes kiezen die ze aardig vond, al was ze daar zelf niet op de feestjes geweest. Later trok het vanzelf bij, toen het niet meer cool was om met jongens te spelen. Ze heeft nu vier leuke vriendinnetjes, die elkaar over en weer uitnodigen en dochter vindt dat meer dan genoeg. Met het vriendje is het helemaal 'uit', ze nodigen elkaar niet eens meer uit op feestjes.

Ook geen adressen

Wij krijgen op school ook de adressen van de andere kinderen niet. Dus ja, dat is ter plekke afspraken maken. Zo onhandig is dat niet, zelfs als je kind met alle klasgenoten een keer af wil spreken kost je dat max 20x een minuut....

Volgens mij mogen scholen die adressen ook helemaal niet onder alle leerlingen (van de klas) verspreiden in het kader van de privacy.

Ik zou het ook niet waarderen dat mijn adres en telefoonnummer bij iedereen bekend worden gemaakt. Heb niet voor niets een geheim nummer....

Op zich niets

Op zich heb ik er niets op tegen dat 'iedereen' mijn adres heeft.

Tot het moment dat iemand waarvan ik het liever niet wil het in handen heeft. Bijvoorbeeld om dat een ouder van een kind losse handjes blijkt te hebben oid.

M'n telefoonnummer kan ik desnoods wijzigen als ik er op lastig gevallen wordt, m'n adres een stuk moeilijker. Ik ben dus best voorzichtig met het 'te pas en te onpas' uitdelen van mijn adresgegevens.

Zou jij het prettig vinden als je baas je prive telefoonnummer en adresgegevens aan al je collega's doorgeeft? Als ik prive wat wil afspreken vraag/geef ik dat zelf wel.

En zo gaat het hier.....

regel :
Uitnodigingen worden niet op school uitgedeeld.
Kerstkaarten ook niet, elk gezin maakt een kaart. Al deze wensen worden op school opgehangen en na de kerstviering krijgt ieder gezin, de wens van een ander gezin mee. ( persoonlijke wensen, worden thuis bezorgd).
Inderdaad wel een lijst met namen en adressen, maar geen telefoonnummers.
69-er

Hier dus ook geen lijst

zou ik ook niet op prijs stellen inderdaad....van de vaste vriendjes heb ik wel de adressen in de vriendenboekjes....overigens, ook zo'n heikel punt dan....want die gaan ook vaak kindjes hun neus voorbij....

Begrijp me niet verkeerd, ik wil het probleem niet bagataliseren, maar laten we het ook niet groter maken dan het is. (op 1 uitzondering na, kan nu even niet terugzoeken, maar de dochter van 1 van de posters, dat is wel een groot probleem, al denk ik eerder dat daar in die klas iets structureels fout zit wat aangepakt moet worden en wat niks met de uitnodigingen te maken heeft). Of je die kaarten nu in de klas of daarbuiten uitdeelt, feit blijft dat er kinderen niet uitgenodigd worden of kunnen worden. En over het feestje wordt toch gepraat....Als ik dan nu even de klassen van de tweeling bekijk....de groep 1 kinderen geven vaak al geen feestje, die zijn net 4 geworden.....het gaat dan in beide klassen om een stuk of 9 kinderen die in groep 2 zitten en 5 worden.....de meeste van deze kinderen mogen niet meer dan 4 of 5 kinderen uitnodigen, dus zo groot zijn die stapels niet (kreeg visioenen van hele postzakken vol bij die benaming)....Dan worden die kaarten ook nog vaak bij het binnenkomen van het betreffende kindje in de handen gedrukt, dus het overgrote deel van de klas ziet het niet eens.....

Ik denk dat het probleem bij de ouders kennelijk heel diep zit, door onverwerkt leed uit hun eigen jeugd misschien....oh en voor jullie denken, die Nas heeft makkelijk praten, die stond natuurlijk met stip op 1 in de popi-poll....mooi niet, Nas behoorde zeker niet tot de populairen der klas, is tot op haar bot vernederd door klasgenoten.....en toch, dat heeft me ook gemaakt tot wie ik ben.....ik besef ook dat dat niet voor iedereen zo is weggelegd, en dat ik veel geluk met mijn werkomgeving heb gehad, maar ik ben van diep gekomen, en toch zie ik niet veel problemen in het uitdelen in de klas

O ja, nog even over het rondfietsen, daar heb ik een broertje dood aan, komt bij, onze school is een Dalton school en de meeste ouders kiezen daar bewust voor en wonen dus ook verder weg.....nee, rondfietsen zie ik mij niet doen

Zal het niet meer doen

Eigenlijk deel ik ze ook nog steeds in de klas uit. Gewoon, omdat iedereen dat doet. En omdat rondfietsen er bij ons niet in zit (veel te ver uit elkaar de adressen, niet te fietsen) en omdat enthousiast kind natuurlijk veel liever de kaarten geeft ipv op de post doet.
Maar toch zie ik ook wel dat het niet altijd leuk is. Voor mijn ene kind denk ik jammer, pech gehad. Moet je maar mee leren omgaan. En hoewel soms teleurgesteld en wat verdrietig, kan ze dat ook. Voor de ander geldt dat natuurlijk net zo goed, maar het is voor hem zo veel moeilijker. Hoewel hij best gevraagd wordt hoor, dat is het probleem niet. (ook wel eens een jaar niet gevraagd) Maar het is nu eenmaal een overgevoelig kind. Dat zeer hoge verwachtingen heeft. En ´iedereen`leuk vindt. En heel graag goede vrienden wil hebben, en ook veel sneller iemand als vriend beschouwd als de ander hem.
Het gaat natuurlijk niet om de kinderen waar je weinig mee hebt. En ook niet om de beste vrienden, daar word je meestal wel door gevraagd. Maar juist die tussengroep, kinderen waar je wel eens mee speelt of waar je nog mee zoekende bent omdta je pas samen in de klas zit, of nu pas contact hebt en nog moet uitvinden hoe je elkaar precies vindt. Of die jij wel heel leuk vindt en nu komt dan het ´antwoord`, word je gevraagd of niet. En niet is hoe dan ook pijnlijk, maar Pelle beschrijft het mooi hoe het gaat in de klas met uitdelen, die oplopende spanning etc.
Een overgevoelig kind kun je nu eenmaal niet zo maar hard maken door maar te harden, dat werkt zo niet. (bij mijn zoon iig niet, die gaat zich gewoon terugtrekken)