Feestjes waar je niemand kent

Reactie

Dan zal ik ook maar even reageren. Als ik zelf een feestje geef probeer ik wel te zorgen dat iedereen minstens nog iemand kent en anders stel ik ze voor aan iemand die ook weinig mensen kent, zodat ze aan de praat raken. Mijn beste vriendin is nog van de middelbare school, we wonen niet heel dicht bij elkaar en zien elkaar een paar keer per jaar. Ook al zien we elkaar niet vaak, voelt toch als beste vriendin. Maar we kennen dus eigenlijk niemand uit elkaars huidige leven, alleen elkaars ouders en broer/zus. Schoonfamilie kennen we een beetje. Vorig jaar gaf ze een feestje, we zijn gegaan en was heel gezellig, gewoon met allemaal mensen staan praten die we niet kenden. Maar ja we zijn niet voor niets zo lang vriendinnen natuurlijk, met haar huidige vrienden heb ik ook gelijk wel een klik.
Vorig jaar gaven wij ook een feestje en toen heb ik haar en haar man bij goede vrienden van ons van nu aan tafel gezet en voorgesteld. Ze hebben ook nog lang met mijn ouders en zusje gesproken. Die vinden het ook altijd leuk om elkaar te zien. Dat had ik ook op haar feestje hoewel ik me wel aan haar broertje voorstelde in de eerste instantie. Ja was geen broertje meer, zeker 30 cm langer dan ik.
Als we op een feestje weinig aanspraak hebben gaan we op een gegeven moment naar huis, op een moment dat dat wel kan zonder onfatsoenlijk over te komen.

Zelf leuk maken

Toen wij trouwden(20 jaar terug) was ik nerveus omdat ik bang was dat het niet gezellig zou worden. We komen uit een heel ander nest, hadden verschillende vriendengroepen. Er kwamen mensen die verder niemand kenden. Mijn man zei destijds; als mensen het niet naar hun zin gehad hebben is het hun eigen schuld,; hadden ze het leuk moeten maken.
Dit was een eyeopener. Ik denk er nog vaak aan als ik ergens heen ga waar ik niemand ken of waarvan ik de mensen niet zo leuk vind. Dan probeer ik er zelf wat van te maken. Eigenlijk lukt dat ook altijd. Als ik niemand ken stap ik op mensen af die mij aanspreken of die ik uit verhalen ken.
Als ik een feestje organiseer hou ik er geen rekening mee met uitnodigen dat mensen elkaar niet kennen. Als het gaat om mensen die niet zo makkelijk contact leggen stel ik ze voor aan mensen van wie ik verwacht dat het wel klikt. Ik geef nooit feestjes met tafelschikking, maar als ik het zou doen zou ik er wel rekening mee houden.

Maar eigenlijk vind ik dat mensen het zelf leuk moeten maken. Ik zorg voor de randvoorwaarden; leuke mensen, muziek en lekker eten en drinken. Tot nog toe lukt het wel goed.

Nooit over nagedacht

ik heb hier eigenlijk nooit over nagedacht.Als ik een feestje geef nodig ik iedereen uit die ik graag op mijn feestje zou zien.Of ze elkaar nu kennen of niet.
en ,het is eigenlijk ook nog nooit voorgekomen dat er mensen *buiten de groep* vielen omdat ze toevallig niemand kenden.Als ik dat merk stel ik mensen aan elkaar voor of zorg dat ik zelf regelmatig met diegene praat die niemand kent.
Als ik zelf naar een feest ga waar ik niemand ken,bijv. bij collega,s van mijn man,dan vermaak ik me altijd prima,ik maak hier en daar een praatje,of leef me uit op de dansvloer.
Nu ben ik wel iemand die gemakkelijk contact leg,en dat ook erg leuk vind,vandaar dat ik er misschien nooit zo over nagedacht heb?

Net als rafelkap

Wij gaan ook nooit naar feestjes. Ook niet naar verjaardagen. Ik ga wel graag en vaak bij mensen op de koffie, maar dus niet met veel mensen tegelijk. Mijn man is net zo, dus worden hier ook geen grote verjaardagen gevierd. Ik spreid het bezoek ook.
Familie/vrienden en kennissen weten dit van ons en ik geloof niet dat ze het erg vinden.
De meetings van Ouders Online vond ik trouwens wel heel leuk en daar heb ik ook geen moeite met het aanknopen van een praatje ofzo.

Dendy

Ik ook

Ik vind het net als Polly totaal geen probleem, een feest waar ik weinig mensen ken. Maar ik ben dan ook een enorme kletsmajoor. Mijn man heeft er juist heel veel moeite mee, die is van nature al zwijgzaam en valt dan helemaal stil.
Ik ken trouwens behoorlijk wat mensen doordat ik ze een of twee keer per jaar op vaste feestjes ontmoet. Best leuk.
Dochter lijkt op mij, die is drie minuten verlegen en stapt er dan overheen. Maar dat is ongetwijfeld de leeftijd .
Groetjes
Massi

Maar tonny

Je kende toch iemand? Je man! Ik kom inderdaad weleens op feestjes waar ik niemand ken, maar dan ben ik dus echt alleen.
Soms is het leuk, soms niet. als niet, ben ik snel weg, als wel dan mooi meegenomen.

Als ik zelf iemand uitnodig die niemand ken, zorg ik dat ik extra aandacht aan die persoon schenk.

Liora

Didi68

Ik denk daar nooit zo over na of mensen mij wel aardig vinden, euh? nee geen idee.
Maar ik zou het raar vinden als iedereen mij steeds maar aardig vind, ik ben soms ook niet aardig en ik vind ook niet iedereen die ik ontmoet aardig en leuk hoor.
Ik heb altijd wel mensen om mee te kletsen, en soms heb ik daar ook geen zin in, en ga ik gewoon heerlijk van een afstandje "mensen kijken".

groet, polly

Vreselijk

Ik ben helemaal niet zo'n sociaal wonder. en voel me dan dus ook verschrikkelijk in grote groepen vreemde mensen. Het lukt me wel om praatje te maken, maar dan heb ik nog steeds een steen in mijn buik. Volkomen ongeschikt om te netwerken dus!
Ach ik ben dan niet zo'n gezellig feestbeest, ik kan goed observeren!! Als iedereen dan een beetje bij me vandaan blijft kan ik lekker kijken. welk stel een slecht huwelijk heeft en wie hebben het leuk samen.

Didi

"Ben je dan nooit bang dat die mensen jou niet aardig vinden? Of dat je niet weet wat je moet zeggen? "

joh, mensen zijn helemaal niet zo met jou bezig. Ze zijn vooral druk met hoe ze zelf overkomen.

Als ik je berichten zo lees, dan heb ik het idee dat je niet echt lief voor jezelf bent. Jammer. Ik wil je dit gedicht aanraden, ik had hem een tijd aan de muur hangen, en al lijkt het vol clichés, er zitten voor mij echt goede dingen in:
http://www.lordtonymackenzie.com/desiderata.html

Nicci

Je zal niet de enige zijn maar volgens mij klopt wel wat DC zegt. De meeste mensen praten graag over zichzelf en vinden het heerlijk om hun verhaal te kunnen doen. Ik verbaas mij soms ook wel over de enorme openhartigheid die mensen kunnen hebben tegen vreemden. Ik maak heel regelmatig mee dat op een feestje of in de trein of zo iemand mij binnen 5 minuten zijn hele levensverhaal heeft verteld (en vaak nog heftige dingen ook). Ik zou het niet kunnen maar veel mensen vinden het wel enorm fijn om hun verhaal kwijt te kunnen en tegen wie maakt ze dan vaak niet zo uit.

Ik heb overigens verder ook geen problemen met feestjes waar ik niemand ken.

maylise

Dingen horen

Ik krijg ook wel eens dingen te horen, maar ik dacht altijd dat juist die mensen vreemd waren, niet ik, haha.

Zie het als dansen

Voor een diepgaand gesprek moet je niet naar feestjes gaan. Het overkomt je wel eens, dat je ineens met een wildvreemde alle wereldproblematiek staat op te lossen onder het genot van iets teveel glazen wijn, maar je moet ervanuit gaan dat de omgang met anderen op feestjes een beetje vastligt, zoals de passen van een dansje. De gesprekken die daaruit voortvloeien zijn vaak volgens een vast patroon opgebouwd (hoe ken jij Henk, hoe lang woon je al in Lutjebroek, wat hebben ze de tuin leuk betegeld hiernaast, weet ik veel) en tenslotte ligt het aan de klik die je met iemand hebt of je na dat vaste dansje samen een ander, wat vertrouwelijker dansje begint. Kan heel leuk uitpakken, ik heb wel eens een meerjarige verloofde opgedaan omdat wij op een corpsfeest als enigen niet op wintersport waren geweest .
Groetjes
Massi

Ach

Twee weken gelden had ik een feestje van een jarige vriendin. Toen ik binnen kwam zag ik dat ik 3 mensen kende, maar die stonden buiten te roken. Ik ben gewoon ergens bij gaan zitten en raakte aan de praat met die en gene. Uiteindelijk was het zo gezellig dat ik pas om 2 uur 's nachts thuis was (en ik moest de volgende dag werken )