Wie heeft het laatste woord bij zittenblijven?

Wordt ze sneller na een jaar overdoen?

Dat zou mijn vraag aan school zijn....verder, zie hoofdpagina ouders online, dat gaat met name over kleuterzittenblijven, maar de aanpak kun je ook voor andere groepen gebruiken.....Ik zou er niet mee instemmen, als ze de stof verder wel beheerst....

De rechter

Scholen hebben het laatste woord over het schoolbeleid. Ouders hebben het laatste woord over hun kind. Daar waar die bevoegdheden botsen heeft de rechter het laatste woord.
"Juf heeft aangegeven dat als zij wil dat kind blijft zitten en ik niet, ik uit moet zien naar een andere school omdat dit dan niet de school is voor dochter. "
Dat is niet zomaar waar. De juf zal zich over dat zittenblijven goed moeten verantwoorden (wat is het probleem, hoe wordt dat verholpen met zittenblijven, welke invloed heeft zittenblijven op de rest van de schoolloopbaan).
"De cito-resultaten van dochter zijn slecht (DMT-kaarten -woordjes lezen- een E, rekenen en D en spelling een . Ze leest de woordjes ontzettend traag, maar foutloos."
Dat kan duiden op leesproblemen en misschien zelfs dyslexie. Zittenblijven is daarvoor geen oplossing. Zie http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?sinds=1&template=1&actueel=1&archief=0&thread=156455&forumsel=23&forum=23&post=2533583
Vooral de laatste alinea is ook in jouw situatie van toepassing. Er is mogelijk sprake van gewoon zittenblijven zonder openheid over het hoe en wat en waarom.
Ik zou als ik jou was een gesprek met de school/leerkracht aanvragen en neem een print van dat artikel mee.
Deze gesprekshandleiding http://www.ouders.nl/mdos2010-kleuters7.htm kun je daarbij gebruiken. Het gaat vooral om openheid en verantwoording. Helderheid van plannen. Het zakelijk afwegen van voor- en nadelen voor jouw kind.
De school kan niet blijven bij de houding 'wij zijn hier de baas en als het u niet zint, dan zoekt u maar een andere school'.
Groet,
Miriam Lavell

Gruwelijk misverstand

Ik denk dat het tempo te laag ligt, dat ze haar leeftijdgenoten vooruit is, dat ze inderdaad faalangst ontwikkelt en dat zittenblijven daar alleen nog maar een schepje bovenop zal doen.
Ze leest de woordjes gehakt en geplakt omdat ze ze zo geleerd heeft. Ze wil het perfect doen en durft niet af te wijken van dat model.
Weet de juf dat ze gewone teksten gewoon leest? Heb je je dochter uitgelegd dat ze losse woordjes ook gewoon moet uitspreken?
Met dit beeld kun je werkelijk alle kanten op. Tot en met superhoogbegaafd maar uiterst gefrustreerd. Daar hoef je niet meteen met testen en onderzoeken achteraan te hollen. Maar zittenblijven is in ieder geval flauwekul.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Ik snap je laatste posting niet zo goed.
Ik weet niet of de juf weet dat ze gewone teksten gewoon leest, ze leest ze ook wel te langzaam. Ze zit op avi-start niveau (DL = 7, DLE < 5). Haar resultaten zijn ondanks alle inspanning ontzettend laag, dus voor superhoogbegaafd hoef ik niet bang te zijn .
Ellen, ze zijn hier erg strikt met de oktobergrens. Dochter is ook klein, heeft een "klein stemmetje" (totdat ze tegen haar grote zus tekeer gaat en wordt als "schattig" betiteld en daar gedraagt ze zich ook naar (haar zus denkt daar overigens heel anders over...), dus ongetwijfeld zien ze haar als jong. In bepaalde dingen is ze gewoon ook nog jong, als ik echt wil weten hoe het met haar gaat moet ik het aan haar knuffel vragen, dan krijg ik meer informatie dan wanneer ik het rechtstreeks vraag. Maar als een jongetje in haar klas zegt dat ze klein is zegt ze: als iemand een kleine maat heeft wil dat niet zeggen dat iemand ook klein is! Dan staat ze haar mannetje prima.
Het zijn ook gewoon al die tegenstellingen waar ik zelf zo weinig mee kan, dus ik snap ook wel dat de school er moeite mee heeft.

Tip

Marije, lees dit draadje eens http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?template=4&actueel=0&archief=1&zoek=sleeplezen&thread=153188&forumsel=23&forum=23&post=2473242
Probeer dat eens te doen met je dochter.
Marije:"Ik weet niet of de juf weet dat ze gewone teksten gewoon leest, ze leest ze ook wel te langzaam."
Dat kan, maar er is in de methodeboekjes een dramatisch verschil tussen een leerling die in hakken en plakken blijft hangen (mogelijk dyslexie) en een leerling die langzaam leest.
Juf moet weten dat je dochter niet in hakken en plakken blijft hangen.
Marije:"Haar resultaten zijn ondanks alle inspanning ontzettend laag, dus voor superhoogbegaafd hoef ik niet bang te zijn . "
Daar kun je je dramatisch in vergissen. Zonder analyse en samenhang, betekenen die toetsen niks. Ja, ook superhoogbegaafde lln scoren soms alleen maar heel zwak.
Maar zoals ik al zei, je kunt er alle kanten mee op.
Begin bij het begin. Leg je dochter uit dat ze 'gewoon' moet lezen (zie link). Laat de juf zien dat ze niet blijft hangen in hakken en plakken.
En als je er met de juf uit bent, zoek dan een andere school.
Groet,
Miriam Lavell

En vooral dat laatste kan ik beamen

Hier een dochter met een zeer hoog IQ (zelfs voor Hb'ers), maar toch een groep 3 met dramatische toetsresultaten en een zeer, zeer langzaam tempo. Gelukkig hier wel een school die door de toetsresultaten heen kon kijken, en haar wel gewoon over heeft laten gaan naar groep 4. Nu gaat het beter, maar vooral omdat er nu aan haar zelfvertrouwen gewerkt wordt (en het helpt voor haarzelf òòk dat ze nu weet dat ze hoogbegaafde is).

Sleeplezen

Ik heb het draadje gelezen Miriam, ik wil het zeker gaan proberen met mijn dochter (alleen al omdat ik zeker weet dat ze het leuk vindt!). Het is me niet helemaal duidelijk of ik nu wel of niet hardop mee moet lezen. In het voor-koor-door systeem dat ze op school hanteren (eerst voorlezen, dan samen en dan het kind zelf, dus drie keer dezelfde tekst. Pfff, je zou van minder afgeleid raken!) is mij al opgevallen dochter een ster is in nazingen zoals ik dat noem. Ze leest dan net wat langzamer dan ik en praat me gewoon na... Of moet je gewoon eerst het tempo aangeven met potlood en stem en later alleen met potlood?
Ik ga er niet vanuit dat mijn kind hoogbegaafd is, het enige dat ik wil is dat ze niet als laagbegaafd bestempeld wordt als ze dat niet is.
Een andere school zoeken is voor mij vooralsnog geen optie. Overal is wel wat, en de juf van dochter is een goede en leuke juf. Ze past alleen niet zo bij dochter. Of andersom natuurlijk .

Geen hoogte

Jij leest, gewoon hardop, normaal tempo en wijst precies bij wat je leest, synchroon met de letters/klanken.
Je dochter mag invallen wanneer ze wil, dan leest zij (jij houdt je mond) maar ze volgt jouw tempo, want jij blijft wijzen.
Marije:"Ik ga er niet vanuit dat mijn kind hoogbegaafd is, het enige dat ik wil is dat ze niet als laagbegaafd bestempeld wordt als ze dat niet is."
Hm, ik krijg geen hoogte van je. Vind je het nou een probleem of niet? En je dochter? Je kunt het ook laten waaien natuurlijk. Tegen de tijd dat je dochter getrouwd is weet niemand er meer iets van.
Groet,
Miriam Lavell

Hb kinderen

kunnen ook gaan onderpresteren....niet gezegd dat dat bij jouw kind zo is, maar een slechte score zegt dus niet zoveel...

Overigens, een langzaam kind, dan nog een keer groep 3, dan is ze dus nog verder achterop....Je zegt zelf ook al, ze is klein en schattig (alsof je het over mijn dochter hebt, kleinste van de klas, een dotje om te zien, maar o wee.....)....En zolang iedereen haar daarnaar behandeld, bevestigd zij alleen braaf datgene wat iedereen van haar verwacht.....

Begin er niet aan, aan dat zittenblijven, want voor het zelfvertrouwen is dat echt funest! Met alle gevolgen vandien....

Zelfvertrouwen

Marije: "Ik heb het idee dat ze faalangstig is, maar volgens de IB-er is ze daar nog te jong voor en moet je faalangst ontwikkelen."

Met faalangst word je niet geboren en moet je ook ontwikkelen, maar ik ben het niet eens met de juf dat ze er te jong voor is. Mijn eigen dochter, mager, lief, schattig, ontwikkelde het ook in de kleuterklas. Klapte dicht als er zomaar iets gevraagd werd en had ook niet altijd een antwoord paraat. Later bleek dat ze moeilijk veel info tegelijk kon ordenen in't hoofd en dat dan de paniek toesloeg. Ook als jong kind voel je het als 'anderen' geen moeite mee lijken te hebben met dingen die je zelf moeilijk vindt. En het wordt vaak bevestigd door een juf met een medelijwekkende blik die, zonder dat ze het in de gaten heeft, jou het gevoel geeft dat je zwakker/zielig/schattig bent.
Mijn dochter bleek later moeite te hebben met rekenen. Grappig om te lezen hoe dat werkt met dat sleeplezen. Eigenlijk kwam ik erachter dat bij mijn dochter iets soortgelijks werkt, maar dan op rekengebied. Geen vragen stellen en het kind met angstzweet in de misere laten, maar gewoon de som voordoen/zelf doen. Ik deed dat zo'n drie keer en zei dan: "Snap je? Nou jij" En daar ging ze. Foutloos. Stiekem meegekeken en begrepen wat de bedoeling was. I.p.v. vragen stellen: en wat doe je nu? Of wat denk jij? Of welke stap moeten we nu nemen? o.i.d.
Met die faalangst is het dan ook nog eens zo dat het voor een kind ergens best een comfortabele positie is. Met name als je 'schattig' bent. Alles wordt je vergeven en tap, tap, arme schat, volgende keer beter. Dus ga je je daarna gedragen. Ik zou haar uit die comfortzone proberen te halen en haar veel zelfstandige opdrachten laten uitvoeren. Ja, klim maar op het aanrecht en pak de borden maar. Haar dingen laten doen waar ze trots op kan zijn. Ook met het lezen/sleeplezen. En dan niet flauwe lofprijzingen in de trant van: zo! Wat heb jij goed je jas opgehangen!, want dat is flauwekul en hebben schattige kinderen heel goed in de gaten. De aanpak is hier als een speer gegaan. Ze weet waar ze goed in is, en minder goed en ze kan voor zichzelf opkomen.
Misschien is ze hb, misschien ook niet, maar mijn overtuiging is dat je kind vooruit moet. Dat dat heel goed zou zijn voor het zelfvertrouwen!

Groet Jan

*grinnik*

Tegen de tijd dat ze getrouwd is *grinnik*. Hmmm, maar dat duurt nog even...
Ik vind het wel een probleem. Ik kan er wakker van liggen, en de volgende keer dat ik er wakker van lig denk ik gewoon aan de tijd dat ze getrouwd is en ik tevreden kan terugkijken omdat het allemaal goedgekomen is!
Mijn probleem is dat de school het over zitten blijven heeft en ik dat absoluut niet in haar belang vind. Ik heb nu ook de neiging om die woordjes even op een laag pitje te zetten en vol te gaan voor dat sleeplezen, wie weet haalt ze dan M3 en dan staat zwart op wit dat ze vooruit gegaan is. Die woordjes komen dan in de vakantie wel weer.
Ik probeer duidelijk te maken dat als ze een laag niveau heeft, ik dat niet erg vind. Dan kan ze gewoon niet beter, klaar. Maar ik denk dat ze beter kan en als ik dan vanmiddag tegen de juf vertel dat ze wat ze moest oefenen hartstikke goed gedaan heeft (120 woordjes in 3 minuten, da's 40 in een minuut en ze moet er 30 in een minuut), dan zegt de juf, maar op school haalde ze het derde snelheidsniveau niet. Waar het kind bij staat. Dan denk ik a) dat de juf me niet gelooft en hoe ik haar in vredesnaam bij kan brengen dat ze het WEL kan, en b) dat ik er niet aan moet denken dat het kind NOG een jaar zo door moet! En dan heb ik soms een schop onder mijn achterste nodig om maar door te gaan met het extra werk thuis, en dan ben ik blij dat er nog iets anders is om te doen, namelijk het sleeplezen. Misschien dat DAT dan iets doet.
Marije

Jan

Vandaag kreeg dochter een sticker op zwemles, ze was door Het Gat, een overwinning. De koning te rijk kwam ze uit het zwembad. Ze was ook nog eens de enige die een sticker had gekregen! Voordat we thuis waren had ze er een verklaring voor: de anderen hadden alle stickers natuurlijk al! Dat de andere nog met kurkjes zwemmen en zij niet was haar nog niet opgevallen.
Inderdaad, je kind moet vooruit!

Marije

Je kunt altijd een filmpje maken met je fotocamera of mobiele telefoon. Dat kun je, indien nodig, gebruiken als 'bewijsmateriaal voor de juf'.
Oeps, het is laat en we moeten weg voro de avond4daagse.

Filmen inderdaad

en liefst dat ze het zelf niet doorheeft en dat aan juf laten zien....

Je kind vertoont al tekenen van faalangst (eerst blij met de sticker, vervolgens zichzelf weer de grond inboren, want de andere kinderen hebben die stickers vast al....), laat het niet erger worden!!

Schop

Marije, je maakt een wat wijfelende indruk. Je slingert wat heen en weer tussen zorg en berusting. Tussen Groot Vertrouwen in de kennis van de juf en de IB-er en Diepe Twijfel aan wat zij zeggen.
Psychologie van de koude grond: het is net alsof je hoopt dat de juf uit zichzelf bij zal draaien.
Misschien heb ik het wel helemaal mis, maar dat maakt eigenlijk niet uit. Als ik er al van in de war kan raken, hoe zit dat dan met je dochter?
Je moet duidelijker kiezen welke lijn je wilt volgen. En omdat je eigenlijk nog helemaal niks weet van je dochter en mogelijke problemen, is de keuze eenvoudig namelijk een keuze uit twee.
1: De juf, de toetsen en de IB-er hebben gelijk. Jouw kind kan het allemaal niet bijbenen, heeft grote leesproblemen (zie de scores) die vooralsnog aan niets anders toegeschreven kunnen worden dan 'jong' of 'dom'. Zittenblijven is een optie, dat biedt dan nog de kans om van 'jong' 'oud' te maken, waarmee bij het uitblijven van voortgang meteen definitief kan worden vastgesteld dat het om 'dom' gaat. Je dan ook alle inspanning voor onderwijs naast je neerleggen, dat wordt toch niks, en je hoop vestigen op een rijke man als huwelijkspartner, dan komt het toch nog goed.
2: De juf, de toetsen en de IB-er hebben het helemaal mis. Je kind is niet jong of dom, maar teruggetrokken en faalangstig en heftig aan het onderpresteren. Zittenblijven levert een extra deuk op in haar zelfvertrouwen en in haar ontwikkeling. Dit probleem niet adresseren levert jaren lang onnodig leed op. Er moet nu wat gebeuren.
Jij mag kiezen. Maar in feite heb je al gekozen door hier een draadje te starten en door de informatie die je geeft. Optie 2 is de meest waarschijnlijke.
Dat betekent dat _jij_ nu aan zet bent. Jij zult de juffen duidelijk moeten maken dat ze het mis hebben. Jij zult een koers moeten kiezen, je moeten informeren en inlezen. Je kunt je niet permitteren te wachten op een ingeving bij juf of de IB-er. Het spijt me dat ik het zeggen moet, maar zij laten zien niet al te best geinformeerd te zijn.
"En dan heb ik soms een schop onder mijn achterste nodig om maar door te gaan met het extra werk thuis, en dan ben ik blij dat er nog iets anders is om te doen, namelijk het sleeplezen. Misschien dat DAT dan iets doet."
Stop met die woordjes oefenen. Uitgaande van optie 2 is het moeten oefenen van die dingen voor je dochter elke dag weer een bevestiging dat ze dom is. Ga sleeplezen, maar lees je eerst goed in (links uit eerder genoemd draadje, links uit draadjes waar dat naar verwijst). Jouw houding bij dat lezen is superbelangrijk.
Zet je gêne opzij. Optie 2 draagt de reële mogelijkheid in zich dat je dochter in werkelijkheid hoogbegaafd is. En als dat zo is, dan is die faalangst veel groter dan je zelf ooit vermoed had. Ga daarvan uit. Pas je eigen gedrag en verwachtingen en houding daarop aan.
Te lage verwachtingen hebben, in feite voortdurend bang zijn dat je je kind overvraagt, is ook een telkens terugkerend signaal naar je kind dat het zich dommer, kleiner, terugetrokkener moet gedragen dan het misschien wel is.
Ga uit van de mogelijkheid dat je dochter heel precies bij jou en bij de juf de verwachtingen die er van haar zijn, naleeft. Jij verwacht kennelijk wat meer dan de juffen. Dat verwijt maak je jezelf al. Toch is helder dat je dochter thuis meer laat zien dan op school.
Lief gevonden worden is ook een ambitie, zeker als slim gevonden worden kennelijk niet in de beleving van haar omgeving zit.
Groet,
Miriam Lavell

Nog even

Nog vergeten te zeggen/vragen; over die E op woordjes lezen en die D op rekenen. Ik zou die citotoetsen in willen zien. Dat je dochter snelheid mist bij die woordjes heb je uitgelegd. Maar hoe zit dat bij rekenen? Komt die D ook doordat ze te traag is? Heeft ze de toets niet af kunnen maken? Zijn de sommen wel goed? Cito rekenen is erg talig (verhaaltjessommen). Wat scoort ze op de methodetoets?

Miriam: "Optie 2 draagt de reële mogelijkheid in zich dat je dochter in werkelijkheid hoogbegaafd is."

Het is een mogelijkheid maar het kan net zo goed iets anders zijn. Ons buurmeisje was altijd zo traag als stront en blijkt nu (middelbare school) ADD te hebben.
Vriendje van mijn dochter is al vanaf de kleuterklas niet vooruit te branden en dat zal ,denk ik, altijd zo blijven. Ze hebben hem uiteindelijk in de lerarenkamer gezet waar hij z'n cito-entree even af mocht maken. Kijk, daar hou ik nou van. Al dat gejakker om persé in zoveel tijd woordjes op te sommen, rijtjes af te maken, de druk die daarbij komt kijken, voor de slome duikelaars onder ons vind ik het flauwekul. Het doel is dat je iets uit kunt rekenen en/of dat je een boek kunt lezen.

Als je wat geld hebt zou ik wellicht toch je dochter laten testen. Je kunt dan steviger zijn naar school toe en dochter krijgt mogelijk privileges. B.v. iets langer over een toets mogen doen.

Groet Jan

Grote cirkel

jan:"Het is een mogelijkheid maar het kan net zo goed iets anders zijn. "
Inderdaad. Het gaat erom dat je alle opties open houdt. Bij lage scores + HB is de tegenstelling op dat terrein het grootst en faalangst/onderpresteren het meest heftig. Als je dat vooralsnog in de mogelijkheden insluit, dan kan het op dat terrein hooguit meevallen als het toch iets anders blijkt te zijn.
Het is vooralsnog de groots mogelijke cirkel die je om bekende indicatoren kunt treken. Daarbinnen valt ook ADHD, of... nou ja... daar kom je pas achter als je gaat zoeken natuurlijk.
Bij de vraag wat er te onderzoeken is, zou ik allereerst een begaafdheidsonderzoek doen. Ook al om die grootst mogelijke cirkel.
Juist bij hb komen verkeerde diagnoses vaak voor. Er wordt vaak eerst gedacht aan adhd of autisme. HB kinderen zijn bij uitstek in staat om zich naar die verwachtingen te gedragen.
Groet,
Miriam Lavell

Okee

Ik heb vanmorgen aan dochter uitgelegd wat we gaan doen. Geen woordjes meer maar lezen. Snel lezen. Ik heb haar uitgelegd dat ik snap waarom ze leest zoals ze leest, ze wil het perfect doen. En ik heb haar uitgelegd dat de juf het zo niet wil, die wil een grote lap tekst. Dochter wil perfect, juf wil veel. Dus nu gaan we de juf geven wat ze wil. Meer fouten, maar dat maakt niet uit, en meer tekst. En die woordjes mag de juf met haar oefenen, want dat wil de juf nou eenmaal graag. Het samen met mij een tikje ongehoorzaam zijn aan de juf door geen woordjes meer te lezen sprak haar wel aan .
Ik snap nu dat ze, ongeacht haar capaciteiten, aan het onderpresteren is. Ik link onderpresteren aan hoogbegaafdheid, maar inderdaad, als ze het thuis beter doet, is ze op school aan het onderpresteren, al dan niet heftig.
Het gekke is dat ik haar slimme zus qua leren veel harder aanpak. Als zij thuiskomt met een 8,5 voor aardrijkskunde zonder dat ze ervoor geleerd heeft, zeg ik dat ik het een mooi cijfer vind, maar dat ze er MET leren dus een hoger cijfer had kunnen krijgen. Bij jongste praat ik nooit over resultaten, als zij een twijfelachtig heeft in plaats van een dikke onvoldoende ben ik al blij. Ik inderdaad altijd bang om jongste te overvragen en geef daarmee misschien het verkeerde signaal af (waarbij ik meteen denk: als ze dat al oppikt, maar daar moet ik dus vanaf .
In navolging van wat Jan zei heb ik haar vanmorgen zelf haar fruit klaar laten maken (waarom heb ik dat niet eerder verzonnen, het scheelt nog tijd ook *grinnik*). Ze was zeer tevreden met zichzelf en ze heeft twee keer zoveel gepakt als ik er normaal in mag doen, ik ben benieuwd of ze het ook op heeft straks...
Nu moet ik tot mijn schaamte bekennen dat ik een schoonzus heb die orthopedagoog is en ik het op de een of andere manier altijd lastig vind haar om advies te vragen (het is haar werk en in mijn gevoel mag ik daar geen misbruik van maken), misschien dat zij een capaciteitenonderzoek wil doen bij dochter, of zou het beter zijn om dat bij een vreemde te doen (waar dochter misschien weer haar mond niet opentrekt)? Dan heb ik iets om mee te wapperen als ze weer over zittenblijven beginnen.
Ik vind al jullie input erg fijn, het helpt me om de dingen op een rijtje te zetten en om zekerder te worden van mezelf!
Marije

Marije

onze dochter heeft afgelopen maanden tot jaar ook heel veel problemen met zelfvertrouwen en faalangst gehad. Ook bij haar is er gedacht aan onderpresteren. Wij hebben de aandacht vooral gelegd op het doen en niet het resultaat. Wat goed dat je dat geprobeert hebt, wat goed van je dat je die moeilijkere puzzel hebt gepakt. Wij hebben haar proberen uit te leggen dat iedereen fouten maakt, wij, de juf en alle kindjes uit de klas en dat dat helemaal niet erg is. De juf heeft vooral aan het begin van het schooljaar veel aandacht eraan besteedt door dingen met haar samen te doen, samen met haar de moeilijke taakjes te doen, even te helpen als ze niet meer wilde en haar een kaartje te geven met een sticker en een goed gedaan erop als ze het geprobeert had. Dochter had het idee dat als ze het niet kon ze een baby was of erg dom en daarom wilde ze het gewoon niet doen. Bij haar is het vaak alles of niet, ik kan het of ik kan het niet maar een beetje werkt niet bij haar.
Juf was aan het begin van dit jaar ook bang dochter te overvragen want haar gebrek aan zelfvertrouwen. Nu is haar zelfvertrouwen beter maar verveelt ze zich in de klas. Nu naderhand hadden ze misschien beter vanaf het begin meer kunnen uitdagen.

Wij hebben de stap gezet naar een psycholoog omdat we graag willen weten wat we het beste met haar kunnen doen. Dochter is vrij gemakkelijk in contact leggen met vreemden, wel is ze al 2 keer bij de psychologe geweest voor ene kindertherapie sessie om te wennen voordat ze over 2 weken getest gaat worden.

Ik raad je echt aan hier iets mee te doen, zelfvertrouwen afbreken is gemakkelijk, opbouwen niet

Ayla en jan

Dat herken ik, alles of niets. Als ze iets eenmaal kan, doet ze het graag. Als ze denkt dat ze iets niet kan, begint ze er niet aan.
Jan, jij vroeg nog naar het rekenen. De cito-toetsen zijn heel talig, dat zei de juf ook al. De methode-toetsen doet ze beter. Haar rapport is over het geheel genomen helemaal zo slecht niet. Niet heel goed ook, maar veel voldoendes. Het zijn met name de cito-scores die heel slecht zijn (spelling uitgezonderd dan).

Ja (lang)

marije je schrijft: "Het gekke is dat ik haar slimme zus qua leren veel harder aanpak. Als zij thuiskomt met een 8,5 voor aardrijkskunde zonder dat ze ervoor geleerd heeft, zeg ik dat ik het een mooi cijfer vind, maar dat ze er MET leren dus een hoger cijfer had kunnen krijgen. Bij jongste praat ik nooit over resultaten, als zij een twijfelachtig heeft in plaats van een dikke onvoldoende ben ik al blij. Ik inderdaad altijd bang om jongste te overvragen en geef daarmee misschien het verkeerde signaal af ..."

Ik zit thuis (of eerder zat) in een soortgelijke situatie: 1 slimme dochter (van 6) en 1 zoon (van 8) met een stoornis. Zoon pakte ik ook aan met fluwelen handschoenen, want ocharme, het mannetje had het waarschijnlijk al moeilijk genoeg, op school was het idem dito.
Maar omdat dochter hem gemakkelijk voorbij stak in alles wat ze doet, begon dat bij zoon toch te knagen -op de duur wilde hij niks meer doen want 'hij kan dat toch niet'. Ik heb dan uiteindelijk maar eens een hardere aanpak geprobeerd en mijn ocharme-gevoel opzij gezet: vanaf nu kreeg hij 'de waarheid'. Nee zijn tekening was niet mooi maar ja, na 2 minuten snel-snel kon je niet verwachten, zus had tenminste wel serieus aan die tekening gewerkt en het resultaat was er ook naar.

Want doordat iedereen hem altijd wil vergoeilijken, en hem niet wil overvragen, en niet te streng wil zijn ..., had hij een heel laag zelfbeeld ontwikkeld met weinig zelfvertrouwen en faalangst. Nu ik hem harder aanpak, gaat alles stilletjes aan beter (al zijn we er nog niet hoor). Zijn punten, geschrift, interesses in allerlei, werkhouding, zelfs sociaal gedrag op school zijn nooit zo goed geweest, hij krijgt nu al zelfs te horen dat hij slim is, dat had een paar jaar geleden niemand kunnen voorspellen (boos denk ik nu terug aan die juf die ooit in zijn kleutertijd zelfs even over bijzonder onderwijs sprak!).
Onbedoeld hebben wij (ik) hem jarenlang te soft behandeld, al was het om goed te doen, het had alleen het tegenovergestelde effect ;-(. Dus ja, je moet haar niet te zacht behandelen en met teveel maten wegen, want dan blijft ze zich in die rol wentelen (en da's heel normaal).

succes!