Ben man zat
heel kort door de bocht natuurlijk, maar dekt wel de lading van het verhaal.
Na relatie en huwelijk van bijna 20 jaar zit ik er helemaal doorheen. Man leeft voor zichzelf, zegt dol te zijn op zijn kinderen ( de kinderen in iedergeval op hem), maar laat nooit iets van gelegenheid merken.
Ik "betrap" hem steeds vaker op leugentjes, verdraaide feiten ect.Dit gaat vaak ongewild, ik ben niet op zoek of zo.Als ik langs kom op werk gaat altijd gelijk laptop dicht, waar hij net met vrouwelijke collega op aan het kijken was, vind post op ongebruikelijke plekken en hij wil nooit dat ik ergens bij mee ga. Met zijn collega/ zakenpartner is hij vaak op stap.
Heb zelf mijn opleiding / werk op een laag pitje gezet zodat ik de kinderen op kan vangen en hij wilde zich volledig op het werk storten.
Nu heb ik al een lange tijd een " onderbuik" gevoel van dat het allemaal niet zo klopt meer. Maar doordat er kinderen tussen zitten probeerde ik het allemaal nog en beetje te lijmen. Echter nu krijg ik uit verschilldende kanten te horen dat mensen denken dat hij een relatie heeft met haar.Iemand heeft gister zelfs aangeboden om op de kinderen te passen zodat wij er eens tussen uit kunnen samen. Daar gingen echt alarmbellen van rinkelen.
Waar ik het meest moeilijk mee heb is dat hij dingen aan anderen verteld die totaal niet waar zijn en mij er slecht op zetten.bv ik wilde niet op vakantie, alleen met de kinderen, maar uiteindelijk heeft hij me overgehaald om toch een weekje te gaan, belt op na 3 dagen naar de kinderen en vraagt of ze misschien niet langer willen blijven, tuurlijk willen ze dat, hij boekt nog een weekje bij, na thuiskomst krijg ik te horen van anderen dat ik zomaar een weekje langer weg ben gebleven zonder dat hij het wist en dat hij het daar zo moeilijk mee had.
ik word zo, naar mijn idee, zwart gemaakt. Man is lieve, hardwerkende man die alles over heeft voor zijn gezin, denkt men.
Ik zit er al langer over te denken om uit elkaar te gaan, probleem is dat ik geen eigen inkomsten heb, kinderen op school zitten en ik eigenlijk graa weer terug naar nederland wil.
Maar ik denk dat ik weinig kans maak, zonder woning en inkomen krijg ik de kinderen nooit mee het land uit, weet ook niet of ik ze uit hun eigen situatie moet gaan halen, school in andere taal die ze niet goed machtig zijn ect.
maar eigenlijk benik gewoon het liegen en gedraai zat, ik ben al mijn vrienden en kennissen kwijt geraakt omdat ik nooit meer iets te vertellen had, omdat ik nooit wist wat hij precies verteld had ect.hebben tijdlang ook financiel moeilijk gehad en dat wilde hij ook niet dat anderen dat wisten, hij hing dan mooie praatjes op.
En ik moest maar blij zijn dat ik thuis kon blijven voor de kinderen.Nu wil hij graag dat ik ga werken,( werk maar aantal uurtjes per week) maar ik sta dan overal alleen voor, hij doet geen enkele moeite voor zijn kinderen, zelfs als er op zijn werk leuke dingen voor de kinderen wordt georganiseerd mogen ze er niet bij zijn, is alleen maar lastig volgens hem. Als ik dan toch ga komt hij om de 5 minuten naar me toe om te zeggen dat ik beter op ze moet letten, dat ze niet zo druk moeten doen ect. Volgens hem kijkt iedereen naar ze ect. De kinderen zijn dus echt niet druk, maar gewoon kinderen dus soms druk zijn en soms kunnen klieren maar dit zeker niet op zijn werk doen omdat ze weten dat papa dit niet kan waarderen. ze zijn gek op hun vader.
ik heb gewoon het gevoel dat hij mij nergens bij wil hebben, mag nergens bij betrokken raken.
sorry, lang verhaal, maar moest het even kwijt en als ik het zo terug lees, zijn er genoeg redenen om hier weg te gaan. weet alleen niet hoe te beginen;
Valkuil
Heb zelf mijn opleiding / werk op een laag pitje gezet zodat ik de kinderen op kan vangen en hij wilde zich volledig op het werk storten.
Dat is een valkuil waar vrouwen steeds weer intrappen. Als je nu gaat scheiden (waar je alle redenen toe hebt) moet jij ploeteren om rond te komen en je man leeft vrolijk op de oude voet verder.
Ik geloof
maar weet het niet zeker dat (in nederland geloof ik in het buitenland weet ik niet)
Als een binnen een getrouwde relatie met een ander op na houd de gene die dat niet doet veeeeeeel meeeer rechten heeft op vanalles binnen de scheidings procedure misschien slaat dit ook op kinderen.
Misschien kan je eens beginnen om alles door te dpreken met iemand die verstand heeft van de regels en wetten op dit gebied.
Of je begint met er met je man van a tot z over te praten, en dan voral over hoe jij je voelt.
sterkte ik kan me voorstellen hoe je je voelt.
Buzz
buzz:
"Als een binnen een getrouwde relatie met een ander op na houd de gene die dat niet doet veeeeeeel meeeer rechten heeft op vanalles binnen de scheidings procedure misschien slaat dit ook op kinderen."
Klopt niet. In Nederland bestaat er niet zoiets als 'schuld hebben aan de scheiding'. Overigens bestond dit tot voor kort wel in Belgie. Vziw nog steeds in landen als Polen (daar geldt idd: 'wie breekt, betaalt').
Aanvulling op tinus, blanco
buzz: "Als een binnen een getrouwde relatie met een ander op na houd de gene die dat niet doet veeeeeeel meeeer rechten heeft op vanalles binnen de scheidings procedure misschien slaat dit ook op kinderen."
zoals Tinus al schrijft: er is geen schuldtoewijzing bij scheiding in Nederland. de enige grond voor scheiding die in de wet is vastgelegd, en dus de enige grond waarop je kunt scheiden, is 'duurzame ontwrichting'.
Verder:
Ga uit van eigen kracht, en bedenk je: wat wil jij, hoe wil je het, hoe kun je dat bereiken en op welke termijn? Stel voor jezelf een plan op, wat wil je minimaal, wat wil je maximaal, op welke dingen kun je wat toegeven en wat zijn harde voorwaarden? Het helpt om te kijken naar mogelijkheden, niet in onmogelijkheden.
ik schreef al dat ik het niet zeker wist, maar heb ooit van een persoon die ik goed ken en in scheiding was dit hele verhaal gehoord.
Maar zoals ik al zij, ik hed het niet van eerste hand of uit de wit, ik dacht het maar wist het niet zeker.
Dan sorry er voor en had ik het mis.
bgedoelde in nederland weet ik het niet zeker in het buitenland weet ik er helemaal niets van.
Maar nogmaals sorry,
Langetermijnplanning
ik zou zo snel mogelijk op zoek gaan naar een fulltime baan, en je kennisenkring duidelijk uitleggen dat het om financiele redenen is. Zorg dat je betaald wordt op je eigen bankrekening en zet geld voor jezelf opzij.
Trek je eigen plan, en laat hem zich eens aan jou en je gezin aanpassen. Bevalt het hem niet, dan gaat hij maar weg. Hoef jij niet naar nieuwe woonruimte te zoeken. (ik neem aan dat hij volgens de wetgeving in jouw land wel zal moeten meebetalen aan het onderdak van zijn kinderen?
Stop met nadenken over wat hij wel niet van je vindt en wat hij wel of niet doet, en ga gewoon eens voor jezelf leven.
Heu
Blanco, in welk land woon je eigenlijk?
