Buren irritaties
Ik heb prima buren, we hebben geen koffiedrink relatie ofzo, maar onze kids spelen met elkaar, zitten op dezelfde school enz.
Hetgeen me de laatste tijd mateloos irriteert is het gemakzucht van mijn buren. Allebei werken ze en soms kunnen ze niet op tijd zijn om de kinderen te halen. Of wij dat dan even willen doen. Nu gaan de kinderen naar dezelfde school dus het is een kleine moeite. Maar de laatste tijd voelt het meer als een zeer gemakkelijke oplossing. De vanzelfsprekendheid stoort me.
Klokkijken kunnen ze geen van beiden. Als we hebben afgesproken om te gaan sporten is het wachten altijd op haar. Ze is nooit op tijd of zegt op het laatste moment af. Het voelt alsof ik altijd op haar zit te wachten en het sportentijdstip op haar afgestemd wordt.
Kinderkleren schuif ik al niet meer door, andersom gaat niet omdat mijn kinderen groter zijn. Dat doorschuiven doe ik niet meer omdat ik er van baal omdat er helemaal niets tegenover staat. Ik hang er geen prijskaartje aan, dat hoeft ook niet. Maar het zou leuk zijn wanneer ze eigen initiatief zou tonen door mijn kids iets leuks te geven of een bos bloemen ofzo. Ze hebben een goed inkomen, maar het wordt allemaal met net iets teveel vanzelfsprekendheid ontvangen.
Kortom, bottomline is eigenlijk dat het voor mij voelt als alles van mijn kant komt, ik schik me behoorlijk naar hun tijd (ik ben graag op tijd en houd me aan afspraken).
Vorig jaar heb ik daar een gesprekje over gehad met mijn buurvrouw, dat ze hun kinderopvang beter moeten regelen en ook het nakomen/afzeggen van afspraken, wat voor een effect dat bij mij heeft.
Dat is een dik half jaar een stuk beter gegaan, maar eigenlijk is het sinds een paar maanden weer net zo.
Ik merk dat ik er kriegelig van word, dat het me irriteert en dat ik er eigenlijk zin in heb om niet meer te gaan sporten samen en absolute nee te verkopen als het de opvang van de kinderen betreft. Maar ja, dat is weer het hele andere uiterste.
Iemand nuttige tips? Ik wil nl. ook voorkomen dat de sfeer scherp wordt, we wonen tenslotte naast elkaar. Praten heeft in ieder geval tot op heden niets opgeleverd. En geloof me, ik ben echt heel duidelijk geweest. Maar het lijkt wel alsof ze gewoon hun eigen plan trekken en 'misbruik' blijven maken van onze goedheid. Want zo voelt het.
Eens meedenken
Hoi,
Als ik even hardop meedenk zou ik het volgende eens proberen. Praten heb je al gedaan, en je bent duidelijk geweest en dat helpt niet. Het eerste wat in mij opkomt als je over de kinderen en school schrijft is het voor hun een keer in de soep laten lopen. (ik weet niet hoe oud jouw kinderen en hun kinderen zijn) maar je kan eens zeggen, sorry ik kan je kinderen niet ophalen van school, we gaan rechtstreeks daar en daar naartoe...of mijn kinderen spelen vandaag allebei met andere kinderen dus gaan rechtstreeks vanuit school met die andere kinderen mee, dus ik kom helemaal niet op school vandaag. Wellicht dat dat de vanzelfsprekendheid een beetje wegneemt bij hen? Tja..of je zegt iets van 'sorry, dat kan vandaag niet...zonder ook maar iets uit te leggen, maar het kan zijn dat je dan ruzie krijgt...(de sfeer scherp wordt en dat zou ik persoonlijk ook niet willen)
Verder bij het sporten, ik weet niet of je gewoon een rondje gaat hardlopen of naar de sportschool gaat, maar je zou kunnen zeggen op het afgeproken tijdstip iets van ' joh, ik zie dat je nog helemaal niet klaar ben, ik ga vast...zie je zo wel " (bij de sportschool dus, bij een rondje hardlopen gaat dit niet op)
En ik denk dat je op zijn minst mag laten blijken bij bijvoorbeeld zo'n sportafspraak, dat je het vervelend vindt dat ze niet op tijd is, of ineens op het laatste nippertje afzegt. Of misschien doe je dat al wel hoor. (ik zelf kon vroeger vaak zeggen 'geeft niet hoor" ...terwijl ik het wel erg vond! ) Bij de kinderen opvangen kan je ook iets melden dat het een beetje ongelukkig uitkomt (o.i.d.) maar dat je ze deze keer wel meeneemt, zodat het voor hun ook iets minder vanzelfsprekend is?
Lastige situatie hoor,
Succes,
Maxime
Buren
Hi,
Ik heb hier ook schatten van buren incl leuke kids, zelfde school etc. Een beetje vergelijkbaar dus.
Ze kunnen ook niet goed plannen en dingen lopen wel eens in de soep. Toen ik merkte dat me dat ging irriteren heb ik bewust wat meer afstand genomen. Dan maar even niet sporten of oppassen.
Ze hebben nl ook echt heel erg veel goede dingen waar ik ook veel aan heb (goede vrienden die ook gek zijn op mijn kids). Ze zijn toen zelf ook naar andere oplossingen gaan zoeken en ik was van mijn irritaties af en kon toen de leuke dingen weer meer zien.
Je hebt het al bespreekbaar gemaakt, misschien moet je dit nog wel een keertje doen, en misschien moet je wel je eigen plan gaan trekken, of met ze afspreken dat ze ook jouw kinderen meenemen uit school zodat je zelf wat kan gaan doen. Het is zonde om zo'n leuke band met de buren niet in stand te houden en je alleen maar te gaan irriteren.
Veel succes ermee, groetjes Nikkie
Gewoonte
Je buren zijn zoals ze zijn. Maar je eerdere gesprek heeft geholpen! Dus waarschijnlijk moet je ongeveer een keer per half jaar even aan de bel trekken om de situatie actueel te houden.
Prulletje
Zelfde als prulletje
Als een eerder gesprek in goede harmonie is verlopen hoef je er nu misschien alleen maar aan te linken. "Zeg buuf, weet je nog van ons vorige gesprek? Je vervalt weer in je oude kwaaltje om te laat te komen, wil je er weer een beetje om denken op tijd te komen?' Of zoiets.
Wat de kleren betreft: wat doe je er nu mee?
Reactie
Bedankt voor jullie reacties, ik was nogal geirriteerd en dan lijkt het ook of je meer spoken ziet 
Maar dat is niet zo. Ik heb er ook nog even met mijn man over gesproken en afgesproken dat we hen voorlopig even zelf de opvang laten regelen. Met andere woorden, even nee verkopen.
Enne kaaskopje: in het voorjaar heb ik al een hele zak kleding kado gedaan aan een moeder van school die het niet breed heeft. Dat voelde een stuk beter En ik gooi net een zak in de kledingcontainer.
Ik moet ook even van mijn irritatie-gevoel af denk ik, vandaar even mijn verhaaltje hier. Je hebt weleens zo'n dag, en dan helpt Ouders Online
Geen structurele oplossing geven
ik denk dat dat ook belangrijk is om over te brengen.
Ik wil bijvoorbeeld best oppassen of andere dingen doen als er iets dringends is (vrienden, familie, buren, kinderen van school) maar ik wil geen structurele oplossing bieden.
Daarnaast is het gewoon zo dat je mensen hebt die nooit tot zelden hulp vragen en mensen die hulp als vanzelfsprekend ervaren en daar hou ik niet van, dat voelt dan niet onprettig inderdaad zoals jij het ervaart.
Verder belangrijk om dat wat je vindt ook uit te stralen. Dit kan ik volgens mij niet goed want ik sta regelmatig aan het kortste eind te trekken met andere ouders met name.
En trouwens over kleding doorschuiven, ik heb zelf geen behoefte aan kleding of andere gebruikte kinderspulletjes. Misschien is dat bij jouw buren ook wel zo ?
Correctie
dat voelt dan onprettig idd
oh ja, ik ben er achter gekomen dat ik helemaal niet zo assertief of duidelijk ben als het om ouders op school gaat. Ik zeg niet duidelijk dat het mij niet uitkomt en straal blijkbaar tegengestelde dingen uit.
Zegt vader van vriendinnetje tegen mij na een minuut nav van onze baby over zijn jongste uitgewijdt te hebben "ze gaan met jou mee ?" Dan zeg ik overrompeld "ik weet het niet, is er wat afgesproken ?". Dan zegt vriendinnetje en dochter "we willen met jou mee" en voordat ik dan nog wat kan zeggen is die vader dus al weg. En ik trap daar dus in ! Ik heb nu bedacht dat ik volgende keer zeg "nee deze keer maar eens niet bij ons".
Dr phil
zou zeggen: good fences make good neighbours. Oftewel: goed je grenzen aangeven zorgt er voor dat je relatie goed blijft. Het komt op mij over of ze jou(w leven) gewoon niet zo belangrijk vinden. Ik mag toch aannemen dat ze op hun werk wel gewoon op tijd komen? En dat ze ook boodschappen doen voordat de winkel sluit? Kortom: vriendelijk op je strepen gaan staan.
Tirza
Kleding
Daphina, jij mag met je kleren doen wat je wilt, dus als jij een beter gevoel hebt als je ze aan die andere mensen geeft zou ik het zeker doen. Mensen die het goed hebben zitten denk ik ook minder te wachten op gebruikte kleren, net wat Manda Rijn ook aangeeft. Misschien vonden je buren het wel lastig om dáár iets van te zeggen. Elkaar goed begrijpen is nog niet zo simpel
Ja kaaskopje
elkaar goed begrijpen is soms heel lastig zelfs !
Vaak uit gene zeg je ook dingen niet duidelijk en dan stapelt het zich op, dat heb ik tenminste rl. Tenzij ik erg geirriteerd raak en dan ben ik weer te duidelijk.
Er zijn ook wel mensen die het echt nodig hebben om duidelijk te zijn, die voelen dan niet aan dat jij al een keer een teken hebt gegeven.
Doorschuiven kleding
Tja, dat is het gekke juist. Dat wordt met open armen ontvangen, die kleding.
En misschien is dat ook mijn extra irritatiepuntje; ik zie haar kids terug in 'mijn' kleding. Daarnaast hoeven zij echt niet veel te kopen. Dus het is zeker niet zo dat ze het niet zouden willen hebben, want ik zie de kleding steevast terug en intensief gedragen worden. En toen de irritatie kwam over die gemakzucht, bedacht ik me dat ze door mij veel geld besparen aan kleding. Dat doe ik natuurlijk zelf, maar het zou zo aardig zijn wanneer ze dan iets spontaans voor mijn kids doen. Stom verwachtingspatroon misschien
En jullie hebben inderdaad gelijk, ik moet meerdere malen en duidelijker mijn grenzen aangeven. Dat is blijkbaar nodig. Maar ikzelf ben niet zo, als je mij iets verzoekt dan houd ik mij daaraan. Maar zij hebben het zeker nodig.
Die van de sluitingstijden van de winkel en op tijd op het werk komen vind ik trouwens een leuke. Maar daarom kom ik ook echt op het woord 'gemakzucht'. Want dat is het. Ze kunnen ook standaard 1x per week een constructieve, betaalde oplossing zoeken voor kinderopvang. Als je beiden werkt, dan moet je dat oplossen. Beiden vinden hun carriere erg belangrijk.
Wij thuis hebben dat niet en werken daarom beiden parttime. Juist om dit soort dingen goed geregeld te hebben. En het irriteert me dan dat anderen daar dan misbruik van maken.
Maar 1 ding staat momenteel even als een paal boven water: we volgen even onze eigen koers en werken zeer zeker niet parttime voor de kinderen van de buren!
Ik moet er ook een beetje afstand van nemen, anders ben ik zo geirriteerd dat je de relatie met je buren weggooid en dat is ook weer niet nodig. Ik moet even van dat geirriteerde gevoel af.
Dank jullie wel voor jullie meedenken!
Daphina
wat je weg geeft ben je kwijt en dan moet je niet iets terug verwachten. Als je dat wel wil dan moet je die kleding niet weg geven maar verkopen op marktplaats of op doneren aan een goed doel.
ik geef wel eens kleding weg, maar ik zou dat dus niet structureel gaan doen.
Nogmaals: niets structureel doen, alleen dingen doen omdat jij je daar goed bij voelt en niet iets terug verwacht ! Leen dus ook nooit geld uit en doe niet iets om de dankbaarheid die je daarna verwacht, mensen zijn verschillend en dus ook daar in.
Kleding-issue
Beste Daphina,
Ik denk dat je de juiste "boodschap" uit de berichtjes haalt. Je verwacht veel, maar je laat het wel over aan het raden van anderen. Je geeft de kleding gratis weg en blijkt dan iets terug te willen, terwijl je het anders in een bak kiepert en je er wel goed bij voelt.
Je kunt ook de kleding geven ( als voorbeeld hoor) en zeggen: "veel plezier ermee. Als je iets wilt geven wil ik wel een bloemetje of iets leuks voor mijn dochter, maar verder niks" . Ik schuif zo vaak wat door zonder iets terug te krijgen en ik krijg ook van alles zonder ooit wat te geven eigenlijk. Nooit over nagedacht. Ik ga ervan uit dat mensen het wel zeggen als ze er iets voor willen hebben.
Succes en als de irritaties minder zijn, gaat het vast ook beter.
Jippa
Een paar euro cobi?
joh ik heb tot een jaar of 2 terug een boekhoudinkje gehad, tot dan toe heb ik voor meer dan 10.000 (!) verkocht op ebay en marktplaats. Ik zou niet weten hoeveel het nu zou zijn geweest.
Snap het wel met die kleding
Hoi,
Ik heb ook regelmatig kleding weggegeven en vond een bedankje ook meer dan prima maar ik denk dat het is gaan steken bij Daphina omdat dat er óók nog eens bijkwam. Ze had al een gevoel gebruikt te worden en dan ligt alles gewoon opeens gevoeliger. Als de buren verder normaal deden, dan had ze daar verder denk ik ook helemaal geen problemen mee.
Maxime
Je bent gewoon te aardig
Jij vindt het dus niet leuk als je de buurkinderen in "jouw" kleren ziet? Ik vind dat altijd juist wel leuk en ben blij dat er iemand blij mee is.
Volgens mij is alles al wel gezegd, jij moet vooral jouw grenzen aangeven en hoe vervelend ook, af en toe herhalen. Je bent gewoon te aardig
Manda rijn
Ik weet niet goed wat ik met je speciaal aan mij gerichte boodschap moet doen. Maar je opmerkingen passen ook heel goed in het draadje over hoe er op fora met elkaar omgesprongen wordt.
Kaaskopje
ach ik reageer gewoon op jouw posting over die buren die misschien het wel lastig vinden om iets te zeggen over die kleren die ze steeds krijgen.
meer eigenljk niet, was ook niet specifiek op jou gericht, ik was wat aan het mijmeren.
Cobi
geen travo's hier, wel hordes moeders en honderden enveloppen en dozen in huis gehad en stapels naar het postkantoor gebracht. Niet allemaal voor dochter maar veel wel, het was een uit de hand gelopen hobby en een manier om toen geld te besparen, ik kocht exclusieve merkkleding in en verkocht het weer. Ik heb ook een tijdje positiekleding uit Amerika gekocht.
10.000 in pakmbeet 4 jaar tijd is slechts 2.500 per jaar, 208 per maand aan handel. Ik heb denk ik maar weinig winst gemaakt maar dus 4 jaar lang geen cent uitgegeven aan kinderkleding.
ach ik zat afgelopen week nog te dagdromen over een eigen kleine kinderschoenenwinkel hier in de straat, zag het helemaal zitten... ik heb alleen totaal geen verstand van retail en voeten.
Even terug in zijn verband
Rafelkap: dat ik het niet leuk vindt dat de buurkinderen in de kleding van mijn kids lopen, dat heb ik niet gezegd.
Het gaat me meer om de gemakzucht, waarmee alles maar voor 'normaal' wordt aangenomen. En daar zit 'm ook de irritatie. Ik zie twee ouders die druk zijn met hun carriere, kinderen willen en eigenlijk alles wat daarbij hoort, maar het past onmogelijk in hun tijdschema. En de eerste waarbij je je kinderopvang nood probeert op te lossen zijn de buren, en de eerste bij wie je je afspraakt verzet of afzegt is je sport-buurvrouw.
Jullie reacties waren echt super. Het heeft me ook wel een beetje inzicht gegeven in mijn eigen kronkel. Door mijn irritatie wil ik er wellicht gewoon iets tegenover zien staan, iemand die zijn best doet om zijn eigen huishouden te regelen en iemand die echt oprecht blij is met een zak kleding. Dat dit alles maar voor normaal wordt aangenomen en ik vervolgens de kinderen in de gegeven kleding zie geeft aan dat ze graag gebruikt ervan maakt. Ze tonen alleen een beetje anders hun waardering als dat ik het graag zou zien
Maar ja, als ik niet duidelijk aangeef (al moet het blijkbaar 100x) waar mijn grenzen liggen, dan komt het bij de buren ook niet aan. Jammer, maar wel waar.
Thanks!
Je wil ze opvoeden
ik snap je irritatie helemaal, echt en het is helemaal te begrijpen dat jij vindt dat ze zich laks gedragen want dat doen ze ook.
Maar zo zijn ze nou eenmaal, wat je er verder ook van vindt.
En eigenlijk zijn het best lieve en leuke mensen maar je zit er te veel in en te dicht op. Neem afstand, geef alleen dat wat je zonder weder verwachting weg wil geven.
OP dit moment hebben mijn aso buren (die waar we een advocaat bij nodig hadden om onze grond weer compleet terug te krijgen) een steiger gezet die op ons huis leunt. Er is niemand langs geweest om te vragen of wij dat wel goed vinden. Ik heb net maar besloten dat ik mij er niet aan ga ergeren, ze zijn nou eenmaal zo, ik heb geen zin meer in gezeur en ik wacht gewoon af totdat ze verhuisd zijn. Sommige mensen zijn gewoon zo. En ik denk ook wel dat ze ergens heel lief en aardig zijn zolang je maar niet naast ze woont.
Veroordelen
"Ik zie twee ouders die druk zijn met hun carriere, kinderen willen en eigenlijk alles wat daarbij hoort, maar het past onmogelijk in hun tijdschema"
Hm, proef ik hier toch niet een heel kleine veroordeling van andermans keuzes? Vind je eigenlijk dat ze beter zoals jullie zouden moeten leven (parttime werken, meer voor hun kinderen er zijn)? Of vergis ik me?
Proef ik helemaal niet
Hoi,
Dat proef ik er helemaal niet uit, zo kan je wel vanalles uit een tekstje halen. Daphina baalt er gewoon van dat zij met de kinderen opgezadeld wordt, ik denk als de buren gewoon kinderopvang zouden hebben geregeld er niets aan de hand zou zijn.
Ik wil ook voor iedereen oppassen in nood maar niet als vaste afspraak...en daar begon het bij Daphina op te lijken en daar baalde ze van. Zo heb ik het begrepen.
Maxime
Daphina
Ik begrijp goed wat Daphina bedoelt. Het is inderdaad de vanzelfsprekendheid die wordt uitgestraald.
Ik moet hierbij direct denken aan mijn schoonouders die bepaalde dingen ook als vanzelfsprekend ervaren en dan zeer verongelijkt reageren als iets ineens niet doorgaat of wanneer ze "nee" te horen krijgen. Ze zijn het gewoon niet gewend.
Ik denk dat veel mensen het als een min of meer morele verplichting gaan zien dat een ander continu iets voor ze doet en ze houden de ander er zelfs aan als het een keer niet uitkomt (bij mijn schoonouders dus).
Ik denk dat je de vanzelfsprekendheid eraf moet halen. Jij haalt hun kids altijd op? dan IS dat voor hun op een gegeven moment een gegeven, een
ongeschreven wet zegmaar. Ze gaan het als normaal zien dat jij dat altijd doet. Zorg er zelf dus ook voor dat het niet "normaal" is dat je allerlei dingen voor ze doet. Zeg ook eens een keer "Nee". Het is geen kwaaiigheid bij die mensen, maar het is gewoon geworden voor ze. Jij doet dat altijd, dus is dat op een gegeven moment zo. Ik geloof dat ze er niet eens zo bij stilstaan dat jij je eraan irriteert. Het is echter aan jouw om er iets mee te doen.
