Welke vo school voor zoon met pdd-nos?

Snap ik niet

Nu heb je in jouw omgeving een geweldige school ,waar heel veel mensen die ver weg woont van dromen en dan wil je er niet naar toe en ga je een andere school zoeken die er misschien wel voor openstaat. De grote vraag is dan altijd of de docenten die er werken er ook voor open staan. Die staan nl. voor de klas.
Waarom wil je niet naar Leo Kannerschool?

Wel herkenbaar

..wij wonen vlakbij een Leonardoschool waar kinderen van 20, 30 km ver op zitten.

En wij maar denken of het wel een goede keuze zou zijn.

Vergis je niet, als die Leo Kanner om de hoek zit én het is een reële mogelijkheid om daar een plek te krijgen, dan zal je al rap zien dat de reguliere scholen in de omgeving juist minder ambitieus worden om rugzakkinderen op te nemen.

Succes met kiezen, en probeer aan te voelen hoe je over de Kannerschool zou denken als ie op 20 km zou zitten... of op 40... wschl zou je razend jaloers zijn als ie op 80 km zou zitten.

Nikus

Wat vind ik het fijn om dit bericht van een moeder te lezen. Ook autistenmoeder haar zoon moet later de maatschappij in, helaas lijken veel andere ouders dat soms te vergeten....

He?

"Ook autistenmoeder haar zoon moet later de maatschappij in, helaas lijken veel andere ouders dat soms te vergeten...."
Leg eens uit? Dus als je je kind naar het speciaal onderwijs laat gaan, dan 'vergeet je dat het de maatschappij in moet'? Ben benieuwd hoe je aan deze stelling komt.

Ijsvogeltje

Precies zoals ik het zeg. Ik vind dat men vergeet dat de maatschappij niet autisme proof is. Speciaal onderwijs wil zeggen buiten het reguliere. Dat zou triest zijn als elke ASSer buiten het reguliere werkveld zou vallen.

De maatschappij dat ben jij!

En dus zijn ook MIJN kinderen (met ass) de maatschappij! En zo lopen er echt meer rond die straks hun draai zullen moeten vinden. Maar vooral in het onderwijs vind ik het heel moeilijk, het onderwijs is nl helemaal niet autsime vriendelijk! en als je het dan in een andere vorm van onderwijs moet zoeken om toch een goede basis te krijgen, dan is dat helaas zo. (en nee ik ben ook geen groot voorstander van het speciaal onderwijs )
Als ze volwassen zijn hoeven ze echt niet meer iedere dag met 30 kinderen op een kluitje in een lokaal te zitten, en je dan proberen te concentreren op je werk terwijl er achter je van alles anders gebeurd... en er continu veel te veel prikkels om je heen zijn. Dan kunnen ze hun eigen werkomgeving en structuur zoeken, mits ze er tegen die tijd wel in geslaagd zijn een beetje een opleiding af te ronden, want nogmaals; die zijn niet mals voor auti's! ach gelukkig hebben we altijd het volwassenonderwijs nog je bent tegenwoordig toch nooit uitgeleerd.
groetjes, Tess

Reguliere school

Wat je kunt doen, naast ervaringen aan andere ouders vragen, is zelf een afspraak maken met de school en dit bespreken. Kijk in elk geval even op de website van de school of daar iets over begeleiding met rugzak, of zonder, op staat voor kinderen met autisme.
Dat is nog geen garantie helaas. Ondanks een positief gesprek op de beoogde reguliere middelbare school werd zoon bij de kernproceduren onverwacht afgewezen omdat zogenaamd het beleid gewijzigd was en de decanen die ik gesproken had wisten dit nog niet. Maar het kan een optie zijn. Er zijn scholen die hun best doen, helaas bezwijken die dan vaak al snel aan een overaanbod van kinderen met een rugzakje en dan houdt het ook wel weer op.
Je kunt ook doen of je neus bloedt en je zoon zonder melding van een eventuele diagnose gewoon laten starten op het gymnasium. Volgens de staatssecretaris krijgen de scholen al zorggeld en daar bieden ze begeleiding voor. Ik hoor ook van veel ouders dat het gebrek aan deskundigheid en zorg op de basisschool op het voortgezet onderwijs veel minder is. Daar zijn ze al meer ervaren met het begeleiden van kinderen.
Ik was blij dat mijn zoon naar speciaal onderwijs ging. Na de overgang naar de middelbare school die voor veel kinderen niet makkelijk is, maar al helemaal niet voor een kind met een vorm van autisme, heeft zoon veel bijgeleerd door de goede begeleiding die hij heeft. Zijn kansen op passend vervolgonderwijs zijn daardoor aanmerkelijk gestegen.
Mogelijk dat je ook in contact kunt komen met ouders van de Leo Kannerschool. Je kunt je vraag en twijfels ook voorleggen aan de Leo Kannerschool.

Gepaste school

Je kunt ook nog op zoek gaan naar een school die onderwijs biedt met passende voorwaarden.
Op de school van mijn dochter werken ze met een vast eigen lokaal, de leerkrachten lopen heen en weer en beginnen in januari met laptops, de boeken blijven op school en huiswerk maken op school. Gewoon een reguliere school, maar past bij dochter.
Een niet al te grote overzichtelijk ingedeelde, organisatorisch sterke, scholengemeenschap kan ook al helpen.
Verder kun je al veel zelf doen. Helpen met inprenten door aanvankelijk samen de route te doen van en naar school en zorgen dat je goed op de hoogte bent van de organisatorische procedures die zoon moet inprenten. Lacunes helpen opvullen. Oplossende gesprekjes en vaste huiswerktijden met jou ondersteuning thuis.
Zoon stimuleren zaken op school op te lossen door de mogelijkheden thuis voor te bespreken.

Nikus

Geef je je kind een nomrale schooljeugd als het zich niet kan concentreren, omdat er nog 30 andere kinderen erom heen zitten die geen rekening houden met hem of geef je je kind een normale schooljeugd als hij kan zijn wie hij is?

Beetje laat?

Kan ook nog zijn dat je voor een school aan de late kant bent.
Zoon werd afgewezen op een reguliere school voortgezet onderwijs (schooladvies van de basisschool) omdat school met aankomende rugzakkinderen al in november een traject had geregeld.

Rugzakje

Ben overigens zeer benieuwd of dat wel zo gaat.
Dochter, vorig jaar, zou naar een speciale school. In februari schafte de staatssecretaris de rugzakjes af voor zorgenkinderen die dat pas in groep 8 kregen.
Argument: voortgezet onderwijs krijgt al zorggeld en alleen als kinderen dan stranden in het brugjaar komt er alsnog rugzak. Terwijl kind dan mogelijk af moet stromen. Hele heisa geweest.

Gradaties

Ook ASS komt in gradaties. Wij kregen onze diagnose pas begin groep 8. Als je zo laat deze diagnose krijgt, betekent dat meestal dat je kind relatief goed in de gewone wereld kan functioneren. Wij hebben met onze zoon naar het Aurum gekeken. Ook een speciale school voor kinderen met ASS. Maar op de open dag zaten er 12 teruggetrokken kinderen, verkleefd aan hun ouders, of vol fieps. En daar was onze zoon: communicatief, relaxed. Op de reguliere school was hij de uitzondering vanwege zijn vreemde gedrag, maar op deze school was hij de uitzondering omdat hij zo gewoon was. Hij zit er tussenin. De IB-er van de basisschool waarschuwde ons dat hij heel veel sociale vaardigheden had aangeleerd, en dat de kans erg groot was dat hij deze snel zou verliezen als hij in zo'n beschermde omgeving zou komen vol met kinderen die echt niet corrigeren als hij zich vreemd gedraagt.

Na heel lang nadenken hebben we besloten om hem naar het regulier te laten gaan. In de gesprekken met de mentoren werden we gewaarschuwd dat het mis kon gaan. Dat onze zoon dan de rest van het jaar thuis zou komen te zitten, want het Aurum neemt tussentijds geen leerlingen aan.

Het eerste jaar was wel zwaar, maar nu in de 2e gaat het goed.

Ik denk dus dat een kind dat pas in groep 8 in aanmerking komt voor een rugzakje een behoorlijke goede kans maakt om verder te kunnen op het regulier. Dus ik snap heel goed de twijfel over een Leo Kannerschool. Het is geweldig dat deze scholen bestaan voor de kinderen die dat echt nodig hebben, maar ik denk dat als je enigszins een reguliere school aankunt, dat dit de voorkeur heeft.

Het laatste wat ik zou doen: school speciaal voor autisten

Ik wist al op z'n 1e dat zoon autistisch was (Asperger). Met 4 1e diagnose. Volgens Jeugdzorg en de GGZ is hij een standaard Asperger maar wel met wat extreem gedrag. Thuis dan, op school niet. Hij is nu 12,5

Ik heb hier al 100x het aanbod gehad van speciaal auti VO onderwijs 1 plaats verderop. Vast voor heel veel kinderen heel goed, maar ik zie het nut er van absoluut niet. Ben er zelfs op tegen (voor mijn zoon dan). Mijn zoon heeft het 1e jaar op een basisschool gezeten waar ze hem na een maand al weg wilde hebben. Ze konden hem niet aan. Daarna wegens een verhuizing naar een andere basisschool gegaan en daar vonden ze hem een makkie. Uiteindelijk kreeg hij in gr. 7 wel een rugzakje, maar dat was meer om hem andere dingen te kunnen laten doen dan de rest van de klas. Van het geld werd HB materiaal gekocht. De ambulant begeleider die bij zo'n rugzakje hoort kwam zelf van een school voor autisten en ook hij was er fel op tegen dat zoon naar speciaal onderwijs ging. Zo'n slim kind, gewoon zonde. Hij heeft ook een verbaal IQ van 147.

Zoon is dus naar gewoon regulier VO onderwijs gegaan. Nog geen eens naar de school met de meeste begeleiding (die had als school een heel auti team en ze waren super bereidwillig), maar naar een school waar hij zelf heen wilde. Ook al was daar minder begeleiding. Zei mijn gevoel en dat blijkt ook zo te zijn. Hij wilde perse tweetalig doen en perse gymnasium meteen al in de brugklas. Hij weet nu ook al dat hij in zowel grieks als latijn examen wil doen. Schijnt rooster technisch niet haalbaar te zijn. School is op 5 min. van ons huis. We hebben hier 3 VO scholen en 1 VO school zag hem niet zitten (ze weten niet wat ze missen!), nou die viel dus snel af. Ik ben daar dan heel snel klaar mee!

Nou hij doet het er prima. Ik had van te voren grote zorgen voor de overgang, hij was ook nog maar net 11 en het begin was ook best lastig, maar dat ging vrij snel goed. Hij zit nu in de 2e gym en heeft vanaf dag 1 voor het eerst vrienden daar (geen auti's, maar wel zelfde types, zo wie zo alleen maar nerds daar), heeft totaal geen moeite met verschillende docenten, klassen e.d. Qua cijfers zit hij ruim boven de 8 voor alles. Ook gaat hij mee met schaatsdagen en is in de brugklas naar Engeland met de klas geweest. Dit jaar wordt het een week in een engels gastgezin. Voor die uitjes krijgt hij extra begeleiding. Vooraf is er voor elk uitje of iets speciaals e-mail contact met de mentor.

Natuurlijk zijn er ook wat lastige punten, maar daar hebben we een rugzakje voor. Thuis blijven de lastige punten het trage maak tempo van huiswerk (leren is in 5 min. klaar en wordt nooit meer overgekeken), trage tempo van tas inpakken en het trage ochtend ritueel. Je moet er continue boven op zitten. Het te laat komen heb ik los gelaten. Of 1 of andere manier haalt hij het altijd net.

Je moet als ouders bij het VO wel op je strepen staan met wat je wilt qua begeleiding. Uit school zelf komt het niet. Ik vind de begeleiding op deze school niet optimaal, maar dat geven ze zelf ook toe. Zitten wel veel autisten. Achteraf had ik toch misschien liever die andere school gewild. Maar het gaat goed zo.

Net weer nieuwe indicatie voor weer 3 jr. rugzakje gehad. Dat rugzakje zetten we momenteel in voor extra drama (spreken in het openbaar in te zetten voor spreekbeurten, speeches e.d.) en leren opstellen/ boekverslagen e.d. te maken. Hij is nl. fantasieloos. Beide heb je heel veel op 2 talig. Verder heeft zoon elke vrijdag middag een mentor gesprek en komt er om de paar weken een ambulant begeleider. Nou zo komt hij de komende 4,5 jaar ook nog wel door. Zoon vindt tweetalig overigens weinig boeiend. Veel te saai en het tempo veel te laag. Het liefst had hij uitdagendere vakken gehad zoals chinees, russisch of iets met computers/ techniek. Het is nu zo gewoon... Nou speciale vakken krijg je op speciaal onderwijs al helemaal niet!

In de brugklas hebben we een hartig woordje gesproken met de gym-, techniek- en tekendocent. Op al deze punten is hij zeer slecht. Qua motoriek is hij een 8 jarige. Nu krijgt hij voor alles een 6 of wordt hij beoordeeld op inzet. In dat laatste is hij nl. erg goed. Als ik een 5 zou zien zou ik meteen aan de bel trekken, want dat is niet de afspraak. Deze afspraken hebben meer ouders, ook van niet auti kinderen, met deze docenten. Voor speeches krijgt hij ook altijd een 6, maar dat vinden de docenten soms niet helemaal eerlijk tegenover de andere leerlingen. Maar goed, ze houden zich er wel aan. Hij heeft er wel zeer veel tijd ingestoken.

Daarnaast hebben we in de brugklas een PGB-er thuis gehad die hem heeft leren plannen. Hij doet dat, nu ze helaas weg is, nog heel strak volgens haar schema. Zou voor ieder kind een aanrader zijn. Daarnaast staan hier alle boeken op een vaste plek in de kast, heeft elk vak een eigen kleur kaft incl. mapjes, multo's e.d. Hebben we 10 Geodriehoeken op voorraad, want elke week is er 1 weg. Er is zoveel te doen wat het leven makkelijker maakt. Maar goed, je moet er wel even induiken. En alles kost veel energie.

Wat ik tegen een speciale auti school heb: buiten de stad, veel te veel jongens, buiten de maatschappij staand, vooral deelcertificaten, enkeling maar een diploma en weinig uitdagende vakken (geen grieks, latijn, chinees o.i.d.). Veel te beschermende wereld naar mijn idee. En ik heb veel auti scholen, weekenden en kampen gezien. Ze steken elkaar gewoon aan qua gedrag. Zoon had het op een auti kamp altijd wel naar z'n zin, maar de kinderen waren echt gek in zijn ogen. Zoon wil ook niet op speciale sporten voor auti kinderen. Hij wil zelf ook met normale kinderen mee doen. Helaas is dat een lastig punt voor clubs en dat heb ik nog niet voor elkaar gekregen. Hij traint nu ergens mee, maar dat willen ze niet meer.

Ik wil en daar zal ik voor zorgen ook dat mijn zoon straks als hij net 17 is met een VWO diploma op zak gewoon naar de universiteit kan. Eerst nog even thuis wonend en daarna (begeleid) op zich zelf wonend. Liefst ook nog met een leuk vriendinnetje. We zijn nu al aan het oefenen met alleen reizen (hij is 12), zelf eten klaar maken en zelf was sorteren. Doe ik niet helemaal zelf, maar daar heb ik mijn PGB'ers voor. Die denken lekker mee.

Succes! Ik zou voor een gewone school gaan. Gaat dat niet, dan kan je altijd nog naar speciaal onderwijs.

Hermiena

Denk jij nou werkelijk dat er op de arbeidsmarkt aangepaste banen zijn waarbij er de mogelijkehid voor een prikkelvrije omgeving bestaat? Dan zou je kind al een individueel beroep moeten kiezen.

Onze zoon had een probleem met Frans (27 kinderen in de klas) en is uiteindelijk vooraan gaan zitten,. Gevolg. Concentratie groter omdat hij de escapades van zijn klasgenoten niet meekrijgt. Probleem opgelost!

Astrid

Ik ben het eens met je! Onze zoon was nog geen jaar toen duidelijk was dat iets was en het vermoeden bestond dat het om autisme ging. Het heeft best problemen opgeleverd op de basisschool maar daar vond hij wel een weg in. Ik heb nooit spijt gehad van de keuze hem een "normale" jeugd te geven.

Astrid ps

hahhaha die geodriehoeken. Zo herkenbaar. Bij de action. 20 cent

Aangepaste banen?

Nee, aangepaste prikkelvrije banen bestaan niet maar ik denk wel dat je in je werkende leven veel beter keuzes kunt maken die bij je passen dan in je schoolleven. School gaat altijd van het grote gemiddelde uit, je moet wel communicatief zijn, je moet je wel staande kunnen houden in een klas van 30 kinderen, en dat is voor sommige kinderen nou eenmaal heel moeilijk.
Als je eenmaal gaat werken kun je veel meer... je kunt echt alleen werken als je dat wilt, je kunt thuis werken, je kunt in een klein team werken, je kunt een baan zoeken met regelmatige werktijden, ik noem maar wat.
Maar goed, om wat dan ook te bereiken heb je eerst een goede opleiding nodig, helaas is dat in het speciaal onderwijs bijna niet haalbaar, zelfs de slimme kinderen worden hier niet echt voorbereid op een zelfstandig bestaan in de maatschappij, en dat vind ik heel kwalijk, want juist zij hebben het zo nodig! je zult heel veel dingen moeten oppakken als ouder om een kind met autisme zelfstandig te krijgen, en ik ken wel ouders die dat lukt hoor! gelukkig maar. (Astrid zal vast in die categorie horen ) maar er zijn er ook veel die het helaas niet lukt, en van school hoef je echt niet zo veel te verwachten.
Nou ja, al met al hoop ik dat mijn kinderen straks ook in het VO een beetje mee kunnen draaien in het regulier, ze zijn slim genoeg, maar ja, al die prikkels, en al die "leuke gezellige spontane sociale" franje eromheen maakt het heel moeilijk. De grote scholengemeenschappen hier in de buurt? ik heb er niet veel vertrouwen in... dat maakt onze toekomst heel onzeker. Maar goed, oudste "moet" nog twee jaar basisschool, voorlopig zit ze nog goed, laten we daar maar even van genieten
groetjes, Tess

Tess

Nee, je kan als volwassenen met ass niet altijd maar de baan zoeken die bij je past. Mijn man is het lichtende voorbeeld ervan. Zijn ouders hebben geen idee gehad dat hij autistisch was. Wel dat er wat was met hem. Doordat hij "anders" was hebben ze hem naar speciaal onderwijs laten gaan. Hij is daarna op een fabriek beland net als zijn vader en broers. Nu werkt hij gelukkig op een klein bedrijf al 18 jaar. Na jaren van ploeteren. wennen. leren en heel veel investering van mijn kant heeft hij zijn draai gevonden.
Dit is hem niet komen aanwaaien. Bloed zweet en tranen heeft het gekost. Maar de winst is groot.

De mensen met autisme die wel geschoold zijn kunnen ook niet altijd kiezen. Daarom ben ik er voor dat ze op regulier onderwijs meedraaien. De maatschappij is niet autisme proof en zal dat ook nooit worden.

Over het zelfstandig worden. Ik geloof in het feit dat het kan. Maar het is maar net wat de reikwijdte van het begrip is in jou opinie.

Ideale wereld

In een ideale wereld leren en werken kinderen en volwassenen met autisme gewoon samen met de rest en dat is goed.
Zoals het nu is is zoek je de best mogelijke omstandigheden afhankelijk van het kind of de volwassene. En dat kan in het reguliere onderwijs zijn maar ook in het speciale onderwijs.
Geen reguliere school is het zelfde maar ook zijn er verschillen in de speciale scholen.
Mijn zoon zit in een autiklas op een reguliere school en daardoor heeft hij 'the best of both worlds' en dat heeft hij nodig, dat doet hem goed.
Je wilt namelijk ook dat je kind een onbezorgde schooltijd heeft en niet voortdurend aan het overleven is, dat wordt nog weleens vergeten hoeveel energie het kost om mee te komen.

Ideaal annej!

"Mijn zoon zit in een autiklas op een reguliere school en daardoor heeft hij \'the best of both worlds\' en dat heeft hij nodig, dat doet hem goed."
Wauw! dat klinkt al heel ideaal, dat is hier in de regio gewoon niet te vinden. Wij hebben vooral grote scholengemeenschappen die allemaal aan elkaar hangen (en dus doorsturen naar welke lokatie je moet) en daaraan hangt ook het sbo en cluster onderwijs. Mijn dochter heeft op de cluster 4 school gezeten, en daar werden de teruggetrokken bangige autisten in een klas gezet met hele extraverte adhd-ers en zmok kinderen. Echt dat was voor helemaal NIEMAND ideaal, schatten van kinderen zaten erbij hoor, maar de combinatie was om te huilen, juf had het alleen al de hele dag druk met orde houden in de klas, tenminste, dat idee kreeg ik er wel van. Dochter kwam moeilijk aan leren toe met al die afleidingen. Nu gaan ze ook nog fuseren met een reguliere school, sbo en cluster3... en toen ik die bui zag aankomen zijn we vertrokken.
Een jaar is het goed gegaan, toen zat ze in een auti klas, en dat was rustig, maar dat is weg bezuinigd.
Nu zit ze op een vrije school, de enige kabouter tussen de reuzen die hier nog zijn eigen weg gaat. Het is een klein overzichtelijk schooltje met heel veel structuur, en niet al te grote klassen. Een vaste leraar voor de klas en een vast lokaal, dat is ook wel prettig, en een klas die bij elkaar blijft en niet oplost in ieder jaar weer andere combi's. Mijn dochter kan het! en dat vind ik op zich al knap. Ze kent nu alle kinderen in haar klas, en de leerkrachten (er komen ook vakleerkrachten in de klas), ze weet redelijk goed wat er van haar verwacht wordt, ze doet echt goed mee.
Voor mijn zoon (klassiek autistisch) ligt het weer wat anders. Hij zit op dezelfde school, hij functioneert wel, hij leert redelijk goed (gelukkig) maar echt contacten maakt hij niet, en als hij het doet gaat het heel vaak mis, zo heeft hij de neiging ieder kind dat kleiner dan hem is omver te duwen... en als hij iemand aardig vind gaat hij aan diegene zitten "plukken" of juist veel te dichtbij staan... Gelukkig nu ook weer dat klas en leraar bij elkaar blijven 6 jaar lang. Ze kennen hem intussen wel, en ook zijn klasgenootjes weten dat er momenten zijn dat ze hem gewoon met rust moeten laten, dan rent hij in z'n uppie rondjes over de speelplaats. En toch... ik zou hem ook niet op die cluster 4 school willen, tussen allemaal kinderen die "iets" hebben valt hij weliswaar minder op, maar ziet hij ook minder gezonde voorbeelden. Ik ben intussen wel een voorstander geworden van een "zo normaal mogelijk leven" ook voor kinderen met een gebruiksaanwijzing. Maar ja, wat is normaal? de echt normale school zit net om de hoek, daar kunnen ze nooit naartoe (echt met zoon hebben we het geprobeerd, en dat noooit meer) in het speciaal onderwijs worden ze, naar mijn idee, teveel geproblematiseerd, er word zoveel over beperkingen gepraat en over problemen dat ze vergeten de mogelijkheden van een kind te zien. De vrije school was voor ons de meest ideale tussenvorm. Helaas zijn ze hier "klaar" als ze 12-13 jaar zijn, en dan???
Tess