Communicatie
Ik woon samen met mijn vriend (49) en heb 2 kinderen (7 en10). Maar met mijn vriend is heel moeilijk te praten en dat vindt ik nog al vervelend. Ook als mijn ouders erzijn zegt hij niet veel en als we bij zijn moeder zijn moet ik altijd het woord doen en mijn vriend zeg nooit wat.
Als hij met klanten aan het praten is dan gaat het wel goed. Maar als ik iets aan hem vraag dan krijg ik geen antwoord of hij schudt met zijn kop. Als ik waar ergens mee zit dan kijkt hij mij niet aan en doet net of hij mij niet hoort.
Wie kent dit ook en wat doen jullie er aan.
Nou
als ik finaal genegeerd werd zou ik desnoods voor hem gaan staan en vragen of hij wil luisteren. Als negeren een gewoonte van hem is vind ik het een nare man.
Dat hij weinig praat is een karaktereigenschap. Dat verander je niet zomaar even. Ik neem aan dat die eigenschap zich niet opeens geopenbaard heeft nadat jullie gingen samenwonen.
Wat
is er leuk aan je vriend?
Koentje
Wat er leuk is aan mijn vriend, dat ben ik nu aan het uitzoeken, wat heel moeilijk is.
Ik krijg weinig aandacht van hem en mij aanraken/vasthouden zit er niet in, ik ben altijd degene die hem vastpakt. Als hij weggaat krijg ik wel 3 kussen maar verder niet. En ons seksleven is ook niets, ik heb hier weinig zin in en volgens mij hij ook, want hij probeert nooit iets bij mij.
We hebben samen een druk leven, hij is eigen baas en ik werk 32 uur per week en ook nog de administratie van ons eigen bedrijf. Op het moment zitten we moeilijk met geld. Dus alles speelt mee. Ik wou hier wel een gesprek over maar weet niet met wie. Ik heb zelf geen vriendinnen alleen maar een schoonzus waar ik goed mee kan praten, maar ook zij heeft geldproblemen. Ik heb vorig jaar gepraat met een maatschappelijk werkster en heeft naar aanleiding van mijn gesprekken gezegd dat ik bij hem weg moest gaan, want niemand houdt dit vol zei ze, en toen heb ik papieren aangevraagd en gekregen van de woningbouw en zij zou me helpen. En toen zij mijn vriend als je weg wilt gaan moet je dat doen. Maar ik ben er nog steeds omdat ik 2 kinderen heb en die gek met hun vader zijn.
Hoi alleen
dat klinkt inderdaad heel alleen.
Mijn man zegt ook weinig. Ik heb dat al opgemerkt voordat we een relatie kregen, en ik heb heel bewust ervoor gekozen om toch met hem een relatie te laten groeien omdat er zo ontzettend veel dingen zijn in/aan hem waar ik ontzettend blij en gelukkig van word. Het was dus een afweging.
Het feit dat hij weinig praat accepteer ik dus gewoon. Er zit niets anders op. Soms leg ik hem wel uit hoe het werkt, wat je met een praatje en wat geklets kunt bereiken, dat andere mensen daardoor op hun gemak worden gesteld.
Maar veranderen, dat probeer ik niet.
De vraag van koentje is dus de beste vraag: wat is er wel leuk aan je vriend? Dat moet je op een rijtje krijgen.
Ja, maar
ik zou ook verschrikkelijk boos worden: hij toont geen enkel respect voor je, alleen! Hij heeft gezegd alsof het niets kan schelen dat je maar weg moet gaan als dat is wat je wil. Ik zou hem dwingen om te praten, heel erg boos te worden of desnoods een actie op touw zetten om bijv. niets meer te doen voor hem. Soms kan een escalatie daarna weer even wat lucht geven. Je moet hem laten voelen dat je ook een mens bent en je verwachtingen van het leven,van je relatie!
