Best weten of niet?
Stel; je hebt een goede fijne relatie, met kinderen, je vertrouwt je partner, so far so good ....maar, eigenlijk heeft je partner achter je rug stiekem een relatie met een collega... wat dan best...??
Zou je als echtgenote dan best weten wat er aan de hand is,en het zware verwerkingsproces inzetten, of zou de man alles zelf mogen dragen en stiekem blijven spelen, en zijn vrouw in onwetendheid kunnen blijven genieten van hun huwelijksgeluk, niet wetende dat ze eigenlijk goed bedrogen wordt ?
Wat als ze echt veel van haar man geniet en houdt, en ze dus er toch voor zou kiezen hun huwelijk verder te zetten (wat haar man ook écht wel wil, hij houdt ook echt nog van zijn vrouw, ze hebben het mooi samen, maar hij houdt ook van zijn collega, stiekem, kan het niet laten)
Wat zouden jullie het liefst weten of niet weten als je zelf de trouwe echtgenote zou zijn ?? en waarom ?
Ik wel
Ik zou het wel willen weten, voor hetzelfde geld loop je een soa op.
Niet
Ik heb mijn man duidelijk gemaakt dat hij niet bij me aan hoeft te komen om zijn hart uit te storten. Als hij vreemd gaat, dan wil ik dat NIET weten, en mag hij zijn geweten alleen uitzoeken. Ik wil het alleen weten als hij serieus overweegt om bij me weg te gaan voor een ander.
Alleen elke keer als we het erover hebben vraagt hij me nuchter waar hij in 's hemelsnaam de tijd vandaan zou moeten halen 
Ik heb gelukkig geen toosje als man.
Hij zou het daarentegen wel willen weten, dus ik zou het hem wel opbiechten. Gelukkig ben ik in de 10 jaar samen nog geen enkele keer ook maar in de verleiding gekomen.
Soa
Mijn man heeft bij mij in het begin ook altijd condooms gebruikt. Hij zou niet met een ander zonder bescherming vrijen. Dus daar ben ik niet bang voor.
Poehee
Ik heb werkelijk geen idee.
Wil eigenlijk gewoon niet dat mijn man vreemdgaat. Mag dat ook?
Aan naief (volgens mij ben je dat juist helemaal niet)
Waarom stel je deze vraag? Ik ga ervan uit dat je erachter bent gekomen dat je man vreemdgaat. Je kunt twee dingen doen. Als je het helemaal zeker weet en dus niet zit te piekeren over of hij een verhouding heeft en met wie dan wel, dan kun je doen of je neus bloedt maar ik denk dat je je op een gegeven moment gaat ergeren aan zijn schijnheilige gedrag. De vrouw van mijn minnaar deed het zo maar is nooit aan het ergeren toegekomen want voordat ze dat stadium had bereikt had hij onze verhouding op mijn verzoek al opgebiecht. (Niet om er met hem vandoor te gaan maar omdat ik vond dat ze recht had op de waarheid, als ze mij had verzocht met haar man te breken had ik dat onmiddellijk gedaan. Ze vond echter dat dit initiatief van hem zou moeten uitgaan.) De andere optie is hem met je ontdekking te confronteren. Dan krijgt je een fikse ruzie maar als hij toegeeft kun jij je hand over je hart strijken en zeggen dat je de verhouding niet uitmaakt.
Uiteindelijk heeft zijn vrouw hem wél gevraagd met mij te kappen. Niet omdat ze bang was dat hij er met mij vandoor zou gaan maar omdat ze te veel met mij geconfronteerd werd. Hij liet mijn naam thuis te vaak vallen, hij wiste niet alle mails en zo kwam ze erachter dat we verliefd op elkaar waren.
Ho, ik was nog niet klaar
Als je hem zijn verhouding gunt, spreek dan heel duidelijk af wat je wel of niet wilt weten. Wat je wel moet willen weten is of de seks veilig is (condooms of als zij er geen anderen op na houdt eisen dat ze een soa-test doet) en of zij er genoegen mee neemt de tweede viool te spelen, oftewel, als zijn minnares aan hem gaat trekken moet hij dat bij jou melden.
Wat je niet moet willen weten: wat ze nou precies met elkaar uitspoken en voor elkaar voelen. Zie het als een dubieuze hobby waar hij jou zo weinig mogelijk mee moet lastig vallen. Hij zal tegen jou liegen over waar hij heen gaat ("overwerk") maar dat moet je dan maar door de vingers zien want de waarheid is te hard. Je zult waarschijnlijk duizend vragen hebben maar stel ze niet!
En trek je het uiteindelijk toch niet, dan moet hij kiezen: zij of jij. Hoogstwaarschijnlijk word jij het want hij weet wat hij heeft, met haar is het maar de vraag of ze hem gelukkiger maakt dan jij.
Toen ik je vraag las moest ik meteen aan de vrouw van mijn ex-minnaar denken, zij heeft hem expres zijn verhouding niet verboden omdat hij dan boos zou kunnen worden omdat ze hem zijn speeltje (ik) afpakte. Uiteindelijk zijn ze er sterker uitgekomen en heb ik onbedoeld als relatieschocktherapie gefungeerd. Ik waardeerde haar als mens te zeer om hem van haar af te pikken.
'heeft' gepiest
De collega naief....komaan, ze wist dat hij getrouwd is, misschien weet ze niet helemaal met welke type van vrouw, maar als ze een getrouwde man wil verleiden is daar niets naief aan,ze is trouwens ook zelf getrouwd
en neen, hem gunnen is het ook niet, alleen door de vingers zien om het zelf mooi te houden en proberen klein te krijgen, het bedrog te verwerken, dat is moeilijk, zowel het besef dat je dingen 'niet weet',
neem je ontkenningen tegen alles wat je ziet met open handen aan of voelt dat toch te ongemakkelijk en wil je toch alles verwerken wat je kan te weten komen
Ik heb het hier eigenlijk over iets dat in een kort verleden zich heeft voorgedaan, wat wil ik weten en waarom, ben ik er beter mee wanneer ik niets meer hoef te horen te krijgen, of wil ik weten wanneer zich nog zulke dingen zich voordoen (of nog bezig zijn ?)
We willen samen verder, ik 'gun' hem zijn vreemdgaan niet, maar als het zich voordoet,en ik hem toch niet kwijt wil, waar ben ik dan best mee af, ik denk dat je er dan niet zonder pijn omheen kan, zowel het besef 'dat' er iets meer was, als het weten 'wat' er meer was
ik wil het zo 'verstandig' mogelijk verwerken, maar hoe is dat mogelijk?
Dat bedoelt lara volgens mij niet...
Lara bedoeld volgens mij niet dat de collega naief is maar dat jij (topic opener) misschien de collega in het verhaal bent.
Maar goed, ik zou het wel willen weten als hij vreemd zou gaan want dan zit er klaarblijkelijk iets niet goed in onze relatie
Gulden middenweg zoeken
De klassieke weg (uitgebreide biecht, grote ruzie, relatieproblemen boven water halen, eventueel een scheiding) negerend, vraag ik: als je man met een gewone collega uit eten gaat, wil je dan óók alles weten? Of er gezellige gesprekken zijn gevoerd? Waarover die gingen? Wat de collega aan had? Of er geflirt is? Nee, dan beperk je je tot de hoofdlijnen. Uit jaloezie wil je alles weten, begrijpelijk, maar je kunt ook de andere kant opkijken. Vraag jezelf af wat je belangrijk vindt om te weten (bijv. of ze wel veilig vrijen) en wat je eigenlijk alleen maar wilt weten om je nieuwsgierigheid te bevredigen (wat hebben ze in bed uitgespookt). Probeer je tot categorie nummer 1 te beperken. De smoesjes die je man denkt te moeten ophangen blijven een zwak punt. Wat heb je liever? Weten wanneer hij bij haar is zodat je minder het gevoel van verwijdering hebt of bewust niet willen weten en zijn smoesjes (overwerk, sporten, vriend zien e.d.) zogenaamd geloven zodat je er niet te veel mee wordt geconfronteerd?
Durven optreden!
Veel mensen gaan ervan uit dat het vrijwel altijd het beste is om de gulden middenweg of het compromis op te zoeken. Ik ben het daar niet mee eens. Extreme situaties vragen vaak om een extreme oplossing. Concreet: als je wordt bedrogen door je partner, dan is het noodzakelijk duidelijk te maken, dat je dit niet accepteert. In de liefde bestaat er niet zoiets als een reservebank. Als je man van je houdt, kiest hij eieren voor zijn geld als je daar om vraagt. Dat is wel het minste wat hij kan doen, nadat jij hem kinderen hebt geschonken. Is hij daar niet toe bereid, dan houdt hij niet (genoeg) van je, en is het tijd om je bakens te verzetten; je richten op een leven zonder hem.
