Vervelen in groep 2?

Gesprek aan gaan

Een duidelijk gesprek aan gaan met de juf (en eventueel de ib-er). Dus geen terloopse opmerkingen maken maar gewoon duidelijk aankaarten en vragen welke oplossingen/uitdagingen ze kunnen bieden. Nog 4 maanden vervelen op school is wel erg lang en komt de werkhouding ook niet ten goede. Aan de andere kant moet kind ook leren dat niet altijd alles even leuk en uitdagend kan zijn. Soms moet je in het leven ook wel eens dingen doen waar je geen zin (meer) in hebt. Misschien kan ze wat "taakjes" krijgen ten opzichte van de instroomkindjes als ze "moederen" leuk vindt.

Geen zin meer in

Maggietel, dank voor je reactie.
Ben een beetje bang dat dochter tevéél leert ook maar dingen te doen die niet leuk en uitdagend zijn. Ze wil het toch maar al zo goed doen en is goed in zich aanpassen. Echt uitdaging is er al lang niet meer voor haar (op school, zoekt dat thuis wel op) maar nu heb ik het gevoel dat de koek echt op begint te raken voor haar. Ben bang dat het plezier in school nu gaat verwijnen, en wil echte problemen graag voor zijn. (geeft nu vaker aan het saai te vinden en niet naar school te willen) Vond haar afleiding dus wel in andere dingen tot nu toe, meer op sociale vlak, maar dat lijkt nu niet meer genoeg.
Nuja, verwacht dus niet veel van gesprek met leerkracht maar misschien kom ik er niet onderuit het te proberen. Denk niet dat ze wil moederen, heeft eigenlijk nauwelijks interesse (meer) voor nieuwe kindjes.
Vraag me eigenlijk af wat slimmer is, de juf rechtstreeks onder druk zetten (zo zal ze het ongetwijfeld ook ervaren, zal erg druk zijn zo op het eind en met alle nieuwe kindjes) of minder rechtstreeks, of bijv dochter stimuleren dingen aan te geven op school. (maar die is wel een beetje verlegen)

Senna

Ik herken je probleem wel hoor. Mijn dochter had in groep 2 een periode vreselijk veel last van driftbuien en kon dan ook ontzettend dwars en tegendraads zijn. Het was zelfs zo erg dat ze gescreend is door het psychologisch team van het UMC waar we toen al liepen voor onze zoon met adhd. Hier uit kwam naar voren dat ze wel kenmerken van adhd had maar dat waarschijnlijk het gedrag voort kwam uit verveling (met name op school). Ze klaagde ook regelmatig niet naar school te willen en als ik dan opperde dat het toch juist leuk was om nieuwe dingen op school te leren, zei ze altijd met een diepe zucht "maar we léren helemaal niets, we zijn alleen maar aan het buitenspelen en soms iets stoms knippen of plakken (terwijl ze thuis wel graag iets knutseld, maar dat is dan waarschijnlijk leuker). Gelukkig is ze van eind juni dus hoefde ze maar gewoon 2 schooljaren naar de kleuterklassen. Ondertussen zit ze in groep 4 en doet ze het gewoon heel goed op school. Ze kan heel goed meekomen maar verveelt zich niet meer en ziet in veel dingen een uitdaging. Ze kan nu bijna niet meer wachten totdat ze in groep 5 zit want dan krijgen ze aardrijkskunde en geschiedenis erbij. Succes met je dochter, maar probeer het gesprek aan te gaan voor haar. Dit soort "problemen" kunnen ze niet zelf oplossen met de juf en als jij niet voor je kind opkomt zal een ander het zeker niet doen. (ik vecht al 6 jaar voor mijn zoon, gelukkig gaat hij na de zomer naar het vo, hopelijk kan hij daar beter zijn draai vinden)

Mijn zoon...

... zit ook in groep 2 (van een Montessorischool) en begon zich stierlijk te vervelen. En werd dus ook stierlijk vervelend. Thuis liep hij zich suf te spellen en te rekenen boven de 100... (hij zit in een 2/3 combinatie en had dus goed opgelet ). En het grote voordeel van het Montessorionderwijs dus: ik heb het aangekaart en nu leert hij lezen en rekenen, en hij vindt het geweldig!! Leest alle letters die hij al weet en mama vult de rest wel aan . Mijn dochter heeft maar anderhalf jaar in de onderbouw gezeten en kreeg dezelfde stof aan het begin van groep 3.

Ik ben echt helemaal blij, zijn gedrag is nog steeds niet altijd goed maar dit heeft echt een grote verbetering gebracht!!

Hier ook

montessori. Maar groep 1 en 2 dus samen. (straks 3,4 en 5) Hier leert juf haar ook ´lezen´, (samen met nog wat andere kindjes) maar dat betekent gewoon de letters leren. Daar is ze nu dus wel mee klaar en thuis leest ze vrij goed. Rekenen doet ze ook (boven de 10 nu) maar op school blijft het bij tellen. Ze is dus eigenlijk gewoon klaar met groep 2 stof, en ook met de begin stof van groep 3. Maar goed, van zoon weet ik dan weer wel dat er nog wat uitdaging valt te behalen in de andere stof, aardrijkskunde etc. Dus om groep 3 maak ik me vooralsnog geen zorgen, het is groep 2 die ze door moet komen.
Ijsvogeltje, misschien is het ook wel negatief zoals ik erin sta. Ik ken juf nu wel een aantal jaren. Maar ga ik uitdaging voor dochter eisen dan ga ik haar sowieso onder druk zetten. Zelf vindt ze overigens dat kleuters vooral moeten spelen. Ze ziet wel dat dochter ver klaar is, maar doet er niets mee.
Maggietel, ben dus een beetje bang voor de situatie zoals jij die beschrijft. Maar misschien juist helaas voor dochter is ze eerder een heel aanpasserig type, druk (en boos)is ze dus thuis wel. Met zo´n voorbeeldig meisje hoef je uiteraard niets op school! (juf heeft handjes vol aan een aantal druktemakers dus is blij met brave meisjes) Dochter is ook van juni maar blijkt net te lang het jaar. Eigenlijk verwacht ik ook hier dat het probleem grotendeels opgelost is in groep 3, maar wil gewoon niet dat ze nu grote tegenzin gaat ontwikkelen.
Ik wil dochter niet zelf met probleem laten worstelen. Maar ben een beetje aan het zoeken naar ingang bij juf, en vraag me gewoon af of juf niet gevoeliger is voor signalen die van dochter zelf komen. (juf is erg ervaren en deskundig maar staat inmiddels minder open voor kritiek en andere meningen)

Oh ja prulletje

Leuke tip om eens bij andere ouders te polsen. Zal ik zeker doen.
Weet wel dat dochter het verst is met de werkjes. En denk van een ander kind dat behoorlijk problematisch gedrag vertoont dat dat minstens ook te maken heeft met feit dat kind te weinig wordt uitgedaagd. En weet dat juf sowieso weinig verantwoording neemt tav gedrag van dat kind. Maar goed, is natuurlijk maar mijn inschatting van de dingen. Maar juf had op z´n minst eens kunnen proberen dat kind meer uitdaging te geven. Nu raakt ze slechts geirriteerd. (ben niet zo´n ouder die vanalles weet hoor, maar juf is vrij open in dit soort dingen...)
Ik denk zeker dat het voor een deel erbij hoort. Zeker als je 1 en 2 samen hebt. Maar eigenlijk toch jammer dat je de laatste maanden niet zinvoller in kunt vullen. Nu voorzie ik dat ik dochter regelmatig kom thuis aan het houden, en daar heb ik eigenlijk geen tijd voor. Plus dat ze heel graag onder kinderen is, dus te vaak kan ik het ook niet doen.

Senna

Ik proef dat jij erg moeilijk om die juf heenkan. Herkenbaar beeld bij kleuterjuffen.. Als buitenstaander denk ik dat je pas bij oplossingen kunt komen als je het communicatieprobleem met de juf oplost. Je eigen communicatieprobleem. Je dochter zo trimmen dat ze het zelf bij de juf geregeld krijgt lijkt me niet zo realistisch.

Geen makkelijke weg, ik weet het.

Senna, even voor de duidelijkheid

Onze dochter had die buien ook alleen maar thuis (of ergens anders waar ze zich thuis voelde en/of wij er bij waren) maar op school was ze een engeltje. De juf heeft me ook een beetje meewarig aan zitten kijken toen het een keer tersprake kwam in een 10 minuten gesprek, ze kon zich er niets bij voorstellen. Totdat ze een keer iets kwam brengen op het schoolplein wat onze dochter in de klas had laten liggen en dochterlief net uit haar dakje stond te gaan omdat ze niet kon spelen die middag bij een vriendinnetje. Juf stond met open mond te kijken en was met stomheid geslagen. Daarna heeft ze braaf meegewerkt als wij iets aan kwamen kaarten op school.