Familieruzie en komende kraamtijd
Hoe ga ik hier mee om: fikse ruzie met ouders en zussen en een aanstaande bevalling. Er zijn tijdens de zwangerschap dingen gebeurd die wat ons betreft echt onacceptabel zijn, van ons (vooral mij) consequent belachelijk maken en niet serieus nemen, onze opvoeding consequent ondermijnen, tot ware terreur toen wij daar eens goed wat van zeiden en aangaven dat wij zo niet verder konden. Wat er toen voor emmers bagger zijn uitgestrot over vooral mij....alles en iedereen is erbij betrokken om toch maar aan iedereen te laten weten hoe slecht wij zijn (tot het schoolbestuur aan toe) en uiteindelijk zijn er zelfs dreigementen naar ons geuit, zowel fysiek als dreigen het amk tegen ons in te zetten om de kinderen bij ons weg te laten halen(!). (Dit uiteraard zonder dat heir vanuit de kidneren gezien enige grond voor is, de enige reden zou wraak zijn, voor het feit dat we ons mond open hebben gedaan na jaren te hebben geslikt.)
OP een gegeven moment hadden ze het idee dat ze de kinderen konden ophalen voor een dagje dierentuin, dus ouders en 2 zussen en MIJN kinderen met zijn allen een dagje weg, wij moesten niet mee, want wij waren slechts grote ruziemakers maar ZIJ hadden het recht om de kinderen te zien en wie ontneemt zijn eigen kinderen nou een dagje dierentuin, zo werd gezegd. In een adem werd gezegd dat ik maar beter akkoord kon gaan, want dat ik anders de instanties over me heen kon verwachten, want dat die inmiddels al op de hoogte waren van mijn schandalige gedrag (?????) en er was afgesproken dat als ik weer wat zou doen wat niet door de beugels kon, de instanties zouden ingrijpen, ze hadden maar te kicken, zeiden ze.....
Nou ben ik niet dom en weet ik dat het zo niet werkt. Dus ik heb gezegd dat ik mijn kinderen geen dagje dierentuin ging ontnemen, maar fijn zelf met ze ging. En dat ik met hen eventueel weer afspraken wilde maken, op een moment dat dit fatsoenlijk kon, dus zonder meteen te dreigen, nadat er afspraken waren gemaakt over hoe wij behandeld willen worden. Ik ben keihard uitgelachen, ik had geen eisen te stellen en zou heir spijt van krijgen. Ik zou nog wel horen van de instanties. Heb geantwoord dat ik dat rustig af ging wachten en dat zij alleen nog op een fatsoenlijke manier contact mochten zoek en zolang dat niet kon, de deur dicht bleef.
Heb nog steeds geen spijt en nog steeds geen instanties gehoord. Er is rust in ons gezin.
De geboortekaartjes liggen klaar. Ik wil toch wel een geboortekaartje sturen naar mijn ouders. Hoewel ik eigenlijk weet dat het belachelijk is. Maar wat doe ik als ze vragen of ze op visite mogen komen? Ja, aangeven dat ze zich moeten gedragen, en als ik weer eeng rote mond krijg, dan houdt het gewoon op. Maar eigenlijk wil ik de rust bewaren. En ze heir niet hebben. Maar ik kan ze overal tegenkomen, dus is er rust als ik niets laat weten?
Wat vinden jullie?
Tulp,
moeilijk om hier iets over te zeggen (over je ouders en zussen heb ik een mening, maar ik wil het netjes houden
Wat vreselijk dat je in zo´n situatie zit......wat goed van je dat je je rustig hebt gehouden en je kinderen niet hebt meegegeven. Ze hebben geen poot om op te staan, maar het is wel intimiderend.
Als ik toch mijn mening mag geven: ik zou geen geboortekaartje sturen, althans, niet de eerste tijd. Stuur het na de kraamtijd, voor mijn part weken! later. Je zit in een emotionele achtbaan na de bevalling en wie weet hoe je gaat reageren op hen. Ik ga er namelijk niet vanuit dat ze zich weten te gedragen, dus zou ik enig bezoek van hen weren (mochten ze een kaartje hebben gekregen en langs willen komen).
Maar ja, ik heb makkelijk praten......
Heel veel sterkte ermee en succes met de bevalling.
Niet
Mensen kunnen komen om je geluk te wensen en de baby te bewonderen. Als je ook maar enigszins de indruk hebt dat het anders gaat lopen, zijn ze niet welkom. Het is jouw huis, jouw gezin. Jij bent de baas en jij bepaalt. Knip, scheur die navelstreng met je ouders en zussen door want je hebt je eigen gezin. Misschien dat je na een aantal maanden op neutraal terrein kunt afspreken om ze kennis te laten maken met je baby. Bij de eerste de beste k* opmerking neem je de kuierlatten.
Inderdaad
Denk aan jezelf en aan je gezin. Met alle hormoniale rompslomp kun je niet een emotioneel vretende familie erbij hebben. Ik zou dus geen kaartje sturen. Wel een kaartje voor ze achter de hand houden voor als het in de toekomst weer beter gaat.
Het is heel erg vervelend om ruzie te hebben met je familie. Ik heb er zelf ervaring mee. Maar als jij de eerste stap gaat zetten, geef je het signaal dat je akkoord gaat met hoe ze je behandeld hebben. Het lijkt me dat het beter is dat zij naar jou toekomen met een andere houding. Ongelijke relaties vreten energie, en die energie kun je beter gebruiken voor je gezin.
Complimenten!
Wat heb jij je sterk gedragen in het gevecht met je familie. Dat valt niet mee om zo rustig in te gaan tegen die rare argumenten en dreigementen.
Verder ben ik het helemaal eens met de anderen. Stel voor jezelf een periode dat je wacht met je familie te informeren. Beslis pas daarna hoe je het aan gaat pakken.
Ongeloofelijk!
Dit is gewoon je reinste mishandeling van de kant van je familie!
Schandelijk! Hoe durven ze! Net wat iemand eerder al gezegd heeft, heb ik ook een duidelijke mening over hen, maar ook ik hou het liever netjes hier.
Ik zou zeker geen geboortekaartjes sturen die kant op. Naar geen enkel familielid die jou zo behandelt. Echt lieverd, die het NIET! Voor je het weet staan ze weer met een hoop verwijten, gescheld en gedreig in je huis en dat geeft voor jou zo veel onnodige stress en spanningen....NIET DOEN dus.
Hou deze engerds buiten de deur!! Doe het uit liefde en behoud voor jezelf en je gezinnetje.
Ik ben zo geschokt door je verhaal dat ik in jouw situatie voor altijd de deur voor hun gesloten zou houden.
Deze mensen bouwen niets op, die breken alleen maar af! en dat ben jij en je gezin. Laat het niet gebeuren!!
Verder een hele goede bevalling gewenst en een wolk van een kindje.
Steek daar al je positieve energie in.
Heel ellendig allemaal
en dat in een tijd die zo bijzonder voor jullie allemaal zou kunnen zijn.
Wat jij vertelt is jouw kant van het verhaal.
Hun versie is compleet andersom natuurlijk, en het is bij zulke uit de hand gelopen conflicten best lastig uit te rafelen hoe het allemaal precies zit, waarok het zo hoog oploopt en of er een manier is om verder door een deur te kunnen, op een dag. Ik ben niet zo'n mens van levenslange breuken, en zou aansturen op herstel, met hulp van een verstandig iemand van buiten.
In elk geval is dit niet de juiste periode om je daar verder in te storten. Je hebt nu heel andere dingen aan je hoofd. En je eigen gezin heeft de eerste prioriteit.
Ik begrijp uit wat je schrijft dat je familie in de buurt woont - ze komen het dus ongetwijfeld snel te weten als jullie kindje geboren is. Geen kaartje sturen is wellicht koren op de molen, van ziejewel hoe vreselijk jullie zijn en zo...
Het is een kleinkind van je ouders dat geboren wordt. Fatsoenshalve zou ik dus toch maar wel een kaartje sturen. Ter informatie. Misschien wat later dan de rest, maar toch.
Als (als!) ze bellen om af te spreken, hen op bezoek laten komen als er ook andere mensen zijn; dat remt allerlei gedoe, lijkt me.
Veel sterkte en ik hoop dat er een moment komt waarop ze weer tot bezinning komen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
tonny
Is dit iets?
Zoals Tonny al zegt, ze komen het toch te weten dat je kindje geboren is. Ik dacht aan twee dingen. Je stuurt een geboortekaartje, en als ze langs willen komen, spreek dat dan af als de kraamhulp er nog is. Als je die een beetje inlicht over de situatie, kan zij de kraamvisite op tijd de deur uitwerken met de mededeling dat mevrouw nog erg zwak is, en rust nodig heeft. De andere mogelijkheid is geen geboortekaartje sturen, maar een foto van het kindje met daarop de gegevens. Je nodigt ze niet uit, maar onthoudt ze de informatie ook niet.
Dank jullie wel allemaal
Dank jullie wel allemaal, ik had dit nodig om het op rij te krijgen. Mijn man en ik hebben besloten te gaan voor de tip van de foto en de droge gegevens. Twee weken na de geboorte. De rest is dan aan hen. Stiekem hoop ik dat ze tot inkeer zullen komen, al weet ik dat dat tegen beter weten in is en dat het enige wat ik kan doen is te zorgen dat zaken niet nog erger worden en de kraamtijd voor onszelf een mooie tijd wordt.
Nogmaals bedankt.
Tulp
Altijd zielig
Ik vind het echt spijtig voor jou en je gezin dat alles zo moet lopen.Heb hiermee meer dan ervaring genoeg,geloof me.Momenteel ook ruzie binnen de familie hier (schoonzussen en hun gezin).
Wij hebben een tijdje geleden het contact verbroken,omdat dit ons het beste leek het moment zelf.We waren het gezever beu en waren ook toe aan rust.
De dreigementen van jou ouders en zussen lijken nergens op.Ik denk dat ze jou op die manier onder druk willen zetten, maar jij hebt het recht jou leven te leiden zoals je zelf wil.Als zij zich daar niet kunnen mee verzoenen is dat hun probleem.
Dat van die instanties zal wel niet zo'n vaart lopen zeker.Toch moet je weten dat grootouders en zelfs andere familieleden wél een omgangsrecht kunnen eisen bij de rechtbank,indien kan worden bewezen dat ze een intieme band hebben met de kinderen.Zolang jij hen niet echt contact verbiedt met je kinderen en blijft openstaan voor onderhandelingen en gesprekken over het
probleem, zullen ze echter weinig kans hebben op slagen.
In ieder geval sterkte met je bevalling hoor.
