Familie troubles
geen echte problemen,wel een vraag.
nicht is 25 jaar getrouwd,ik heb een uitnodiging ontvangen voor een groot feest,zo,n 200 km vanaf mijn huis.
situatie:ik ben gescheiden in 1999 ,voor mijn scheiding hadden we elk jaar familie reunie,kreeg ik verjaardags en kerstkaarten en hadden we af en toe contact.na de scheiding werd ik niet meer uitgenodigd voor de reunie,(om andere redenen,dit kwam niet door nicht)bleven de verjaardags en kerstkaarten weg,en toen ik opnieuw trouwde (in stilte) hebben we iedereen een kaart met foto gestuurd met de tekst*wij zijn getrouwd*.
hierop heb ik ook geen enkele reactie gehad van nicht.
en nu dus die uitnodiging.
ga ik wel of ga ik niet?
aan de ene kant denk ik,het zegt me niets meer,wat moet ik daar doen? we hebben immers nooit contact.
aan de andere kant,juist omdat ik haar en de rest van de familie( tante en nog nog drie nichten)zolang niet heb gezien moet ik wel gaan( we hebben immers ook geen ruzie,het is gewoon verwatert.)
of zal ik een mooie bos bloemen sturen om ze te feliciteren?
wat zouden jullie doen?
Gaan
Wat wil je? Als je het fijn vindt je familie weer te zien zou ik gaan. Het is een eerste stap om weer contact te hebben. En een volgende gelegenheid is misschien minder feestelijk (begrafenis e.d.)
Fijn? eh......
of ik het fijn vind de familie weer te zien?
eh...niet echt,ik vind het hard klinken,maar heb gewoon de behoefte niet,ik héb niks met die mensen.
ik heb altijd meegedaan met de reunies en de verjaardagskaartjes omdat het nou eenmaal *zo hoorde*,omdat we nou eenmaal familie zijn.( en misschien ook wel om mijn ouders tevreden te stellen)
maar om er nu ook nog 200 km voor te gaan rijden staat me helemaal tegen.
maar je hebt wel gelijk,als ik niet ga,zie ik deze familie alleen nog maar bij begrafenissen,en wil ik dat?
het is tenslotte wel familie.
Niet gaan
Sus-anne,
Ik zou een mooie kaart sturen dat je helaas verhinderd bent en dat je haar bedankt voor de uitnodiging - en inderdaad een mooie bos bloemen op de dag zelf. Ik zou er namelijk vanuit gaan dat ze jou ook uitnodigt omdat niet uitnodigen zo onaardig zou staan. Een soort 'rituele' uitnodiging wellicht, uit beleefdheid, en dat zij het heus zou begrijpen als je niet zou komen. Als het dichterbij was qua kilometers én als ik best wel eens zin had om iedereen te zien dan zou dit wel een handige gelegenheid zijn, maar zoals jij het beschrijft voelt het niet zo voor jou. Nou, dan zou ik het echt niet doen. En ja, wellicht is een begrafenis de volgende gelegenheid, zoals Rafelkap schrijft. Op zich is dat toch niet erg? Dan kun je toch wederom de afweging maken of je gaat of niet?
Groet,
Angela
Angela
dat is iets wat ik me dus ook afvraag,heb ik een uitnodiging gekregen omdat het *zo hoort* ,omdat ik nou eenmaal familie ben?
of wil ze me echt graag zien?( waarom wacht ze daar dan 10 jaar mee?)maar dan nog hoor,ik voel die behoefte totaal niet.ik weet eigenlijk wel dat ik liever niet wil gaan,maar vraag me nog steeds af: kan ik dat maken?
Tuurlijk
zij kan het toch ook maken om 10 jaar niets te laten horen? Ik bedoel: niet dat je het zo moet 'afwegen' alsof het een weegschaal is, maar zou je haar nu echt een groot plezier doen door te komen? Wat je misschien nog kunt uitvogelen is of het 'in kleine kring' gevierd wordt, met vrijwel alleen familie en misschien een paar goede vrienden - of dat het een fiks grote partij wordt. In het eerste geval zou ik nog iets meer twijfelen (omdat ze je er dan kennelijk misschien toch graag bij wil hebben?) (en dan toch niet gaan misschien), maar in het tweede geval zou ik helemaal niet twijfelen en uitgaan van de 'beleefde' uitnodiging.
Angela
Als je elkaar nooit ergens ontmoet
komt er ook nooit meer een kans iets op te bouwen, iets dat verder gaat dan 'die-en-die is nu eenmaal familie'.
Als je contacten wilt intensiveren, zou ik zeker gaan, want inderdaad, een volgende keer zou best een begrafenis kunnen zijn. Je weet nooit met wie je plezierig aan de praat raakt. Ieders leven is verder gegaan, mensen maken nieuwe dingen mee - en je kunt verrast staan dan ineens (h)erkenning te vinden.
Tja, het kan ook tegenvallen.
Maar dat heb je altijd...
Waarom ze destijds niet reageerde-- da's lastig te achterhalen. Soms zijn er dingen aan de hand waardoor zo'n bericht in het vergeetboek belandt. Je weet het niet... Maar in elk geval was het hertrouw-bericht geen reden om je uit het adresboekje te schrappen, integendeel, je wordt uitgenodigd.
Tonny
Tonny
daar zit wat in,in jouw verhaal,daarom twijfel ik ook tussen wel of niet gaan.
Overigens
Tonny:komt er ook nooit meer een kans iets op te bouwen, iets dat verder gaat dan 'die-en-die is nu eenmaal familie'.
ik vraag me ook af of ik dit wil,nog iets opbouwen,daar ligt ook een stukje twijfel.
Positief
Je kan er ook voor kiezen boos te blijven dat ze jou hebben "laten zitten", maar of je daar nou veel gelukkiger van wordt... Maar ik denk dat je de uitnodiging best kan zien als iets positiefs, een eerste stap in hernieuwd contact. En er zijn ook meer familieleden die je al lang niet hebt gezien? Door er niet naar toe te gaan weet je niet of het het waard was om ze weer te zien en blijft het knagen. Weer iets opbouwen kan maar hoeft niet, dat weet je nu niet, maar je weet niet of er een volgende gelegendheid komt.
Lastig hoor.
Rafelkap
even voor de duidelijkheid ,ik ben niet boos hoor op nicht,ons contact is gewoon verwatert de afgelopen jaren zowel van haar kan als van mijn kant,het is nou eenmaal zo gelopen,en ik zit er niet mee.ik heb een leuk sociaal leven,nog andere familie leden waar ik wel intens contact mee heb,en ik mis het contact met deze nicht ( en haar familie)totaal niet.
ik heb inmiddels besloten om niet te gaan,ik stuur een bloemetje ,met een bedankje voor de uitnodiging en een felicitatie.
