Grrrrrrrrrrr ik mis hem zo

Triestje

Niets zal nooit nog hetzelfde zijn. Daar mag je best bij stil staan, en voelen. Maar denk ook: het misschien nooit meer hetzelfde zijn, maar het wordt wel weer oprecht góed.
Sterkte!

Sancy

Dank je wel voor je lieve woorden, ik zat er zo door gisteren. Ik weet dat nooit meer iets hetzelfde zal zijn. En dat het ooit wel weer beter wordt.
Triestje

Ini!

Sorry hoor, maar dit vind ik een ronduit pijnlijk commentaar. Zoals ik het lees mist triestje hem enorm, dat is vast niet omdat ze hem zo zat is. Met andere woorden, hij zal wel willen scheiden en zij niet. Dan heeft je preek niet echt zin he? Dan is het alleen maar extra pijnlijk.

Ini

Dit is een volkomen misplaatste zedenpreek. Ga ergens anders filosoferen of bewaar je vooroordelen voor een eigen draadje, maar val iemand die middenin de chit zit er niet mee lastig. Je hebt geen enkel idee hoeveel "welgemeende energie" Triestje al heeft gestoken in haar relatie en het is volkomen ongepast om op te roepen er "iets meer inspanning" in te steken, terwijl je geen enkel idee hebt wat iemand al achter de rug heeft.

Normaal

het is heel normaal dat je degene waar je jaren naast hebt gelegen in dat warme bed, waar je ook fijne herinnerigen aan hebt, opeens heel erg mist, het vertrouwde niet meer hebben, en alleen zijn etc.

Zo ik moet er vandoor, even een luisterd oor zijn voor iemand die net besloten heeft dat de druppel die de emmer deed overlopen nu het startpunt is om alleen verder te gaan, pijnlijk en verdrietig, voorals als je om die persoon geeft en zelf zoveel hebt geprobeerd en gehoopt en toch met lege handen komt te staan.

Bah, soms is het leven gewoon echt ruk.

Dubbel afscheid

Volgens mij is dit een dubbel afscheid. Je neemt afscheid van een man van vlees en bloed met wie je 17 jaar een leven en huis mee gedeeld hebt. Maar ik denk dat je pijn ook gaat over een afscheid van de droom die jullie samen hadden 17 jaar geleden; in voor- en tegenspoed samen oud worden. De droom die je had als klein meisje, over hoe het zou gaan in je leven. Het gaat niet gebeuren weet je nu. Ik denk dat dit afscheid minstens evenveel pijn doet als het afscheid van de man zelf en er kan geen gezond verstand (het was al jaren niet goed meer e.d.) tegenop. Het doet gewoon heel veel pijn, maar het gaat over.
Heel veel sterkte.

Eugenie

Je hebt helemaal gelijk het is zo complex alle gevoelens die je hebt. Dank je voor je lieve woorden.
Manda, jij ook bedankt voor je woorden, en sterkte met ondersteunen.

Triestje

Ini

Dezew taal word heel snel gegeven. Maar na welke periode hoeveel jaar mag je dan gaan scheiden??
Hoelang moet je blijven proberen? Werken aan je relatie? praten praten tot je er bij neer valt??

Vorig jaar ben ik na 10 eenzame jaren vertrokken met onze kinderen. Al het praten, werken aan de relatie (wat van 1 kant kwam) tijd in elkaar steken heeft in die 10 jaar niets wezelijks veranderd, elke 3 maanden kwamen dezelfde gesprekken weer terug. Na 10 jaar zo geleefd te hebben vond ik het welletjes.

Maar ook ik kreeg jouw woorden over me heen, wist ik wel wat ik deed, gaf ik hem wel een kans, moest ik niet harder er aan werken (ik, die 10 jaar lang alleen gewerkt had aan de relatie) Moesten we niet gewoon even samen er een weekje uit.. bla bla bla.. En niemand die wist hoe het al die jaren gezetten had, niemand die wist dat ik 6 avonden in de week alleen thuis was, niemand die wist dat mijn oudste twee kinderen hun vader maar zo'n 6 zaterdagen per jaar zagen (incl vakantie's) Mensen wisten het wel, maar zagen het niet. Niemand die wist dat ik moest concurreren met zijn moeder om zijn aandacht. Niemand wist van de grote monden, snauwen die de kinderen kregen, niemand die wist dat hij alleen als er visite was zo leuk met zijn kinderen mee speelde, terwijl ze normaal te horen kregen dat ze eens zachter moesten doen hij was moe, en ging ook zo weer de deur uit. Niemand die wist dat hij zijn kinderen soms erg vervelend uitschold met ziektes..

Nee dat hebben ze allemaal niet geweten, en nee ik heb hier ook niemand iets over verteld, dit is trouwens voor het eerst dat ik het hardop zeg/ leesbaar neerschrijf.
Nee want wat er zich in een huwelijk afspeel dat ziet de buitenwereld niet. Hoelang een huwelijk al niet meer goed is, daar weten buitenstaanders niets van. Maar ze hebben wel allemaal een oordeel!!

En dat is nou net wat je niet kan gebruiken in deze tijd dat je het toch al zo zwaar hebt. Je zit in een achtbaan van emotie's, twijvels, en verdriet. Dan kan je deze opmerkingen wel missen hoor!!

Ik hoop dat jij nooit voor deze keus, vrijwillig of onvrijwillig, komt te staan!

O.t.

ok, ik weet niet wat er in deze situatie aan vooraf is gegaan, het is idd zo dat het willen meewerken van 2 kanten moet komen, en dat er op alles uitzonderingen zijn, maar als ik op dit forum lees hoe voor elke scheet onmiddellijk geschreeuwd wordt van te gaan scheiden, het op te geven, dan vind ik dat daar echt wel eens bij stilgestaan mag worden
ikzelf heb het wel degelijk achter de rug, ook wij bleven (7 magere) jaren ploeteren, we wilden wel dat het terug beter ging, maar echt iets wereldschokkend gebeurde er niet, Een beetje als bij een verslaving, het anders willen, maar in de negatieve cirkel blijven hangen zonder dat je vooruit geraakt ... tot er dan iets spectaculairs voorvalt wat je beiden aan het denken zet, waardoor je beide doorkrijgt dat je er echt je schouders moet onder zetten, met vallen en opstaan, maar waarbij je een boost krijgt van te kunnen voelen dat je versterkt uit de crisis kan krabbelen,
het is heel intens, jezelf niet meer in een slachtofferrol zien, en door alle negatiefs door toch weer de kleine mooie stukjes van je partner gaan waarderen, en voor ogen houden, er is toch niets mooier dan uit zo een diepe put gekrabbeld te raken en terug meer verliefd op elkaar kunnen worden als ooit ervoren... Enja, zeker is dat een zware opdracht, maar uiteindelijk ook een heel mooie overwinning op jezelf
haar hoofd zal nu zeker niet naar een nieuwe partner staan, maar voor je je vorige partner de bons geeft, kan je er ook wel eens eerst even bij stilstaan wat je je daarbij voorstelt, een man met ook een verleden, ik denk dat dat vaak niet gemakkelijker is dan alle energie te steken in het terug positief proberen te krijgen van de relatie waar je nu in bent,
zelf na een jarenlange crisis kan je met heel veel inspanning er veel sterker uitkomen en dat geeft dan grote genoegdoening, maar je moet op een bepaald moment de knop écht kunnen omdraaien en elkaar in de ogen willen kijken

Fely

Een nieuwe vent.............. nooit meer................. voor dit moment dan, straks ooit eens als er weer ruimte is maar voor nu nee hoeft het niet.
Triestje

Ini

Zal me een worst wezen of die man een verleden heeft, moet voorlopig nog even niet aan denken.
Vechten met elkaar heeft zin als er nog iets over is om voor te vechten, maar als je er achter komt dat er al jaren niets meer is(bij mijn ex dan) dan houdt het op.
Mijn verstand weet dat het allemaal geen zin heeft, wij komen niet meer bij elkaar, nooit meer. Als het lukt gaan we straks als gewone vrienden door het leven, en in iedergeval als ouders van twee schatten van kinderen.
Twee/ drie jaar geleden had het zin gehad om te vechten, nu niet meer. Nu kunnen we beter apart verder gaan, daar worden we uiteindelijk allemaal beter van.
Ik wist niet dat scheiden zoveel pijn doet, ook fysiek, het is zwaar, maar ik weet ook dat als ik dit nu aanga ik er uiteindelijk sterker uit kom.
Het is ook een rouwproces, en ik weet dat dit erbij hoort, dat sterke gevoel van missen, en ja ik mis hem heel erg, maar ik weet ook dat als ik door dit stukje heen kom, dat het allemaal er anders uit gaat zien. Maar voor nu mis ik hem en mag ik hem ook missen, dat hoort erbij.
Triestje