Zoon ongelukkig in de brugklas

sterkte

he Juulia, wat rot. Ik heb ook zo'n gevoelige zoon, inmiddels 19 jaar, maar dit zou zo zijn verhaal hebben kunnen zijn. Lastig hé ! En dan soms ineens hebben ze toch wel een leuke klasgenoot gevonden.
Misschien kan hij wel aanhaken bij wat meisjes? Die kunnen soms juist heel leuk zijn met de jongens die wat minder stoer doen. (moeten er natuurlijk net wat leuke meisjes zijn, ze zijn vaak wel wat empatischer)
Of wat hij kan proberen is iets doen op school, in de vorm van meehelpen in de schoolkantine, met toneel o.i.d? Vaak krijg je dan een beetje een sociaal netwerkje daar, waar je op kan terugvallen, dat kunnen dan ook de wat rustiger jongens uit de tweede zijn bijvoorbeeld.

Sterkte in ieder geval, het is zo rot dat je zo weinig voor hem kunt doen, hij moet het zelf proberen op te lossen

Andere school

Is een andere school een optie?
Soms kan een andere omgeving een reuzeverschil maken!

Dat kan niet hoor

"Andere klas is pas einde brugklas aan de orde.
Wat is wijsheid? Hoe help ik hem door die brugklas heem (en dan niet qua vakken natuurlijk)?"
Wijsheid is toch nog een keer met de mentor gaan praten.
Het is natuurlijk zo dat scholen zo hun regels hebben en dat heen en weer verhuis van klas naar klas niet prettig is. Er zijn dus regels. En regels zijn regels.
Maar ondertussen zijn scholen in het uitvoeren van hun beleid net zo verantwoordelijk voor het welzijn van hun leerlingen als werkgevers dat zijn.
Volwassen mannen hoeven om die reden niet met buikpijn naar hun werk. Zij kunnen zich ziek melden en een beroep doen op een reïntegratie traject met een aangepaste werkplek.
Kinderen hebben daar ook recht op.
Feitelijk is dat de kern van passend onderwijs.
Het ligt voor de hand dat de school hier een uitzondering maakt en dus voor hem wel een klasverhuizing regelt. Maar daar moet je wel op staan. Het moet de school wel duidelijk zijn dat het ernstig is met die buikpijn.
Ga nog eens naar de mentor, leg nog eens uit hoe ernstig het is met zoon. Maak de vergelijking met werknemers. Vraag of de mentor bekend is met een traject binnen de school of het samenwerkingsverband dat hiermee vergelijkbaar is. Speelt de schoolarts mogelijk een rol. Kan die de school helpen om wel een alternatief, aangepaste schoolplek voor kind te vinden?
Breng het op zo'n manier dat het logisch wordt zonder te beschuldigen of te eisen.
Bedenk tegelijkertijd dat deze mentor helemaal alleen staat en deze vraag waarschijnlijk voor het eerst tegenkomt. Het is een leerproces.
Zorg dat je zoon er niet de dupe van wordt.
Vriendelijk doch dringend doorduwen dus

Schooljaar is nog lang

Ik zou echt opnieuw, samen met je zoon, in gesprek gaan met de mentor. En dan duidelijk maken hoe ernstig het is. Dat je zoon met heel veel tegenzin en buikpijn naar school gaat. Zoals ik het lees voelt hij zich echt ongelukkig. Mentor houdt het in de gaten schrijf je, maar wat doet hij dan? Bespreekt hij het in de klas, kijkt hij naar jongens die evt. wel bij je zoon passen en probeert hij contact tussen hen tot stand te brengen? Dat lees ik niet.
Ik zou inderdaad ook aansturen naar een andere klas. Na de kerstvakantie zou mooi zijn, maar wel kort dag. Ik zou dus snel actie ondernemen.
Wat ik me nog afvroeg is wat je bedoelde dat de jongens het hebben over pranks. Zoon hier is 13 (ook brugklas) en doet thuis niet anders dan pranks uithalen, een soort van grappen. Hij zegt dan iets dat eigenlijk niet waar is en achteraf roept hij dat het een prank is. Eigenlijk heel kinderlijk gedrag vind ik. Maar hij is sociaal emotioneel ook nog heel jong. Vandaar dat ik me afvroeg wat je er precies mee bedoelt dat jouw zoon er nog niet mee bezig is.