Ouders en School Ouders en School

Ouders en School

Lees ook op
Eve

Eve

20-05-2018 om 21:20

Zoon 6 jaar gedragsproblemen/breed onderzoek

Hi ouders,

Ik lees al een tijdje mee en wil nu ook mijn verhaal met jullie delen, hopelijk hebben jullie tips en adviezen of misschien herken je delen ervan en wil je jouw ervaring delen?
Ik hoor het heel graag!

Mijn zoon is op dit moment 6 jaar oud en in groep 2 extra gekleuterd, na aankomde zomervakantie moet hij over naar groep 3.

Vanaf het moment dat hij in groep 2 kwam is het mis gegaan.
Mijn zoon is groot voor zijn leeftijd, loopt al enige tijd bij Logopedie en Fysiotherapeut.
Hij is erg fysiek ingesteld, zit graag aan kinderen, is nog niet bewust van zijn eigen kracht dus regelmatig duwt hij een klas genoot om.
Verbaal is hij niet sterk, hij compenseert dit jammer genoeg met fysiek contact.
Ook heeft hij een concentratieboog en frustratieboog van 0.
In het begin van groep 1 begon hij aan werkjes, waar hij toen al moeite mee had maar hij deed het wel, hij werd hierdoor heel boos en gefrustreerd.
Op dit moment is het bij alles bij voorbaat al "ik kan het niet".
Hij wilt alles in 1 x goed doen en wanneer het hem niet lukt dat lukt het nooit meer!
Dus je begrijpt dat het dan ontzettend lastig is om überhaupt nog ergens aan te beginnen.
En hij nu echt een hekel heeft aan school.

Na het 1e jaar groep 2 heb ik een gesprek gehad met de juf, zij gaf in dit gesprek aan dat het haar verstandig leek om hem nog een extra jaar te laten kleuteren en daar was ik het mee eens.
Ook gaf ze in dat gesprek aan dat zij de intern begeleidster van school eens een observatie wilde laten doen nav zijn gedrag naar andere kinderen toe.
Zo gezegd zo gedaan. Uit het verslag van de 1e observatie kwam in hoofdlijnen eruit dat mijn zoon fysiek ingesteld is, moeilijk samen kan spelen, ruw speelt, slechte concentratie, snel gefrustreerd raakt en vooral snel op iets uitgekeken is.

Na deze observatie heb ik een gesprek gehad met de juf en de intern begeleidster. In dit gesprek gaf de IB aan dat ze graag een ambulant begeleider wilde inschakelen welke ook een observatie zou doen.
2e observatie gehad en ook hierna weer het gesprek aan gegaan. Dezelfde punten kwamen eruit en dat hij moeilijk stil kan zitten. Een wiebelkussen is de oplossing daarvoor geweest. Werkt prima!
Na dit gesprek is er een handelingsplan opgesteld.
Afgesproken dat na 3 maanden de AB nog eens zou komen observeren.
In het gesprek over deze 3e observatie kwam uit dat er geen vooruitgang was en dat er een grote twijfel was of hij wel naar groep 3 zou kunnen. Ze wilde graag een intelligentie onderzoek doen, ik ben hiermee akkoord gegaan.

In de tussen tijd dat deze observaties plaats vonden is hij mij ook teveel geworden thuis, het is zo moeilijk om mee om te gaan. Alle frustraties, het snel boos worden, niet alleen kunnen spelen, alles samen willen doen en sommige dingen gewoon niet kunnen begrijpen. Je ziet en merkt dat hij zich zelf tegen staat en dat is zo zielig om te zien.
Hij vergeet ook afspraken die we gemaakt hebben. In het begin dacht ik hij speelt een spelletje en doet net alsof hij het niet meer weet.
Maar ik merk aan hem dat hij oprecht de gemaakte afspraken niet meer weet.
Ik kan wel 100x zeggen handen thuis, andere pijn doen is niet leuk.
Constant hetzelfde gesprek voeren wat hij anders kan doen wanneer hij zo boos wordt wanneer hij de drang krijgt om aan iemand te zitten en helemaal wat hij ipv slaan, schoppen en duwen kan doen.
Het blijft gewoon niet hangen bij hem.
En dat frustreert mij ook enorm!
En volgens mij mist hij een aantal sociaal en emotionele vaardigheden..
Ik probeer uiteraard uit te leggen wat bijvoorbeeld een vriendschap betekent of hoe je contact met iemand legt, maar ondanks al die gesprekken met hem blijft het zoals het is..

Ook heeft mijn zoon last van nachtmerries en slaapwandelen.
Soms is hij heel angstig en soms heel boos.
Af en toe zegt hij dat alles door elkaar gaat en hij alles klein ziet.
Ik heb werkelijk geen idee wat hij nu precies hiermee bedoelt maar hij kan het ook niet uitleggen.

Dus ik heb de IB gebeld en gezegd dat er nu actie ondernomen moet worden omdat ik radeloos was.
Dus meer dan alleen een intelligentie onderzoek.
Zij adviseerde mij om naar de huisarts te gaan en daar mijn verhaal neer te leggen en vragen om door een instantie een breed onderzoek te laten doen. Dit heb ik direct de volgende dag gedaan.
Hij kwam met het advies en een verwijzing om contact op te nemen met de Opvoedpoli.
Dit heb ik gedaan, het intelligentie onderzoek via school stop gezet en alles via de Opvoedpoli laten lopen.

Op dit moment zitten we midden in de onderzoeken, ik heb 2 afspraken gehad om de ontwikkeling van mijn zoon door te nemen en een stukje achtergrond van mij zelf is ook hierin mee genomen.
Hij heeft nu 2 onderzoek momenten achter de rug waaronder de intelligentie test.
Omdat hij het natuurlijk zo moeilijk vindt om aan een opdracht of werkje te beginnen is het best lastig voor de behandelaar om alle opdrachten met hem te doen.
De behandelaar heeft nu voorgesteld om 2 x 1uur spel observatie te doen en een collega van haar komt ook nog een observatie doen in de klas.
Zij vertelde dat in de eerdere observaties vooral gekeken is naar wat voor gedrag hij vertoond en wat hij nodig heeft om mee te komen in de klas. Dit is natuurlijk prima maar er moet gekeken worden naar waar dit gedrag vandaan komt.

Het streven is om voor 18 juni aanstaande een uitslag te hebben.
Ik kan niet wachten tot er wat meer duidelijkheid is of een diagnose..
Het is heel gek maar ik hoop dat er wat uitkomt, dan heb ik een hou vast en kunnen we ook echt ergens aan gaan werken.

Zo dat is er uit en het lucht op!

Lieve groet,
Eve

Het begin

Hopelijk wordt het snel wat duidelijker nu je aan het begin staat van een traject bij de opvoedpoli. Dat wil niet zeggen dat je dan direct oplossingen hebt. Het is duidelijk dat je zoon overvraagd wordt. Daar komt zijn frustratie ook vandaan en ik denk ook de behoefte om het in 1 keer goed te doen. Het kost te veel moeite. Dat betekend dat je, ook al heb je het idee dat hij alleen zou moeten spelen, je verbetering kan verwachten door meer samen met hem te doen. Ook de kleine dingen als bedenken wat je gaat doen en daar de materialen bij halen en dan beginnen die uit te voeren. In kleine stapjes. Voor jou frustrerend maar het is wel wat hij nu nodig heeft.

Wat ik in elk geval vast zou doen is bij de praktijkondersteuner van de huisarts een ogen- en orentest doen of hij het wel goed ziet en hoort. Daar kan ook onbegrip en angst vandaan komen.

Ga er vanuit dat het vooral er vanaf hangt wat jij ook zelf bijdraagt aan wat je zoon nodig heeft. Er is geen magische knop waardoor hij ineens wel dat makkelijke sociale, zelf spelende en zelfstandige kind wordt. Waarschijnlijk heeft hij daar meer hand in hand begeleiding van iedereen bij nodig. En het is maar de vraag of school dat kan bieden. Je kunt niet steeds blijven zitten, dat is dus niet de remedie omdat hij vanzelf bepaalde dingen niet leert die hij actiever aangeleerd nodig zou kunnen hebben.

Ik wens je in elk geval heel veel sterkte. En veel geduld.

Len

Len

20-05-2018 om 22:59

Herkenbaar

Hier een zoon van 10 met autisme en DCD.
Hij was 4 toen hij de diagnose ass kreeg en 5 met de diagnose DCD.
Een paar weken geleden is er opnieuw een IQ test gedaan omdat het op het moment helemaal niet goed gaat, vooral op school.
Daaruit bleek dat hij ook een flinke performaalkloof heeft.
We zitten nu in een traject om hem op speciaal onderwijs te krijgen.
Wat je schrijft is erg herkenbaar voor mij.
Je wil gewoon weten wat er met je kind aan de hand is zodat je er ook iets mee kunt.
Ik had precies hetzelfde hoor, ik hoopte ook dat er iets gevonden zou worden dus voor mij klinkt dat niet raar.
Als er daadwerkelijk iets aan de hand is dan kan je tenminste hulp krijgen en zo te lezen heb je dat hard nodig.
Het is ook vreselijk zwaar om een zorgenkindje te hebben en andere mensen begrijpen dat soms gewoon niet of hebben hun vooroordeel al klaar.
Wij kunnen bijvoorbeeld nauwelijks ergens heen met onze zoon omdat hij overprikkeld raakt.
Heel soms proberen we het toch omdat we anders nooit meer ergens heen kunnen want oppas hebben we niet voor hem.
We hebben ook nog een dichter die wel graag ergens heen wil dus voor haar proberen we het heel soms.
Ik probeer zoon dan zo goed mogelijk voor te bereiden zodat hij weet wat er gaat gebeuren en we gaan ook maar even maar toch is zo’n dagje te pittig voor hem.
Hij gaat dan schreeuwen en hard huilen en je wil niet weten hoe mensen dan naar je kijken.
Thuis is het ook alle zeilen bijzetten want het kleinste dingetje kan al een trigger zijn.
Dus ja, ik begrijp je helemaal en wil je bij deze een hart onder de riem steken.
Heel veel sterkte, en laat je nog weten wat er uit de onderzoeken komt?
Die weken tot de uitslag lijken eindeloos te duren hè?

Lichamelijk onderzoek

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3981895/

Wees ook attent op lichamelijke klachten. Kinderen met autisme en achterblijvende ontwikkeling hebben een grotere kans op darmproblemen en allergie of intolerantie.

Dat kan ook stress geven als je daar niets mee doet. Je lichamelijk niet wel voelen draagt bij aan gedragsproblemen.

https://www.dejongepsychiater.nl/onderzoek/klinisch/921-stofwisseling-review
In een zeldzaam geval kan er een stofwisselingsprobleem aan de orde zijn. Waar psychiaters en de geestelijke gezondheidszorg vaak niet op bedacht zijn.

Eve

Eve

21-05-2018 om 08:26 Topicstarter

@ AnneJ, dank voor jouw reactie!

Hij heeft al een aantal jaar een bril met een flinke sterkte. We plakken ook nog steeds af, dus zijn ogen blijven onder controle.

Zijn oren hebben zo'n 2 jaar geleden buisjes gekregen en zijn neusamandel zijn verwijderd. Toevallig begint het euvel weer en moeten we 1x in de 3 weken naar de huisarts om zijn oren te controleren, wie weet krijgt hij nog eens buisjes.
Maar een test kan natuurlijk geen kwaad, al heb ik niet het idee dat er wat mis is want hij hoort "alles" elk omgeving geluid dat afwijkt bijv.
Hij is volgens de logopedist die ook kinder coach is hoog sensitief en daar kan ik mij ook in vinden.
Hij hoort en ruikt soms dingen welke mij niet opvallen of ik niet ruik in eerste instantie.

Je hebt gelijk hij wordt overvraagd, daar zijn we zeker achter gekomen vooral op school maar ook ik heb mij daar schuldig aan gemaakt.

Vwb het alleen spelen, ik heb van alles geprobeerd en doe ik nog steeds. Uiteraard met soms enige frustratie..
Het is niet zo dat ik maar blijf zitten en "niks" doe.
Naar mijn idee en gevoel heb ik veel geprobeerd en niks werkt of helpt. Vandaar dat ik ook hoop dat er iets uitkomt zodat we gericht kunnen werken aan een "oplossing".

Ik denk dat school die begeleiding die hij nodig heeft niet kan bieden, hier heb ik het ook kort over gehad met de IB van school.
Zij gaf aan dat dit waarschijnlijk ook niet haalbaar is maar omdat er nog geen uitslag is kunnen we geen definitieve keuze maken.
Wel heeft ze alvast het één en ander verteld over BSO en cluster 4 onderwijs..

Ik ga ook zeker even de linkjes bekijken, toevallig geen link naar waar je geduld kan kopen/krijgen

Nogmaals dank!

Eve

Eve

21-05-2018 om 09:02 Topicstarter

@ Len

Hi Len, jeetje wat fijn om jouw reactie te lezen..

Ik moest even opzoeken wat een performaalkloof is.
Is dat ook de aanleiding dat je nu gaat kijken of hij naar speciaal onderwijs kan?

Gelukkig is het voor jou niet raar wat ik zeg want precies wat jij zegt je wilt weten wat er aan de hand is.
Ik heb ook wel moeite gehad om te accepteren dat ik hem hierbij niet alleen kan helpen maar dat ook ik hulp nodig heb en handvatten nodig heb om hem te kunnen helpen en te begeleiden..
Dat accepteren is nu wel deels gelukt maar ik blijf er moeite mee hebben.
Ook de zorgen die ik heb voor wanneer we de uitslag krijgen het is natuurlijk niet zo dat als we weten wat er aan de hand is dat het dan zo opgelost is..
Dus het blijft soms malen in mijn hoofd..
Maar goed, ik blijf positief en soms even uit janken bij vrienden en fam

Ik zal de uitslag zeker delen hier!

Maar in jouw verhaal lees ik dat het moeilijk is om jouw zoon ergens mee naartoe te nemen omdat hij overprikkeld raakt, dit herken ik! Waar uit zich dat in bij jouw zoon?

Ik ben soms bang om hem ergens mee naartoe te nemen omdat ik weet dat zijn problemen versterkt worden door bepaald situaties bijv. wanneer er veel kinderen zijn.
Hij neemt het voor touw met rennen gillen etc.
En uiteraard gaat het dan ineens mis want dan huilt er een kind en 9 van de 10 x is mijn zoon de aanleiding ongeacht wat er vooraf gebeurt is hij slaat dus hij is de boeman.
De blikken van anderen zijn echt verschrikkelijk.
Mijn eigen broer belde me op na het verjaardagsfeest van ons nichtje. Dat mijn zoon zijn nichtje in het gezicht geslagen had.
Er was gelijk een oordeel klaar over mijn zoon maar er werd niet gekeken naar wat er daarvoor gebeurt zou kunnen zijn.
Ik heb met mijn zoon de dag doorgenomen toen hij in bed lag en hij vertelde me dat zijn nichtje boven op hem was gaan liggen met een stuk pizza en dit bij hem naar binnen wilde duwen hij moest en zou pizza eten. Ja mama dat vind ik niet lekker en ik heb gezegd stop hou op maar ze ging door dus heb ik haar van mij af geduwt vertelde mijn zoon.
Natuurlijk is slaan of duwen niet de oplossing en moet hij dit niet doen maar jeetje als iemand dat bij mij zou doen had ik diegene ook een duw gegeven..

Dus het is niet altijd zo dat hij zomaar slaat of duwt maar dat er voor hem vaak een aanleiding is waardoor hij dit gedrag laat zien.
Maar Ik wil geen moeder zijn die zegt nee dat doet mijn kind niet.
Soms voelt het alsof ik maar excuses moet blijven maken voor zijn gedrag maar ja ik weet niet waardoor hij dit gedrag vertoont dus laat staan hier een excuus voor te verzinnen.

Deze weken lijken inderdaad eindeloos te duren..

Bedankt voor de hart onder de riem!
Ik wil jou ook veel succes wensen met het traject speciaal onderwijs. Ik hoop dat hij daar wel op zijn plaats is!
Ik ben wel heel benieuwd welk onderwijs het geworden is en naar jullie ervaringen.

Beperkend

Zo'n oogafwijking en dan als je bril op is afgeplakt, is nodig, maar draagt ook bij aan stress.
Overigens heb je een kans dat hij allergisch of intolerant is voor koemelkeiwit. Daar willen pusoortjes en vergrote amandelen nog wel eens vandaan komen. Mijn zoon hoefde geen buisjes omdat hij mee ging doen met het nul koemelkeiwit dieet dat dochter kreeg vanwege eczeem. Beiden hebben een koemelkeiwit allergie die ook vastgesteld is.
Het effect was bijna onmiddelijk nadat ik van de CB arts het advies kreeg om absoluut elk spoortje koemelkeiwit uit de voeding te halen.

lisbeth

lisbeth

21-05-2018 om 12:24

Herken het

Het gaat nu beter omdat jongste ouder is dn medicatie krijgt tegen ADHD maar vroeger herkende hij stop signalen van andere niet.
Ook in de klas niet. Er wordt gegrapt. Zoon vind het prachtig maar gaat dan te ver omdat hij niet aanvoelt wanneer een bepaalde grens is bereikt. En dan ging hij over de grens van andere heen en was hij de ‘slechterik’ het vervelende kind
Voor hem zelf onbegrijpelijk want de rest deed het toch ook

Hier ook

Vooral als zoon onder druk stond had hij meer incidenten van hardhandigheid en anderen pijn doen. Ik wist toen nog niet hoe het kwam. Ik had de afspraak met de school en de opvang dat als hij hardhandig werd dat ze mij dat melden. Dan sloopte ik de cartoonnet en consorten van de tv. Dat kon toen nog handmatig op het toestel zelf.
Wat in die filmpjes leuk is, iemand struikelt of men vecht en het ziet er vreselijk grappig uit, als je denkt dat dat in het echt ook leuk is dan mag je die filmpjes niet zien. Dan weet je het verschil niet. De rest van de week was het dan alleen Disney en jeugdjournaal.
Later vertelde zoon dat hij dat nooit goed begrepen heeft.
Hij reageerde vaak op anderen. Omdat alle geluid versterkt binnen kwam kon hij in paniek raken als kinderen gingen schreeuwen of hem opdrachten toeschreeuwden of onverwacht een duw geven, wat hij niet zag aankomen. Dan kon hij iedereen omver lopen om weg te komen. Of ook, inderdaad, van zich af slaan. Voor hem was dat dan onbegrijpelijk dat dat niet mocht want zij waren toch zo luid of hardhandig? Heel verwarrend. Niemand zag dat dat bij hem harder binnenkwam en dat hij met zoveel forsheid reageerde was in hun ogen dan disproportioneel. Niet voor zoon. Omdat het bij hem juist harder binnenkwam.

Eve

Eve

21-05-2018 om 13:14 Topicstarter

@lisbeth

Inderdaad Lisbeth hier ook hetzelfde verhaal..

Hoe gaat dat nu met jouw zoon, is het verbeterd?
Begrijpt en merkt hij nu de grens van een ander?

Len

Len

21-05-2018 om 23:32

Eve

Er is voor onze zoon een aanvraag gedaan voor cluster 3 onderwijs.
Nu valt cluster 3 onder andere onder lichamelijke beperkingen maar zoon heeft ook DCD en op school heeft hij daar het meeste last van dus vandaar dat daarvoor gekozen is.
Er is al heel erg veel gedaan op school om hem te helpen, hij heeft een arrangement waardoor hij gelukkig alle hulp krijgt, maar het is niet meer genoeg.
Hij loopt helemaal vast nu en komt bijna dagelijks doodmoe en diepongelukkig uit school.
Die performaalkloof die onlangs is ontdekt heeft wel geholpen om de knoop naar speciaal onderwijs door te hakken ja.
Het verklaard een heleboel dingen waar zoon tegenaan loopt.
De komende anderhalve á twee weken is het nog even erg spannend of hij een toelaatbaarheidsverklaring gaat krijgen, daar gaat een hele commissie eind deze maand over beslissen.
Dat vind ik wel erg moeilijk, dat andere mensen die mijn zoon nog nooit gezien hebben aan de hand van papieren moeten beslissen of hij naar een SO school mag.
Zelf hebben we daar niks over te zeggen, ook al is er een heel dik dossier van school, staan alle betrokkenen van school en zoons kinderpsycholoog aan onze kant en hebben we verslagen zat van artsen.
We kunnen niks anders doen dan afwachten en hopen nu.
We hebben ook al een school waar hij heen gaat als het allemaal doorgaat en zoon ziet het daar zelf ook helemaal zitten.
Maar eerst maar heel hard duimen draaien en hopen en als we goed nieuws krijgen gaan we het vieren.

Als mijn zoon overprikkeld raakt gaat hij eerst harder met een hogere stem praten, kan wat hyper worden en gaat uiteindelijk huilen en heel hard schreeuwen en ontzettend hard en boos praten.

Wat je schreef over huilende/ schreeuwende kinderen, dat is iets waar mijn zoon ook echt niet tegen kan.
Voor hem zijn andere triggers veel mensen, veel geluiden, muziek, zonlicht en hij kan absoluut niet tegen warmte.
Eigenlijk komt alles keihard bij hem binnen.
Merk jij dat er bij jouw zoon nog andere prikkels zijn die hem triggeren?

Voor jouw als moeder is het ook lastig hiermee om te gaan denk ik zo.
Wat je al vertelde, jij krijgt verwijtende opmerkingen en blikken over jouw zoons gedrag terwijl hij het niet eens expres doet.
En natuurlijk wil je niet zo’n moeder zijn die zegt dat jouw kind zoiets niet doet, maar je weet ergens gewoon dat er iets achter zijn gedrag zit.
Dat merk ik hier ook hoor.
Mensen zullen vast wel denken als ze me bezig zien mijn zoon te kalmeren.
Hij loopt de boel bij elkaar te roepen en schreeuwen en dan sta ik daar heel geduldig hem zacht en rustig toe te spreken.
Voor ik hier zelf mee te dealen had dacht ik ook het mijne over ouders die hun kind eens flink moesten aanpakken, maar nu oordeel ik dus nooit meer.
Het is al moeilijk genoeg.

Iemand hier had het trouwens over allergieën, “toevallig” heeft onze zoon die ook heel veel.
Ook al een hele geschiedenis bij de KNO-arts.
Keel en neusamdelen zijn verwijdert en ik ben de tel kwijt van het aantal keren dat hij buisjes heeft gekregen.
Er stond ook iets over stofwisselingsziekten geloof ik (sorry, ik ben niet meer helder vanwege het tijdstip☺️).
Voor zover ik weet heeft zoon die niet, maar morgen moeten we wel naar de kinderarts met hem omdat hij te hoge stollingswaarden had in zijn bloed, dus wie weet...

Als je nog meer vragen hebt of iets kwijt wil roep je maar hè?
Ik wil graag een luisterend oor zijn want ik weet hoe zwaar het is.

Eve

Eve

22-05-2018 om 18:33 Topicstarter

@Len

Ik begrijp dat je het moeilijk vindt dat andere mensen die jouw zoon nog nooit gezien hebben en dus alleen af gaan op het geen wat ze lezen in de papier een beslissing maken..
Dat zou ik ook onwijs moeilijk vinden!!

Eigenlijk bizar dat dit op deze manier gaat hé..
En ook weer die spanning voor wat de uitkomst zal zijn..
Laat je het weten wat ze hebben besloten?
Ik duimdraai voor je mee hoor!

Mijn zoon heeft precies hetzelfde wanneer hij overprikkeld raakt.
Maar wanneer ik hem uit de situatie haal dan is het ook gelukkig zo weer over.
Tegenwoordig probeer ik bepaalde situaties te vermijden maar ja dat lukt en kan niet altijd.

Hij heeft ook moeite met warmte en zonlicht.
Wat hem vooral triggert is wanneer zijn kleding of zijn schoenen niet goed zitten.
Hij verdraagt geen spijkerstof en geen strakke kleding.
Wel moeten zijn schoenen loei strak zitten.
En uiteraard wanneer hem iets niet lukt, daardoor raakt hij ontzettend gefrustreerd en boos..

Je raakt een beetje gewend aan die "aparte" dingen van je kind, herken je dat?
Andere mensen om ons heen begrijpen of snappen het soms echt niet.
Bijv. mijn zoon wil met eten niet alles bij elkaar op 1 bord hebben liggen, dus nu krijgt hij alles apart op een bordje of in een bakje.

Knap dat jij zo geduldig en rustig kan blijven wanneer je zoon de boel bij elkaar staat te schreeuwen.
Ik merk aan mezelf dat ik steeds vaker uit mijn slof schiet en dat het geduld sneller op is..
Zeker op de momenten wanneer ik zie dat hij uit het niets een ander kind pijn doet.
Dat wilde ik nog aan je vragen, doet jouw zoon andere kinderen ook pijn?

Sja die allergieën, mijn zoon heeft wel wat allergieën o.a. voor katten en huisstofmijt.

Kreeg jouw zoon zo makkelijk telkens nieuwe buisjes?
Mijn zoon heeft vaak last van zijn oren maar is er nooit heel ziek van, geen pus of andere viezigheid ofzo. De dokter wilt hem daarom niet gelijk doorsturen maar eerst zelf regelmatig zijn oren controleren. En ik hou zelf de momenten bij wanneer hij klaagt over oorpijn.
Hij klaagt de laatste paar maanden ook steeds over hoofdpijn.. Kan er ook nog wel bij haha.

Hoe ben je erachter gekomen dat er te hoge stollingswaarden in zijn bloed zitten?
Was er een aanleiding waardoor ze dat onderzocht hebben?

Super fijn trouwens dat je een luisterend oor wilt zijn! Ik heb dat op dit moment zo nodig.
Gewoon even heen en weer kletsen en sparren met iemand die het begrijpt! Bedankt daarvoor

Len

Len

22-05-2018 om 23:41

Ha Eve,

Ik zal het laten weten, hopelijk laten ze heel snel iets horen.

Wat je schreef over de kleding, dat heeft zoon hier ook gehad inderdaad.
Hij had het erg met labeltjes en ook spijkerbroeken wilde hij niet aan.
Nu inmiddels wel, maar dan moet de stof niet te stug zijn.
Schoenen moeten bij hem geloof ik ook zo strak mogelijk zitten.
Dingen die niet willen lukken zorgen hier inderdaad ook voor enorme drama’s en daarbij staat opgeven ook niet in zijn woordenboek.
Dat kan op zich heel goed zijn maar het kan hem ook in de weg zitten.
Want juist daardoor is nooit eerder opgevallen dat hij zo’n lage performaal IQ heeft en alles zoveel moeite kost.
Wij weten dat nu een half haar maar zoon zegt dat het al veel langer zo moeilijk voor hem is.

Heeft jouw zoon ook een afkeer gehad voor stukjes in zijn eten toen hij klein was?
En niet met blote voeten en zijn handen in zand en gras willen?
Dat was hier vroeger drama.

Rustig blijven tijdens een meltdown zal wel moeten hier want als je boos wordt maak je het alleen maar erger.
Mijn man heeft zelf ook ass en hem lukt het niet altijd om geduldig te blijven, nou dan heb je de poppen helemaal aan het dansen hoor.
Gisteren fietsten we van mijn zus naar huis en voor we de straat uit waren ging het dus mis tussen man en zoon.
Ik geloof dat ze dat bij mijn zus in de tuin nog konden horen😳
Zoon schreeuwde keihard over straat daar.
Nu was hij al geprikkeld omdat we daar voor de verjaardag van mijn neefje waren en er dus meer visite was en man zei niet eens iets echt ergs, maar dat was blijkbaar genoeg.
Hij doet trouwens niemand pijn als hij zo boos wordt, het is puur verbaal.
Maar evengoed vervelend als dat midden in de stad of op straat ofzo gebeurd.

Mijn zoon heeft zo vaak nieuwe buisjes gekregen omdat hij wel altijd heel beroerd werd van oorontsteking, hij had dan heel veel pijn waar haast niks tegen hielp en had ook koorts.
Met wat geluk kreeg hij dan een loopoor en was daarmee de ergste pijn eraf.
We moesten bij klachten ook altijd rechtstreeks naar de KNO-arts komen ipv de huisarts omdat huisartsen vaak niet goed genoeg kijken volgens onze KNO-arts.
Al vaak gehad dat de huisarts zei dat het wel meeviel en dat de KNO-arts een fikse oorontsteking constateerde dus vertrouwend in huisartsen en artsen bij de HAP hebben we wat dat betreft toch al niet meer.
Hoofdpijn kan ook van de ogen komen, maar jouw zoon heeft al een bril las ik.
Moet hij misschien nog wennen of is het afplakken vervelend?
Daar had mijn zoon ook echt een hekel aan.

Omdat zoon best vaak bloedneuzen had en daarbij duizelig was zijn we maar eens naar de huisarts geweest.
Ook heeft hij altijd wel blauwe plekken, maar omdat hij DCD heeft denk je al snel dat het daardoor komt, zulke kinderen zijn ook gewoon wat onhandiger.
De huisarts wilde toch bloed laten prikken en daaruit bleek dat de stollingswaarden ligt verhoogd waren.
Vandaag bij de kinderarts geweest en die denk dat er niks aan de hand is, maar om het uit te sluiten moest zoon toch weer vier buisjes bloed laten prikken.
De kans is heel erg klein, maar het kan zijn dat hij een bloed stollingsziekte heeft en dat wil ze uitsluiten.

Ik luister graag hoor, zelf ken ik maar één persoon die ook zorgenkindjes heeft.
Het is fijn als je soms iemand kan spreken die je begrijpt.

Eve,

Wat een herkenbaar verhaal! Ik heb een zoon van 14 met ass, adhd, astma, allergieen (dit was alleen de a nog maar ). Ik herken veel van jouw zoontje in mijn zoon toen hij jonger was. Ik ben blij dat mijn zoon nu wat ouder is en verbaal wat beter.

Wat duurt het nog lang tot 18 juni he! Ik hoop dat jullie dan wat duidelijkheid krijgen, hier heeft het geduurd tot zoon 8 was. Hij is voor het eerst onderzocht toen hij 4 was maar toen konden ze de diagnose ass niet geven omdat hij 'groeide in contact' zoals dat zo mooi heet.

Ah, en dat afgeplakte oog bij je zoon. Mijn goede oog werd vroeger ook afgeplakt en dan kreeg ik straf als ik mijn beker melk bijvoorbeeld omgooide. Ja hallo, ik zag amper wat!

Attentie op de meldcode

https://kabouterhuis.nl/ouders/regelingen/regeling-veiligheid/

Kinderen in het speciaal onderwijs zijn doelgroep van Veilig Thuis. Het is belangrijk om te weten als je huisbezoek krijgt of men wil weten of je zelf een slechte jeugd hebt gehad.
Wees daar duidelijk over. Het gaat over je kind. Thuis is alles prima. En als ze langs komen dan is het rustig in huis, het huis is opgeruimd, en ruikt naar koffie en appeltaart of tomatensoep. Andere drukke kinderen zijn conveniently even logeren, en partners met een etiketje moeten toevallig werken.

Het risico is dat je bij onbegrip of verschil van mening een hele andere route gaat waar je nog niet klaar mee bent. Het zijn je vrienden niet. En omdat het moeilijk is om gepaste hulp te bieden, op het gebied van een woning, financiele- of andere steun, en de opvoedingsondersteuning ook zeer wisselend van kwaliteit kan zijn, zou ik hier toch zeer terughoudend in opereren.

Liever luisteren dan kwetsbare opmerkingen maken die voor meerderlei uitleg vatbaar kunnen blijken te zijn.

Lees eens wat op de diverse websties van SBO in je omgeving. De een is wat explicieter over het 'veiligheidsbeleid' dan de ander. En denk niet dat je er toch niet mee te maken krijgt. Een misverstand of machtsmisbruik is zo geboren.

Eve

Eve

25-05-2018 om 13:57 Topicstarter

Hi Len

Ik moest in het begin zo wennen aan het feit dat hij moeite had met bepaalde kleding en structuren.
Ik begreep er niks van, en had echt zoiets van stel je niet aan..
Moet eerlijk zeggen dat ik het nog wel eens heb, vooral met sandalen wat een hel is dat!

Maar dat jouw zoon zelf ook aan geeft dat het voor hem al veel langer moeilijk is, dat komt wel even binnen denk ik..
Gelukkig weten jullie nu wel waar het vandaan komt.

Mijn zoon at alles toen hij klein was, dat is nu wel anders!
Ook geen moeite gehad met blote voeten en handen in zand of gras..

Gelukkig houdt jouw zoon zijn handen thuis, maar het luide verbaal dat lijkt mij zeker heel vervelend..

Sja waar die hoofdpijn vandaan komt, ik denk zelf omdat hij zich zo ontzettend druk maakt over van alles.
Hij zegt ook vaak dat het zo druk in zijn hoofd is, vooral wanneer hij in bed ligt en wil gaan slapen zegt hij het regelmatig.
Hij heeft al een aantal jaar een bril en we moeten om de 3 maanden naar de oogarts welke alles goed in de gaten houdt. Zijn sterkte is tot nu toe 1 x verandert en we mochten ook een tijdje stoppen met afplakken maar toen we 3 maanden later weer op bezoek waren moesten we toch weer beginnen want het oog zwakte weer af.
Het is dus op en af plakken, maar hij lijkt het niet erg te vinden.
Het is 1 uur per school dag, dus de weekenden niet. Hij heeft een mooie poster in de klas en daar kan hij de pleisters opplakken en wanneer deze vol is mag hij een cadeau uitzoeken.
Volgende maand moeten we weer, dus ben benieuwd!

Wanneer krijg je de uitslag of hij eventueel een stollingsziekte heeft?

Eve

Eve

25-05-2018 om 14:07 Topicstarter

@ Jester

"Dit was alleen de A nog maar" hihi.. gelukkig kunnen we er ook nog wel eens om lachen!
Maar is er echt nog meer aan de hand dan de 4 A's?

Indien je het wilt vertellen hier, hoe is het verloop van de onderzoeken van jouw zoon gegaan?
Ik begrijp dat het dus echt lang heeft geduurd voordat jullie volledig wisten wat er precies aan de hand was..
Zit hij nog wel op het regulier onderwijs?

Ahhh! dat je dan straf kreeg als je wat om liet vallen Gelukkig hoeft mijn zoon maar 1 uur per schooldag te plakken en vindt hij het zelf niet heel vervelend!

Len

Len

28-05-2018 om 23:16

Daar ben ik weer

Sorry voor de late reactie.
Ik begrijp best dat je het soms lastig vind om overal rekening mee tehouden en dat je soms zoiets hebt van “stel je niet aan”.
Het gebeurt mij ook nog wel eens hoor, dan maak ik een grapje of opmerking zonder erbij na te denken dat zoon alles letterlijk neemt.
Of ik heb gewoon even geen zin om weer dingen voor hem te doen die een normale tien-jarige allang zelf kan.
We zijn allemaal maar mensen hoor, denk ik dan maar.

Het kan best dat bij jouw zoon zijn hoofd “gewoon” vol zit hoor, daar kan je ook hoofdpijn van krijgen.
Mijn dochter had dat ook toen ze nog wat jonger was.
Die dacht overal over na en kon niet stoppen met denken.
Dat is net zoiets als jezelf druk maken.
Hier hielp het soms om voor het slapen gaan de dag door te nemen met haar.
Ze heeft ook zorgenpoppetjes gehad, kleine poppetjes waaraan ze kon vertellen wat haar bezig hield en die ze dan onder haar kussen legde.
De poppetjes zouden de zorgen dan wegnemen, voor haar hielp het soms.
Wie weet helpt zoiets ook bij jouw zoon?

Wij krijgen 19 juni de uitslag van het bloedonderzoek, maar ik verwacht dat er niks gevonden wordt.

Nu ben ik vooral heel erg aan het duimen dat morgen al onze zoon wordt besproken voor een toelaatbaarheidsverklaring én, nog belangrijker, dat hij die ook krijgt.
Ik hoorde vorige week van de IB’er op school dat het ook kan zijn dat hij pas 19 juni besproken wordt, dat viel wel even tegen.
Er was mij namelijk verteld dat hij 29 mei besproken zou worden en nu ineens kan het ook 19 juni zijn.
Dat is op zich geen ramp natuurlijk maar als je je erop instelt dat na een bepaalde datum eindelijk zekerheid komt is het vervelend om ineens te horen dat het ook langer kan duren.
Ach ja, zolang hij die TLV maar krijgt, dat is het enige wat telt.
Ik houd je op de hoogte!

Eve

Eve

29-05-2018 om 07:24 Topicstarter

@ Len

Geeft niks joh!

Inderdaad de dag doornemen doen wij ook bij het gaan, er komt vaak niet veel uit hem maar soms verteld hij wel ronduit.
Die poppetjes zijn het proberen waard, ga straks eens googlen.
Ik heb een tijdje terug de piekerballon aangeschaft, dit kwam voorbij op Facebook en dacht laten we het eens proberen en ik moet zeggen dat hij er goed op reageert.

Ik begrijp heel goed dat je aan vandaag de 29e hebt vast gehouden, zou ik ook doen. Ik hoop dat het doorgaat vandaag en dat de TLV in de pocket is!

Trouwens ik heb een gesprek gehad met de IB, juf en de orthopedagoog afgelopen week en daarin hebben we/ik de keuze gemaakt om mijn zoon van school te halen en naar een SBO of SO te gaan. (In afwachting van de uitslag van alle onderzoeken bepalen we welk onderwijs het beste past.)
Net zoals bij jou komt er een gesprek voor een TLV , dit gesprek staat gepland op 15 juni maar ik en mijn vriend zitten daar gewoon bij.
Ik begrijp uit jouw verhaal dat jullie niet aanwezig zijn bij dit gesprek?
En in de week van de 15e krijgen we dan eindelijk het eind verslag/uitslag.

Ik ben nu heel druk met rondleidingen inplannen bij 5 scholen hier in de buurt.
Ik heb er al 2 ingepland, woehoe!
We willen namelijk dat het mannetje na de zomervakantie kan starten in groep 3 op de nieuwe school.

Spannend allemaal hoor..

Len

Len

01-06-2018 om 19:07

Hee Eve

Wat een grappige naam, piekerballon, daar heb ik nooit eerder van gehoord.
Zal het eens opzoeken.
Zoon werkt nu met zijn kinderpsycholoog in het Volle Hoofdenboek, vind hij wel prettig voor zover ik hoor.

Wij hebben afgelopen dinsdag goed nieuws gekregen trouwens, de commissie heeft een positief besluit genomen en daarmee is de TLV dus in the pocket.
Zoon was zo blij toen hoi het hoorde dat hij ervan moest huilen, en ik dus ook☺️.
We hebben er echt een feestje van gemaakt die dag, met taart en visite van mijn zus en ouders.
De 19e is zoon aan de beurt voor de spreekbeurt en hij gaat het over autisme doen.
De kinderpsycholoog helpt hem met voorbereiden en ik mag erbij zijn om zonodig te helpen.
Hij verteld aan het eind van de spreekbeurt dan ook meteen dat hij volgend schooljaar naar een andere school gaat.
Zijn twee vriendjes weten het al en zijn beste vriend heeft er wel moeite mee, dat vind ik wel sneu.
Maar gelukkig woont hij hier om de hoek dus blijven ze elkaar gewoon zien, dat heb ik al afgesproken met zijn moeder.

Wat fijn dat jullie gewoon bij dat gesprek aanwezig mogen zijn, dan kan je zelf eventueel ook nog wat inbrengen.
Van mijn partner die voor een scholenorganisatie werkt weet ik dat dit erg van de regio afhangt.
Bij de ene regio gaat het allemaal veel makkelijker dan bij de andere.
Hier moest je eerst zorgen dat alle papieren van school in orde waren en zoveel mogelijk verslagen van artsen en/ of therapeuten verzamelen.
Dit moest allemaal voor 1 mei opgestuurd zijn naar de commissie om zeker te zijn dat zoon, áls hij een TLV zou krijgen, ook na de zomervakantie kan starten op de nieuwe school.
En als dat allemaal gedaan is kan je hier alleen maar afwachten en duimen.
Gelukkig was de IB’er hier zo aardig om te laten weten dat hij dinsdag besproken werd toen zij dat doorkreeg, anders hadden we dat niet eens geweten.

Het is een hoop geregel hè?
Die rondleiding hoefden wij niet zelf te regelen, dat werd voor ons gedaan.
Zoon is daar niet bij aanwezig geweest.
De 27e mag hij naar de wenochtend komen en de 11e hebben wij een intakegesprek daar.
Weet jouw zoon al dat hij naar een andere school gaat?
En zo ja, wat vind hij daar zelf van?

Eve

Eve

03-06-2018 om 08:55 Topicstarter

YES!

Wat goed om te lezen dat de TLV in de pocket is Len!
En wat goed dat jullie er een feestje van hebben gemaakt, gelijk heb je!

Ja ik heb zoon verteld dat hij naar een andere school gaat, hij vindt het niet heel erg..
Hij gaat net zoals jouw zoon zijn vriendjes missen dus ook hetzelfde gezegd we spreken buiten schooltijd af zodat jullie elkaar kunnen blijven zien.
En hij gaat zijn juf missen zei hij, nou dan gaan we gewoon nog eens langs op school en dat vindt hij een goed idee.

Er zijn hier in de buurt 3 SBO scholen dus ik wil bij alle 3 een kijkje nemen, ben er bij 2 langs geweest ondertussen. Beide een goed gevoel bij dus na de laatste rondleiding maak ik een keuze.

Het is inderdaad een hoop geregel maar ja we doen het voor een goed doel hé

Len

Len

12-06-2018 om 20:28

Hoi Eve

Ik kom even spieken hoe het nu bij jullie gaat.
Nog drie dagen toch, voor jullie zekerheid en de uitslag van de testen hebben?
Is jullie zoon er rustig onder of is hij nog te jong om te beseffen wat het allemaal inhoudt?

Wij hebben gisteren de intake op de nieuwe school van zoon gehad.
Het voelde als een warm bad, zoveel begrip voor en kennis van de problematiek van onze zoon.
Over twee weken is de wenochtend voor hem en hij kan haast niet wachten.
Het is hier nu echt aftellen, de laatste weken op de huidige school gaan in en daar zitten ook nog wat feestdagen bij waar zoon niet bij hoeft te zijn omdat dat te druk is voor hem.
Eind van de maand is er een officieel afscheid van hem in de klas en mag hij nog trakteren, de juf wilde er toch graag even een momentje van maken.
Het gaat snel zo ineens, die laatste weken.
Ik moest toch even slikken toen ik besefte dat er nu toch een eind gaat komen aan de tijd op de school die al zoveel jaren zo vertrouwd is.
Onze dochter heeft hier ook gezeten tot ze vorig jaar naar de middelbare ging, dus na al die jaren is het wel heel vertrouwd geworden en dat ga ik wel missen.
Maar goed, de nieuwe school went vast ook snel genoeg en het gaat erom dat zoon weer goed in zijn vel komt te zitten.
Daar doen we het tenslotte allemaal voor.

Eve

Eve

01-07-2018 om 21:53 Topicstarter

Hey Len

Sorry voor mijn late reactie!

Wat fijn dat de intake zo goed is verlopen!
Hoe is de wenochtend gegaan?

De uitslag van het onderzoek is ASS.
Geen hele grote verassing maar het is wel even heftig om het zo definitief te hebben..

We zitten helaas nog in de twijfel welk onderwijs het moet worden voor mijn zoon, SBO en SO hebben hem geobserveerd en alle documenten die er zijn door genomen maar de twijfel blijft waar hij het beste op zijn plek zal zijn.
Op advies van het SO neemt de IB-er van de huidige school contact op met een cluster 3 school met de vraag of ook zij mee willen denken.
Hopelijk lukt dit nog voor de zomervakantie maar die kans is klein.

En dus wachten we weer af, het is niet anders.

Len

Len

02-07-2018 om 13:45

Hee Eve

Fijn om wat van je te horen!
Begrijpelijk dat je de uitslag toch heftig vindt, ook al verwachtte je het al.
Dat had ik ook hoor, het is ineens zo “echt” dan.
Krijgen jullie nu verder nog hulp vanuit waar je zoon getest is?
Vervelend dat het nog niet zeker is welke school het gaat worden, je wil toch het liefste zo snel mogelijk zekerheid.

Mijn zoon gaat naar een SO cluster 3 school, maar hij heeft ook DCD erbij dus vandaar cluster 3.
De wenochtend is super gegaan.
Wij mochten eerst tien minuten meekijken in de klas.
Na die tien minuten moesten wij naar de aula voor wat uitleg over de school en wie wat doet daar.
Na een uurtje was dat klaar en mochten wij op het terein rondkijken.
Het was net pauze en we zagen de klas van onze zoon ook buigen komen.
Zoon liep al meteen met twee kinderen rond die hem alles lieten zien en hij had een glimlach van oor tot oor.
Hij liep er zo ontspannen rond, alsof hij daar al jaren zat.
Op het laatst zagen we en zelfs met een heel groepje voorbij rennen.
Zo fijn om te zien dat hij meteen erbij hoort.
Hij komt in een klasje met negen andere kinderen, twee juffen en twee onderwijsassistenten.
Ook heel fijn om te zien hoe ze met de kinderen omgaan, zo geduldig en lief.
Ze hebben ook meteen een foto gemaakt van de hele klas samen en de namen van alle kinderen en juffen erbij gezet.
Zo weet zoon na de vakantie al een beetje hoe ze allemaal heten.
Wij hebben er in ieder geval alle vertrouwen in dat hij zijn draai wel gaat vinden daar.
Het afscheid in de klas is afgelopen vrijdag geweest en hij moet bu nog een keer naar zijn huidige school.
En dan is het klaar daar, maar ik geloof dat zoon dat hoofdstuk allang heeft afgesloten voor zichzelf.

Eve

Eve

08-07-2018 om 20:12 Topicstarter

Hi Len

Ja we krijgen hulp vanuit de Opvoedpoli, ik mag zelf aangeven wanneer ik hier aan toe ben en dan gaan we kijken hoe of wat.
Wel probeer ik boeken te lezen en heb ook via FB een groep kunnen vinden waarbij ik veel herkenbaarheid ervaar. Super fijn maar ook soms ook erg confronterend!

Nou het gaat de cluster 3 school niet meer lukken om voor de zomervakantie mijn zoon te bespreken.
In de 1e week op dinsdag van het nieuwe schooljaar gaat dat gebeuren, ook in die week weer een IHIgesprek ingepland voor als het een ja of nee wordt.
Als het een ja is dan duurt het max 3 weken voordat alles rond is en wanneer het een nee is moeten we weer verder kijken.
Ik hoop zo dat het een ja is!!
Wel was het even zoeken wat we zouden doen met die eerste 3 weken na de zomervakantie, blijft hij in groep 1/2 bij zijn vertrouwde juf.
Of gaat hij met zijn vrienden mee naar groep 3 maar wel van 9.00uur tot 12.300uur.
Daar hebben we voor gekozen, hij krijgt trouwens die ochtenden begeleiding. Goede oplossing dus.

Wat fijn dat je zoon gelijk op zijn plek was zeg! Wat een opluchting moet dat zijn geweest..
Ben benieuwd hoe jij de cluster 3 school ervaart?
Ik heb er nog niet binnen mogen kijken maar er werd mij wel verteld dat ik niet moest schrikken door de verschillende kinderen die er zitten..

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.