Hoe moet ik de touwtjes in handen terug nemen
Binnenkort heb ik weer een afspraak met iemand die ik ken van vroeger. Het gaat om een exvriend, iemand die een belangrijke rol heeft gespeeld in mijn leven. We hadden een volwaardige relatie en nu na jaren zijn we elkaar weer tegengekomen en er was een duidelijke klik van twee kanten. Een paar keer hebben we elkaar inmiddels gezien en we mailen. Het gaat, naast serieus, soms ook best pikant eraan toe. De kans dat het, als ik hem volgende keer weer zal zien verder zal gaan dan een kus is erg groot daardoor en eigenlijk heb ik daar spijt van omdat ik bang ben dat ik daarmee de kans om uit te zoeken of we het beiden zien zitten om een relatie op te bouwen verspeel. Ik wil absoluut niet het idee geven dat ik wanhopig op hem zit te wachten en ik wil dat hij nog steeds moeite voor mij moet doen.
We weten van elkaar dat we elkaar echt lief aardig en aantrekkelijk vinden maar dat is voor een echte relatie natuurlijk niet genoeg en ik ben bang dat als ik nu te snel toegeef hij de uitdaging in mij verliest. Daarnaast hebben we allebei ons verleden met bijbehorende bagage en zitten we allebei in een verwerkingstijd. Hij is op dit moment zeker niet toe aan die vaste relatie, en ik ook niet echt, maar wil ook niet de kans vergooien dat het er eventueel van zou kunnen komen. Als de omstandigheden weer beter zijn voor ons beiden kan er best eens overblijven en die wil ik niet bij voorbaat verspelen. Maar ik wil ook geen spelletje met hem spelen of hem het gevoel geven dat ik dat doe.
En ik twijfel nu hoe ik dat aan ga pakken. Moet ik gewoon dat stapje terug doen en zonder dat expliciet tegen hem te zeggen een stuk neutraler gaan mailen. Of juist daarin openkaart met hem spelen en hem zeggen dat ik niet nu al zo ver wil gaan. Ik ga hem natuurlijk niet vertellen dat ik dat doe met het oog op een eventuele relatie, kans dat hij dan alsnog terugdeinst is dan ook groot. Bovendien weet hij ook dat ik op dit moment daar nog niet aan toe ben. Wat kan ik nu wel, en wat beter niet tegen hem zeggen.
Bee
Tja
Klinkt bij mij erg als spelletjes spelen en dingen bedenken om iemand en jezelf ergens te krijgen. Vrij met elkaar als je dat allebei leuk vindt. Vrij niet als het niet goed voelt. En als het niet goed voelt omdat het je te veel waard is, zeg dat dan. Dat is denk ik een betere basis voor een toekomstige nieuwe relatie. Blijf bij jezelf en wat jij wilt. Is dat te veel of niet genoeg voor hem, dan kan dat maar beter meteen duidelijk zijn.
MR
Laagdrempeligheid
aanvullend... ik heb het gevoel dat de hedendaagse communicatiemiddelen je er sneller toe verleiden iets te 'zeggen' wat je bij nader inzien beter nog voor je had kunnen houden.
Mail is weg voor je het weet, voor een brief moet je veel meer moeite doen en ook in een telefoongesprek ben je misschien wat terughoudender.
Al het getwitter - ook al is dat hier niet aan de orde- zal niet in alle gevallen leiden tot meer wijsheid.
Sterkte ermee. Ik snap je gepuzzel, maar het is geen schaakspel en ik denk dat MR geheel gelijk heeft met haar advies.
Eerlijk zijn
zeg gewoon dat je een stapje rustiger aan wilt doen omdat het nu voor jou even te snel gaat. Als hij dezelfde intenties heeft als jou zal hij dat gewoon accepteren.
Zelfs als je al verder bent als kussen kun je nog gewoon zeggen dat de volgende stap een stap te ver is. Dat kun je ook op het moment zelf beslissen. Maar wees er vooral eerlijk over.
Oke
goed advies en duidelijk ook. Bedankt!
MariaRosa, je hebt helemaal gelijk dat ik vooral dicht bij mezelf moet blijven. Ik moet goed weten wat ik wil.
En idd Tonny met dat gemail ontstaan sneller dan in een gesprek van die dingen zoals waar ik nu mee te maken heb.
Nee ik hoef niet mijn maagdelijkheid te redden haha. Maar eigenlijk toch wel een beetje mijn eer. Seks is voor mij niet vanzelfsprekend (hij weet dat ook) maar ik heb nu juist wel het idee bij hem gewekt dat ik wel ervoor in ben. Dat is deels ook wel zo maar ik heb nu al die twijfelgevoelens. Hij is begonnen met het versieren en in het begin kon ik dat voor mijzelf in banen leiden, maar in de loop van de tijd gaan gevoelens steeds meer de overhand nemen en het verlangen naar hem nam ook toe. En dat weet hij want dat heb ik hem verteld.
Ik speel geen spelletje met hem, wil heel graag dat hij me ziet voor wie ik ben en wat ik waard ben maar ik weet ook dat te makkelijk zijn vaak juist een tegenovergestelde werking heeft net als dat je een man het gevoel geeft dat hij aan het lijntje wordt gehouden, vandaar dat ik toch onzeker werd. Want waar doe je nou goed aan.
Ik heb het idee dat hij me wel met respect wil behandelen en me niet wil kwetsen maar ik weet niet hoe het na afloop er voor staat. Maarja, dat weet niemand.
Mijn idee hier is dat als ik te snel toegeef ik grote kans loop om hem kwijt te raken omdat ik denk dat dat voor heel veel mannen zo werkt. Wij vrouwen denken vaak vooraf en mannen gaan vaak denken als het is gebeurd. Dan ben ik wel leuk maar niet voor langere tijd en niet voor echt serieus(mijn eigen angst) en dan zit ik vervolgens met de gevoelige gebakken peren, juist omdat ik wel serieus ben. Is dit mijn vooroordeel over mannen? Hoe denken jullie daarover (en dan bedoel ik over het stukje dat het voor mannen denk ik, zo werkt)?
Bee
Toegeven?
Die term klinkt mij altijd wat ongelijkwaardig in de oren. Alsof hij neemt en jij geeft.
Je wilt iets of je wilt niets. En als jij het wilt en hij het wil, dan doe je het.
En als jij het wilt en hij het wil en je doet het, en HIJ haakt daarna af, dan was hij nooit de juiste persoon. Uitstekende relatietest dus.
Tihama
Vooroordeel
denk ik, ik ben ze althans nog niet tegengekomen.
Mijn ervaring is dat mannen net zo onzeker zijn als wij vrouwen.
