Broer verenigt zich met ex, en nu?

Gewoon zeggen?

Kon je maar gewoon zeggen wat je hier nu zegt, dan was je in één klap van je probleem af. En waarom zou je het eigenlijk niet zo zeggen?

Kort aangeven dat jij gezien alles wat er gebeurt is niet zo gemakkelijk de knop weer omdraait, maar dat ze natuurlijk weer welkom is nu je broer weer met haar verder wil. En of dat voor haar iets toevoegt is toch niet relevant? Jij zit ermee en wilt iets kwijt. Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet wilt doen alsof je neus bloedt en vrolijk alles onder het tapijt veegt.

Heb je het hier trouwens ook met je broer over gehad? Wellicht heeft hij hier een sterke mening over en wil je het eerst afstemmen met hem voor je ruzie krijgt.

Succes ermee in ieder geval.

Chris

Chris

Hoi Chris,

Dank je voor je reactie!
Ik heb daardoor wat duidelijker gekregen, waar ik moeite mee zou hebben. Ik denk dat als ik zou zeggen dat ik het heel erg vind, wat ze heeft gedaan (in ruimere bewoordingen) of dat ik bang ben dat ze het nog een keer vreemd gaat, dat ik dan alleen als antwoord krijg: "ja, dat begrijp ik." Dat zou voor mij niks oplossen, ik begrijp dat zij dat begrijpt. En ik wil graag voorkomen dat het zo'n gesprek wordt, met alleen maar dooddoeners als: ja, dat begrijp ik. Dan heeft het weinig zin in mijn ogen. En ik weet niet hoe ik het dan zou moeten aanpakken.
Een ding weet ik zeker: Ik krijg hier geen ruzie over met mijn broer. We kunnen wel eens van mening verschillen, maar respecteren elkaars gedachten. Broer begrijpt heel goed dat we inderdaad die knop niet zo maar om kunnen zetten en dat het in ieder geval voorlopig niet meer zo gezellig en vertrouwd zal zijn als voorheen, maar dat er bij iedereen wel de wil is om er goed uit te komen.

Pff, moeilijk...

Huh?

"of dat ik bang ben dat ze het nog een keer vreemd gaat, dat ik dan alleen als antwoord krijg: "ja, dat begrijp ik." Dat zou voor mij niks oplossen, ik begrijp dat zij dat begrijpt. En ik wil graag voorkomen dat het zo\'n gesprek wordt, met alleen maar dooddoeners als: ja, dat begrijp ik. Dan heeft het weinig zin in mijn ogen"

Wat wil je dan? Moet ze tegenover jou beloven dat ze nooit meer vreemd gaat? Wat verwacht je dan van haar?

Jij vindt dat er iets "op te lossen" is tussen jullie. Ik denk dat je niet meer kunt doen dan zeggen wat hier al gezegd is: dat je niet direct de knop weer kunt omzetten en dat het wat tijd nodig heeft.

Meer kun je niet verwachten. Ze had met jouw broer iets op te lossen, maar ze hoeft haar toekomstige seksuele trouw niet met jou te bespreken.

Nee, natuurlijk niet

Natuurlijk hoeft ze mij geen sexuele trouw te beloven, sterker nog, ik verwacht zelfs dat ze die zelfs niet kán beloven, al zou ze willen. Mijn broer verwacht overigens van wel.
Maar ja, het is wel de oorzaak van onze verstoorde relatie (of eigenlijk vond ik het gelieg en ontkennen hiervan, terwijl ze ondertussen wel met de ander het bed deelde, máánden, veel erger).
Ik ben het niet met je eens dat ze alleen met mijn broer wat op te lossen heeft, als ze hier weer over de vloer wil komen heeft ze ook met mij wat op te lossen. En ik wil haar echt niet op het matje roepen, dat is absoluut niet mijn bedoeling, ze hoeft me ook niks te beloven, maar ik wil haar wel graag zeggen dat ik die knop niet zomaar kan omdraaien, omdat ik niet wil doen alsof er niets gebeurt is. Zonder die ontrouw te benoemen lijkt mij moeilijk, maar ik ga het proberen als het zover is.

Bedankt voor de reacties!

Goede vraag...

Jeetje Ellen, wat maak je het me moeilijk
Het helpt me wel hoor, ik begrijp wat je bedoelt.
Ik heb geen idee wat ze zou moeten zeggen...
Ik weet wel wat ik wil: dat mijn broer weer gelukkig wordt met haar en dat de relatie met schoonzus uiteindelijk weer als vanouds wordt.
Ik heb mijn broer zien veranderen van een leuke, spontane, humoristische, bij iedereen geliefde vent in een emotioneel wrak en wij moeten hem nog steeds opvangen. Dat is me echt niet in de koude kleren gaan zitten. Sommige dingen, m.n. haar gelieg, zitten mij dwars, ik hoop dat je dat begrijpt. Ik kan en wil niet doen alsof er niks gebeurd is, dus dan lijkt me een gesprek een logische volgende stap. Maar in dat gesprek wil ik haar dus juist geen verwijten gaan maken, (die zij ongetwijfeld zal begrijpen), het heeft geen zin, dat zal onze relatie niet verbeteren. Dat bedoelde ik in mijn reactie naar Chris, misschien ben ik nu duidelijker.
Ik zit voor mijn gevoel dan in een spagaat: enerzijds denk ik: geen gesprek, wat moet ze me zeggen, het zal onze relatie niet verbeteren en anderzijds denk ik: maar ik kan ook niet doen alsof er niks aan de hand is, dan zou ik liegen.
Ik denk dat ik dat gesprek dus wel wil, maar niks van haar ga verwachten of vragen, en me dan maar beperk tot de mededelingen dat ze weer welkom is, hoop dat ze samen gelukkig worden, maar dat ik moeite heb de knop om te draaien en dat het voorlopig geen ouwe jongen, krentenbrood zal zijn.

Bedankt voor het meedenken!

Hanny 61, zonnetje

Dank voor jullie reacties!
Ik geloof dat ik er wel uit ben, en inderdaad ga zeggen of schrijven dat ik er moeite mee heb om de knop om te draaien, maar dat ik ze samen alle geluk van de wereld gun.

Nogmaals dank!

Advocaat vd duivel

Eerlijk gezegd vind ik dat je er niets over moet zeggen of schrijven of wat dan ook.

Dit is iets tussen je broer en zijn ex vrouw, je hebt er niets mee te maken in principe.

Tuurlijk snap ik dat jij zo je gevoelens en gedachtes heb maar ik denk dat als jij die gevoelens en gedachtes gaat verwoorden vraag ik me af of ze uberhaupt nog bij je over de vloer wil komen.

Dat dus

"Ik denk dat ik dat gesprek dus wel wil, maar niks van haar ga verwachten of vragen, en me dan maar beperk tot de mededelingen dat ze weer welkom is, hoop dat ze samen gelukkig worden, maar dat ik moeite heb de knop om te draaien en dat het voorlopig geen ouwe jongen, krentenbrood zal zijn."

Nou ja, dat bedoelde ik dus ook met mijn moeilijke vragen. Ik wilde proberen je duidelijk te maken dat er niet zoveel is dat zij kan zeggen, om het probleem op te lossen.
Jij hebt een bepaald gevoel, jij kunt dat uiten, en ze kan niet veel méér doen, dan dat aan te nemen en te erkennen dat het tijd nodig zal hebben.

Duveltje

Hoi,

Als schoonzus niet bij mij over de vloer wil komen, heb ik er inderdaad niets mee te maken, zal ik er ook geen energie in steken. Heb je helemaal gelijk in. Dat heb ik tot nu toe ook niet gedaan en bij toevallige ontmoetingen korte, beschaafde, maar oppervlakkige gesprekjes gehouden over het weer en dergelijke.
Ik meen echter 100 % zeker te weten dat schoonzus wel bij mij over de vloer zal willen komen als de relatie met mijn broer weer hersteld is en op het moment dat dat gebeurt, hebben we wel degelijk weer met elkaar te maken en iets op te lossen, namelijk een verstoorde relatie te verbeteren.

Groetjes

Precies...

"Als je dat niet doet, zal ze het toch wel merken, aan je houding, je blikken of aan het ontbreken van de sfeer hoe het vroeger was"

Ik denk ook dat ik het beter uit kan spreken om die reden. Zo gaf ik haar vroeger 3 zoenen op de wang en tegenwoordig als ik haar toevallig tegenkom (zelden) een hand.
Overigens is het nog niet zover. Maar mijn broer heeft zijn twijfels erover uitgesproken en als ik hem goed genoeg ken, dan denk ik dat hij in zijn hart de beslissing al heeft genomen. In zijn hoofd zitten nog vele twijfels en logisch: één relatie van zijn ex met een ander heeft dus maanden geduurd en het was helaas niet de enige verhouding die ze heeft gehad.

Zal een gesprek

echt iets oplossen? Je zal haar toch niet vertrouwen (en als jou kant van het verhaal klopt,terecht) en de verhoudingen zullen scheef blijven, het vertrouwen is weg en niets wat ze zal zeggen zal dat vertrouwen terugbrengen.

In die contest denk ik persoonlijk dat een gesprek of brief van jou de confrontatie alleen maar meer beladen zal maken dan die al is....

Je vraagt

om meningen en dit is de mijne, of ik in het dagelijks leven ook zo ben is toch niet aan de orde?

In jou geval zou ik terughoudend zijn, haar wel ontvangen tijdens verjaardagen als ze zou willen komen en jij haar daarbij wil hebben en me neutraal opstellen, gewoon vriendelijk maar op de oppervlakte blijven, geen diepgaande relatie aangaan met haar.

Ik zou , om een neutrale omgang te realiseren, niet vooraf beginnen met een gesprek , omdat ik denk dat dat juist meer spanningen zal geven.

Maar ik kan het helemaal mis hebben natuurlijk, geef alleen mijn mening...

Mee met duveltje

ik denk ook dat een dergelijk 'gesprek' (hallo, dat wordt beladen) errug veel is voor ex-schoonzussen.

"ik wilde nog even een gesprekje met je hebben. Over hoe ik met je om kan gaan in de toekomst. Je snapt wel dat ik moeite heb met .... etc.etc."

Ik zou dezelfde opstelling kiezen als duveltje, neutraal, niet te beladen, niet te diep. Als zij vervolgens vraagt waarom het anders is, of waarom ... kun je altijd nog je grieven uiten.

Ik vind het ook een kwestie tussen je broer en zijn ex. Enne, denk je niet dat zij zelf erg veel moeite zal hebben om 'gewoon' weer terug te komen? Zal zij zich een houding weten te geven? Iedereen weet van haar bedrog, lijkt me ook een lastige situatie.

Ik denk dat het pas een kwestie tussen jou en haar zou worden als jullie elkaar ook los van je broer zouden zien en dat is volgens mij niet het geval.

ik wens je wijsheid!
Jons

Mantel der liefde

De mantel der liefde: Je schoonzus heeft mensen waar jij veel om geeft gekwetst (nl. je broer en de kinderen). Omdat ook jij veel om je broer en je neefje/nichtjes geeft vind je dat moeilijk. Maar juist omdat je van om je broer houdt gun je hem al het geluk van de wereld. Als hij van haar (je schoonzus) houdt en gelukkig met haar wordt dan ben jij de eerste om blij te zijn voor hen.
Tegelijk ben jij ook maar een mens en wil je even de tijd hebben om de switch te maken. Je broer en schoonzus hebben een periode gehad waarin ze weer naar elkaar zijn toegegroeid en die heb jij waarschijnlijk overgeslagen. Ik kan heel goed begrijpen (en misschien de schoonzus ook wel) dat je even aan de situatie moet wennen.
Toen de verhoudingen op het vriespunt waren was je oppervlakkig, maar vriendelijk en beleefd tegen haar, kijk of je van daaruit weer iets kunt opbouwen.

Ook eens met duveltje

Ik zou geen gesprek "plannen". Ik zou het contact op z'n beloop laten en gewoon beleefd en aardig zijn (als naar een medemens). Zodra de nieuwigheid ervan af is (jullie hebben elkaar al weer een aantal keren op die beleefde manier gezien, c.q. gekletst over kinderen, vakantie, etc), vertellen over hoe jij het hebt ervaren om je broer op te vangen en wat het met je deed. Dat je het best moeilijk vond om die knop om te draaien toen het weer beter ging tussen hun. Maar voor nu zou ik het laten, het is nog best vers, en wellicht heeft je broer je nu nog nodig. Dat lijkt me meer prioriteit hebben, en als het nu al een uitgesproken issue wordt tussen jou en schoonzus voelt hij zich misschien niet "veilig" genoeg om die schouder van jou te vragen.
groetjes, Olief

Meegemaakt

Ik heb ook zoiets meegemaakt...mijn broer(tje) had een relatie die voor hem erg serieus was en zijn vriendin bedroog hem aan alle kanten. Broer was hier blind voor ondanks alle signalen. Ondertussen wisten wij (man en ik+andere broer) allang hoe het zat. Op een gegeven moment waren er feiten waar broer gewoonweg niet omheen kon en drong door wat wij allang wisten....dat ze vreemd ging, vaak en met jan en alleman en hen financiëel ook nog voorloog en misbruik maaktte van hem. Afijn, broer verbrak de relatie en even was het rustig en toen kwam ze weer....ooo,o ze had zo'n spijt. Dus trapte broer er weer in...en hoppa, verblind door liefde werd alles weer met de matel der liefde hersteld. Grooste euvel was dat we met de hele familie op vakantie zouden gaan met onze vader, die dat graag wilde voor zijn 75-ste verjaardag. Natuurlijk moest broer mee...maar wij hadden grootte moeite met haar. Naar mijn idee lichtte ze broer gewoon op en ja daar had ik grootte moeite mee. Broer twijfelde of ze wel mee moest gaan, maar zij zag het helemaal zitten (ja natuurlijk, leuk gratis op vakantie...). Broer wilde dat onze relatie weer enigzins 'genormaliseerd' was voor we zouden gaan...dit om de vakantie voor vader niet te verpesten. Dus moesten andere broer en ik haar ontmoeten en met haar praten...Nou ik had er werkelijk écht geen zin zin. Maar goed omdat het voor broer was. Dus heb ik dat gedaan...niet in een gesprek, maar ik heb het meegedeeld,in de geest van: " Je weet dat ik van broer met jouw moet praten, maar om het maar rechtuit te zeggen, ik vetrouw je voor geen cent en denk dat broer een grote fout maakt door weer voor jouw te kiezen. Ik neem je kwalijk dat je mijn broer zo'n pijn hebt gedaan en ben bang dat dat weer gebeurd." Zoiets en dan nog iets dat ik er moeite mee had weer gewoon normaal tegen haar te doen. Eigenlijk heeft ze niet veel gezegd, alleen zoiets al het spijt me en dat ze het begreep. Andere broer heeft ook zoiets gezegd. Uiteindelijk heeft ze er zelf voor gekozen op die vakantie niet mee te gaan....(pfff was dat even een opluchting) en maar goed ook...een paar weken erna was het weer over met broer en nu voorgoed (zal maar niet vertellen wat er toen gebeurde). Dus over en uit, exit. Hij heeft nu gelukkig een leuke vriendin, ze zijn aan het uitkijken voor een huis om samen te gaan wonen. Dus eind goed al goed. Is dat niet wat, niet om een gesprek dus te hebben, maar om het gewoon te zeggen??? Iedereen kan toch snappen dat het jouw dwars zit dat ze je broer pijn doet? Dat is toch zo moeilijk niet te begrijpen? En dan gewoon zeggen dat je tijd nodig hebt om weer vertrouwen in haar te krijgen...zoiets.
groeten albana

Duveltje

Hoi Duveltje,
Of het door je naam komt of de titel van je eerste reactie: advocaat van de duivel, maar ik had het idee dat je een contra-geluid liet horen óm een contrageluid te laten horen, niet omdat je het nou zo meende.
Nu ik je reacties nog een keer nalees, is er niks op om te merken.
Sorry!

Toelichting

De laatste keer dat mijn schoonzus vreemd ging en mijn broer haar betrapte omdat hij ziek van zijn werk thuis kwam, was dat in hun eigen huis, kind (kleuter) lag in hetzelfde huis te slapen en ze was met een collega die net vader was geworden van zijn eerste kindje, de kraamhulp was daar nog in huis, andere vrouw waande zich nog erg gelukkig. Zelfs mijn broer wist dat collega vader was geworden, schoonzus wist dat ook.
Ik kan daar met de beste wil van de wereld geen respect voor opbrengen (ook niet voor die man) en dan druk ik me nog maar zwakjes uit, naast het gelieg wat ze in een andere verhouding heeft gedaan. Of het nu mijn schoonzus, de buurman of weet ik wie veel wie is, ik heb daar moeite mee, vind het moeilijk daar mijn mond over te houden tegenover haar, maar heb dat tot nu toe keurig gedaan.
Schoonzus is net na de officiele scheiding nog één keer hier in huis geweest om de kinderen op te halen, die hier hadden gelogeerd. Iedereen die mij kent, komt bij mij via de achterdeur binnen, schoonzus ook. Dat geeft niet, maar daardoor staat ze wel in ene in mijn huiskamer, waar haar en mijn kinderen ook zijn. Ze wil mij de bekende 3 zoenen geven, die ik weiger door mijn hand uit te steken, begroet mijn kinderen (ouder)uitbundig, die zich geen houding weten te geven en installeert zich vervolgens op mijn bank, alsof er niks aan de hand is, alsof zij het onder het tapijt wil schuiven.
Sorry, zo werkt dat niet bij mij. Het is dat mijn en vooral haar kinderen erbij waren, maar anders had ik toen al iets gezegd. Ik wil dat een eventuele volgende keer niet weer op die manier, ik heb tijd nodig en kan niet doen alsof er niets gebeurd is en dat wil ik haar vertellen. That's all, heb ik besloten.
Aan de andere kant heb ik wel heel veel respect voor de manier waarop ex-schoonzus haar leven heeft opgepakt na de scheiding en zo zijn er meer aspecten die ik wel waardeer/leuk vindt en zelfs mis. Buiten dat vreemd gaan, is het een leuke meid en is ze wat mij betreft in ieder geval minstens de poging waard om te proberen onze relatie te herstellen. ook dat zal ik haar vertellen.

Wel handig, zo'n forum, krijg het voor mezelf steeds duidelijker. Nogmaals bedankt voor alle reacties!