Zoon hardhandig op stoel gezet

Dat mag.
"Hij negeerde alleen de instructie om te gaan zitten omdat hij mijlen ver weg was in zijn gedachten."
En in die staat ervaar je elke onderbreking al snel als bruut of donderslag bij heldere hemel. Is niet anders. Leer ermee leven.
Groet,
Miriam Lavell

Niet perse

Mi kan dat ook betekenen dat leerkracht kind niet goed voorbereid heeft op een verandering (dat kan heel simpel). Als kind er last van heeft/blijf houden dan is er iets gebeurd lichamelijk integriteit en het overschrijden van grenzen.. wellicht uitzoeken wat kind en leerkracht nodig hebben om het anders te doen, prettiger voor leerkracht en kind. Ook belangrijk om kind op neutrale wijze te zeggen dat leerkracht het beter anders had kunnen doen.

Lijkt mij bijzonder

volgens mij mogen leerkrachten in principe kinderen niet ter correctie aanraken.
Maar ik heb wel de ervaring dat bij mijn weggedroomde adhd-ertje zo'n aanraking ook harder binnenkomt. Ooit heeft een leerkracht zijn hoofd vastgepakt en naar de tafel gedraaid. Dat heeft hij ook als heel erg dwingend en naar ervaren. Ik was er niet bij, maar kon me toch voorstellen hope het werkt. Wat mirjam zegt klopt dus wel!

Waar staat dat?

Koentje:"volgens mij mogen leerkrachten in principe kinderen niet ter correctie aanraken. "
Dat lijkt mij wat overdreven. Waar staat dat?
Groet,
Miriam Lavell

Niet fraai

Ik vind dit een minder fraaie methode om het kind uit zijn droomwereldje te halen. Ik zou de suggestie doen om de volgende keer bv. in de handen te klappen om de aandacht te krijgen, en dan de opdracht herhalen. Dan heb je hetzelfde resultaat, en het kind krijgt een herkansing ipv op een stoeltje gezet te worden.

Wat is er gebeurd?

Volgens mij zit het 'm hier in de nuance: wat is er nu echt gebeurd? Ik denk dat 'beetpakken' en 'op een stoel zetten' op verschillende manieren kan gebeuren. Het zou op een volstrekt acceptabele manier kunnen zijn gebeurd, maar het zou ook kunnen grenzen aan mishandeling. Of ergens daar tussen in.
Was je er zelf bij Moek, of baseer je je op verhalen van je kind zelf (of anderen)? Hoe is het precies gegaan?

Mirjam

ik heb het nergens gelezen maar het lijkt mij voor de hand liggend dat je op die manier niet de strijd aangaat. Dan raakt het eind toch zoek?

Aanraken

Er zijn verschillende manieren van aanraken. Of je dat kan bewijzen.. ? bedoel je soms of je kan bewijzen of dat vanuit de juf ongeoorloofd is gebeurd ? Bewijzen als in de zin om naar de politie te gaan oid ? Nee, er is zoveel niet te bewijzen maar toch reageren we er (al dan niet) adequaat op. Dat lijkt mij niet te meten maar er is ook een andere meetmethode: het kind. Als het kind er last van heeft, zou het niet bevorderend werken voor het zelfvertrouwen als je zegt, dat wat het voelde, onzin is. Dus als het kind er last van heeft, is dat je referentiekader. En dat hoort weer teruggekoppeld te worden naar de juf. En je kan uitleggen dat mensen dat doen als je heel dromerig bent en dat het dan een extra impact kan hebben.. maar dan nog hoort het niet. Je hoort niet hardhandig aangepakt te worden tenzij er gevaar dreigt, van jou, van de ander.
Dus bewijzen ? die weg moet je niet op willen gaan. Gewoon: kind had er last van.. niet de 5 min er na, heel veel tijd erna.

Kind behoorlijk van slag

Wettelijk mag het dus kennelijk wel.

Ik heb natuurlijk alleen het verhaal van het kind, ik heb geen verborgen camera opgesteld in de klas.

Dat het niet handig is om een kind dat het toch al zwaar heeft om redenen waar het niets aan kan doen, zo aan te pakken dat het zich wezenloos schrikt, lijkt me evident. Toch ben ik niet "de strijd aangegaan" zoals sommigen denken. Ik heb een handleiding opgesteld en die aan de juf overhandigd, zo van: dit werkt thuis, misschien hebben jullie er wat aan. Ik blijf het wel volgen natuurlijk. Het lijkt nu goed te gaan, maar ik staak mijn zoektocht naar een andere school niet. Ik zou graag iets achter de hand hebben voor als het toch weer echt mis gaat.

Brief naar juf

Goed, ik heb deze situatie niet meegemaakt, ken jouw kind ook niet. Vind het heel knap hoe onderkoeld je reageert met een handleiding maken en overhandigen. Ik kan me heel goed voorstellen dat een korte brief naar juf met een blik achter de schermen (hoeveel last het kind er van heeft gehad en waarom) en met een al dan niet heel explicite zin dat je er vanuit gaat dat niet nog een keer zo gebeurt. Verder zou je aan je kind kunnen vragen hoe het zal zijn als juf iets zegt in de trant van dat het haar spijt en dat ze geen idee had dat het zo;n impact zou hebben. In dat geval toont zij begrip en repareert wellicht enigszins het vertrouwen. En je kind kan zeggen dat hij snapt dat hij afwezig was maar dat een zachte hand op zijn hoofd en hem aanspreken, beter helpt (of wat dan ook). Ook belangrijk: hij wordt openlijk door jou gesteund tov de juf. Belangrijk voor hem en ook een signaal naar de juf. Je veilig voelen dat is de basis in het leven: je veilig voelen ook als je overgeleverd bent aan iemand die iets niet snapt.. Iemand die boos op je is of geïrriteerd heeft nooit een excuus om de lichamelijke integriteit aan te tasten (tenzij gevaar). En met die brief heb jij iets zwart op wit waarmee je kan zeggen dat je geholpen hebt, hebt willen kijken of het goedgemaakt kon worden en het signaal hebt afgegeven dat dit niet ok was. Neem de tijd voor een vriendelijke en duidelijk (korte) brief zou ik zeggen .

Brief

Met brieven ben ik voorzichtig geworden, die willen nogal eens een averechts effect hebben. Als je de verkeerde persoon treft, is je werkrelatie naar de knoppen. Dat gebeurde dus vorig jaar, toen een juf consequent de kant van de pesters koos. Dit jaar lijken die pesters een toontje lager te zingen, dus een harde aanpak is in dat geval wel weer goed. Ze moet alleen weten dat een harde aanpak bij mijn zoon averechts werkt. Als ze dat uit mijn handleiding niet snapt, wordt het toch echt tijd om met onze voeten te stemmen.

Pelle

wel als je ze 'ter correctie' anraakt namelijk om ze ergens van te weerhouden of ze in een bepaalde positie of plaats te dwingen. Dan wordt het een machtsstrijd. Niet als je gewoon even een arm aanraakt om de aandacht te vestigen o.i.d.

Zelf ook meegemaakt

Ik zal een jaar of zeven zijn geweest en we hadden een "kwekeling"(stagiaire) in de klas. Hij kwam uit Suriname, waar wat anders werd omgesprongen met discipline dan hier, hadden we inmiddels van een klasgenootje dat daar gewoond had al begrepen.

Hij vroeg me iets en ik zei ja of nee. Hij zei: Je moet met twee woorden spreken, heb je dat begrepen? Ik had geen idee wat hij bedoelde, maar om er af te zijn zei ik "Ja." Toen greep hij me nogal hard en boos bij mijn arm. Ik kan nu wel om dit misverstand lachen, maar het feit dat ik het me nog herinner zegt toch wel iets. Ik had ook geen idee wat ik nou mis had gedaan. En hij werd natuurlijk bevestigd in zijn mening dat alle Hollandse kinderen hondsbrutaal en slecht opgevoed waren...

Niet handig van juf maar.....

Ik vind dat je het erger maakt dan het is, en dat ook naar je zoon toe communiceert. Je kunt beter aan je zoon uitleggen wat de bedoeling van die actie was, en dat andere kinderen dat ook overkomt als ze niet opletten/luisteren. Trouwens juist wel goed, dat dit indruk op hem maakte, is die actie niet voor niets geweest.
Waar is dat trouwens een afkorting voor: IADH? Via google is daar niets over te vinden.

Gr. Poezie.

Oooooooooo!

Bedankt!

Gr. Poezie.