Voor engels dyslectisch?

Kan

Hoe klankechter een taal is, des te minder dyslecten zijn er. Italianen hebben er minder last van dan Nederlanders, en Nederlanders weer minder dan Britten.

Gewoon omdat in die taal geen enkele klank een vast teken heeft.

Even heel kort door de bocht want ik heb er bepaald niet voor doorgeleerd!

Kan niet

Maar verder heeft Rodebeuk gelijk.
Je bent niet dyslectisch voor één taal, maar hebt moeite met het omzetten van klanken naar tekens en omgekeerd (kort door de bocht) Het is wel van de taal afhankelijk hoeveel problemen dat oplevert.
Het kan ook goed zijn dat je kind veel in huis heeft om dyslexie te compenseren (dat hij flink slim en strategisch is), maar dat engels net een stap te ver is en de ezelsbruggetjes en trucjes te kort schieten. Het komt er dan bij dit vak uit.

Engels oefenen zoals de engelsen

Het leren lezen van Engels gaat in Engelse systemen in heel veel klanktypes, allerlei combinaties van letters worden doorgenomen. Omdat het Engels minder vast is in klanken dan het Nederlands, is dit dus lastiger aan te leren.
In Nederland leren kinderen Engels niet volgens een vast systeem (elke keer nieuwe klanttypes) lezen. Eigenlijk leren ze Engels te praten en komt het lezen er vanzelf bij.
Wat je zou kunnen doen is het leren lezen (met bijhorende klanken) door te nemen. Ik heb daar een goede site voor. Daar kun je de juiste volgorde vinden.

http://www.learninga-z.com/
Als je er echt mee aan de gang wilt, dan zul je betalend lid moeten worden. Maar je kunt gratis wel eerst rondkijken.

Oefenen is saai (zeker voor pubers)

Natuurlijk kun je het serieus aanpakken met didactisch en pedagogisch verantwoorde methoden. En als jou zoon de rest van zijn schoolvakken met twee vingers in zijn neus doet is het misschien een goed plan, want dan is er nog één vak waar hij wel voor moet werken.
Maar engels is uitstekend te leren met gamen en film kijken, twee dingen die mijn (dyslectische) zoon veel liever doet dan suffe lesjes leren.

Engels is een hele moeilijke taal

en het jammere is, dat heel veel mensen denken dat ze het wel ongeveer weten en kunnen. Iederéén spreekt toch Engels tegenwoordig??
Pas als je er echt iets mee moet (lezen, schrijven) ga je merken hoe ontzettend het tegenvalt. De grammatica is ondoorzichtig (voor ons), de uitspraak áltijd onregelmatig en het woordbeeld sluit op geen enkele manier aan bij wat wij in ons hoofd hebben. Kort gezegd: ze schríjven street, ze zéggen striet en ze bedóelen straat. Tja, daar kan je niet zo 1-2-3 chocola van maken.

Tirza

Engels is lastig voor mensen met dyslectie

Toen ik nog op de middelbare school zat werd er weinig aandacht besteed aan dyslectie. Nu zou ik waarschijnlijk als licht dyslectisch bestempeld worden, toen was ik gewoon slecht in spellen. Ik kende de theorie wel maar kon deze niet toepassen, ik schreef maar wat. Maar vooral bij Engels was het een drama. Lezen, luisteren en praten gaat mij prima af maar schrijven kan ik het nauwelijks. Want inderdaad, aan zo'n klank kan ik niet horen hoe het geschreven wordt. Engels is lastig voor mensen met dyslectie. Ik weet vaak werkelijk niet welke letters er in een woord voorkomen! Gelukkig dat Google bij het opzoeken van iets dan gewoon vraagt: 'Bedoelde u soms .....' en zo kom ik er wel. Ik had vroeger trouwens ook nooit wat aan naslagwerken want ik weet precies wat ik zocht maar kon het niet in 1 woord samenvatten.

Een oudje maar weer eens

Om de rampzaligheid van de Engelse spelling te illustreren maar weer eens een oud grapje van stal gehaald (van G.B. Shaw, meen ik). Welk Engels woord kun je ook schrijven als "ghoti"?

Fish. De F in enough, de I in women, en de SH in nation.

Ik heb ooit eens voor mezelf bedacht hoe je de klank van de naam 'Kate'in het Engels zou kunnen weergeven. Ik kwam geloof ik op 9 alternatieve spellingen die hetzelfde geluid zouden opleveren. Het is gewoon een absolute rottaal om te spellen.
(nee, dan Spaans of Turks. Als je dat trucje eenmaal doorhebt is het horen van een woord genoeg om het goed te schrijven)

Groeten,

Temet

Ook voor engelsen zelf

is het Engels (schrijven) moeilijk.
Engelsen leren eerst spreken, en daarna al die klanken op idd volstrekt willekeurige wijze weer neerschrijven.
Vroegâh, leerde ik eerst Engels lezen en schrijven. Nu leert onze jeugd ook eerst spreken, en horen/verstaan. En daarna pas schrijven. Krijg je dezelfde problemen als Engelsen hebben.
Koppel dat aan een paar punten die al eerder genoemd zijn: men dénkt dat het makkelijk is zodat het enorm tegenvalt, het niveau ligt veel hoger bij begin Middelbare school dan bij de andere talen, de grammatica is veel moeilijker dan je denkt (maar ach, is dat niet bij veel talen?), en die spelling, die slaat helemaal nergens op. A recipe for disaster, zo lijkt het.
Enkele tips:
Erg leuk is om bv films te gaan kijken zonder ondertiteling, of spelletjes te gaan doen in het Engels. Kijk eens naar Engelse zenders. Lees eens een boek in het Engels, of een stripboek. De clou daarbij is om nou niet juist elk woord op te zoeken, maar te proberen de grote lijn te begrijpen. Niet te moeilijk beginnen natuurlijk.
Ga daar een poosje mee door, echt, het helpt enorm.
Kijk eens op deze site, en zoek dan door:
http://www.yourdictionary.com/esl/English-as-a-Second-Language-Websites-for-Children.html
Googelen op de engelse google: google.co.uk en dan zoeken naar English as a second language for children.
Ook hier kun je veel (met Nederlandse uitleg) vinden: http://www.mijnwoordenboek.nl/engels/grammaticauitleg/engels.html
Kortom, ik denk niet dat je persé dyslectisch hoeft te zijn voor Engels. Het is alleen best net even anders dan het Nederlands, bv. de ontkenning, de -ingvorm, die spelling en uitspraak dan maar weer, en je wordt daar dan door op het verkeerde been gezet.
Ik zelf deed er zeker een jaar over voordat ik het Engels 'doorhad', die -ingvorm en to be, ik snapte het maar niet, ik had echt hele slechte cijfers en was verder toch vrij slim. Maar later ben ik Engels gaan studeren en ik werk nu de hele dag in en met die taal.
Veel plezier, want Engels is vooral erg leuk! Ik vind het een enorm plastische taal, veel omarmender dan het nederlands (dat zo met bijzinnen moet werken).

Voorbeeldje

http://en.wikipedia.org/wiki/Ough_(orthography)

Leuker voorbeeldje

http://suzyred.com/oughsong.html

Leuk tinus! en deze!

http://www.say-it-in-english.com/SpellHome.html deze heet: absolutely ridiculous English spelling. Even naar beneden scrollen, het is echt bizar die spelling.

Theezakje,

Misschien is het leuk om je zoon eens wat van die bizarre spelling te laten uitprinten. Is leuk voor de leraar maar ook leuk voor hem, hij is echt niet de enige.

By the way, say-it-in-english

is Amerikaans, gebruikt dus de Amerikaanse spelling. Dat je dat wel weet...

Ik geef RT-lessen op mijn school. De meeste RT-aanmeldingen zijn voor Engels, meer zelfs dan voor spelling of begrijpend lezen. En van RT-Engels-kandidaten zijn er behoorlijk wat dyslectisch. De klank-teken-koppeling in het Engels is hopeloos. Er is al in vierhonderd jaar geen consistente spellingswijziging doorgevoerd, terwijl de uitspraak in die vierhonderd jaar drastisch is veranderd. Het woord 'knight' leek vroeger qua uitspraak enorm op ons nauwverwante woord 'knecht', om maar een voorbeeld aan te halen.
Het is nog niet eens zo'n ramp als je Engelse woorden niet kunt spellen (daar zijn de spellingscheckers voor op de computer), maar dat je woorden niet herkent als je ze leest.
Wat enorm helpt om dyslecten bij Engels te begeleiden zijn de volgende dingen:
- Teksten altijd hardop voorlezen en de leerling mee laten lezen, desnoods meerdere keren.
- Engelstalige films die ze goed kennen laten bekijken met Engelse ondertiteling. Ik gebruik hiervoor vaak bekende tekenfilms.
- Een schriftje aanleggen met veelvoorkomende klank-teken-koppelingen zoals '-ight', nogmaals, meer voor de herkenning dan voor het kennen van de juiste spelling.
- Woordjes laten leren via een programma dat de woorden ook uitspreekt (veel methodes hebben al een website waarop dit mogelijk is).
- Schema's maken van de grammatica. Engelse grammatica is helemaal niet gemakkelijk. Dyslecten kunnen weinig met een enorme woordenbrij als uitleg en hebben veel meer aan schematische voorstellingen van de present perfect, de shitregel enzovoort. Zie elke grammaticaregel als een puzzel en bedenk de kortste weg naar een oplossing. Mijn leerlingen krijgen bijvoorbeeld bij de vraag wanneer je much en wanneer je many gebruikt, de volgende regel: much: bij dingen die je niet kunt tellen, many: bij dingen in het meervoud. Dat lijkt onvolledig, maar is in feite genoeg om het nooit meer fout te doen.
Een leuke website om elementaire grammatica te oefenen is a4esl.org.
Groetjes en succes
Massi

Dyspractisch

Onze zoon van nu 25 is niet dyslectisch, maar dyspractisch. Hij begon laat met praten, kreeg les van de logopediste in groep 1 en 2. Verder geen problemen in de basisschool. In de middelbare school problemen vooral met Engels en later ook met Frans. Niet met Duits, want dat is zijn tweede taal. Hij kon gelukkig HAVO afmaken en is ook geslaagd voor de HBO studie. Maar Engels zal altijd een probleem blijven.

zie verder hier http://nl.wikipedia.org/wiki/Dyspraxie

Angelika

Beelddenkers

Ik was zelf hopeloos in Engels, terwijl ik abslouut geen dyslexie heb. Niemand snapte er wat van - hoe kan een kind dat zonder enige moeite negens en tienen haalt voor Nederlands, nauwelijks een drie halen voor Engels? En magere zesjes voor Duits, Latijn en Frans? Taalgevoel is toch taalgevoel? Nee, is mijn ervaring. Pas nu weet ik wat er aan de hand was: ik ben nogal een beelddenker (zijn veel dyslectici trouwens ook). Rijen woordjes leren ging gewoon niet. Ik kan nog steeds heel slecht Engelse teksten lezen, ik zie soms alleen maar letters zonder samenhang. Bij andere talen, ook Italiaans en Spaans inmiddels, gaat dat wel redelijk tot goed.
Grieks ging veel beter omdat daar een eigen alfabet bij hoorde (ik weet nog wel dat ik destijds het liefst wilde dat elke taal een eigen alfabet had) en Grieks stond bekend als Zeer Moeilijk = lage verwachtingen.
Daarnaast hadden klasgenoten een voorsprong doordat ze thuis naar popmuziek mochten luisteren en dus allerlei hits konden meezingen.
Nu is het Engels helemaal alom aanwezig (internet en kabel) en wordt daarom veel meer kennis verondersteld van het Engels dan van andere talen. Maar dat was toen (rond 1980) ook al zo.

Eyeopener

Deze draad is een enorme eyeopener voor me. Niet dat ik problemen heb met Engels (integendeel) maar omdat ik nu pas zie dat het misschien wel raar is dat ik nooit moeite had met het vak. Die link naar de verschillende manieren om O-U-G-H uit te spreken... echt nooit bij nagedacht. Het ging allemaal vanzelf bij me.
Het doet me terugdenken aan een leerlinge in 4 havo die ik bijles Engels gaf omdat ze er moeite mee had. Zij maakte inderdaad schrijffouten vanwege de discrepantie tussen uitspraak en schrijfwijzen. Their/There bijvoorbeeld. Goh.

Massi

Sorrie, ik las: de shitregel. Wasdat???
groeten, Maw.

De shitregel

Met dank aan mijn oude collega Lodewijk. De shitregel is de she-he-it-regel. Bij he, she en it komt er in de tegenwoordige tijd een s achter het werkwoord: he plays football.
Groetjes
Massi