E-mails man
Doordat echtgenoot zijn privemail niet had afgesloten zag ik een antal weken terug een mail van een goede gezamenlijke vriendin aan hem gericht. hierin werd gesproken over emailsex en vraagt ze hem wat er nou aan de hand is. Ik heb hem meteen gevraagd wat er in hemelsnaam aan de hand is en volgens hem laat zij hem niet met rust. Blijkbaar is er een hele tijd geleden de email correspondentie wat ver gegaan, heeft hij dat stop gezet maar wil zij er niet mee stoppen. Het is en oude studievriendin van hem waar hij in het verleden ook regelmatig alleen mee heeft afgesproken. Hij bood meteen aan alle contact met haar te breken, wat hij ook via email heeft gedaan.
Echter, ik heb 1 email gezien, de rest niet, ik moet nu dus afgaan op wat hij zegt. ik heb geen toegang tot zijn email, heb de mail waarin hij zegt een contact meer te willen ook niet gezien en haar antwoord ook niet. Ik merk dat het bij mij wel blijft sudderen, ik heb nu eigenlijk geen reden om hem niet te vertrouwen maar het feit dat ik maar moet afgaan op wat hij zegt maakt me wel onzeker.
wat moet ik nu, het gewoon van me afzetten en doorgaan en erop vertrouwen dat het allemaal waar is wat hij zegt
Hier ook
hier eigenlijk hetzelfde verhaal maar danmet een collega. Hij heeft ook gezegd te stoppen hiermee maar ik weet ook niet of ik hem daarin vertrouw.
Moeilijk is dit he? Ik probeer hem te vertrouwen maar ook hier blijft het sudderen.
Vragen
Ik zou denk ik gewoon vragen of ik die mail mag zien. Hij heeft een scheve schaats gereden en mag wel wat bewijzen tonen zodat jij je vertrouwen in hem weer kan terugvinden.
Ik zou dat wel doen op een moment dat het meteen kan, voor het blok zetten dus, voordat hij allerlei bewijzen kan toevoegen of wissen. Als hij werkelijk te goeder trouw is zou dit geen probleem moeten zijn.
Wij kunnen hier trouwens altijd bij elkaars mail, heeft niet eens met wantrouwen ofzo te maken, maar ik heb geen geheimen voor hem, dus hij mag wat mij betreft alles lezen wat ik mail.
Goede gezamenlijke vriendin en emailsex?
Een goede gezamenlijke vriendin die jouw man op zn prive mail aanspreekt over "emailsex (???) en vraagt wat er aan de hand is"?
Riekt naar sexuele toenadering waarin jij in deze "goede gezamenlijke" vriendschap niet gekend bent. Ofwel van zijn kant, danwel van haar kant. Maar het riekt, anoniem. En als het stinkt, rot er ergens iets....
Ik ken geen 1 gezamenlijke goede vriendin die het in haar hoofd zou halen om mijn man hierover te polsen. Als je man geen helderheid kan geven, wat ik al heel raar vind, dan bel je toch je goede gezamenlijke vriendin eens even op? Blijkbaar vindt ofwel zij je man sexueel interessant, ofwel je man haar. Alle reden om van je te laten horen en je grenzen te trekken. Zowel naar haar, als naar hem.
Ik zou dit in ieder geval niet van me af kunnen zetten en in volste vertrouwen maar geloven dat er niks gebeurt is...
Nou
De goede gezamelijke vriendin zou mn vriendin niet meer zijn, en ik zou haar ook vertellen waarom.
Verder, als je nooit reden hebt gehad om je man te wantrouwen, dan zou ik daar nu ook niet mee beginnen. Hij heeft z'n mail open laten staan. Als hij echt fout bezig is, dan had hij dat echt niet gedaan hoor.
Let gewoon even op of hij z'n telefoon af en toe binnen jouw handbereik laat liggen (als hij dat ervoor ook weleens deed). En ik zou er zeker even met hem over praten. Hij moet zich voor kunnen stellen dat het je niet lekker zit, toch?
Reactie
van oorsprong is het een studievriendin van hem die uiteindelijk een gezamenlijke vriendin is geworden. Omdat ze aan de andere kant van het land woont kwam man er wel eens alleen als hij een cursus aan die kant van het land had.Ik heb daar nooit wat achter gezocht. Oke zij heeft geen relatie maar ook niet echt behoefte daaraan volgens mij.
Ik heb dezelfde dag dat ik die email had gezien al gezegd dat ik wil dat er geen contact meer met haar is. Ik wil niets meer met haar te maken hebben. Man was het hier mee eens en heeft dus volgens hem het contact verbroken. Volgens hem heeft hij zijn oude emailadres verwijderd en een nieuwe aangevraagd. Omdat ik geen wachtwoorden heb kan ik dat echter niet controleren.
Voor dit heb ik nooit reden gehad hem te wantrouwen, we hebben een goed huwelijk, drie heerlijke kinderen en zijn gelukkig verder. Zijn telefoon laat hij gewoon open en bloot liggen en als er een sms'je komt kijk ik ook gewoon van wie het is, we maken hier allebei gene problemen van.
Het is denk ik dat ik gewoon niet weet hoeveel emails er zijn geweest, wat voor emails, in hoeverre is het emailen te ver gegaan en hoe kan ik gewoon 100% zeker weten dat hij ook echt geen contact meer met haar heeft.
Om duidelijkheid vragen ...
aan je man? Dat wat je hier net neertypte ("Het is denk ik dat ik gewoon niet weet hoeveel emails er zijn geweest, wat voor emails, in hoeverre is het emailen te ver gegaan en hoe kan ik gewoon 100% zeker weten dat hij ook echt geen contact meer met haar heeft.") aan je man voorlegen? Of reageert hij hier verkeerd / boos op?
Als er niks aan de hand is ...
zou hij er ook geen problemen meer mee moeten hebben om je dat laatste mailtje (waarin hij het contact verbreekt) te laten zien. Of om jou te laten zien dat hij dat oude emailadres inderdaad heeft weggedaan.
Als er wat verzwegen wordt, dan is er altijd iets niet in orde ...
Groetjes,
Wilma
Dr phil
zou zeggen: mensen die niets te verbergen hebben, verbergen ook niets. Ploink.
Tirza
Ook benieuwd
Hoe gaat dat er eigenlijk aan toe, emailsex?
Recht op eigen geheimen
Even los van de inhoudt van emails: Ik lees wel eens dat mensen vinden dat je binnen een relatie geheimen moet mogen hebben of niet alles van elkaar hoeft te weten. Ik ben het daar dus helemaal niet mee eens. (en dan heb ik het natuurlijk niet over een zakje chips wat stiekem verorberd wordt of zoiets) Gezien de vele problemen die ik tegenkom in de trant van 'wat ik nu weer ontdekt heb...', word ik hierin bevestigd. Zodra ik niet in de gegevens van mijn man zou mogen, zou ik mij af gaan vragen waarom in vredesnaam niet. Ik wil toegang hebben tot zijn 'alles' en omgekeerd moet hij dat ook van mij krijgen. Eerlijkheid en openheid duren toch het langst vind ik. Een eigen emailaccount is prima, dat hebben we hier ook allemaal. De mail die bij mijn man binnenkomt kan ik gewoon bekijken. Eventueel via webmail, maar ook gewoon op zijn account. Opééns ontdekken dat man een scheve schaats rijdt via zijn mail is daarmee een stuk kleiner.
Inderdaad, recht op eigen geheimen
Ja ik vind dat ieder mens recht heeft op eigen geheimen. Ik denk dat dit een mensenrecht is. Ook in een relatie.
Het kan ook niet anders: je kunt nooit een ander duidelijk maken wat je allemaal denkt en voelt en beleeft en droomt.
En het is ook maar beter ook zo: "een leugentje om bestwil" is een belangrijk sociaal smeermiddel, in ieders belang. Soms kan het niet goed zijn om te eerlijk te zijn, al is het maar bij kleine dingen.
En een eigen e-mailadres, eigen passwords etc., dat vind ik niet meer dan normaal. Een relatie gaat over elkaar vertrouwen en over zelf bepalen wat je een ander toevertrouwt. Overigens mag een werkgever ook niet zomaar e-mail van de werknemers lezen of telefoongesprekken afluisteren.
Als je elkaar zo wilt controleren dat je in elkaars e-mails wilt kijken, dan denk ik dat er fundamenteel al wat grondig mis is in de relatie. Ik zou daar niet tegen kunnen. Nee het is niet waar "als je niks te verbergen hebt, dan heb je niks te verbergen". Je kunt de onbenulligste dingen willen verbergen, om je eigen redenen, al gaat het alleen maar om het verbergen zelf.
"Geheimen" hebben een belangrijke functie: het afbakenen van de grenzen tussen binnen en buiten, tussen jezelf en anderen, het kanaliseren van primaire reacties.
Enne... ondertussen vind ik het op dit moment best handig als mijn partner af en toe mijn e-mail bekijkt en me waarschuwt bij belangrijke dingen, omdat mijn eigen hoofd overloopt. Maar gelukkig merk ik bij hem ook enige schroom. Dat lijkt mij juist goed, die schroom. De wens om alles van een ander te kunnen bekijken en weten en onderzoeken, dat vind ik ziekelijk.
Ik heb ooit een relatie gehad met iemand die ziekelijk jaloers en achterdochtig werd. Dat heeft helaas de relatie verpest.
Het lijkt mij verstandiger om te werken aan jaloersheid en achterdocht, dan om er klakkeloos in mee te gaan.
En als iemand digitaal "een scheve schaats wil rijden", dan kan dat echt wel ook al heb je toegang tot e-mail etc. Je kunt beter je energie steken in waarnemen en werken aan wat er in jullie relatie (niet) gebeurt.
Geen geheimen, geen achterdocht
Wij lezen elkaars mail ook. We hebben verschillende e-mailadressen, maar alles komt in 1 mailprogramma binnen, ook voor de kinderen (die nog niet de leeftijd hebben dat ze hun eigen mail kunnen lezen), zonder passwords en we kunnen dus alles van elkaar lezen.
Mijn man leest die van mij niet, omdat er vrij veel op binnenkomt, ik houd zijn mail wel een beetje in de gaten om hem te informeren als ie nieuwe mail heeft. Op zijn eigen verzoek, overigens. En sommige familieleden gebruiken zijn mail als ons gezinsmailadres, en hij ziet dat soms volkomen over het hoofd.
En dat is heel natuurlijk zo gegroeid, dat heeft helemaal niets met achterdocht, jaloezie of willen controleren te maken, het gaat gewoon zo en het voelt voor ons allebei goed. Ook sms-jes lezen we voor elkaar, om elkaar te vertellen wat er in staat.
Mocht ik echt iets geheims willen mailen dan open ik wel een ander e-mailadres, en m'n man kan dat zelf ook wel verzinnen om te doen. Ik heb nooit de behoefte om te zoeken naar een ander mailadres van m'n man, dus zo slecht ziet het er niet voor ons uit, toch?
Wisse l. nik
Natuurlijk is het een goed recht om eigen gedachten te hebben die je niet bespreekt. Dan blijf je ook aan de gang. Ik heb het meer over 'de praktijk'. Zodra je in de praktijk zaken voor elkaar gaat verbergen vind ik dat je fout bezig bent. Natuurlijk zal het de ene keer maar een heel klein beetje fout zijn en een andere keer heel erg fout. Dat zal ook bepalen hoe boos de ander wordt als het uitkomt. Een patatje geheim houden is minder dramatisch dan een levendig erotisch getint emailcontact met een andere man/vrouw geheim houden.
Dat wij toegang tot elkaars 'alles' hebben heeft niets te maken met jaloezie of elkaar willen controleren. Dat staat zo ver van ons af dat ik het zelfs raar vind dat je daarop zinspeelt. Dat jij het ziekelijk vindt als mensen er vrijwillig en naar volle tevredenheid voor kiezen om geen geheimen voor elkaar te hebben en er dus totaal geen moeite mee hebben dat de ander in bijvoorbeeld de mail kijkt, geeft wat mij betreft aan dat je nooit voor een ander uit kunt maken wanneer iets normaal is of niet. Wij vinden dit normaal en wij hebben niet het gevoel dat we elkaar controleren, want dat doen we niet. We voelen die achterdocht, waardoor je gaat controleren, niet omdat we overal open in zíjn. Ik kan daar niets ziekelijks aan ontdekken.
Tijgeroog
Als je zijn mail maar niet beantwoordt. Heel irritant als je de ene partner wilt mailen en antwoord krijgt van de ander.
Alleen een gezinsadres [email protected] kan ook niet echt meer nmm.
Wij hebben meerdere adressen per persoon, wel zo makkelijk met vreemdgaan. 
Gaat niet alleen over privacy van de partners
Als ik met vriendinnen mail over privézaken heb ik er geen behoefte aan dat hun mannen de mail kunnen meelezen. Ongeacht of ze dat wel of niet doen. ZIJ hebben dan misschien wel geen geheimen voor hun man, maar die man heeft niets te schaften met MIJN vertrouwelijke beuzelarijtjes.
Privacy gaat niet alleen over vreemdgaan. Het gaat ook over genante kwaaltjes, even mopperen over huiselijke ergernissen, lofzangen op de uiterlijke kwaliteiten van deze of gene filmster, enzovoort.
Dat is niet vreselijk geheim, het zou helemaal geen ramp zijn als mijn man of vriendins man dat weet, maar evengoed is het prettiger om dat voor jezelf te kunnen houden.
Dus zit ik er helemaal niet op te wachten dat mijn man, of vriendins man, dat meeleest.
Eens
met Ellen. Fijn dat de partners geen geheimen voor elkaar hebben, maar of je dat nou via zo'n gezamenlijk emailaccount moet 'bewijzen'..
Ik heb de laatste tijd van een aantal goede bekenden het bijna juichende bericht ontvangen dat ze voortaan verder gaan met een gedeeld emailadres. En ik merk dat het mijn eigen mailrelatie met de ene helft van het stel toch erg bekoelt. En precies om de reden die Ellen aangeeft. Het zijn Mijn persoonlijke berichtjes, even klagen over de weegschaal, geneuzel over de kinderen, beschouwingen over het werk, de liefde, het leven in het algemeen. En misschien Werd alles al onderling bekeken en besproken, maar puur het intypen van het nieuwe adres heeft voor mij een enorm remmende werking.
Geen issue hier
Wij hebben één e-mailadres en dat bevalt prima. Ik hoef niet bang te zijn dat manlief mjin privémails leest, want die interesseren hem namelijk geen sikkepit. En vice versa. En voor de mails die voor beide partijen relevant zijn is het wel zo prettig dat het op één adres binnenkomt.
Heel bewust met 'geen geheimen voor elkaar' heeft het niet te maken. Ik behou mij inderdaad het recht toe 'geheimen' te hebben, maar die deel ik alleen met mezelf. Ik zou me geen geheim kunne indenken dat ik wel met een vriendin deel en niet met mijn man. Alles wat ik eventueel wil delen, dat gaat sowieso eerst langs hem.
Dat is geen bewuste keuze of zo, het is zoals het is.
Overigens heb ik ook een hotmailadres waar hij nooit kijkt, maar dat is omdat daar mails binnenkomen van allerlei internetfora en zo. Ik heb geen zin om daar onze mailbox mee te vervuilen.
Precies
Zo is het bij ons dus ook. Als iemand heel nadrukkelijk het verzoek doet iets niet aan mijn man te vertellen, dan respecteer ik dat natuurlijk. Maar als ik hoor dat Betje zwanger is en zich daar zorgen over maakt, dan kan het zijn dat ik dat nieuws met mijn man bespreek. Ik vind niet dat mensen ervan uit kunnen gaan dat een getrouwd of samenwonend stel niets aan elkaar vertelt.
Mijn man heeft mails die over sport gaan, bij mij komt van alles binnen wat hem niet interesseert. Het kan zijn dat ik hem op mails moet wijzen die hij leuk zou kunnen vinden en op zijn eigen emailaccount binnenkomen. Doordat we enigszins van elkaar weten wat er binnen komt hebben we heel weinig behoefte om bij elkaar te gluren. Waarom zou je? Maar het kan wel, en dat vind ik niet meer dan gewoon.
Snap ik niet zo
"Als iemand heel nadrukkelijk het verzoek doet iets niet aan mijn man te vertellen, dan respecteer ik dat natuurlijk"
Als mijn vriendinnen en ik zaken bespreken van privéaard, dan hoeven we elkaar niet nadrukkelijk te vragen dat soort dingen niet aan man te vertellen. Ik ga daar gewoon van uit. Als mijn vriendin me iets vertelt over haar sexleven of haar aambeien, dan is het voor mij vanzelfsprekend dat die informatie niet automatisch ook voor mijn man bedoeld is. En vice versa.
Ik zou het niet prettig vinden als alles waarover geen plechtige geheimhouding gezworen is, geldt als 'dat mogen echtgenoten dús ook weten'. Er zit ook een beetje aanvoelen bij dat sommige informatie onder ons moet blijven.
Dat Starry Night niet bang is dat haar man haar mail leest, dat zou mij ook niet zoveel zeggen. Zoals ik al eerder schreef: het zou mij, als ik bevriend was met SN, tegenhouden om privémails aan haar te sturen. Want in dat geval gaat het niet om haar privacy, maar om de mijne.
Als we zouden willen, zouden man en ik elk moment in elkaars laptop kunnen en elkaars mail lezen. Maar dat vind ik wat anders.Dat hebben we overigens ook nog nooit gedaan.
Almonde
Als er op het e-mailadres van m'n man een mailtje binnenkomt met "hallo allemaal, komen jullie dan en dan op ons feestje" of "hallo Piet en Anne, hier zijn de foto's die ik dit weekend gemaakt heb" dan antwoord ik daar wel op, maar wel vanaf m'n eigen e-mailadres.
De mail is dan duidelijk voor ons allemaal bedoeld, maar wordt alleen naar m'n man gestuurd. M'n schoonfamilie heeft allemaal zelf alleen maar gezinsadressen en vindt het blijkbaar niet nodig om ons allemaal een mail te sturen. (je kan in de mail altijd onder welke naam het in hun adresboek staat, daar staat dus ook altijd "Piet en Anne")
Als ik moet wachten tot m'n man geantwoord heeft kan ik heeeeel lang wachten. Dat is nou eenmaal zo, dat krijg ik niet veranderd dus dat moet ik maar accepteren. Hij vindt het ook fijn als ik antwoord, omdat hij weet dat hij het zelf niet doet.
Persoonlijke dingen
Als er persoonlijke dingen in een mail staan kan ik er voor kiezen om het mailtje te deleten. Of om een ander e-mailadres te gebruiken, dat m'n man nooit leest. Maar eigenlijk bespreken m'n vriendinnen en ik dat soort dingen eigenlijk nooit per mail, maar liever face-to-face of per telefoon. Omdat dat gewoon veel makkelijker praat.
Maar ik geloof trouwens niet dat m'n man persoonlijke mails van mij leest. Hij heeft wel wat beters te doen. 
Maar als er een bod op een van m'n marktplaatsadvertenties geplaatst is kijkt hij er wel even in om het me te laten weten. De koppen van de ongelezen mail bekijkt ie wel.
Eens met ellen
Ik vind dat als ik iets bespreek met een vriendin dit gewoon tussen ons is. Ik zou dan ook zeker geen persoonlijke emails sturen naar een gezamenlijk adres van een vriendin en haar man. Nu hebben al mijn vriendinnen ook gewoon privé adressen maar als ik zou weten dat hun man hun emails leest dan zou ik geen mails meer sturen waar iets persoonlijks instaat.
Als ik persoonlijk iets met een vriendin bespreek dan verwacht ik ook dat ze het niet verteld aan haar man tenzij ik zelf aangeef dat dit niet privé is. Als ik zou weten dat een vriendin alles doorverteld aan haar man dan zou ik haar ook nooit meer wat toevertrouwen.
Zelf vertel ik ook nooit aan mijn man wat mijn vriendinnen met mij bespreken. Natuurlijk neutrale mededelingen doe ik wel maar als iemand iets bespreekt met mij dan blijft het tussen ons. Ik vind ook dat ik daar gewoon van uit mag gaan bij mijn gesprekspartners als ik iets met hun bespreek.
En ja ik vind principieel ook best dat je bepaalde geheimen mag hebben voor je man of vrouw. Iedereen heeft recht op een geheime tuin. Ik heb mijn man ook niet alles altijd verteld. Gewoon omdat dit om dingen gaat die eigenlijk los van hem en onze relatie staan. Dingen van vroeger bijvoorbeeld.
Maylise
Ellen
Niet elk detail wordt hier doorverteld. Ik vertel wel dat mijn vriendin aan het daten is, maar wat ze vervolgens met die date doet, vertel ik echt niet allemaal in geuren en kleuren door. Soms voel je zelf ook wel aan wanneer je iets kunt vertellen of niet. Het gaat om de grote lijnen. In grote lijnen houden we niets geheim voor elkaar.
Bij ons is het dus ook zo: 'als we zouden willen'. Daar draait het om. Als mijn man ziet dat een vriendin mij geschreven heeft slaat hij uit desinteresse de inhoud over. Hetzelfde geld voor mij voor mail van een vriend van hem. Ik zie 'vriend' staan en geloof het verder wel.
Cobi (ot)
Dank je 
Ben de laatste tijd idd niet vaak meer op het forum. Noem het maar forummoeheid. Misschien gaat het over,misschien ook niet .
Ellen
"Dat Starry Night niet bang is dat haar man haar mail leest, dat zou mij ook niet zoveel zeggen. Zoals ik al eerder schreef: het zou mij, als ik bevriend was met SN, tegenhouden om privémails aan haar te sturen. Want in dat geval gaat het niet om haar privacy, maar om de mijne."
Nou, dan mail je me toch gezellig op mijn hotmailadres
Overigens lijkt het me sowieso niet handig diepe zieleroerselen op schrift te zetten. Daar heb ik in het verleden al meerdere malen de wrange gevolgen van mogen aanschouwen, als vriendschappen ineens scheurtjes begonnen te vertonen. Liever gewoon mondeling bij een kopje koffie dus. Wel zo gezellig.
Overigens schoot me ineens een geheim van een vriendin te binnen dat ik thuis wel voor me gehouden heb. Doe ik dus inderdaad ook, als dat nodig is. Maar ik heb over dat onderwerp nooit met betreffende vriendin gecorrespondeerd.
Tegen hem zeggen wat je hier schrijft....
....en vragen of hij ermee in kan stemmen dat jij de emailwisseling leest. Begrijpen dat een nee zijn recht is, maar aangeven dat een ja veel onzekerheid bij jou zou wegnemen.
