Universiteit oxford/ cambridge

Nuffic

Vanuit Vlaanderen zou ik het niet weten en mijn informatie is ook niet erg recent, maar in Nederland kon je altijd terecht bij het NUFFIC om diploma's internationaal te laten waarderen. dan weten ze daar wat ze in huis halen. En verder zal hij ongetwijfeld referenties van p[professoren nodig hebben. De rest zul je wel kunnen vinden op de site van de uni.

Persoonlijk contact opnemen

De beste kans op een goede PhD plaats heb je door persoonlijk contact te leggen. In eerste instantie moet je uit zoeken welk vakgebied je wilt promoveren en welke specialiteit. Je zal van te voren een min of meer uitgewerkt onderzoeksvoorstel moeten hebben. Dat hoeft niet heel uitgebreid te zijn en zal ongetwijfeld veranderen als hij eenmaal begonnen is maar het is wel handig om een zo helder mogelijk voorstel te hebben van wat je precies wilt onderzoeken.

Vervolgens kan je gaan uitzoeken welke professoren het meest matchen met je onderzoeksvoorstel (of je kan het andersom doen, eerst een professor zoeken in je vakgebied en dan een voorstel schrijven wat matcht met zijn onderzoeks interesses)

In eerste instantie zou ik vervolgens informeel contact leggen met de professor en hem het onderzoeksvoorstel voorleggen. Na overleg en als de professor het ziet zitten kan je vervolgens je formeel aanmelden bij de universiteit. Hiervoor heb je in elk geval twee tot drie referenties nodig, vertalingen van diploma's + bewijs van taal. Preciese eisen verschillen per universiteit.

Kies voor een goede onderzoeksuniversiteit maar kies bovenal voor een goede promotor. Op PhD gebied is de promotor belangrijker dan de universiteit.

Verder is het verkrijgen van een PhD plaats niet hetzelfde als het verkrijgen van een beurs om de studie kosten te vergoeden die zeker in de VS hoog liggen. Je kan vaak via de universiteit een beurs krijgen maar niet altijd want er zijn altijd meer kandidaten dan beurzen beschikbaar. Er zijn ook andere mogelijkheden om een beurs te krijgen. In de VS heb je veel prive initiatieven, in het VK heb je research councils die veel beurzen geven: http://www.rcuk.ac.uk/Pages/Home.aspx

Het is overigens in een beta studie vaak makkelijker om een beurs te krijgen dan voor een alfa studie maar een en ander hangt ook af van hoe sterk de kandidaat, het onderzoeksvoorstel en de promotor zijn.

Verder is het vaak een lang proces. De meeste studenten zijn zo 6 maanden tot eeen jaar kwijt alleen al aan het proces van onderzoeksvoorstel schrijven, aanmelden, beurs verkrijgen.

Zijn huidige professoren lijken me een prima beginpunt. Ik zou in zijn geval eerst eens met hen gaan praten. Zij kunnen hem helpen met een onderzoeksvoorstel en hem advies geven.

Bijna elke universiteit heeft overigens gewoon de contact gegevens van de professoren en docenten op hun site staan dus emailen kan altijd. Onderzoeks interesses en publicaties staan hier vaak bij. Het beste is natuurlijk als je iemand hebt (een huidige docent) die in eerste instantie contact kan zoeken. Je hebt anders de kans dat de email niet gelezen wordt of vergeten omdat de meeste professoren vele soortgelijke verzoeken krijgen. Toch werkt het vaak ook wel om zo contact te leggen. Je moet alleen zeker weten dat je iemand treft die echt interesse heeft in jouw onderzoeksvoorstel dus verdiep je van te voren goed in wie je emailt.

Ik zou in zijn geval dus eens beginnen met de huidige professoren om advies te vragen.

Bij een beurs wordt inderdaad meestal niet gekeken naar het inkomen van de ouders. Verschilt natuurlijk per instantie.

Hoe je weet wat een goede promotor is... dat is een lastige kwestie. In eerste instantie kies je voor iemand die gespecialiseerd is waarin hij zich wel specialiseren. Dus veel artikelen lezen en je komt vanzelf namen tegen. In tweede instantie kan je kijken of jouw standpunten aansluiten bij die van de promotor. Met iemand samenwerken die een fundamentele andere kijk op sommige dingen heeft kan lastig zijn... zeker bij de beta vakken waarin je vaak veel intensiever samenwerkt dan bij alfa vakken. Verder blijft het een sprong in het duister. Heb je nooit met iemand samengewerkt dan weet je niet of het gaat bevallen. Het is een fragiele en vaak lastige relatie maar het kan heel goed uitpakken en ook veel opleveren.

In elk geval zou ik in je zoons geval in eerste instantie eens gaan praten met zijn professoren. Zij zijn het het best geplaatst om hem advies te geven.

Ok,dan moet hij dus zelf eens zijn prof aanspreken, (want misschien komt het flauw over wanneer zijn 'mama' dat voor hem doet). Wat mij daarin ook wat weerhield was de indruk dat de Profs hem graag in 'hun' unief laten doctoreren, en hem liever niet zien vertrekken. Maar misschien kunnen ze ook in contact blijven met elkaar (hij maakt nu ook de thesis voor zijn huidige unief voor een deel in zijn vorige unief)
dank voor de info!

Graduation school

Universiteiten begeleiden PhD kandidaten met graduate schools. Daar kun je informatie vinden op de website.
Bijvoorbeeld in de UK
http://www.ox.ac.uk/admissions/postgraduate_courses/apply/internat_students.html

Het kan zijn dat zijn professoren niet blij zijn dat hij het liever elders zoekt. Toch zal hij ze nodig hebben voor referenties en dergelijke wat hij ook doet. Je kan ook best alles buiten je huidige professoren om doen. Het is niet perse noodzakelijk om hun er bij te betrekken maar het maakt het wel makkelijker. Bovendien zal hij die referenties dan ergens anders vandaan moeten halen.

Hij zal het inderdaad zelf moeten doen. Hij is tenslotte volwassen dus hij zal zelf hier mee aan de slag moeten gaan.

Gewoon solliciteren

Een PhD halen hangt meestal toch samen met een vierjarige baan. En daar kun je gewoon op solliciteren. Zoeken dus naar je onderwerp, kijk bijv. eens op http://www.findaphd.com/search/BrowseBySubject.aspx
Een recommendation letter van de huidige hoogleraar is natuurlijk handig hierbij.

Wat heerlijk dat je zoon meerdere masters kan halen en wat een geluk dat jullie in België wonen/studeren. In Nederland had dat niet gegaan, tenzij je een 2e hypotheek neemt

Tuurlijk: zelf doen

Het is wel erg absurd als moeder een buitenlandse PhD voor zoon gaat regelen, hoor. Als ik in de sollicitatiecommissie zat en ik zou dat merken, dan zou dat een erg negatieve indruk geven. Is kandidaat nog niet eens zo zelfstandig dat hij zijn eigen zaken kan regelen? Hoe moet hij dan een PhD gaan afronden?

Er zijn grofweg twee manieren: (1) er is een vacature voor een promotieplaats binnen een goedgekeurd project, dus dat betekent dat er een onderzoeksvoorstel ligt en daar is ook geld voor, dus het is een baan waar je op solliciteert, of (2) je hebt zelf een idee waarop je zou willen promoveren, dus je moet het onderzoeksvoorstel nog zelf schrijven en er vervolgens geld mee binnenhalen.

Voordeel van 1 is dat je in een gespreid bedje komt, maar nadeel is dat het misschien niet precies jouw keuze van onderwerp is.

Voordeel van 2 is dat je het zelf kunt vormgeven, maar nadeel is dat het veel meer werk is en ook tijd kost. Voor deze optie moet je ook vroegtijdig contact leggen met hoogleraren die jou op dit terrein kunnen begeleiden. Zij moeten jou ook steunen bij het indienen van een onderzoeksvoorstel bij een of andere geldschieter, want op je eentje krijg je dat nooit. Maar daar staat tegenover dat je heel anders aan je onderzoek begint als je zelf het plan hebt geschreven (dus later spaart het weer tijd uit), dat je promotoren erg positief zullen zijn als je deze mate van initiatief vertoont.

Een briljante student als jouw zoon zal bij (1) veel kans hebben om door de sollicitatieprocedure te komen, maar ook bij (2) veel kans hebben om zo'n taak zelf te kunnen uitvoeren. Tenminste, als hij ook in praktisch/organisatorisch opzicht zo goed is als dat zijn cijferlijst suggereert.

Maar jij moet je als moeder echt niet gaan opwerpen als zijn manager. Hij is ruimschoots in de 20. Hij moet zijn eigen toekomst vorm gaan geven.

Margje

Financieel is studeren in Vlaanderen idd wel te doen.
Als moeder hoor ik toch graag wat rond, hijzelf neemt natuurlijk alle beslissingen, heel assertief is hij niet echt. Ik denk dat dat ook een beetje ligt aan een litteken opgedaan in het secundair onderwijs. De lagere school versneld gedaan maar in het SO daardoor wat uit de boot gevallen, als klein knulletje tussen giechelende pubers,(had als nog 15-jarige diploma latijn-wiskunde op zak, en toen had hij bij momenten mij nog als een leeuw achter zijn kinderlijk postuur nodig) Haalde prima cijfers, maar viel uit de boot als attractie.Gelukkig was hij -toen hij aan de unief begon- ook al meer volgroeid (fysisch, mentaal was hij dat reeds als kleuter)enz enz (ach jullie kennen zulke verhalen wel, doet ook niet echt meer terzake, hij heeft nu zijn weg gevonden, maar versnellen zal ik dus door die ervaring in het so afraden !!
Hij had zijn eerste master vlot als uitblinker op zak, en de prof van deze unief heeft hem al uitdrukkelijk gevraagd bij hem te komen doctoreren. Hij hoopt dat zoon na zijn 2e master aan hem zal denken.
Zoon gaat heel erg in zijn studies op, is er heel erg gedreven in, zijn studies boeien hem enorm en dat zien de profs natuurlijk graag, ze voelen zijn gedrevenheid en intelligentie ook
Manier 1 van Margje lijkt mij voor hem ook wel mogelijk, hij heeft sterke eigen interesses, maar als hij een opdracht krijgt en hij verdiept er zich in, kan hij daar ook helemaal in de ban van geraken (dat was dus zo met zijn thesis werk aan de vorige unief)

Vergeet ook niet

in Nederland ben je als promovendi meestal een werknemer met een betaalde baan. In de VS en het VK ben je student en moet dus college geld betalen tenzij je een beurs hebt. Je kan het ook zelf bekostigen maar dat is niet goedkoop. Dus het is wel zaak om te zorgen dat je een beurs krijgt. Maar inderdaad je zoon zal dit echt allemaal zelf uit moeten zoeken. Hij zal tenslotte zelf moeten kiezen dus het is beter dat hij zelf zich van de mogelijkheden op de hoogte stelt.

In Vlaanderen kan je het ook als student doen, je krijgt er dan maximum 3 of 4 jaar voor om je doctoraat te halen, dacht ik. Hier krijg je met een beurs zo'n 1800 euro/maand waar je geen belastingen op moet betalen (heb ik ergens gehoord)(?)

Brianna

Maar het voordeel van de EU is dan wel weer dat Nederlanders ook kunnen profiteren van goedkopere studies in andere EU landen. Een tweede master halen is in Nederland misschien op dit moment te duur maar er zijn andere landen (Frankrijk, Belgie in elk geval) waar dat een stuk betaalbaarder is.

Mijn dochter had het laatst ook over een extra master die ze wilde doen. Ik heb gezegd dat ik alles best vind als ze zelf betaald maar dat ik het niet ga betalen aangezien er andere landen zijn waar het goedkoper kan.

Belgische universiteit is ook handig

Natuurlijk is het goed voor je CV als je in Oxford of Cambridge gepromoveerd bent, maar je kunt net zo goed in Belgie promoveren. Als je hoogleraar tot de top van zijn vakgebied behoort, is dat minstens zoveel waard, je ben namelijk via je promotie aan hem verbonden. Met je promotie-onderzoek geef je aan waar je interesse echt ligt, in die specifieke richting ga je verder, het moet dus echt wel iets zijn waar je de rest van je leven in wilt werken.
Overigens kun je een deel van je onderzoek prima in een andere universiteit uitvoeren, daarmee doe je ook een enorm netwerk op waar je bij het vinden van je post-doc weer veel aan kunt hebben.
Als het mogelijk is, kan je zoon onder begeleiding van een hoogleraar die hem erg ziet zitten, zelf zijn onderzoeksvoorstel schrijven en de funding daarvoor proberen te krijgen, da's een hele goede, ook voor het vlotten van je onderzoek, je bent namelijk direct goed ingelezen en die tijd komt je aan het eind heel goed van pas. En het is een goede voorbereiding voor het schrijven van onderzoeksvoorstellen om als post-doc aan de slag te kunnen.

Net als margje

Snap ik de bemoeienis van een moeder niet.
Een excellente student moet niet alleen op zijn vakgebied goed zijn, maar ook in de contacten die bij die studie horen. Anders heb je niets aan je kennis. Netwerken dus! En niet mee bemoeien als moeder.

Ouders en school?

Ik snap trouwens ook niet wat dit bericht bij ouders en schhol moet. Ik zie de universiteit niet als school.

In engeland: veel concurrentie

In Engeland sturen de meeste universitaire afdelingen rond januari bericht uit dat kandidaten voor een promotietraject zich kunnen inschrijven. Om bij ons een promotieplaats met beurs te krijgen moet ten eerste je voorstel geselecteerd worden uit de stapel aanmeldingen en volgt dan een soort sollicitatiegesprek. Ook de potentiele promotor moet daarbij zijn en aangeven wat hij/zij van de kandidaat vindt. Er zijn maar weinig beurzen te vergeven en vaak (heel) veel kandidaten, en het helpt als je al een aantal keer contact gehad hebt met de promotor. Een mooie cijferlijst is in Engeland erg belangrijk, dat heeft je zoon alvast mee. Verder moet het voorgestelde onderzoek goed aansluiten bij dat van de promotor.
Verder ben ik het erg eens met de anderen, prima dat je hier je licht opsteekt, maar laat het hem verder zelf uitzoeken. Zelfstandigheid is de eerste vereiste en geen promotor wil een kandidaat die niet zelf zijn/haar boontjes kan doppen. Je zoon zal eerst moeten bedenken wat hij wil doen en dan rondkijken naar de ideale promotor en die benaderen.
Het is wel een mooie ervaring, een paar jaar naar het buitenland. Universitaire afdelingen zijn vaak erg internationaal en het is makkelijk vrienden maken. Ook voor een carriere na de promotie is het goed om buitenlandervaring op zak te hebben. En het lijkt me ook goed voor zijn zelfstandigheid

Via universiteit?

Ik weet niet hoe het in België is, maar hier (Nijmegen) zijn er gewoon aparte afdelingen die studenten helpen die in het buitenland verder willen studeren.
Biedt de website van de universiteit hier niet wat meer informatie over?
En waarom wil hij precies naar de VS of naar Engeland? Vanwege een specifiek onderzoeksveld waarin zij gespecialiseerd zijn? Of omdat het hem leuk lijkt in het buitenland te studeren en te werken?
Besef dat, als hij echt zo goed is, er waarschijnlijk een internationale carrière voor hem in het verschiet ligt. Als hij goede begeleiders heeft op zijn huidige plek, dan zou hij ook kunnen overwegen om bij hen te promoveren en zijn "buitenlandwens" van daaruit vorm te geven.
Het krijgen van subsidies en het schrijven van onderzoeksvoorstellen is ook vaak makkelijker als je een kruiwagen hebt. Zeker als je wat minder initiatiefrijk bent zoals je zoon, is het misschien een idee om de promotie vanuit België te starten en dan bijvoorbeeld delen ervan in het buitenland te doen.
n@nny

Hij is meestal op kot, komt in de weekends wel regelmatig naar huis. En ik denk niet dat ik hem tekort doe met mijn interesse in wat hij doet. Hij is misschien niet de meest assertieve, maar wel zeer gedreven, als hij iets wilt, steekt hij daar zeer veel energie in. Hij kan zeker veel bereiken in waar hijzelf achter staat.
Ik sprak er met hem over en hij zegt ook dat hij misschien toch hier in Vlaanderen gaat doktoreren. Het is voor hem ergens toch ook wel vleiend dat een prof hem zo duidelijk vraagt en adviseert om bij hem te doktoreren, dat onderwerp -van die prof-is hem tijdens zijn studie/thesis ook meer en meer gaan aanspreken, die kans blijft voorlopig dus ook nog open. (Ook in zijn huidige unief hebben ze hem reeds op een doktoraat aangesproken, het zou mij dan ergens wel verwonderen als hij met zijn mogelijkheden geen beurs zou krijgen) Ik denk soms dat als hij later met personeel moet werken, hij naar hen zéér veeleisend zal zijn, maar ook heel gelukkig met vorderingen te bereiken
Ik schrijf dat hier nu allemaal neer, iets wat ik in het dagelijkse leven niet zo kan. Anderen spreken mij wel lovend aan over mijn zoon, maar het staat niet als ikzelf daarmee te koop zou lopen. En ik begrijp dat ook echt wel als er kinderen zijn met studieproblemen. Ik kan wel spreken over de vervelende ervaring in het SO (jong ventje dat buiten de boot viel) maar trots zijn ligt moeilijker. Ach, hij zal wel een weloverwogen keuze maken